Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Αλεξάνδρα Κατσαρού.
Ο Max the Sax είναι ένας εκρηκτικός τύπος! Τον ξέρεις από τις συναυλίες του Parov Stelar, γιατί ήταν χρόνια στην μπάντα του. Έπαιζε σαξόφωνο και χόρευε σαν τρελός πάνω στη σκηνή.
Τα δύο τελευταία χρόνια, ο Max the Sax δίνει μεγαλύτερη προτεραιότητα στις solo εμφανίσεις του. Μάλιστα, πριν να αποχωρήσει από τον Parov Stelar το 2014, κυκλοφόρησε το νέο του single με τίτλο "Dance like you mean it".
Άκουσε το παρακάτω και διάβασε όσα είπε στον Στάθη Αγγελάκο πριν λίγες ημέρες. Αξίζει να γνωρίσεις αυτό τον τύπο!
[Του Στάθη Αγγελάκου]
Dance or... smile like you mean it (το τραγούδι των Killers); Πες μας λίγα λόγια για το νέο σου single.
Max the Sax: Αν χορεύεις, νομίζεις ότι θα χαμογελάσεις όπως και εσύ το εννοείς (smile like you mean it). Συγκεκριμένα στο τραγούδι τώρα, το "Dance like you mean it" δημιουργήθηκε από μόνο του. Έγραψα το κομμάτι του σαξόφωνου, το ένωσα με ένα συνθεσάιζερ κι έτσι έχετε ένα φυσικό σαξόφωνο και ένα που δεν είναι φυσικό στην τελική ηχογράφηση. Αυτό ήταν το κύριο στοιχείο. Τα φωνητικά είναι από τον Ynnox, ο οποίος είναι φίλος μου από την Αυστρία και είχαμε πολύ καλή συνεργασία σε αυτό. Για μένα, στην πραγματικότητα μετά από πολλή ηλεκτρονική μουσική που έκανα, ίσως ήμουν στη σωστή στιγμή να κάνω τώρα περισσότερη funk και pop μουσική.
Σκέφτεσαι λοιπόν να κυκλοφορήσεις το πρώτο σόλο άλμπουμ σου;
Max the Sax: Ναι. Το σχέδιο είναι να περάσω πολύ χρόνο στο στούντιο μόλις φτάσω στο σπίτι για να το προετοιμάσω με τον καλύτερο τρόπο, καθώς θα είναι το ντεμπούτο άλμπουμ μου ως σόλο καλλιτέχνης. Προβλέπεται να κυκλοφορήσει το 2018.
Πολλοί λένε ότι μόνο η "μαύρη" μουσική (RnB, funk κλπ) έχει βελτιωθεί και έχει κάτι να πει τα τελευταία χρόνια. Συμφωνείς με αυτήν την προσέγγιση;
Max the Sax: Νομίζω ότι η Funk και η RnB ή ακόμα και η μπλουζ, η τζαζ και η swing μουσική γεννήθηκαν από τους μαύρους και βελτιώθηκαν φυσικά τα τελευταία χρόνια ακόμα περισσότερο. Ακόμα κι αν είναι εγγυημένο τα blues να έχουν συναίσθημα μέσα τους, όταν ακούτε ένα νεαρό που τραγουδάει τα μπλουζ ή τις ηχογραφήσεις του B.B. King, υπάρχει πράγματι μεγάλη διαφορά στον ήχο μεταξύ των δύο. Νομίζω ότι ίσως τα παλαιά μικρόφωνα ήταν πιο βρώμικα, η ποιότητα του ήχου και της εγγραφής δεν ήταν πάντα η καλύτερη, έτσι ίσως υπάρχουν ακόμη και κάποια λάθη των ενισχυτών ή ίσως η μεμβράνη δεν ήταν αρκετά ξεκάθαρη και αυτό φαίνεται να είναι το πιο καλλιτεχνικό στοιχείο της μουσικής στο παρελθόν.
