Αν είχα δισκογραφική εταιρία που σέβεται τον εαυτό της, αυτή τη στιγμη θα έτρεχα να "κλείσω" αυτό το γκρουπ, γιατί θα φοβόμουν πως άλλες δισκογραφικές εταιρίες που σέβονται τον εαυτό τους θα έτρεχαν κι εκείνες. Ακούστε το αριστουργηματικό τραγούδι τους " i heard those old bells " στο myspace του group ή το "cold december" και σπεύστε εσείς που δεν ανήκετε πουθενά κι απλά αγαπάτε την μουσική.
Για όλους εκείνους που αγαπάνε το Bob Dylan, το Neil Young, το Johnny Cash έχουν ακούσει Jeff Buckley, έχουν λατρέψει τους Arcade Fire κι αλλά ακούσματα παρόμοιου ύφους. Είναι πραγματικά μια αποκάλυψη για μένα που θέλω τόσο πολύ να μοιραστώ μαζί σας. Ξεχάστε hype και μόδες κι αφεθείτε στη μουσική τους (μέσα από την καρδιά μου παιδιά)
1. Για πείτε λίγα λόγια για την ιστορία του γκρουπ και για τη σύνθεση του. Δε σας γνωρίζουμε (τουλάχιστον όχι ακόμα), οπότε θα ήταν καλό να μας συστηθείτε.Σωτήρης: Πριν 6-7 χρόνια ήμουν σε μια νεκρή μουσική περίοδο με πολλή δίψα να κάνω κάτι που να με συγκινήσει αλλά δεν ήξερα πως να το κάνω και προβληματιζόμουν τεχνικά πως θα μπορούσα να το στηρίξω. Όταν ένα απόγευμα πήγα στο σπίτι ενός φίλου μου που είναι μανιακός συλλέκτης βινυλιων ιδιαίτερα τω 60’s και πάντα μου έβαζε να ακούω μπάντες που δεν είχα ξανακούσει και ουσιαστικά μου άνοιγε απλόχερα την πόρτα σε κόσμους που μόνος μου δεν θα τους είχα ανακαλύψει. Εκείνο το απόγευμα μου λέει "σήμερα θα ακούσουμε όλο το Highway 61 revisited του Dylan". Είχα ακούσει Dylan πολλές φορές αλλά εκείνο το απόγευμα άκουσα το "like a rolling stone" όπως δεν το είχα ξανακούσει ποτέ. Ήταν τόσο δυνατός, τόσο ειλικρινής ο ήχος που άκουσα που δεν μπορούσα να το πιστέψω. Από τα ηχεία ξεχυνόταν μια δύναμη που σε άρπαζε από τον σβέρκο και σε καθήλωνε. Δεν σου άφηνε το περιθώριο να το προσπεράσεις αυτό το δυνατό αίσθημα που σε πυροβολούσε ασταμάτητα. Ήταν λες και έφτυνε τις λέξεις στην μούρη σου. Ήχος, ωμός, ευθύς και τραχύς.
Ήταν μια αποκάλυψη για μένα το πόσο αυθεντικός ακουγόταν και με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν προσπαθούσε να είναι τεχνικός, αλλά να είναι ο εαυτός του όποιος και αν ήταν αυτός εκείνη την περίοδο. Κάπως έτσι ξεσκόνισα την ακουστική κιθάρα μου και άρχισα να γράφω ασταμάτητα τραγούδια πριν μάθω να τραγουδώ και χωρίς να σκέπτομαι τι θα τα κάνω και αν μπορώ η όχι να τα. Επι πέντε χρόνια έγραφα και ηχογραφούσα σπίτι μου με την βοήθεια ενός φίλου μου, του Γιώργου Μποτονάκη, που ηχογραφούσε τις lead κιθάρες και τις Χριστίνας Μποτονάκη σε κάποιες δεύτερες φωνές με αποτέλεσμα να ανεβάσω κάποια demo κομμάτια (αυτά που υπάρχουν και τώρα) στο myspace. Σιγα σιγα έφτιαξα ένα ακουστικό τρίο με την Χριστίνα Μποτονάκη στην δεύτερη φωνή τον Ιάκωβο Παυλόπουλο στα τύμπανα που οδήγησε σε κάποιες συναυλίες και πειραματισμό πάνω στα κομμάτια μου. Δυστυχώς αυτό κράτησε για μικρό χρονικό διάστημα λόγω πιεσμένου προγράμματος του Ιάκωβου και της Χριστίνας και των δικών μου στρατιωτικών υποχρεώσεων και έτσι για λίγο καιρό έγινε ένα διάλειμμα.
