Το Wacken όλοι λίγο πολύ το έχουμε ακουστά σαν ένα μεγάλο φεστιβάλ metal μουσικής (κυρίως) κάπου στη Γερμανία. Λίγο πιο γνωστό στους μη μυημένους έγινε, όταν από τις πρώτες ειδήσεις σε πολλά δελτία ήταν οι ηλικιωμένοι που το έσκασαν από τον οίκο ευγηρίας και λίγες μέρα αργότερα βρέθηκαν στο Wacken να ροκάρουν ασύστολα.
Εκεί, είχα την δυνατότητα να δω από κοντά τόσες πολλές μπάντες μαζεμένες που κάποιες από αυτές δεν θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να δούμε στην Ελλάδα και μάλιστα, κατά τη γνώμη μου, με σχετικά χαμηλή τιμή εισιτηρίου.
Η τιμή του εισιτήριου είναι 220 ευρώ και συμπεριλαμβάνει, πέρα από τις συναυλίες, δωρεάν θέση για σκηνή στο camping (με ή χωρίς αυτοκίνητο), απεριόριστο πόσιμο νερό και δωρεάν πρόσβαση σε καθαρές τουαλέτες και ντουζιέρες, παροχές που λίγα χρόνια πριν είχαν έξτρα χρεώσεις.
Το camping χωρίζεται σε τομείς και η έκταση του είναι πραγματικά τεράστια.
Η άφιξη επιτρέπεται κάθε χρονιά από την Δευτέρα, ενώ το φεστιβάλ ξεκινάει την Τετάρτη με μόνο τις μικρές σκηνές να λειτουργούν, ενώ από Πέμπτη έως Σάββατο ανοίγουν και οι μεγάλες σκηνές. Καλό είναι κανείς να πάει νωρίς (Δευτέρα ή Τρίτη), ώστε να βρει να κατασκηνώσει σε μέρος σχετικά κοντά σε μια από τις δύο εισόδους του φεστιβάλ, γιατί αλλιώς το περπάτημα που θα χρειαστεί μέχρι σε αυτές, μπορεί να φτάσει και τα 40(!) λεπτά. Φυσικά υπάρχει και η λύση του ξενοδοχείου, αλλά νομίζω ότι έτσι χάνεις τη μισή απόλαυση.
Κάτι που αξίζει να σημειωθεί (ίσως αξίζει να γραφτεί και ένα ολόκληρο άρθρο για αυτό) είναι τα σημεία υποστήριξης ατόμων με ειδικές ανάγκες .Μία ομάδα με το όνομα "Wheels of Steel" σε αρκετά σημεία, τόσο στο camping όσο και στον κυρίως χώρο του φεστιβάλ, είναι έτοιμη να προσφέρει κάθε βοήθεια σε άτομα με προβλήματα, όπως για παράδειγμα: επισκευή ή ενοικίαση αναπηρικών αμαξιδίων και προσθετικών μελών, δωρεάν φόρτιση των μπαταριών και οποιαδήποτε άλλη βοήθεια χρειαστεί.
Να σημειωθεί ότι σε κάθε εξέδρα υπάρχει ειδική υπερυψωμένη ράμπα από την όποια μπορούν τα άτομα αυτά να απολαύσουν άνετα το αγαπημένο τους συγκρότημα. Άραγε στη χώρα μας είναι βέβαιο ότι άνθρωποι με αναπηρία μπορούν να έχουν τόσο εύκολη πρόσβαση σε μια συναυλία ή ένα φεστιβάλ;
Εσείς, ωστόσο, αν δεν θέλετε για τους δικούς σας λόγους να παρτάρετε με τους γείτονές σας και θέλετε απλά να κοιμηθείτε καθώς θα είστε ψόφιοι από το πολύωρο περπάτημα, την ορθοστασία και φυσικά το headbanging, εξοπλιστείτε με υπομονή και ωτοασπίδες και το δεύτερο κιόλας βράδυ θα έχετε προσαρμοστεί πλήρως.
