Είναι απλή, δοτική αλλά και χειμαρρώδης! Με ιδιαίτερη χαρά η Πέννυ Μπαλτατζή μας άνοιξε το σπίτι της και μιλήσαμε για τη φιλία, τις αλλαγές αλλά και τη δημιουργία, λίγες μέρες πριν τις εμφανίσεις της στο Passport Κεραμεικός, στις 24 και 31 Μαρτίου. Η Πέννυ με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της απάντησε σε όλα!
Πως βρίσκει το 2018 την Πέννυ;
Είμαι σε μια δημιουργική εγρήγορση, τόσο μουσικά όσο και εσωτερικά μέσα μου. Βρίσκομαι σε διαρκείς αλλαγές οι οποίες προέκυψαν από μηδενισμούς, δεδομένου ότι και η δουλειά που κάνω σε μηδενίζει και σε ανεβάζει ξανά ανάλογα με τα όσα κάνεις.
Ποια είναι τα τρία στοιχεία που κρατάς από την παιδική σου ηλικία;
Κρατάω το υποβρύχιο μαστίχα, την λυρική φωνή της γιαγιάς μου που δεν ήταν τραγουδίστρια, αλλά μου τραγουδούσε και την πρώτη μέρα που μου έκανε δώρο η μαμά μου ένα γουόκμαν (walkman) σε ηλικία τεσσάρων ετών!
Στην εφηβεία ήσουν πολύ συνεσταλμένο παιδί, όπως έχεις δηλώσει, κατά το παρελθόν. Τραγούδια ξεκίνησες να γράφεις από τότε;
Μουσική έγραφα από πιο πριν. Φαντάσου ότι τραγουδούσα σχεδόν με το που άρχισα να μιλάω! Άρχισα να βγάζω δικές μου μελωδίες από τα πέντε με έξι μου.
Αλήθεια, φιλίες από το σχολείο υπάρχουν ακόμα;
Μία φιλία μόνο που πλέον είμαστε και κουμπάρες! Περισσότερο υπάρχουν επαφές με τους άλλους ανθρώπους.
Πιστεύω στις φιλίες αλλά και στις σχέσεις που γίνονται σε πιο ώριμη ηλικία γιατί υπάρχουν πιο βαθιά και σταθερά συστατικά έτσι ώστε να κρατήσουν στο χρόνο.
Και ο όρος «Φιλία» τι σημαίνει για σένα;
Αυτό που δεν κάνουμε στον εαυτό μας, δηλαδή να αποδεχόμαστε τη «σκοτεινιά» μας το κάνουν οι άλλοι για μας και αυτό ως πράξη είναι σπουδαίο! Είναι τόσο σημαντικό να σταθείς στον άλλον, χωρίς να ξέρεις το πως νιώθει, έστω και σιωπηλός! Είμαι τρομερά τυχερή για τις φιλίες μου!
Έχεις σπουδάσει και μουσική παραγωγή. Ποια ήταν η συνέχεια μετά από αυτή την επιλογή σου; Πως προέκυψαν οι «Γάτες»;
Έκανα 14 χρόνια πιάνο και είμαι πτυχιούχος ήδη σε μία σχολή. Έχω περάσει από αρκετές δουλειές γιατί πάντα ήμουν υπεύθυνος άνθρωπος και έβγαζα οτιδήποτε μου έδιναν σε συγκεκριμένους χρόνους.
Πάμε και στις «Γάτες», οι οποίες προέκυψαν μετά από μια οντισιόν του Φοίβου Δεληβοριά. Δούλεψα τρία χρόνια μαζί του αλλά μετά την πρώτη χρονιά μού ξύπνησε η ανάγκη να φτιάξω κάτι δικό μου. Στην αρχή ήταν ένα τρίο το οποίο μετεξελίχθηκε στις «γάτες».
Από το 2013 μέχρι το 2018, μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια ποιες αλλαγές έχουν συμβεί στην Πέννυ;
Στον πρώτο δίσκο με τις "Cats", το 2013, ήμουν τρομερά φοβισμένη. Δεν είχα συνηθίσει να ακούω τον εαυτό μου σε πρωτόλειο υλικό! Στο δεύτερο δίσκο υπήρχε περισσότερη σιγουριά μέσα μου και πλέον τώρα στον τρίτο δίσκο ένιωθα πιο έτοιμη και κυρίως ήρεμη μέσα μου.
