Ο Κώστας Σιδηρόπουλος είναι ένας από τους ελάχιστους μουσικούς που δεν αρκείται απλώς στο να ονειρεύεται. Με πείσμα, συνέπεια και αυτοθυσία δίνει σάρκα και οστά στα όνειρά του. Με τόλμη τα σπρώχνει πάνω στη σκηνή και σε κοινή θέα μετρά τις αντοχές τους, κάτω από το φως των προβολέων.
Έτσι, λοιπόν, μετά από 5 χρόνια ηχογραφήσεων ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, οι 31 συνθέσεις του «Ματωμένου Γαλάζιου» να βγουν στο «σανίδι» για να μας μιλήσουν για όμορφα παιδικά χρόνια και τις παρέες που χάνονται, τον έρωτα, τον θάνατο, την κρίση συνείδησης σε μια χώρα που καθημερινά πληγώνουμε, την κοινωνική υποκρισία και πολλά ακόμη.
Με αφορμή την κυκλοφορία της πρώτης προσωπικής δουλειάς του Κώστα "Ferruccelli" Σιδηρόπουλου με τίτλο «Ματωμένο Γαλάζιο», προσπαθήσαμε να ξεδιπλώσουμε την ιστορία πίσω το τολμηρό εγχείρημα του πρώτου ελληνόφωνου concept album, συζητώντας με τον δημιουργό του.
Κώστα, τι είναι το «Ματωμένο Γαλάζιο»;
Το «Ματωμένο Γαλάζιο» είναι μάλλον το πρώτο ελληνόφωνο concept album στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Πρόκειται για την ιστορία ενός Έλληνα δημοσιογράφου, ο οποίος μετά από μία μακρόχρονη διαμονή στο εξωτερικό επιστρέφει από νοσταλγία στην Ελλάδα. Παρά τις ελπίδες του και την αισιόδοξη του στάση, σύντομα συνειδητοποιεί ότι όλα έχουν μείνει όπως τα άφησε, αλλά και όλα έχουν αλλάξει. Οι καταστάσεις τον φέρνουν αντιμέτωπο με 3 θανάτους: τον θάνατο των προσδοκιών, τον θάνατο του έρωτα και τον θάνατο ενός αγαπημένου του προσώπου.
Η ιστορία περιγράφεται μουσικά μέσα από 31 κομμάτια, αλλά και οπτικά με την μορφή ενός κόμικ 48 σελίδων. Εν συντομία, πρόκειται για μία μουσική ιστορία 31 κομματιών, η οποία δεν κυκλοφορεί με την μορφή του κλασσικού υλικού φορέα ήχου (cd ή βινύλιο). Αντίθετα, κυκλοφορεί ως κόμικ εντός του οποίου βρίσκεται επισυναπτόμενο ένα αυτοκόλλητο στίκερ που περιέχει έναν κωδικό μέσω του οποίου ο χρήστης μπορεί να κατεβάσει ηλεκτρονικά όλα τα κομμάτια του άλμπουμ. Θεωρώ ότι πρόκειται για έναν έξυπνο, μοντέρνο και πρωτοποριακό φορέα ήχου και εικόνας, ένα μουσικό και εικαστικό έργο τέχνης που καθιστά τον ακροατή ταυτόχρονα και αναγνώστη.
Τι είναι αυτό που κάνει το γαλάζιο σου να ματώνει;
Καταρχάς, είναι ευκόλως εννοούμενο ότι το «γαλάζιο» συμβολίζει την πατρίδα μας. Οπότε, τι είναι αυτό που την ματώνει;... Η έλλειψη παιδείας. Η λησμονιά - το ότι ξεχνάμε εύκολα ως λαός. Το ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, από την ιστορία μας. Η υποκρισία. Η δηθενιά, η ανάγκη για φιγούρα, το ότι συγχέουμε τον πατριωτισμό με τον φασισμό και τον σοσιαλισμό με την αναρχία. Πιο πολύ, όμως, ότι υποκρινόμαστε πως αγαπάμε την Ελλάδα, αλλά ουσιαστικά ως λαός, ως ράτσα, αγαπάμε περισσότερο τον εαυτό μας. Δεν ξέρω...μακάρι να κάνω λάθος.