Το φεστιβάλ ανοίγει τις πόρτες του καθημερινά από τις 10.00 το πρωί, ενώ οι πρώτες μπάντες ξεκινούν στις 11.00. Ο ήλιος και η ζέστη της μέρας δεν με άφηναν να κοιμηθώ και πολύ μετά τις 8.30, άντε 9.00 το πρωί. Οπότε μετά τις ατομικές καθαριότητες ,πρωινό και καφέ, έκανα την είσοδό μου στον χώρο του φεστιβάλ!
Κιόσκια με φαγητό, καφέδες, merchandise και φυσικά bar με μπύρες και άλλα ποτά υπάρχουν άφθονα σε όλο το φεστιβάλ και οι τιμές είναι όχι και πολύ χαμηλές για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά ούτε και απαγορευτικές.
Το πρόγραμμα εμφανίσεως της κάθε μπάντας, στην φεστιβαλική γλώσσα ονομάζεται running order και είναι κάτι που το συμβουλευόμουν συνεχώς, ώστε να φτιάξω το πρόγραμμα της ημέρας μου. Υπήρχε και πολύ εύχρηστη εφαρμογή για τα κινητά που μας ενημέρωνε με ειδοποίηση σε πόση ώρα ακριβώς θα εμφανιστεί η κάθε μπάντα.
Οι σκηνές είναι 8. Οι 3 είναι μεγάλες (τεράστιες είναι ο ακριβής όρος) με τις ονομασίες "Faster", "Harder" και "Lauder". Οι 2 πρώτες έπαιζαν εναλλάξ, ενώ η τελευταία έπαιζε πάντα ταυτόχρονα με την Faster. Αρκετά μακρiά από εκεί (περίπου 10-15 λεπτά περπάτημα) υπάρχουν οι λεγόμενες κλειστές σκηνές. Πρόκειται για μια τεράστια τέντα σαν τσίρκο, με το όνομα Bullhead City Circus ,χωρητικότητας άνω των 13.000 ατόμων με δυο σκηνές, την "W.E.T. stage" και την "Headbangers stage".
Σε αυτές τις σκηνές πέρα από τις μπάντες που παίζουν λαμβάνει χώρα και ένας πολύ ενδιαφέρων θεσμός του φεστιβάλ. Το "Wacken Metal Battle". Πρόκειται για έναν μουσικό διαγωνισμό στον οποίο συμμετέχουν πολλές χώρες από όλο τον κόσμο και κάθε χώρα, αφού έχει διεξάγει πρώτα την πρώτη φάση του διαγωνισμού εντός έδρας, στέλνει τη νικήτρια μπάντα να παίξει στο Wacken.
Οι 5 πρώτοι νικητές κερδίζουν πλούσια δώρα και ευκαιρίες καριέρας στη μουσική βιομηχανία. Εκεί συνάντησα και τον Γιώργο Κοχυλάκη τον αντιπρόσωπο και διοργανωτή του Wacken Metal Battle της Ελλάδας. Στην κουβέντα που είχαμε (συνοδευόμενη από τις απαραίτητες μπύρες...) μου εξήγησε πώς λειτουργεί ο διαγωνισμός και ποια κριτήρια είναι σημαντικά για μια μπάντα, ώστε να έχει ελπίδες να φέρει καλή θέση. Οι νικητές για φέτος ήταν η μπάντα από την Κίνα "Die From Sorrow".
Η Ελλάδα φέτος δεν συμμετείχε στο διαγωνισμό καθώς λόγω της αυξημένης συμμετοχής κάθε 2η χρονιά η εκάστοτε χώρα πρέπει κάνει μια παύση! Ο Γιώργος με διαβεβαίωσε ότι θα έχουμε σίγουρα εκπροσώπηση του χρόνου.