Μετά τον στρατό, μόνος και πάλι από την αρχή ξεκίνησα ψάχνω να βρω τα κατάλληλα άτομα να χτισω την μπάντα. Αρχικά βρήκα τον Αντώνη Δούνια(next time passions,waterpipes) στα τύμπανα, μετά ήρθε ο Κώστας Καρατζουνης(blues deluxe) στο κόντρα μπάσο και ο Αργύρης Βασιλείου(blue cat trio) στην lead κιθαρα. Αρχίσαμε τις εντατικές πρόβες και αμέσως φάνηκε πως υπήρχε μια χημεία και σε μουσικό και σε προσωπικό επίπεδο. Το ποιο σημαντικό ήταν ότι είχαν απόλυτη αντίληψη για το πως φανταζόμουν τον ήχο τις μπάντας και αυτό φάνηκε όταν άρχισαν να φέρνουν στις πρόβες και δικές τους ιδέες (ο Κώστας) και ακόμα πιο ολοκληρωμένα κομμάτια (ο Αργύρης). Αυτά σε συνδυασμό με τα κομμάτια που γράφονταν μέσα στις πρόβες ουσιαστικά γέμισαν κάποια κενά στον ήχο τις μπάντας. Μετά από τέσσερις μήνες ενσωματώθηκε ο Σπύρος Λούκος(blue deluxe,dyo) στο πιάνο και στο hammond και η Ερασμια Τσιπρα σαν δεύτερη φωνή και πιάνο. Σιγά σιγά φτιάξαμε έναν μεγάλο όγκο υλικού και η επόμενη μας κίνηση ήταν να ηχογραφήσουμε το μέρος αυτού που θα αποτελούσε των πρώτο μας δίσκο. Αυτόν τον καιρό, το πρώτο μας single βρίσκετε στην διαδικασία του mastering από τoν Greg Galbi και ψάχνουμε την κατάλληλη δισκογραφική εταιρία να το κυκλοφορήσουμε.2. Τί είναι αυτό που σας κάνει να γράφετε μουσική; Ποια εσωτερική ανάγκη;
Σωτήρης: Μουσική γράφω γιατί είναι ένας τρόπος να φτιάξω έναν δικό μου κόσμο με τους δικούς μου κανόνες και όρια που πρώτων αναπνέω εγώ ο ίδιος άνετα μέσα. Δεύτερων μπορεί μέσα σε αυτόν των κόσμο να μπει όποιος θέλει και να τον δει από την δική του οπτική όπως έκανα και εγώ με τις μουσικές που μου αρέσουν. Τρίτων όταν ήμουν μικρός είχα ένα όνειρο που ποτέ μου δεν τόλμησα να εγκαταλείψω.
Αργύρης: Μάλλον και εγώ το ίδιο. Ξεκίνησα να γράφω γιατί ήθελα ένα μουσικό περιβάλλον που να έχω αρκετή ελευθερία. Επίσης κάποια στιγμή, αισθάνεσαι την ανάγκη να κάνεις μια δική σου πρόταση, κάτι που γίνεται πολύ πιο εύκολα και καλύτερα με μια νέα σύνθεση.