Αν ακούσετε ειδικά τον Miles Davis στο So What μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε αυτό. Ήταν το 1956 όταν ο Davis το κατέγραψε για πρώτη φορά και έπειτα κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση και όταν ακούτε αυτό τώρα, φαίνεται ότι είναι μια εντελώς νέα παραγωγή με πολύ καλύτερη ποιότητα. Δεν νομίζω ότι οι σημερινοί άνθρωποι μπορούν να το κάνουν ακριβώς όπως το έκαναν τότε, αλλά και όταν θέλεις να «ακουστείς» σαν τον Miles Davis, τον BB King, τον Charlie Parker, τον John Coltrane ή τον Duke Ellington, πρέπει να ζήσεις όσα έχουν ζήσει. Ζούσαν γρήγορα, με πολύ άγχος και αρνητικές επιρροές από την κοινωνία γύρω τους. Ήταν στα ναρκωτικά και το αλκοόλ τις περισσότερες φορές. Ειδικά ο Charlie Parker ήταν στην ηρωίνη από την ηλικία των 14 ετών, λόγω ενός ατυχήματος και έγινε αλλεργικός και στη συνέχεια χρησιμοποίησε την ηρωίνη ως παυσίπονο και μετά από αυτό βέβαια εθίστηκε σε αυτήν και τη χρησιμοποιούσε ακόμα και όταν έπαιζε ζωντανά. Φυσικά το περίεργο είναι ότι άλλοι πίστευαν πραγματικά ότι τα φάρμακα θα τους έκαναν να νιώθουν καλύτερα και ότι έπρεπε να τα χρησιμοποιούν για να παίξουν σαν τον Charlie Parker. Αυτά είναι εντελώς μαλακίες. Σε μένα, μου άρεσε πραγματικά να διαβάζω βιογραφίες των παλιών δασκάλων αυτών των ειδών, γιατί είναι ενδιαφέρον πώς αισθάνθηκαν σε στιγμές που τα 100 χιλιόμετρα ήταν μια διαδρομή 3 ή 4 ωρών, λόγω των παλιών αυτοκινήτων. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Χρησιμοποιώ επίσης μερικά πρωτότυπα δείγματα του Ray Charles στο set μου καθώς και μία έκδοση του Stevie Wonder για το Superstision. Μου αρέσει αυτός ο άσχημος ήχος των πρώτων ημερών.
Νέα Υόρκη, Σίδνεϊ, Παρίσι, Μόναχο ή Αθήνα / Μύκονος; Ποια είναι η πόλη που θα ήθελες να ζήσεις, για να εμπνευστείς ένα νέο άλμπουμ;
Max the Sax: Νομίζω ότι θα πάω στη Μύκονο και θα χαλαρώσω. Αλλά και πάλι δεν ξέρω, ίσως ο άνεμος είναι πάρα πολύς.
Το βίντεο κλιπ και το εξώφυλλο του "Dance like you mean it" είναι πολύ όμορφο. Πιστεύεις στη δύναμη της εικόνας και του βίντεο της μουσικής;
Max the Sax: Ναι απολύτως. Για να το αναλύσουμε λίγο, κάναμε το βίντεο μαζί με τη φίλη μου, Michaela. Είναι η σχεδιάστρια, είχε όλη την ιδέα και βγαίναμε στους δρόμους του Μονάχου, καθώς ζει εκεί και μιλήσαμε με τους ανθρώπους που ήταν πολύ φιλικοί και ευγενικοί και έτσι τους ζητήσαμε να χορέψουν όσο το δυνατόν πιο φυσικά. Είχαμε ένα μικρό ομιλητή και ανθρώπους από όλο το κόσμο, ανεξάρτητα από την ηλικία, το χρώμα, το φύλο ή το επάγγελμά τους, χόρευαν ελεύθερα και ήταν πραγματικά αστείο. Στη συνέχεια συνδυάστηκε από μένα στο στούντιο και πραγματικά ήθελα να φέρω την αίσθηση του καλοκαιριού μέσα στο βίντεο. Αυτό ήταν πραγματικά σημαντικό σε όλη την ιδέα. Έχουμε επίσης κάποιες σκηνές μέσα από το Bolivar Beach Club, όπου βλέπετε τον χορευτή στο beach bar. Επιπλέον, στην αρχή της, υπάρχουν κάποιες ταινίες από τη Νέα Υόρκη, επειδή η Michaela πέρασε ένα χρόνο στην Αμερική, καθώς εργάστηκε ως ανεξάρτητη σχεδιάστρια γραφικών. Βλέπετε το βίντεο σε διπλή έκθεση, έτσι ώστε να έχετε μια εικόνα και στο πίσω στρώμα μια δεύτερη ή ακόμα και μια τρίτη. Κάνει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Ευχαριστώ την Michaela Wiesinger για όλη την τέχνη.
Αυτή η φωτογραφία ανήκει στην Αφροδίτη Ζαγγανά.