Πώς γεννήθηκε η ιστορία πίσω από το «Ματωμένο Γαλάζιο»; Πίσω από κάθε χαρακτήρα της ιστορίας κρύβονται πραγματικά πρόσωπα ή ενδεχομένως πτυχές του εαυτού σου;
Γιατί σου πήρε τόσο πολύ καιρό;
Για πολλούς λόγους. Πρώτον, μιλάμε για σύλληψη, σύνθεση και ηχογράφηση 31 κομματιών. Είναι ουσιαστικά ένα διπλό cd ή 3 δίσκοι! Επιπρόσθετα, μην ξεχνάμε ότι οι ηχογραφήσεις αλλά και η σχεδίαση των σκίτσων δεν γίνονταν συστηματικά - καθημερινά- αφού σχεδόν όλοι όσοι συμμετείχαν είμαστε ερασιτέχνες (έχουμε πρωινές δουλειές). Τέλος, μέσα σε αυτό σκέψου ότι έπρεπε να δουλέψω μαζί με τον κινηματογραφιστή Αλέξανδρο Καντόρο και το ντοκιμαντέρ που αφορά την δημιουργία του άλμπουμ...αλλά και να φτιάξω το blog μου...όλα αυτά ήταν πράγματα νέα για μένα.
Ένα διπλό άλμπουμ που ξεπερνάει τα ενενήντα λεπτά σε διάρκεια, μαζί με ένα κόμικ στο οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία και, ταυτόχρονα, ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί βήμα προς βήμα όλη τη δημιουργική διαδικασία, μοιάζει δύσκολο και ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Υπήρχαν στιγμές που δείλιασες; Στιγμές που ένιωσες ότι όλο αυτό σε ξεπερνάει;
Όχι. Θα σου είμαι ειλικρινής. Η δημιουργία ενός καλλιτεχνικού έργου, τουλάχιστον για εμένα που είμαι δημιουργός είναι το πιο εύκολο πράγμα. «Δειλιάζω» και φοβάμαι περισσότερο τώρα που αυτό κυκλοφορεί και πρέπει να γίνει γνωστό στο κοινό. Ζούμε σε μία εποχή που η τεχνολογία παρέχει μεν τα εφόδια στους καλλιτέχνες να δημιουργούν αλλά τους έχει δε καταστήσει ναυαγούς σε έναν απέραντο ωκεανό πληροφοριών. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, υπάρχουν εκατομμύρια καλλιτέχνες που ανεβάζουν ένα βιντεάκι ή ένα τραγούδι στο youtube σήμερα. Ένα ποσοστό από αυτά είναι αξιόλογα. Ποιος καθορίζει όμως το τι θα δούμε; Ο τελικός χρήστης χάνεται σε ένα κύμα πληροφοριών και στο τέλος καταλήγει να ακούει/βλέπει αυτά που είναι κλασσικά ή αυτά που "σπρώχνονται" από εταιρίες που έχουν λεφτά και χρηματοδοτούν καμπάνιες στο youtube. Πού καταλήγω; Ότι το internet κατ'εμέ θεωρείται εσφαλμένα ελεύθερο. Δεν είναι ελεύθερο. Όποιος έχει λεφτά μπορεί να προωθεί ευκολότερα την πληροφορία και κατέχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι σε άλλους, μη κατέχοντες.
Σε μία εποχή όπου είναι δύσκολο να διατηρήσει κανείς το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το πρώτο ρεφρέν ενός τραγουδιού, εσύ κυκλοφορείς ένα concept άλμπουμ. Πόσο δύσκολο θεωρείς ότι είναι το εγχείρημά σου, η δουλειά σου να βρει το κοινό της;
Ναι, αυτό είναι όντως ένα πρόβλημα... Από την άλλη, όμως, με βοηθά στο να χτίσω την ζωντανή παράσταση, η οποία σκοπεύω να είναι μία μουσικοθεατρική παράσταση με video installations και γιατί όχι, στο μέλλον θα ήθελα να το ανεβάσω ως μιούζικαλ! Έτσι, μέσω των παραστάσεων αλλά και μέσω της ανάγνωσης του βιβλίου σκοπεύω να προσελκύσω κοινό...Ιδιαίτερα το κόμικ, ξέρεις, λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος. Βλέπει κάποιος τις εικόνες και σκέφτεται τι μπορεί να συμβαίνει; Ας ακούσω το αντίστοιχο τραγούδι.