3. Ποιες οι επιρροές σας και πως τις διαχειρίζεστε; Τις φοβάστε ή απροκάλυπτα τις δηλώνετε; Έχετε "αρνηθεί" τραγούδια σας που σας θύμιζαν τόσο πολύ αυτά που αγαπάτε να ακούτε στο σπίτι σας ή δε σας έχει συμβεί κάτι τέτοιο;Σωτήρης: Οι επιρροές για μένα είναι σαν ένα piramyd scheam που στην κορυφή βρίσκονται οι Beatles, Bob Dylan,Pink Floyd και από εκεί και πέρα όσο κατεβαίνεις τόσοι περισσότεροι εμπλέκονται αλλά σίγουρα στο αμέσως επόμενο σκαλί βρίσκονται οi Bruce Springsteen, Tom Waits,Neil Young,Johnny Cash, Leonard Cohen,The Band. Επίσης σίγουρα όσοι έχουν επηρεάσει όλους αυτούς,
Αργύρης: Εγώ δεν έχω ιεραρχία, Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η χρόνια ενασχόληση με τόνους αμερικανικής μουσικής, και όχι μόνο, παράδοσης έχουν περάσει στην αισθητική μου διάφορα πράγματα, από blues, jazz και country μέχρι zydeco, όμως την ίδια στιγμή υπάρχουν μέσα μου κάποια flamenco και Mexican folklore ακούσματα.
Σωτήρης: Στην υπόλοιπη μπάντα είναι πολλές και διαφορετικές οι επιρροές π.χ του Κώστα σίγουρα του αρέσουν οι Jethro Tull και όλο το 70is κινημα. Του Αντώνη κυρίως τα βρετανικά ποπ συγκροτήματα αλλά και ο πιο καινουριος ηχος οπως Arcade fIre,Cat Power, στην Ερασμία κυρίως η ορχηστρική μουσική και τελος στον Σπυρο του αρέσουν κυρίως ο Dr John και οι Elvis Costelo και ο Διονυσης Σαββοπουλος.
4. Ο ήχος σας είναι τέτοιος που θα μπορούσε να αγαπηθεί πολύ από το ελληνικό κοινό, έχει εκείνη τη δόση μελαγχολίας (ίσως και λίγη περισσότερη) που συνηθίζεται να αρέσει, θα μπορούσατε να ακουμπήσετε εύκολα στο κοινό των Tindersticks για παράδειγμα, και να κάνετε μια μεγάλη καριέρα. Πόσο πιστεύετε πως θα άλλαζε τα πλάνα σας κάτι τέτοιο;
Σωτήρης: Το καλύτερο θα ήταν να μην υπάρχει μελαγχολία στον κόσμο και ας μην αγαπηθεί η μουσική μας. Από εκεί και πέρα εάν αγαπηθεί θα ήταν ωραίο να εμπνεύσει τον κόσμο ώστε να εκφράζετε δημιουργικά. Για το αν θα άλλαζε τα πλάνα μας, δεν νομίζω γιατί ο στόχος μας είναι να είμαστε παραγωγικοί οπότε θα συνεχίσαμε να γράφουμε μουσική.
Αργύρης: Και εγώ είμαι της γνώμης ότι είναι καλύτερα να μην κάνει κάποιος τέτοιου είδους στοχοποιήσεις. Είναι προτιμότερο να προσπαθείς να είσαι μουσικά παραγωγικός και να γράφεις ωραία και ειλικρινή τραγούδια, όσο το δυνατόν πιο ωραία παιγμένα. Ειδικά στην εποχή που ζούμε ο κόσμος έχει ανάγκη από μια θαρραλέα μουσική και γενικότερα καλλιτεχνική έκφραση. Είναι λυπηρό να βλέπουμε τον κόσμο να κυριεύεται από την αδιαφορία για τη μουσική και να απομακρύνεται.
5. Με ποιους έλληνες θα θέλατε να μοιραστείτε τη σκηνή; Ή με ποιους ξένους καλλιτέχνες; θα σκεφτόσασταν να ανοίξετε τα φτερά σας για μια καριέρα στο εξωτερικό;Σωτήρης: Υπάρχουν πολλοί έλληνες μουσικοί που θα ήταν ωραίο να παίζαμε μαζί, όπως π.χ η Θεοδοσία Τσάτσου ο Γιάννης Αγγελάκας και από τους ποιο καινούριους ο Lolek. Νομίζω ότι θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον και βέβαια έχουμε παίξει ήδη κατά καιρούς με ωραίες μπάντες. Καριέρα στο εξωτερικό θα ήταν ωραίο ειδικά στην Aμερική γιατί θα ακούγαμε μπάντες που δεν ξέρουμε σε διάφορα festival μια που θα ήμασταν εκεί
Αργύρης: Σίγουρα με τη Θεοδοσία Τσάτσου και από καλλιτέχνες του εξωτερικού, τον Jim Campilongo, την Cassandra Wilson, τον Jason Ricci και τον Jimmy Ryan.
