Το συγκεκριμένο άρθρο προσπαθώ πολύ καιρό τώρα να αποφύγω να το γράψω. Το Mixgrill μας έκλεισε 11 χρόνια πριν λίγες ημέρες και εγώ αισίως 4 που έχω τη χαρά, την τύχη και την τιμή να είμαι μέλος του. Από όταν λοιπόν ξεκίνησα να αναλαμβάνω και εγώ, όπως όλοι οι συντάκτες μας, τα άρθρα της συγκεκριμένης στήλης κάποιες Κυριακές του χρόνου, ήξερα πάντα πού θα ήθελα να αφιερώσω ένα κείμενο και μερικά τραγούδια, που θα ξέφευγαν λίγο όμως από την έννοια του "happy" που ενυπάρχει στη στήλη μας. Για ποιον οι σκέψεις, τα αισθήματα και οι λέξεις προκύπτουν αβίαστα στο μυαλό και την καρδιά μου και μετά στο χαρτί ή στο πληκτρολόγιο. Σκέψεις που είναι τόσες πολλές και διαφορετικές και συνεχείς και αγωνιώδεις, πότε θλιβερές, πότε χαρούμενες, πότε γλυκόπικρες και μελαγχολικές, πότε γεμάτες απορία και αναπάντητα γιατί, πότε γεμάτες περηφάνια και αγάπη και νοσταλγία, και και και... Γιατί είναι για σένα, μπαμπά μου. Δεν ξέρω αν πρέπει να λυπάμαι ή όχι που δεν κατάφερα να μην σου αφιερώσω αυτό το κείμενο σε πιο «δημόσια» θέα και να καταθέσω ένα κομμάτι από αυτά που αισθάνομαι. Νομίζω όμως ότι σου αξίζει. Όπως σε κάθε αγαπημένο που φεύγει, που ο μόνος τρόπος για να τον νιώθεις κοντά σου, είναι να μην σταματάς να τον σκέφτεσαι. Και εγώ δεν μπορώ να κάνω αλλιώς...
Τις τελευταίες ημέρες έχουν κατακλύσει το Διαδίκτυο κολάζ φωτογραφιών που συγκρίνουν το 2009 με το σήμερα. Πώς ήσουν, τι έκανες τότε, πώς είσαι και τι κάνεις σήμερα. Τι έχει αλλάξει εν ολίγοις (επιδερμικά) μέσα σε 10 χρόνια. Κάποια από αυτά τα κολάζ είναι εντυπωσιακά, άλλα είναι χαριτωμένα, με άλλα γέλασα, με κάποια συγκινήθηκα, πολλά τα προσπέρασα. Κάποιοι βέβαια κατέκριναν την ιδέα (δεν είναι δα και κάτι τόσο τρομερό για να εγείρει και αντιδράσεις), ενώ άλλοι προσανατόλισαν τις δημοσιεύσεις τους σε κοινωνική, πολιτική και περιβαλλοντική σύγκριση του τότε και του τώρα. Το δικό μου #10yearchallenge θα ήταν πολύ διαφορετικό. Για όλα αυτά που άλλαξαν αυτά τα 10 χρόνια με αφετηρία την απώλεια σου. Για όσα ήρθαν και έκανα στη ζωή μου από τότε και δεν τα ζήσαμε μαζί, για τις αποφάσεις που πήρα και δεν ήσουν εκεί να με συμβουλεύσεις, για τα λάθη που έκανα και δεν με «μάλωσες», τα όποια σωστά που δεν καμάρωσες, τους ανθρώπους που γνώρισα και έγιναν σημαντικοί και δεν συνάντησες, τις απόψεις σου που θα ήθελα να ακούσω και δεν κατάφερα, τις διαφωνίες και τις συζητήσεις που ήλπιζα να έχω, για τα ταξίδια που δεν κάναμε, τις Κυριακές που δεν περάσαμε, για τον άνθρωπο που θα γινόμουν και δεν ήξερα ούτε εγώ πώς θα ήταν και δεν γνώρισες, για τις αμέτρητες στιγμές που θεωρούσα δεδομένες και αυτονόητες ότι θα περάσουμε και δεν έγιναν ποτέ πράξη, για τα κοινά μας ελαττώματα ή και προτερήματα που δεν πρόλαβες να δεις ότι έχω, για το ότι «μεγάλωσα», για την αγκαλιά και ένα γαλανό βλέμμα σου...
Για εμένα το πάντα υπάρχει. Γιατί πάντα (θα) μού λείπεις και -πάντα- είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει, μπαμπά μου.
* Η φωτογραφία εξωφύλλου ανήκει στην Ηρώ Μαούνη και απεικονίζει τη θάλασσα στον οικισμό Πόρτο Γερμενό (Αιγόσθενα) Βιλίων.
Ακούστε στο youtube:
1. REM - Everybody hurts
2. Eric Clapton - My fathers eyes
3. Evanescence - My immortal
4. Celine Dion - Dance with my father
5. Eric Clapton - Tears in heaven
6. Christina Aguilera - Hurt
7. Michael Jackson - You are not alone
8. Cyndi Lauper - True colors
9. Pink Floyd - Wish you were here
10. Νατάσσα Μποφίλιου - Μέχρι το τέλος
11. Τάνια Τσανακλίδου - Πεθύμησα ένα σύννεφο
12. Ελεονώρα Ζουγανέλη & Γιάννης Ζουγανέλης - Να φυλάγεσαι
13. Μανώλης Ρασούλης & Ανδρέας Μικρούτσικος - Να' μαστε πάλι εδώ Ανδρέα
14. Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Απουσία
15. Νίκος Πορτοκάλογλου & Ελένη Τσαλιγοπούλου - Να με προσέχεις
16. Ελεονώρα Ζουγανέλη - Ο κυρ Αντώνης
17. Δημήτρης Μητροπάνος - Πάντα γελαστοί
18. Απόστολος Ρίζος - Τι να θυμηθώ
19. Πυξ Λαξ - Είναι ωραία η θάλασσα γιατί με σένα μοιάζει
20. Michael Nyman - The promise