Πολύ 3D και ζαλιστήκαμε...
Ο Λόγος του Βασιλιά / The King’s Speech (2010)
http://www.kingsspeech.com/
Σκηνοθεσία: Tom Hooper
Σενάριο: David Seidler, η ζωή
Παίζουν: Colin Firth, Helena Bonham Carter, Geoffrey Rush
Διάρκεια: 118 λεπτά
Οι ταινίες με βασιλιάδες και πριγκίπισσες συχνά προκαλούν αναγούλα και εκνευρισμό. Μάλλον φταίνε τα πολλά παραμύθια που ακούγαμε μεγαλώνοντας και το σινεμά έχει φροντίσει να μας προσφέρει πολλά τέτοια. Στην προκειμένη βλέπουμε ένα μελλοντικό Βασιλιά που αντιμετωπίζει προβλήματα λόγου. Η γυναίκα του (Helena Bonham Carter) θα κανονίσει ραντεβού με τον ανατρεπτικό λογοθεραπευτή Λάιονελ Λόγκ (Geoffrey Rush). Ο Λόγκ θα γίνει ψυχολόγος, υποστηρικτής, φίλος. Στον μεσοπόλεμο στέφεται Βασιλιάς, ένας βασιλιάς χωρίς λόγο που δεν μπορεί επηρεάσει υπηκόους και εξελίξεις. Σε πρώτο επίπεδο η ταινία μοιάζει να βαδίζει στα πρότυπα ενός γαλαζοαίματου χολιγουντιανού παραμυθιού. Παρ’ όλ’ αυτά ο Tom Hopper κάνει την υπέρβαση αρχικά χρησιμοποιώντας το εξαιρετικό του cast (oscar calling;) με φουνταριστό τον Colin Firth και δεκάρι τον Geoffry Rush αλλά και με τις παρατηρήσεις-κριτικές του απέναντι στην βαθύτατα υποκριτική σχέση της βασιλικής οικογένειας με την πραγματικότητα. Το ραδιόφωνο, ο λόγος του Χίτλερ (μερικά παραδείγματα) και γενικότερα η ικανότητα που ορίζεται μόνο από το φαίνεσθαι και όχι από το είναι, πνίγουν όποιες αμφιβολίες περί μετριότητας του νοήματος της ταινίας. Μπορεί ο Λόγκ να πείστηκε αλλά εμείς δεν μασάμε. Ο Hopper κριτικάρει την βασιλική οικογένεια ενώ παράλληλα εξυψώνει τον ήρωα και υποστηρίζει τον μύθο. Σίγουρα θα μας απασχολήσει στο μέλλον καθώς η δουλειά του είναι αψεγάδιαστη και ολοκληρωμένη. Με λίγα λόγια: Μπράβο Tom, Geoffry, Colin.
Tron Legacy (2010)
http://www.disney.com/tron
Σκηνοθεσία: Joseph Kosinski
Σενάριο: Adam Horowitz, Richard Jefferies, Edward Kitsis, Brian Klugman, Steven Lisberger, Lee Sternthal
Παίζουν: Jeff Bridges, Olivia Wilde, John Hurt, Garrett Hedlund, Michael Sheen
Διάρκεια: 125 λεπτά
Από τα πρώτα κιόλας λεπτά η ταινία καταθέτει ξερά τις προθέσεις της: Αδρεναλίνη γκαζιάρα, πλακώνουν τα τεχνοφουτουριστικά λεντάκια, ξανά μανά καβάλα στην ψηφιακή ροδα, παντιλίκια, ανακάτεμα και κατούρημα γιατί είναι δίωρο και χωρίς νεράκι να ξεχνιέσαι δεν βγαίνει και ψάχνεις τι εννοούν 3d γιατί φοράω γυαλιά καλά τα τεχνολιγούρια θα πεθάνουν στα γέλια με το πασάλειμμα, η μουσική Daft Punk καλή σε ύφος τέκνο αλλά το παρτάκι φορέστε κιτσάτες φορμίτσες φιξαρισμένοι και κάντε εμφάνιση οι αφρισμένοι μπαμπουίνοι μπανίζουν από κάτω μασουλώντας αλατισμένα ποπκορν και βιδωμένοι κοιτιούνται – τι μαλακία ειν’ αυτή ρε; – κάτσε τώρα αφού ήρθαμε. Ο Bridges αξύριστος ξεφτιλίζεται μεταξύ Neo και Μορφέα παίρνει τα ντόλαρς και μην τον είδατε. Μια πονεμένη ιστορία λεπτομέρειες της οποίας θα δημοσιοποιήσουμε μιαν άλλη μέρα. Με λίγα λόγια: Απεργία.
Μεγαλοφυής / Megamind (2010)
http://www.megamind.com/
Σκηνοθεσία: Tom McGrath
Σενάριο: Alan J. Schoolcraft, Brent Simons
Παίζουν (φωνές): Will Ferrell, Brad Pitt, Tina Fey, Jonah Hill, Ben Stiller και στα ελληνικά Χριστόδουλος Στυλιανού, Μανώλης Γιούργος, Νέστορας Κοψιδάς, Λεωνίδας Κακούρης, Σπύρος Ζουπάνος, Μάντυ Λάμπου, Αντίνοος Αλμπάνης
Διάρκεια: 96 λεπτά
Ο Μεγαλοφυής είναι ο πλέον αποτυχημένος διαβολικός υπέρ-κακός με παιδικό αμπαλάζ. Όταν επιτέλους σκοτώνει τον μπερτοφορεμένο υπέρ-ήρωα Μέτρο Μαν –έστω και κατά λάθος– συνειδητοποιεί πως τώρα πια δεν έχει κανένα σκοπό στη ζωή του, ότι το κακό πλέον δεν έχει αντίπαλο και αφού πρώτα οι σεναριογράφοι πετάξουν 2-3 φορές το γιν-γιανγκ ως τελικό μήνυμα του 3d γεννιέται ο Τάιταν, δημιούργημα του Κακού για να ’χει να παίζει κόντρα στο Καλό. Ο Τάιταν αποδεικνύεται περισσότερο εγωιστής από τον Μεγαλοφυή και ξεκινούν οι τούμπες. Μια μέτρια παιδική ταινία από την Dreamworks, χωρίς ιδιαίτερη σεναριακή έμπνευση, εστιασμένη στα εφέ και περισσότερο παιδική απ’ ό,τι μας έχει συνηθίσει η Pixar ή το πρόσφατο Εγώ, ο Απαισιότατος. Σώζεται, χοντρικά μιλώντας, από μια αντισυμβατική γελοιοποίηση των σχετικών εννοιών Καλό-Κακό. Με λίγα λόγια: η Dreamworks δεν έχει φτάσει ακόμη την Pixar.
Επίσης, επανακυκλοφορεί η εξαιρετική Αναπαράσταση του Θόδωρου.
ΜΠΟΝΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
Από τον δημιουργό του εκπληκτικού Mary and Max, παραγωγή 2003. Ο Geoffrey Rush αφηγητής.
Επιμέλεια
Ίων Παπασπύρου / Ζήσης Κοκκινίδης και τούμπαλιν