6. Οι στίχοι σας θα μπορούσαν να αποτελέσουν ύμνους για πορείες τις περίεργες μέρες που ζούμε, μοιάζουν να έχουν μια πολιτική χροιά, μέσα από έναν περίεργο, αρρωστημένο ερωτισμό. Τελικά τί είναι αυτό που σας βασανίζει περισσότερο, ο εσωτερικός σας πόλεμος ή ο "παγκόσμιος";
Σωτήρης: Όταν γράφω στοίχους συνήθως περιγράφω αυτά που βλέπω από την δική μου οπτική γωνία είτε κοιτώ προς τα μέσα είτε προς τα έξω, άρα όλα έχουν να κάνουν με έναν εσωτερικό πόλεμο. Αλλά βέβαια δεν περιγράφω πάντα πολέμους, καμιά φορά περιγράφω και την ειρήνη και την αγάπη ανάλογα με το που βρίσκομαι εγώ η με το που με πάει ασυναίσθητα το κομμάτι.
7. Πώς βιοπορίζεστε; θα θέλατε να το καταφέρετε μόνο με τη μουσική σας; Ή πιστεύετε πως αυτό θα σας οδηγούσε αυτόματα σε εκπτώσεις και συμβιβασμούς; Υπάρχει χρυσή τομή;Σωτήρης: Θα ήταν πολύ ωραίο να ζούσαμε από την μουσική, κυρίως γιατί θα είχαμε τον χρόνο να πειραματιστούμε περισσότερο και να εξελίξουμε την μουσική μας. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε βρεθεί σε τέτοιου είδους διλλήματα και δεν συμβιβαστήκαμε, αλλά αυτό δεν λέει κάτι γιατί δεν υπάρχουν κανόνες, η γνώμη μου είναι να κάνεις αυτό που αισθάνεσαι πως είναι το σωστό είτε αυτό σημαίνει να συμβιβαστείς είτε όχι ,αυτό είναι στην κρίση του καθενός.
Αργύρης: Φυσικά και θα θέλαμε να τα καταφέρουμε μόνο με την μουσική μας. Και δεν νομίζω πως θα οδηγούσε σε εκπτώσεις. Κατά τα άλλα για μένα δεν υπάρχει χρυσή τομή. Δεν είναι το ίδιο ένας άνθρωπος που βιοπορίζεται γράφοντας μουσική και ένας που βιοπορίζεται με κάποιον άλλο τρόπο και στον ελεύθερο από έννοιες και υποχρεώσεις χρόνο του γράφει μουσική.
8. Σε ποια γωνιά της Αθήνας θα θέλατε να κάνετε μια συναυλία, που θα αισθανόσασταν ότι θα άξιζε να σας ακούσουν, τί θα σας έκανε εσάς να πείτε ότι άξιζε τον κόπο;
Σωτήρης: Όταν ήμασταν ακουστικό τρίο είχαμε παίξει σε ένα φεστιβάλ μεταναστών δεύτερης γενιάς. Κάτι παρόμοιο θα ήταν ενδιαφέρων.
Αργύρης: Όλες οι γωνιές της πόλης και όλων των πόλεων είναι κατάλληλες για να σε ακούσουν οι άνθρωποι που αυτό που έχεις να πεις τους αφορά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αρκεί να παίζεις όσο πιο συχνά και όσο καλύτερα μπορείς.
9. Εδώ μπορείτε να γράψετε ότι θέλετε.
Σωτήρης: Να πούμε πως στις 14-2010 θα παίξουμε στο 8 δυτικά (Λ. Αθηνών 387 Αιγάλεω – ΑΘΗΝΑ) και στις 2-2-2010 θα παίξουμε με τους Effigy στο AFTER DARK
τρόποι επικοινωνίας
http://www.myspace.com/thebluesideband
facebook/Theblue sideband
Όλο το artwork και οι φωτογραφίες Blue Side Band είναι από την Σταματία Αλεξάκη - SAMEDA OD ART
Σχετικό θέμα