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια ξεχωριστή στιγμή που θυμάσαι από μία από τις σόλο συναυλίες σου ή από αυτές που ήσουν με τον Parov Stelar; Κάτι που θυμάσαι ακόμα και μπορείς να το μοιραστείς μαζί μας.
Έχω μια Ελληνική ανάμνηση, από τότε που παίζαμε με τον Parov. Παίζαμε στα Ιωάννινα και μετά τη συναυλία πήγαμε με ολόκληρη την μπάντα σε ένα λεωφορείο, ένα μικρό, σαν ένα λεωφορείο εννέα θέσεων. Ήταν 5 το πρωί, όταν είδαμε την αστυνομία να κοιτάζει γύρω. Ήμασταν όλοι πραγματικά μεθυσμένοι, καθώς και ο οδηγός, ο οποίος μας είπε «οι άντρες πέφτουν» και όλοι κατέβηκαν αμέσως, ώστε κανείς να μην μπορεί να δει ότι το αυτοκίνητο ήταν γεμάτο ανθρώπους. Και πραγματικά φοβόμασταν. Ήταν πραγματικά τρελός, και τώρα είναι αστείο να το θυμόμαστε. Ήταν ένα μεγάλο κλείδωμα... "Σκάσε στα Ιωάννινα".
Κάποια πλάνα για μια νέα συναυλία στην Ελλάδα;
Ναι, στην πραγματικότητα υπάρχουν κάποια σχέδια για μια ελληνική περιοδεία την Άνοιξη, τον Απρίλιο ή ίσως τον Μάιο. Θα έχω κάποιες συναυλίες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Βόλο, τα Ιωάννινα, την Πάτρα και το καλοκαίρι θα πάω σίγουρα στα νησιά.
Το αγαπημένο σου άλμπουμ από το 2017;
Ήταν μια μεγάλη έκπληξη για μένα όταν ο Calvin Harris βγήκε φέτος με το Funk Wav Bounces Vol. 1 'και φυσικά τον άκουσα πολλές φορές. Επίσης μου άρεσε πολύ το έργο του Pharell Williams. Είναι ένας μεγάλος κύριος. Και ως μουσικός και παραγωγός σίγουρα θέλω να συνδυάσω με αυτό το είδος ποιότητας παραγωγής στα τραγούδια μου.
Σ' ευχαριστούμε πάρα πολύ, Max!
Ο Max the Sax είναι ένας εκρηκτικός τύπος! Τον ξέρεις από τις συναυλίες του Parov Stelar, γιατί ήταν χρόνια στην μπάντα του. Έπαιζε σαξόφωνο και χόρευε σαν τρελός πάνω στη σκηνή.
Τα δύο τελευταία χρόνια, ο Max the Sax δίνει μεγαλύτερη προτεραιότητα στις solo εμφανίσεις του. Μάλιστα, πριν να αποχωρήσει από τον Parov Stelar το 2014, κυκλοφόρησε το νέο του single με τίτλο "Dance like you mean it".
Άκουσε το παρακάτω και διάβασε όσα είπε στον Στάθη Αγγελάκο πριν λίγες ημέρες. Αξίζει να γνωρίσεις αυτό τον τύπο!
[Του Στάθη Αγγελάκου]
Dance or... smile like you mean it (το τραγούδι των Killers); Πες μας λίγα λόγια για το νέο σου single.
Max the Sax: Αν χορεύεις, νομίζεις ότι θα χαμογελάσεις όπως και εσύ το εννοείς (smile like you mean it). Συγκεκριμένα στο τραγούδι τώρα, το "Dance like you mean it" δημιουργήθηκε από μόνο του. Έγραψα το κομμάτι του σαξόφωνου, το ένωσα με ένα συνθεσάιζερ κι έτσι έχετε ένα φυσικό σαξόφωνο και ένα που δεν είναι φυσικό στην τελική ηχογράφηση. Αυτό ήταν το κύριο στοιχείο. Τα φωνητικά είναι από τον Ynnox, ο οποίος είναι φίλος μου από την Αυστρία και είχαμε πολύ καλή συνεργασία σε αυτό. Για μένα, στην πραγματικότητα μετά από πολλή ηλεκτρονική μουσική που έκανα, ίσως ήμουν στη σωστή στιγμή να κάνω τώρα περισσότερη funk και pop μουσική.
