Βρέθηκα στο Λονδίνο για να επισκεφθώ έναν φίλο, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ζήσω την εμπειρία ενός live στο εξωτερικό και δη στη συγκεκριμένη πόλη. Μια πόλη, που για τα μεγάλα ονόματα της διεθνούς μουσικής σκηνής, αποτελεί βασικός σταθμός κάθε περιοδείας τους. Αφού έκανα μια γρήγορη αναζήτηση, είδα πως εκείνες τις μέρες στο Λονδίνο έπαιζαν ονόματα όπως, οι βετεράνοι Depeche Mode και Queens of the Stone Age, αλλά και ονόματα όπως Royal Blood, Mac Demarco, Badbadnotgood και Run the Jewels, για όλα τα γούστα.
Μαζί με όλες αυτές τις εξαιρετικές επιλογές, είδα πως εμφανίζονται -εις διπλούν μάλιστα- και οι Nothing but Thieves. Μια μπάντα που στην Ελλάδα δεν έχει ιδιαίτερα μεγάλο κοινό,αλλά σίγουρα έχει έναν φανατικό ακροατή. Στο Λονδίνο και πιο συγκεκριμένα στο Roundhouse, χωρητικότητας 5000 ατόμων, είχαν δύο sold out συναυλίες και ένα πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο, που διψούσε για νέο αίμα στην rock μουσική. Αυτό για μένα, σε συνδυασμό με τις πολύ καλές κυκλοφορίες τους, λέει πολλά. Έτσι αποφάσισα να παρακάμψω τα δελεαστικά ονόματα που ανέφερα παραπάνω και να δω ένα όνομα που δύσκολα θα έβλεπα στη χώρα μου.
Σε αυτή την περιοδεία τους μας παρουσιάζουν τη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους, με τίτλο "Broken Machine". To δεύτερο album είναι μια περίεργη υπόθεση για τους μουσικούς. Πολλές μπάντες έχουν δοκιμάσει και δεν κατάφεραν να κάνουν το επόμενο βήμα, αλλά για τους Nothing But Thieves φαίνεται πως δεν είναι έτσι. Μετά από το ξεχωριστό ντεμπούτο τους έκαναν το βήμα προς την σωστή κατεύθυνση και η κυκλοφορία του "Broken Machine" -όπως και το live τους- δεν απογοήτευσε.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Γύρω στις 19:00 έφτασα έξω από το Roundhouse και η ουρά είχε ήδη φτάσει πολλά μέτρα έξω από την είσοδο, αλλά μέχρι να καπνίσω έναν τσιγάρο είχα ήδη φτάσει στο έλεγχο των εισιτηρίων. Αφού πέρασα και τον εκτενή σωματικό έλεγχο –έχει φοβηθεί το μάτι τους- μπήκα στον συναυλιακό χώρο. Με μια πρόταση... Ήταν μεγαλειώδης! Οι ψηλές κολόνες που κρατούσαν τον επιβλητικό τρούλο της οροφής και τα μπαλκόνια απέναντι από την σκηνή, που υποδέχονταν τους καθήμενους, δεσπόζουν στον χώρο. Η σκηνή είχε στηθεί και στο background, καθόλη την διάρκεια του live, απεικονιζόταν το όμορφο εξώφυλλο του νέου τους album.
Κατά τις 20:00, εμφανίστηκε στη σκηνή το συγκρότημα που θα άνοιγε την βραδιά. Μια τετραμελής μπάντα, από το Blackpool της Αγγλίας, ονόματι Darlia, η οποία πριν δύο χρόνια κυκλοφόρησε τον πρώτο και μοναδικό της, μέχρι στιγμής, δίσκο. Τον ρόλο της εκείνη την βραδιά τον έπαιξε όπως έπρεπε. Η μουσική της ήταν στο πλαίσιο της britpop και alternative σκηνής και για ένα μισάωρο έδωσε τον απαιτούμενο ρυθμό που χρειαζόταν ο κόσμος, ο οποίος αυξανόταν με γρήγορους ρυθμούς όσο πλησίαζε η ώρα για το κυρίως πιάτο.
Όταν η ώρα έφτασε 21:15, οι Nothing but Thieves πήραν την θέση τους πάνω στο stage. Πρώτοι οι Joe Langridge-Brown και Dominic Craik στις κιθάρες, μετά οι Philip Blake και James Price, σε μπάσο και drums αντίστοιχα. Last but not least, που λένε και στο χωριό μου, ο Conor Mason, πήρε την θέση του πίσω από το μικρόφωνο.
