Κυκλοφόρησε και ο Ένατος Τόμος της Σειράς των Bootlegs του Bob. Ως φόρο τιμής και έκφραση της χαράς μας, παρουσιάζουμε μιαν επιλογή από ντυλανικές ρησεις που αλιεύσαμε από το βιβλίο του «Η ζωή μου» [μτφρ. Χίλντα Παπαδημητρίου & Νίκη Προδρομίδου]. Βλ. και εδώ.
3. Ακούμε:
* * *
4. Διαβάζουμε:
Ποιο ήταν το μέλλον; Το μέλλον ήταν ένας συμπαγής τοίχος, ούτε ελπιδοφόρος ούτε απειλητικός – απλώς ακατανόητος. Χωρίς εγγύηση για οτιδήποτε, ούτε καν την εγγύηση ότι η ζωή δεν είναι μια μεγάλη φάρσα.
* * *
Ένιωθα την ανάγκη να μάθω πώς να συμπυκνώνω πράγματα και ιδέες.
* * *
Η Μέι Γουέστ ηχογράφησε αργότερα ένα δικό μου τραγούδι.* * *
Εγώ πάντως ήξερα τι έκανα και δεν σκόπευα να κάνω βήμα πίσω ή να υποχωρήσω για χάρη κανενός.
* * *
Έπρεπε να βρω μόνος μου τις μυστικές γραφές, το αρχαίο δισκοπότηρο που θα φώτιζε το δρόμο μου.
* * *
Έκανα τα πάντα γρήγορα. Σκεφτόμουν γρήγορα, έτρωγα γρήγορα, μιλούσα γρήγορα, και περπατούσα γρήγορα. Ακόμα και τα τραγούδια μου τα έλεγα γρήγορα.
* * *
Διάβαζες συνέχεια άρθρα για τις φοβίες της σύγχρονης εποχής, και όλες είχαν κάτι φανταχτερά λατινικά ονόματα, όπως η φοβία για τα λουλούδια, η φοβία για το σκοτάδι, η υψοφοβία, η φοβία να περάσεις από γέφυρα, η φοβία για τα φίδια, για τα γηρατειά, για τα σύννεφα. Ο δικός μου μεγάλος φόβος ήταν μήπως ξεκουρδιστεί η κιθάρα μου.
* * *
Μου άρεσαν επίσης οι δίσκοι του Φραντς Λιστ, μου άρεσε πώς ένα πιάνο μπορεί να ακουστεί σαν ολόκληρη ορχήστρα.
* * *
Φαίνεται ότι από μικρός κυνηγούσα πάντοτε κάτι, οτιδήποτε βρισκόταν σε κίνηση – ένα αμάξι, ένα πουλί, ένα φύλλο που το έπαιρνε ο άνεμος – οτιδήποτε θα μπορούσε να με οδηγήσει σ’ έναν τόπο πιο φωτεινό, σε μιαν άγνωστη γη στις εκβολές του ποταμού.
* * *