1. Φοβάμαι... – Βασίλης Παπακωνσταντίνου (1982), Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος, Μάνος Λοΐζος, Γιάννης Ζουγανέλης, Steve Harley, Γιάννης Γλέζος, Στίχοι: Παύλος Μάτεσης, Μάνος Λοΐζος, Κλήμης Σταχτόπουλος, Μανώλης Ρασούλης, Γιώργος Οικονομέας, Σάκης Μπουλάς, Κώστας Καρυωτάκης, Ανδρέας ΠανταζήςΣτην τριανταπεντάχρονη δισκογραφική καριέρα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, η οποία αριθμεί ήδη 24 προσωπικούς δίσκους, ελάχιστες είναι οι κυκλοφορίες που ξεχωρίζουν τόσο όσο το Φοβάμαι..., που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1982. Μέχρι τότε, ο Παπακωνσταντίνου είχε ερμηνεύσει κυρίως πολιτικά τραγούδια σε δίσκους όπως Τα Αγροτικά (1975) και Της Εξορίας (1976). Εδώ, όμως, στρέφεται σε ένα ρεπερτόριο που τον έφερε σε επαφή με ένα σαφώς ευρύτερο και νεανικότερο ακροατήριο – σε αυτό το μονοπάτι θα κινούνταν στη συνέχεια, με ελάχιστες αποκλίσεις. Οι μπαλάντες του Μάνου Λοΐζου (Πρώτη Μαΐου, Σ’ Ακολουθώ, Χαράματα Ομόνοια), του Γιάννη Ζουγανέλη (Στέλλα, σε στίχους του γνωστού δημοσιογράφου Γιώργου Οικονομέα) και του Λάκη Παπαδόπουλου (ο θρυλικός Κουρσάρος) αλλά και η Πρέβεζα και ο Σεμπάστιαν, υπάρχουν όλα σε αυτό τον δίσκο και είναι από τα καλύτερα τραγούδια που ερμήνευσε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με την στεντώρια φωνή του – τα επόμενα χρόνια, η δημοτικότητά του θα εκτοξευόταν, χάρις σε αυτά. Το Φοβάμαι... είναι ο πρώτος του δίσκος που έγινε χρυσός, ξεπερνώντας τις 50,000 πωλήσεις.
2. Μένω Εκτός – Ελευθερία Αρβανιτάκη (1991), Μουσική: Ara Dinkjian, Χρήστος Νικολόπουλος, Νίκος Ξυδάκης, Γιώργος Ζήκας, Zoran Zimganovic, Αντώνης Μιτζέλος, Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου, Θοδωρής Γκόνης, Γιώργος ΖήκαςΌταν κυκλοφόρησε το Μένω Εκτός, ένας δίσκος-σταθμός για την πορεία της, η Ελευθερία Αρβανιτάκη είχε ήδη συμπληρώσει 10 χρόνια στη δισκογραφία – το ντεμπούτο της ήταν στα Μπαράκια του Βαγγέλη Γερμανού. Εδώ, όμως, είναι η πρώτη φορά που η ερμηνεύτρια επιχειρεί να παρουσιάσει ένα απολύτως δικό της πρόσωπο, μέσα από ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ, το οποίο διαθέτει παρόλα αυτά συνοχή, κυρίως εξαιτίας της ενορχηστρωτικής και ηχητικής προσέγγισης του Νίκου Αντύπα – ο οποίος της επόμενη κιόλας χρονιά θα φρόντιζε να ανανεώσει και την καριέρα της Χαρούλας Αλεξίου. Έτσι, φαινομενικά αταίριαστα τραγούδια όπως το Καρδιά Μου Εγώ του Χρήστου Νικολόπουλου, το Μένω Εκτός του Ara Dinkjian και το Με Το Ίδιο Μακό του Αντώνη Μιτζέλου (που ντεμπουτάρει εδώ ως συνθέτης), δημιουργούν τελικά ένα αρμονικό σύνολο που χαρίζει πολλές απολαύσεις στον ακροατή. Εδώ θα βρείτε ακόμα το Εδώ Να Μείνεις και το Καθρεφτίζω Το Νου, τραγούδια που μαζί με τα υπόλοιπα, έκαναν την Αρβανιτάκη σταρ πρώτου μεγέθους – παραμένει τέτοια μέχρι και σήμερα...