Το συγκρότημα έκανε ένα πολύ δυναμικό ξεκίνημα. Οι πρώτες νότες από το "I’m Not Made By Design" ακούστηκαν, ένα τραγούδι που o Mason ωθεί τα φωνητικά του στα άκρα. Η ατμόσφαιρα στο τραγούδι εναλλασσόταν συνεχώς με ένα βαρύ riff -θυμίζει έντονα το βασικό riff στο "Kashmir" των Led Zeppelin- και τα λεπτά φωνητικά του τραγουδιστή. Ακολουθεί το "Live Like Animals", ένα κομμάτι για τους απογοητευμένους millennials με έντονο κοινωνικό-πολιτικό υπόβαθρο. Τα metal riffs, η disco αισθητική και οι στίχοι όπως, "We put our lives all up for sale – We get our truth from the Daily Mail" και "In case we want to kick you out – We’re gonna make you build a wall" συνδυάζονται παρανοϊκά καλά. To "Live Like Animals" και "I’m Not Made By Design" είναι και τα δύο κομμάτια που τονίζουν τα σημάδια μιας εξέλιξης στον ήχο, από το debut album τους στο "Broken Machine". Ο πειραματισμός, αν και δεν είναι υπερβολικά ακραίος, είναι αξιοσημείωτο πως ταιριάζει απόλυτα στον ήχο που είχαν ήδη δημιουργήσει.
Στη συνέχεια ακούστηκαν δυναμικά τραγούδια όπως το "Trip Switch", το "Wake Up Call" αλλά και η έντονα συναισθηματική μπαλάντα "If I Get High" από το προηγούμενο album τους. Τα "Graveyard Whistling" και "Itch" εκπροσώπησαν το πρώτο τους EP στην setlist της βραδιάς, ξαναρόκαραν με τα «παλιά» "Hanging", "Ban All the Music" και το νέο "I Was Just a Kid". Το πρώτο μέρος έκλεισε με το ρυθμικό "Broken Machine", με μια διασκευή στο "Free Falling" του Tom Petty και ένα ακουστικό solo του "Hell Yeah", από τον Conor Mason.
Δύο-τρεις φορές η μπάντα έπαιξε κάποια δίλεπτα solo, ανάμεσα στα τραγούδια, προκειμένου ο Conor Mason να ξεκουράσει την φωνή του, κάτι που μου φάνηκε απολύτως λογικό, αν σκεφτεί κανείς τι νότες «πιάνει» ο τραγουδιστής. Είναι αλήθεια πως η φωνή του φέρει, σε μεγάλο βαθμό, την επιτυχία που έχει γνωρίσει το συγκρότημα. Θα ήθελα μεγαλύτερη συμμετοχή από όλα τα μέλη της μπάντας, αφού την ενέργεια στη σκηνή την μεταδίδουν κυρίως ο Mason και ο Craik.
Μετά τις ιαχές του κοινού, οι Nothing but Thieves ξαναβγήκαν στην σκηνή με το "Particles", μια πολύ δυναμική μπαλάντα. Η αποφώνηση έγινε κατά τις 23:00 με ένα αγαπημένο κομμάτι του κοινού τους, το "Amsterdam", το οποίο αποτέλεσε το lead single του νέου τους δίσκου και αγαπήθηκε από νωρίς.
Βγήκα από το συναυλιακό χώρο ενθουσιασμένος από αυτό που είδα και δικαιωμένος για την αρχική μου απόφαση. Η δυναμική και το συναίσθημα που μου περνούσαν από τα ηχεία δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα ψηφιακής επεξεργασίας αλλά και ταλέντου του συγκροτήματος. Η πρώτη συναυλία στο εξωτερικό συνδέθηκε με αυτό το όνομα και η εμπειρία θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου. Στο κομμάτι “Tempt You (Evocatio)”, ο Mason με λαχτάρα τραγουδά, “Let me build you something better.” Αν αυτό είναι οποιαδήποτε ένδειξη για το μέλλον, τότε αναμένεται εξαιρετικό!
Setlist
1. I'm Not Made by Design
2. Live Like Animals
3. Trip Switch
4. Wake Up Call
5. Soda
6. Hostage
7. Drawing Pins
8. Graveyard Whistling
9. I Was Just a Kid
10. Hanging
11. Itch
12. If I Get High
13. Broken Machine
14. Free Fallin' (Tom Petty cover)
15. Hell, Yeah (Conor Solo Acoustic)
16. Ban All the Music
17. Sorry
Encore:
18. Particles
19. Amsterdam
Πηγή φωτογραφίας: giggoer.com