Ευχαριστήθηκα τόσο πολύ τις ώρες στο στούντιο και ήμουν πιο δεκτική τόσο σε ιδέες όσο και σε παρατηρήσεις. Με την αφορμή αυτή θέλω να ευχαριστήσω τόσο το Δημήτρη Σιάμπο για τις ενορχηστρώσεις, όσο και τον ηχολήπτη μου, το Νίκο Κόλλια αλλά το Γιάννη Πετρόλια για το mastering.
Ευχαριστήθηκα τόσο πολύ τις ώρες στο στούντιο και ήμουν πιο δεκτική τόσο σε ιδέες όσο και σε παρατηρήσεις. Με την αφορμή αυτή θέλω να ευχαριστήσω τόσο το Δημήτρη Σιάμπο για τις ενορχηστρώσεις, όσο και τον ηχολήπτη μου, το Νίκο Κόλλια αλλά το Γιάννη Πετρόλια για το mastering.
Είπες πως «τα πάντα έρχονται από τις αλλαγές γιατί έτσι μηδενίζουμε τον εαυτό μας». Γι' αυτό το λόγο κανείς κι εσύ ακραίες αλλαγές πάνω σου;
Όχι, αυτό έτυχε! Μαλλιά είναι, μακραίνουνε, αλλάζουν, σιγά. Η ανανέωση η εξωτερική βέβαια πολλές φορές παίζει και με την εσωτερική μας, γιατί και πολλές γυναίκες όταν χωρίζουν αλλάζουν και τα μαλλιά τους, είναι πολύ σύνηθες. Στην παρούσα φάση, το έκανα γιατί πολύ καιρό είχα βαρεθεί το χάλκινο.
Πολλές φόρες οι αλλαγές αυτές οι πιο ακραίες γίνονται γιατί θέλουμε να ανανεωθούμε απλά, ή θέλουμε να νιώσουμε ότι φροντίζουμε τον εαυτό μας. That’s all!
Ωστόσο γενικά οι αλλαγές στη ζωή μας χρειάζονται, γιατί χαϊδεύουμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας, ερχόμαστε πιο κοντά, έχουμε ανάγκη να τον φροντίσουμε.
Σου θέτω το δίλημμα «Δημιουργία» - «Ζωντανές εμφανίσεις».
Τι επιλέγεις και γιατί;
Τι επιλέγεις και γιατί;
Ζωντανές εμφανίσεις, για το interaction, για τα βλέμματα του κόσμου, για τη χαρά της άμεσης μοιρασιάς, γιατί και στο studio θα το μοιραστείς, αλλά η άμεση μοιρασιά και εκείνες οι στιγμές που μαζεύεις είναι πολύ πιο δυνατές. Νομίζω ότι η ενέργεια φτάνει πιο μακριά συμπαντικά τελικά, λόγω ότι ενώνονται οι ενέργειες όλων των ανθρώπων μαζί με τη δική σου και φτάνει πιο μακριά.
Με βάση το παραπάνω, τι σημαίνει για σένα το καθένα;
Τι σημαίνει για σένα η δημιουργία και η ζωντανή εμφάνιση, το να είσαι σε ένα studio, τι σημαίνει για σένα η έννοια της δημιουργίας, το να δημιουργείς; Εκφράζει κάτι από μέσα σου;
Προφανώς είναι βαθύτερη ανάγκη να διοχετεύσεις κάθε τι που σε ταλανίζει, που σε χαροποιεί ή σε προβληματίζει και με αυτό τον τρόπο ξορκίζεις κιόλας το κακό, το περίεργο. Μοιράζεσαι το κάθε σου συναίσθημα και κάθε σου στιγμή. Η δημιουργία προκύπτει από μια βαθύτερη ανάγκη.
Ζωντανή εμφάνιση είναι η μοιρασιά δηλαδή δημιουργείς για να καταλήξεις στη μοιρασιά. Δημιουργείς, κάνεις πρόβες, το γράφεις σπίτι σου, επενδύεις χρόνο, κάνεις μια συναισθηματική κατάθεση, μερικές φορές συνειδητοποιημένη μερικές φορές ασυνείδητη γιατί δε γίνονται όλα συνειδητοποιημένα.
Πολλές φορές γράφουμε και δε καταλαβαίνουμε γιατί γράψαμε κάτι άπλα βγήκε κι όταν μετά το δεις καταλαβαίνεις από που προέκυψε αυτό.
Και στην ουσία η παρουσίαση που κάνεις στο κόσμο γίνεται έτσι ώστε να επέλθει αυτή η μοιρασιά.
Και στην ουσία η παρουσίαση που κάνεις στο κόσμο γίνεται έτσι ώστε να επέλθει αυτή η μοιρασιά.