3. Τους Έχω Βαρεθεί – Θάνος Μικρούτσικος/Υπόγεια Ρεύματα (2009)Η ιδέα για αυτό το άλμπουμ προήλθε από τα Υπόγεια Ρεύματα, ένα από τα μακροβιότερα και πιο αξιόλογα εγχώρια ροκ γκρουπ. Αφού αρχικά διασκεύασαν το Αυτούς Τους Έχω Βαρεθεί, ως αντίδραση σε όσα έβλεπαν να διαδραματίζονται γύρω τους, θέλησαν να κάνουν έναν ολόκληρο δίσκο με πολιτικά τραγούδια ενός αγαπημένου τους συνθέτη, του Θάνου Μικρούτσικου. Εκείνος, όχι μόνο τους έδωσε τις ευλογίες του, αλλά συμφώνησε και να συμμετάσχει στη διαδικασία, παίζοντας πιάνο και πλήκτρα. Το τελικό αποτέλεσμα εκπλήσσει. Οι προσεγγίσεις των 15 αυτών τραγουδιών, που έχουν σφραγιστεί στο παρελθόν από ερμηνευτές όπως η Μαρία Δημητριάδη, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Δημήτρης Μητροπάνος, είναι τόσο πρωτότυπες πολλές φορές, που σε κάνουν να ξεχνάς τις πρώτες εκτελέσεις. Συνθέσεις που γνωρίσαμε ως εξωστρεφείς, όπως Η Ρόζα και το Ανεμολόγιο, αποκτούν εδώ μια εσωτερικότητα που κάθε άλλο παρά τα αφοπλίζει ενώ άλλα, όπως το Αυτούς Τους Έχω Βαρεθεί, αποκτούν ακόμα περισσότερες «αιχμές». Το πολύ αξιόλογο αυτό άλμπουμ ίσως αποδειχθεί και σημαντικό, καθώς επαναφέρει στην επικαιρότητα στίχους και μελωδίες που αξίζει να ακουστούν, τώρα περισσότερο από ποτέ.
Και ο κούκος...
4. Deserter’s Songs – Mercury Rev (1998)
Στο τέταρτο άλμπουμ τους, οι Mercury Rev, το γκρουπ με έδρα στο Buffalo της Νέας Υόρκης, σα να μεταμορφώθηκαν ξαφνικά. Μετά την εμπορική αποτυχία του See You On The Other Side, το οποίο ο φρόντμαν Jonathan Donahue θεωρούσε ως το καλύτερο άλμπουμ τους, αποφάσισαν να κάνουν έναν ακόμα δίσκο για το κέφι τους και να διαλυθούν. Πολλές φορές, όμως, η ζωή τα φέρνει πιο βολικά απ’ ό,τι φαντάζεται κανείς. Έτσι, το Deserter’s Songs απεδείχθη σαρωτικό στην ευρωπαϊκή – και λιγότερο στην αμερικανική – αγορά και έδωσε παράταση ζωής σε αυτό το πραγματικά αξιόλογο συγκρότημα. Η μεταμόρφωσή τους έγκειται περισσότερο στον ήχο, όπου εγκατέλειψαν τις περίεργες ιδέες και τους θορύβους και επιδόθηκαν σε πιο κλασικές λύσεις, κάνοντας βουτιά στην ψυχεδέλεια, το indie αλλά και τη μουσική παράδοση καλλιτεχνών όπως οι The Band. Επόμενο ήταν ο δίσκος να ψηφιστεί από αρκετά έντυπα ως ο καλύτερος εκείνης της χρονιάς και, βέβαια, οι Mercury Rev να συνεχίσουν το μονοπάτι που είχε, αναπάντεχα, ανοιχτεί μπροστά τους...