Σκέφτεσαι λοιπόν να κυκλοφορήσεις το πρώτο σόλο άλμπουμ σου;
Max the Sax: Ναι. Το σχέδιο είναι να περάσω πολύ χρόνο στο στούντιο μόλις φτάσω στο σπίτι για να το προετοιμάσω με τον καλύτερο τρόπο, καθώς θα είναι το ντεμπούτο άλμπουμ μου ως σόλο καλλιτέχνης. Προβλέπεται να κυκλοφορήσει το 2018.
Πολλοί λένε ότι μόνο η "μαύρη" μουσική (RnB, funk κλπ) έχει βελτιωθεί και έχει κάτι να πει τα τελευταία χρόνια. Συμφωνείς με αυτήν την προσέγγιση;
Max the Sax: Νομίζω ότι η Funk και η RnB ή ακόμα και η μπλουζ, η τζαζ και η swing μουσική γεννήθηκαν από τους μαύρους και βελτιώθηκαν φυσικά τα τελευταία χρόνια ακόμα περισσότερο. Ακόμα κι αν είναι εγγυημένο τα blues να έχουν συναίσθημα μέσα τους, όταν ακούτε ένα νεαρό που τραγουδάει τα μπλουζ ή τις ηχογραφήσεις του B.B. King, υπάρχει πράγματι μεγάλη διαφορά στον ήχο μεταξύ των δύο. Νομίζω ότι ίσως τα παλαιά μικρόφωνα ήταν πιο βρώμικα, η ποιότητα του ήχου και της εγγραφής δεν ήταν πάντα η καλύτερη, έτσι ίσως υπάρχουν ακόμη και κάποια λάθη των ενισχυτών ή ίσως η μεμβράνη δεν ήταν αρκετά ξεκάθαρη και αυτό φαίνεται να είναι το πιο καλλιτεχνικό στοιχείο της μουσικής στο παρελθόν.
Αν ακούσετε ειδικά τον Miles Davis στο So What μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε αυτό. Ήταν το 1956 όταν ο Davis το κατέγραψε για πρώτη φορά και έπειτα κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση και όταν ακούτε αυτό τώρα, φαίνεται ότι είναι μια εντελώς νέα παραγωγή με πολύ καλύτερη ποιότητα. Δεν νομίζω ότι οι σημερινοί άνθρωποι μπορούν να το κάνουν ακριβώς όπως το έκαναν τότε, αλλά και όταν θέλεις να «ακουστείς» σαν τον Miles Davis, τον BB King, τον Charlie Parker, τον John Coltrane ή τον Duke Ellington, πρέπει να ζήσεις όσα έχουν ζήσει. Ζούσαν γρήγορα, με πολύ άγχος και αρνητικές επιρροές από την κοινωνία γύρω τους. Ήταν στα ναρκωτικά και το αλκοόλ τις περισσότερες φορές. Ειδικά ο Charlie Parker ήταν στην ηρωίνη από την ηλικία των 14 ετών, λόγω ενός ατυχήματος και έγινε αλλεργικός και στη συνέχεια χρησιμοποίησε την ηρωίνη ως παυσίπονο και μετά από αυτό βέβαια εθίστηκε σε αυτήν και τη χρησιμοποιούσε ακόμα και όταν έπαιζε ζωντανά. Φυσικά το περίεργο είναι ότι άλλοι πίστευαν πραγματικά ότι τα φάρμακα θα τους έκαναν να νιώθουν καλύτερα και ότι έπρεπε να τα χρησιμοποιούν για να παίξουν σαν τον Charlie Parker. Αυτά είναι εντελώς μαλακίες. Σε μένα, μου άρεσε πραγματικά να διαβάζω βιογραφίες των παλιών δασκάλων αυτών των ειδών, γιατί είναι ενδιαφέρον πώς αισθάνθηκαν σε στιγμές που τα 100 χιλιόμετρα ήταν μια διαδρομή 3 ή 4 ωρών, λόγω των παλιών αυτοκινήτων. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον. Χρησιμοποιώ επίσης μερικά πρωτότυπα δείγματα του Ray Charles στο set μου καθώς και μία έκδοση του Stevie Wonder για το Superstision. Μου αρέσει αυτός ο άσχημος ήχος των πρώτων ημερών.
Νέα Υόρκη, Σίδνεϊ, Παρίσι, Μόναχο ή Αθήνα / Μύκονος; Ποια είναι η πόλη που θα ήθελες να ζήσεις, για να εμπνευστείς ένα νέο άλμπουμ;
Max the Sax: Νομίζω ότι θα πάω στη Μύκονο και θα χαλαρώσω. Αλλά και πάλι δεν ξέρω, ίσως ο άνεμος είναι πάρα πολύς.
