Χθες αψήφησα τη βροχή και την κίνηση και μαζί με τη συνένοχό μου στα θεατρικά βρεθήκαμε στο θέατρο "Κάτια Δανδουλάκη" για να παρακολουθήσουμε μία παράσταση που, εγώ τουλάχιστον, ανυπομονούσα πραγματικά να δω. "Ο θεός της σφαγής" της Γιασμίν Ρεζά έχει βραβευθεί με Tony, βραβείο Olivier ως καλύτερη νέα κωμωδία και, γενικά, θεωρείται, από τους κριτικούς, μία από τις καλύτερες νέες κωμωδίες. Η μετάφραση είναι του Γιάννη Βούρου, με τη συνεργασία του Σταμάτη Φασουλή για το κείμενο της παράστασης. Είναι ένα πολύ δυναμικό κείμενο με εξαιρετική δομή. Δύο ζευγάρια (Κάτια Δανδουλάκη/ Γιάννης Βούρος - Κατιάνα Μπαλανίκα/ Γιάννης Φέρτης) συναντώνται για να συζητήσουν ένα άκρως λεπτό θέμα: ο Μπρούνο δεν δέχεται το Φερδινάντο ως μέλος της "συμμορίας" του και αυτός του σπάει τα μούτρα. Είναι από τις περιπτώσεις που στην αρχή θέλεις να δείξεις πόσο πολιτισμένος είσαι αλλά μόλις θίξουν το βλαστάρι σου... αλλάζει το πράγμα.
Οι αβροφροσύνες και τα γελάκια της αρχής κόβονται απότομα: κανείς από τους τέσσερις δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι το παιδί του μπορεί να κάνει και λάθη, κανείς δεν αντέχει να αναλάβει το δικό του μερίδιο ευθύνης. Τέσσερις εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες συγκρούονται, βρίσκουν ανέλπιστους συμμάχους και ανακαλύπτουν τον "εχθρό" στο δικό τους σπίτι, ξεσπούν και, στο τέλος, αναδεικνύεται ο νικητής: ο θεός της σφαγής. Περισσότερα για την υπόθεση και λεπτομέρειες για την παράσταση (ημέρες και ώρες κ.λ.π.) θα δείτε εδώ.
Ο Σταμάτης Φασουλής έστησε μια υπέροχη παράσταση, γρήγορη και με ρυθμό. Οι πρωταγωνιστές του, βέβαια, είναι ένας και ένας. Η Κάτια Δανδουλάκη έχει μια επιβλητική παρουσία, είναι αεικίνητη και έχει νεύρο- σε συνδυασμό με το υπέροχο κοστούμι (της Ντέννης Βαχλιώτη) δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Ο Γιάννης Βούρος με ξανακέρδισε- είχα καιρό να ενθουσιαστώ τόσο μαζί του. Για το Γιάννη Φέρτη δεν υπάρχουν λόγια- τρομερά γοητευτική φιγούρα, ζεστός και άμεσος, λιτός και ουσιαστικός.
Αυτή η παράσταση, όμως, θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό χωρίς την Κατιάνα Μπαλανίκα. Απίστευτη κωμικός, παίζει ακόμη και όταν απλά κάθεται σε έναν καναπέ (όπως πολύ σωστά σχολίασε η παρέα μου). Έχει ένα μοναδικό τρόπο να κινείται πάνω στη σκηνή.. θα ξαναέβλεπα την παράσταση για χάρη της και μόνο.
Γενικά, μία πάρα πολύ καλή παράσταση που θα σας κάνει να γελάσετε από την καρδιά σας αλλά θα σας δώσει και υλικό για σκέψη.
Οι αβροφροσύνες και τα γελάκια της αρχής κόβονται απότομα: κανείς από τους τέσσερις δεν μπορεί να παραδεχθεί ότι το παιδί του μπορεί να κάνει και λάθη, κανείς δεν αντέχει να αναλάβει το δικό του μερίδιο ευθύνης. Τέσσερις εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες συγκρούονται, βρίσκουν ανέλπιστους συμμάχους και ανακαλύπτουν τον "εχθρό" στο δικό τους σπίτι, ξεσπούν και, στο τέλος, αναδεικνύεται ο νικητής: ο θεός της σφαγής. Περισσότερα για την υπόθεση και λεπτομέρειες για την παράσταση (ημέρες και ώρες κ.λ.π.) θα δείτε εδώ.
Ο Σταμάτης Φασουλής έστησε μια υπέροχη παράσταση, γρήγορη και με ρυθμό. Οι πρωταγωνιστές του, βέβαια, είναι ένας και ένας. Η Κάτια Δανδουλάκη έχει μια επιβλητική παρουσία, είναι αεικίνητη και έχει νεύρο- σε συνδυασμό με το υπέροχο κοστούμι (της Ντέννης Βαχλιώτη) δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω της. Ο Γιάννης Βούρος με ξανακέρδισε- είχα καιρό να ενθουσιαστώ τόσο μαζί του. Για το Γιάννη Φέρτη δεν υπάρχουν λόγια- τρομερά γοητευτική φιγούρα, ζεστός και άμεσος, λιτός και ουσιαστικός.
Αυτή η παράσταση, όμως, θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό χωρίς την Κατιάνα Μπαλανίκα. Απίστευτη κωμικός, παίζει ακόμη και όταν απλά κάθεται σε έναν καναπέ (όπως πολύ σωστά σχολίασε η παρέα μου). Έχει ένα μοναδικό τρόπο να κινείται πάνω στη σκηνή.. θα ξαναέβλεπα την παράσταση για χάρη της και μόνο.
Γενικά, μία πάρα πολύ καλή παράσταση που θα σας κάνει να γελάσετε από την καρδιά σας αλλά θα σας δώσει και υλικό για σκέψη.