Ο κόσμος μπορεί να μη κάνει αυτό που κάνεις εσύ, αλλά αν δεν υπήρχε εκεί κάτω δε θα εξυπηρετούνταν και δε θα είχε και νόημα το jazz σου, όποτε το ένα χρειάζεται το άλλο. Στην ουσία είναι η τελική φάση για μένα αυτή.
Ωστόσο, όλο αυτό συμβαίνει γιατί έχεις κάνει όλη την προεργασία αυτή και αυτό είναι που λέω στους μουσικούς μου ότι παιδιά το λάιβ (live) είναι η πληρωμή μας η συναισθηματική, η μοιρασιά μας, η χαρά μας, γιατί ο μουσικός αν δεν δείξει αυτό που κάνει, το να κάθεται σπίτι του να παίζει μόνος του, δεν είναι το ίδιο. Έχεις την ανάγκη να το μοιραστείς να το δώσεις, να το βγάλεις έξω, αυτό μου συνέβη και έγραψα αυτό.
Και στην ουσία η πληρωμή του μουσικού και του καλλιτέχνη εκτός από την ηθική ικανοποίηση και χαρά, είναι η αγάπη που εισπράττει για όλο το κόπο που κάνει πριν, για τις σπουδές του για το χρόνο που έχει δουλέψει, για τις ώρες τις απίστευτες στα social media,τις συνεντεύξεις του, για όλο το χρόνο.
Όλο αυτό είναι ένας κύκλος ο χρόνος είναι το μεγαλύτερο δώρο που κάνεις στους φίλους και στους δικούς μας ανθρώπους, γιατί δε ξέρουμε πόσος θα είναι ο χρόνος μας. Έτσι αισθάνομαι ότι όλο αυτό είναι ένα πράγμα που κυκλώνει.
Αν είχες τη δυνατότητα να μπεις στο σώμα μιας άλλης τραγουδίστριας, και να ζήσεις μια συναυλία της ποια θα ήταν αυτή;
Οπωσδήποτε, Βίκυ Μοσχολιού. Έχει τραγουδήσει τον άμμο της θάλασσας έχει τραγουδήσει τους καλύτερους σύνθετες, Ξαρχάκο, Λοΐζο, Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Θεοδωράκη, Χιώτη, Σπανό. Τάχει πει όλα. Οπωσδήποτε στο σώμα της Βίκυς Μοσχολιού αλλά δε ξέρω σε ποια συναυλία.
Μια περιοδεία στη βόρεια Ελλάδα επιτυχημένη που τη χάρηκες παρά πολύ, η όποια καταλήγει επί του παρόντος στο passport. Έχοντας δει και προηγούμενες εμφανίσεις πες μου τι θα περιμένουμε εκεί. Θα δούμε το κορίτσι, θα δούμε όλο το δίσκο, κομμάτια του ή διαφορετικές πλευρές της Πέννυς μέσα απ το δίσκο;
Διαλέγω κάθε φορά ποια κομμάτια εξυπηρετούν τη παράσταση προφανώς, δεν θα παίξω αυτά που έπαιζα πέρυσι, αρκετά δε θα παιχτούν απ το δίσκο δηλαδή. Δεν είμαι μόνη μου στη σκηνή μιας και έχω μαζί μου τους μουσικούς Μάριο Λαζ Ιωαννίδη (Κιθάρες, Φωνητικά, Ενορχηστρώσεις, Live Music Production), τον Στέλιο Φραγκούς (Πλήκτρα, Φωνητικά), τον Κωνσταντίνο Ζέρβα (Τύμπανα, Φωνητικά ) και τον Ηλία Καρκαβέλια (Ηλ. μπάσο, Φωνητικά). Την επιμέλεια ήχου κάνει ο Νίκος Κόλλιας και πολύτιμος συνεργάτης μου σε αυτές τις εμφανίσεις είναι ο Νίκος Τσαούσης.
Θα δείτε και θα ακούσετε το κορίτσι, τη γυναίκα, το αγοροκόριτσο, θα νιώσετε αυτό που λέει και η παράσταση «Ξυπνάς και είναι Κυριακή». Θα είναι μια κυριακάτικη βόλτα, μπορεί να είναι κάτω από συννεφιασμένο ουρανό, μπορεί να είναι κάτω από έναν ηλιόλουστο ουρανό, διπλά στη θάλασσα, χέρι-χέρι. Αυτό που έχω ως σκοπό και στόχο είναι να μπορέσετε να κρατήσετε κάποιες στιγμές για πολύ καιρό στη τσέπη σας, σαν μια φορτισμένη μπαταρία για τις μέρες που θα νιώθετε κουρασμένοι και να ανατρέχετε εκεί για να σας δίνει κουράγιο και ξεκούραση.