Το βίντεο κλιπ και το εξώφυλλο του "Dance like you mean it" είναι πολύ όμορφο. Πιστεύεις στη δύναμη της εικόνας και του βίντεο της μουσικής;
Max the Sax: Ναι απολύτως. Για να το αναλύσουμε λίγο, κάναμε το βίντεο μαζί με τη φίλη μου, Michaela. Είναι η σχεδιάστρια, είχε όλη την ιδέα και βγαίναμε στους δρόμους του Μονάχου, καθώς ζει εκεί και μιλήσαμε με τους ανθρώπους που ήταν πολύ φιλικοί και ευγενικοί και έτσι τους ζητήσαμε να χορέψουν όσο το δυνατόν πιο φυσικά. Είχαμε ένα μικρό ομιλητή και ανθρώπους από όλο το κόσμο, ανεξάρτητα από την ηλικία, το χρώμα, το φύλο ή το επάγγελμά τους, χόρευαν ελεύθερα και ήταν πραγματικά αστείο. Στη συνέχεια συνδυάστηκε από μένα στο στούντιο και πραγματικά ήθελα να φέρω την αίσθηση του καλοκαιριού μέσα στο βίντεο. Αυτό ήταν πραγματικά σημαντικό σε όλη την ιδέα. Έχουμε επίσης κάποιες σκηνές μέσα από το Bolivar Beach Club, όπου βλέπετε τον χορευτή στο beach bar. Επιπλέον, στην αρχή της, υπάρχουν κάποιες ταινίες από τη Νέα Υόρκη, επειδή η Michaela πέρασε ένα χρόνο στην Αμερική, καθώς εργάστηκε ως ανεξάρτητη σχεδιάστρια γραφικών. Βλέπετε το βίντεο σε διπλή έκθεση, έτσι ώστε να έχετε μια εικόνα και στο πίσω στρώμα μια δεύτερη ή ακόμα και μια τρίτη. Κάνει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Ευχαριστώ την Michaela Wiesinger για όλη την τέχνη.
Αυτή η φωτογραφία ανήκει στην Αφροδίτη Ζαγγανά.
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια ξεχωριστή στιγμή που θυμάσαι από μία από τις σόλο συναυλίες σου ή από αυτές που ήσουν με τον Parov Stelar; Κάτι που θυμάσαι ακόμα και μπορείς να το μοιραστείς μαζί μας.
Έχω μια Ελληνική ανάμνηση, από τότε που παίζαμε με τον Parov. Παίζαμε στα Ιωάννινα και μετά τη συναυλία πήγαμε με ολόκληρη την μπάντα σε ένα λεωφορείο, ένα μικρό, σαν ένα λεωφορείο εννέα θέσεων. Ήταν 5 το πρωί, όταν είδαμε την αστυνομία να κοιτάζει γύρω. Ήμασταν όλοι πραγματικά μεθυσμένοι, καθώς και ο οδηγός, ο οποίος μας είπε «οι άντρες πέφτουν» και όλοι κατέβηκαν αμέσως, ώστε κανείς να μην μπορεί να δει ότι το αυτοκίνητο ήταν γεμάτο ανθρώπους. Και πραγματικά φοβόμασταν. Ήταν πραγματικά τρελός, και τώρα είναι αστείο να το θυμόμαστε. Ήταν ένα μεγάλο κλείδωμα... "Σκάσε στα Ιωάννινα".
Κάποια πλάνα για μια νέα συναυλία στην Ελλάδα;
Ναι, στην πραγματικότητα υπάρχουν κάποια σχέδια για μια ελληνική περιοδεία την Άνοιξη, τον Απρίλιο ή ίσως τον Μάιο. Θα έχω κάποιες συναυλίες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Βόλο, τα Ιωάννινα, την Πάτρα και το καλοκαίρι θα πάω σίγουρα στα νησιά.
Το αγαπημένο σου άλμπουμ από το 2017;
Ήταν μια μεγάλη έκπληξη για μένα όταν ο Calvin Harris βγήκε φέτος με το Funk Wav Bounces Vol. 1 'και φυσικά τον άκουσα πολλές φορές. Επίσης μου άρεσε πολύ το έργο του Pharell Williams. Είναι ένας μεγάλος κύριος. Και ως μουσικός και παραγωγός σίγουρα θέλω να συνδυάσω με αυτό το είδος ποιότητας παραγωγής στα τραγούδια μου.
Σ' ευχαριστούμε πάρα πολύ, Max!