Στις σκηνές αυτές περνούσα αρκετές ώρες μέσα στην μέρα μου, καθώς πολλές από τις αγαπημένες μου μπάντες έπαιζαν εκεί αλλά και η σκιά που μας παρείχαν κατά τις μεσημεριανές ώρες, ήταν πολύ ανακουφιστική.
Όχι πολύ μακριά από τις κλειστές σκηνές βρίσκεται το μεσαιωνικό χωριό γνωστό και ως "Wackinger Village" με 2 μουσικές σκηνές, την "Wackinger stage" και την "Wasteland stage"- μια σκηνή που ήταν φτιαγμένη από σκουπίδια κυριολεκτικά - στις οποίες έπαιζαν κυρίως folk συγκροτήματα. Όλος ο χώρος θύμιζε το σκηνικό και την εποχή του "Game Of Thrones", τα μπαρ και τα καταστήματα να μοιάζουν με υπαίθρια αγορά από άλλο αιώνα και όλοι ναι είναι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές.
Δραστηριότητες όπως μαθήματα ξιφομαχίας , αναπαραστάσεις μαχών , show με φωτιές και πολλά άλλα έκαναν την επίσκεψη στο Wackinger ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Τέλος η Biergarden Stage. Μια σκηνή φτιαγμένη στο biergarden του φεστιβάλ. Ένας χώρος με τεράστια τραπέζια και ομπρέλες, όπου το διάλειμμα για μπύρα γινόταν απαραίτητη και ευχάριστη ανάγκη. Εκεί μεταξύ άλλων εμφανίζεται και η φιλαρμονική της πυροσβεστικής του Wacken (ναι, καλά ακούσατε) οι λεγόμενοι Firefighters, οι οποίοι έπαιζαν γνωστούς metal ύμνους – με τόσα χάλκινα πνευστά πώς να μην είναι metal - σκορπώντας απίστευτο κέφι στους θεατές.
Στο μουσικό κομμάτι, φέτος είχα την τύχη να θαυμάσω από κοντά πολλά από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα όπως:
-Sepultura: Τι απίστευτος drummer είναι αυτός ο Eloy Casagrande βρε παιδιά;
-Nasareth: Ναι ναι, οι γνωστοί με το "Love Hurts" και παλιοί και καλοί!
-Behemoth: Τι liveάρα ήταν αυτή; Ο Nergal και η παρέα του σε τρελά κέφια! Μακάρι να τους δούμε και Ελλάδα σύντομα!
-Amorphis: Υπέροχη εμφάνιση, δυστυχώς είδα το μισό set γιατί ήθελα να προλάβω κάποια άλλη μπάντα που έπαιζε την ίδια ώρα κάπου...κάπως...κάποτε... (όταν δεν θυμάσαι, οι αοριστολογίες είναι τα τέλεια εκφραστικά μέσα)!
-Judas Priest: Συγκίνηση όταν κάλεσαν στην σκηνή τον Glenn Tipton για τα 3 τελευταία κομμάτια του set! Κατά τα άλλα ακριβώς το ίδιο φοβερό show όπως και στην Αθήνα!
-Running Wild: Πανικός στο "Under Jolly Roger"! Εκεί γνώρισα τον Μίλτο και κατάλαβα ότι είναι ένας από τους πιο φανατικούς οπαδούς του γκρουπ στην Ελλάδα. Ούτε αυτός δεν θυμάται πόσες φορές τους έχει δει ζωντανά και στα 4 σημεία του ορίζοντα!
-Arch Enemy : Δυνατό show με πολλά πυροτεχνήματα και την τραγουδίστρια Alissa White-Gluz σε τρελή φόρμα. Παρόλα αυτά, τη συναυλία τους στην Αθήνα ένα χρόνο πριν, την είχα ευχαριστηθεί περισσότερο για κάποιο λόγο!
-Gojira: Ιδιαίτερα αγαπητοί στη χώρα μας οι Γάλλοι, δεν απογοήτευσαν κανέναν ούτε και στο γερμανικό έδαφος!