Αναμένεται η κυκλοφορία νέου δίσκου μέσα στο Μάιο. Ποιος θα είναι ο τίτλος του;
Δεν υπάρχει ακόμα τίτλος (γέλια!) Ο δίσκος είναι σε δική μου παραγωγή εκτός από «Το κορίτσι» που είναι του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου! Σε αγαπώ Γιάννη και σε ευχαριστώ για το υπέροχο κομμάτι σου! Ειλικρινά «Το κορίτσι» είναι σαν να το έχω γράψει εγώ και νιώθω ότι ένα κομμάτι του Γιάννη υπάρχει μέσα στη Πέννυ! Ακόμα και για μένα ο τίτλος θα αποτελέσει μια μεγάλη έκπληξη!
Τι παραπάνω μπορείς να μας αποκαλύψεις γι' αυτόν; Πόσα τραγούδια έχει;
Ο δίσκος, αποτελείται από εννιά τραγούδια. το ένα είναι «Το Κορίτσι» του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου που έχει ήδη κυκλοφορήσει και το άλλο είναι το «Βραδιάζει» που είναι σε στίχους Νίκου Μωραΐτη και μουσική δικής μου, ενώ σε όλα τα υπόλοιπα υπογράφω και στίχους και μουσική.
Κάθε τραγούδι του δίσκου είναι πολύ αγαπημένο μου. Το «Σ’ ένα Βαλς» έχει γραφτεί για τη μέρα του γάμου μου, το «Να ‘ρθεις» το αγαπώ παρά πολύ, «Στη Τρούμπα στη Καστέλα» το έχω γράψει για τον Πειραιά τον οποίο επίσης αγαπώ παρά πολύ, «το Κορίτσι», το «Κρίμα», το «Αστέρι», το «Πως να γελάσω το καιρό», το «Ένα Φιλί» και τέλος το «Βραδιάζει».
Υπάρχει μια ιστορία που κρύβεται πίσω από ένα κομμάτι;
Ναι, υπάρχει μια ιστορία και αφορά «Το αστέρι» και συνέβη αρκετό καιρό πριν!
Αυτό το τραγούδι βγήκε από μια ιστορία παιδιών, ηλικίας 2,5 με 4 χρονών και τους έκανα μαθήματα μουσικοκινητικής. Κάποια στιγμή μου λένε τα παιδιά θέλουμε να κατεβάσουμε ένα αστέρι από τον ουρανό, και να το φέρουμε να είναι εδώ μαζί μας, και τους λέω τι να το κάνουμε, να το έχουμε εδώ απαντούν. Ναι λέω, αλλά η θέση του δεν είναι εκεί να είναι κρεμασμένο στον ουρανό;
Εκείνη τη περίοδο ένιωθα ότι πραγματικά με έχουν κατεβάσει από κάπου γιατί ήταν η φάση που ήθελα να φύγω απ τη μπάντα, αισθανόμουν λίγο ότι κάτι γκρεμίζεται, κάτι τελειώνει έχει αρχίσει μέσα μου να δουλεύει ένα πένθος περίεργο, και αγάπησα ένα τραγούδι. Γενικά έβγαζα από τα λόγια των παιδιών και έγραφα. Στο τέλος του μαθήματος πάντα λέγαμε ένα τραγούδι και συνήθως ήταν καινούριο. Αυτό λοιπόν το τραγουδάκι έγινε τραγούδι το οποίο αποτελείωσα, το εξέλιξα στο «Αστέρι» που είναι μια μεταφορική ιστορία. Και το ξεχωρίζω γιατί είναι πολύ ιδιαίτερο, έχει πολύ ποιητικό στίχο. Είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι, πολύ θεατρικό.
Ποια θα ήταν η ευχή σου για αυτή τη χρονιά;
Όλα τα όνειρα του κόσμου να είναι γαλάζια σαν την ορτανσία μου, που έχω στο μπαλκονάκι μου την όποια την αγαπώ παρά πολύ, και να χουν υγεία και ηρεμία.
Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω την Πέννυ Μπαλτατζή για τη φιλοξενία της στο δικό της χώρο και να της ευχηθώ από καρδιάς κάθε επιτυχία τόσο στις εμφανίσεις που ετοιμάζει όσο και στον επερχόμενο δίσκο της.
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μιχάλη Τσεσμετζή και το Mixgrill.gr.
**Πληροφορίες για τις εμφανίσεις της στο Passport Κεραμεικός εδώ