-In Flames: Οι Σουηδοί δεν αστειεύτηκαν. Ακόμα ένα απίστευτο show από όλες τις πλευρές!
- Cannibal Corpse: Όμορφη και χαλαρή μουσική, ό,τι πρέπει για μια τέλεια «σιέστα» αφού έπαιξαν στις 12.00 το μεσημέρι με τέρμα καύσωνα. Δωρεάν μαθήματα ανατομίας, βιολογίας και ανθρωπολογίας από τους Αμερικάνους κολοσσούς του Death Metal και Headbanging μέχρι να ξεκολλήσει ο σβέρκος.
-Dark Tranquillity: Αντικατέστησαν τελευταία στιγμή τους Sons of Apollo για λόγους που δεν μάθαμε ποτέ. Πολύ καλή εμφάνιση και συγκινητική στιγμή όταν ο τραγουδιστής τους Mikael Stanne κατέβηκε από την σκηνή στο κοινό και προσπαθούσε να ευχαριστήσει έναν προς έναν προσωπικά για την υποστήριξή τους τόσα χρόνια στην μπάντα.
-Ghost: Ό,τι και να πω για αυτό το show θα είναι λίγο! Πρέπει να τους δείτε ζωντανά για να καταλάβετε. Ίσως από τις πιο εντυπωσιακές στιγμές του φεστιβάλ (γιατί γιατί δεν είχα μαζί μου την φωτογραφική μηχανή; Ε;)!
-Dimmu Borgir: Καλοστημένη εμφάνιση, αλλά τα πολλά προ-ηχογραφημένα ίσως να με κούρασαν λιγάκι παρόλο που αγαπώ τη μπάντα αυτή.
-Firewind: Οι συμπατριώτες μας έχουν τεράστια επιτυχία στο εξωτερικό και μπράβο τους γιατί το αξίζουν! Πάνω από 3-4 ελληνικές σημαίες ανέμιζαν στην αρένα δίνοντας έτσι έναν ιδιαίτερο παλμό στο show τους.
-Belphegor: Ίσως από τις πιο ακραίες μπάντες του χώρου, σίγουρα μέσα στο top 10 μου.
-Watain: Τόσες φωτιές σε show δεν έχω δει ξανά στη ζωή μου Το stage φλεγόταν ολόκληρο από την αρχή μέχρι το τέλος του show. Απλά φανταστικοί!
- Doro: "The Queen Of Metal", όπως την αποκαλούν , με πάρα πολλούς
guests επί σκηνής όπως ο Johan Hegg των Amon Amarth και πολλοί άλλοι!
-Helloween: Επιτέλους με την αυθεντική τους σύνθεση, ήταν και οι headliners του φεστιβάλ. Πραγματικά συγκινητικό να ακούς κομμάτια όπως τα "I want out" και "Future World” με την αυθεντική φωνή, αυτή του Michael Kiske, η οποία παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο!
-Destruction: Οι «τρελοί χασάπηδες» του γερμανικού Thrash «αντεπιτέθηκαν» και ήταν σαρωτικοί!
-Madball: Όπως είπε και ένας φίλος «η καλύτερη cardcore live μπάντα ever».
-Alestorm:Τους λατρεύω! Ένα τρελό πάρτι στήθηκε μέρα μεσημέρι με δαύτους, με την μπύρα να ρέει άφθονη και χιλιάδες κόσμου να χορεύουν ξέφρενα σε «πειρατικούς» ρυθμούς! Εκεί παρέα με την Νάσια, τον Αλέξανδρο και τον Δημήτρη (παιδιά που γνώρισα στην πτήση για Αμβούργο), κάναμε το «πάρτι της ζωής μας»!
By the way, εκεί στο Wacken διάλεξε ο Αλέξανδρος τη στιγμή για να κάνει πρόταση γάμου στη Νάσια! Και το «ναι» ήταν δεδομένο!
- In Εxtremo: Είναι μαι μπάντα που άκουγα από μικρός. Ήταν κάτι σαν όνειρο ζωής να δω ζωντανά και ναι, τα κατάφερα επιτέλους!
Μελανό σημείο ήταν η ακύρωση των Manilla Road, λόγω του αιφνίδιου θανάτου του Mark Shelton (R.I.P.), λίγες ημέρες πριν την έναρξη του φεστιβάλ και στεναχωρήθηκα διπλά γιατί δεν κατάφερα να τους δω ούτε στην Αθήνα την χρονιά που πέρασε.
Συνολικά, κατάφερα και είδα περίπου 70 (!) μπάντες, άλλες ολόκληρες και άλλες αποσπασματικά και παρόλο που τα πόδια μου είχαν ταλαιπωρηθεί πολύ από την ορθοστασία, δεν το μετάνιωσα ούτε δευτερόλεπτο.
Δυστυχώς υπήρχαν πάρα πολλές ακόμα μπάντες που δεν κατάφερα να δω γιατί σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να επιλέξω, καθώς πολλές εμφανίσεις γίνονταν την ίδια ώρα.
Έτσι έκανα την καδιά μου πέτρα και δεν είδα Samael, Enslaved, Zeal & Ardor (αυτοί κάτι μου λέει ότι θα γίνουν τεράστιοι σε λίγα χρόνια) και πάρα πολλούς ακόμα (κλαψ...)!
Συνήθως το φεστιβάλ πραγματοποιείται κάτω από βροχερές καιρικές συνθήκες με την λάσπη να έχει την τιμητική της (μιλάμε για πολλή λάσπη παιδιά). Απαραίτητο αξεσουάρ σε αυτή την περίπτωση είναι οι γαλότσες και κάποια λίγο πιο ζεστά ρούχα. Υπάρχουν, ωστόσο, χρονιές σαν την φετινή που η βροχή και η λάσπη έδωσαν τη θέση τους στον ήλιο, την πολλή ζέστη και το στεγνό χώμα. Εκεί χρειαζόταν ελαφρύ παπούτσι, αντηλιακό και πολύ νερό!
Όπως, όμως, και να είναι οι συνθήκες κάθε χρόνο, το κλίμα, η μουσική και η όλη ατμόσφαιρα αποζημιώνουν στο έπακρο ακόμα και τον πιο γκρινιάρη της παρέας (όχι δεν είμαι από αυτούς, μην φοβάστε).
Το Wacken Open Air του 2019 είναι επετειακό καθώς το κλείνει τα 30 χρόνια ζωής του και είναι ήδη sold out.
Τα ονόματα που έχουν μέχρι τώρα ανακοινωθεί υπόσχονται άλλο ένα φανταστικό τετραήμερο. Όσοι τυχεροί προλάβατε εισιτήριο είναι βέβαιο ότι σας περιμένει μια αξέχαστη εμπειρία που θα θυμάστε για χρόνια και είμαι σίγουρος ότι θα θέλετε να πηγαίνετε συνέχεια... όπως εγώ.
Στις φωτογραφίες που κατάφερα να βγάλω ελπίζω να πήρατε μια ακόμα γεύση για το πώς ήταν το Wacken Open Air 2018.
Και όπως λένε όλοι εκεί...
See you in Wacken rain or shine...!!!
Υ.Γ. Στο facebook λειτουργεί μια χρήσιμη ομάδα με όνομα Wacken Greek Fans όπου οι χρήστες ανταλλάσσουν πληροφορίες, συμβουλές και εμπειρίες, ώστε το ταξίδι τους εκεί να γίνει ακόμα πιο εύκολο.
Στην επίσημη σελίδα του φεστιβάλ μπορείτε να βρείτε αναλυτικά κάθε λεπτομέρεια: https://www.wacken.com/