Πάνε λίγες μέρες που το «Ματωμένο Γαλάζιο» κυκλοφορεί αναζητώντας το κοινό του. Ποιο είναι το Feedback που έχεις μέχρι τώρα;
Είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά έχω θετική ανταπόκριση από μουσικά blogs και fanzines. Όπως και να'χει, είναι ένα αξιοπρόσεκτο καλλιτεχνικό «προϊόν».
Ίσως το να προσπαθήσεις να ξεχωρίσεις κάποιο τραγούδι από το «Ματωμένο Γαλάζιο» είναι δύσκολο. Σαν να προσπαθείς να διαλέξεις ένα κεφάλαιο από αγαπημένο βιβλίο. Παρόλα αυτά υπάρχουν τραγούδια που για κάποιο λόγο θα τα ξεχώριζες ως αγαπημένα, για τους δικούς σου ξεχωριστούς λόγους;
Δύσκολο, όλα σημαίνουν κάτι για μένα και όλα μου θυμίζουν μία συγκεκριμένη φάση της ζωής μου. Ασυναίσθητα ίσως θα επέλεγα το «Κάποτε θέλαμε να Αλλάξουμε τον Κόσμο» και αυτό γιατί αντικατοπτρίζει την παρούσα άποψή μου για τον κόσμο στον οποίο ζούμε.
Πού και πώς θα μπορούσε κάποιος να ακούσει το «Ματωμένο Γαλάζιο», να δει το ντοκιμαντέρ, να διαβάσει το κόμικ;
Το ντοκιμαντέρ σε αυτήν την φάση δεν είναι διαθέσιμο στο ευρύ κοινό. Είμαι σε επαφή με τηλεοπτικούς σταθμούς για την μίσθωσή του. Το «Ματωμένο Γαλάζιο» αν θέλει κάποιος να το ακούσει μπορεί πολύ απλά να μπει στο κανάλι μου στο youtube και να το ακούσει όλο ή να το ακούσει μέσω των ηλεκτρονικών πλατφόρμων spotify, google play κλπ. Αν θέλει να το αγοράσει και να έχει στην κατοχή του τόσο το κόμικ όσο και το μουσικό έργο μπορεί να το πάρει από τα βιβλιοπωλεία Ιανός και Πολιτεία ή να το παραγγείλει από το προσωπικό μου blog www.ferruccelli.com.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για το «Ματωμένο Γαλάζιο»; Ποιοι είναι οι επόμενοι σταθμοί στο ταξίδι;
Όπως είπα και πιο πριν, αυτήν την περίοδο διανύω το δυσκολότερο μέρος του ταξιδιού: την προώθηση του άλμπουμ στο κοινό. Έχει πολύ τρέξιμο αν αναλογιστείς ότι το έχω αναλάβει μόνος μου. Ο επόμενος και τελευταίος σταθμός του ταξιδιού είναι το στήσιμο και η οργάνωση της μουσικοθεατρικής παράστασης μέσω της οποία θα παρουσιάζεται ζωντανά όλο το έργο.
Κώστα σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου. Ελπίζω η επόμενη μας συνάντηση να είναι επί σκηνής στις παραστάσεις που ετοιμάζεις για το «Ματωμένο Γαλάζιο».
Έτσι, λοιπόν, μετά από 5 χρόνια ηχογραφήσεων ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, οι 31 συνθέσεις του «Ματωμένου Γαλάζιου» να βγουν στο «σανίδι» για να μας μιλήσουν για όμορφα παιδικά χρόνια και τις παρέες που χάνονται, τον έρωτα, τον θάνατο, την κρίση συνείδησης σε μια χώρα που καθημερινά πληγώνουμε, την κοινωνική υποκρισία και πολλά ακόμη.
Με αφορμή την κυκλοφορία της πρώτης προσωπικής δουλειάς του Κώστα "Ferruccelli" Σιδηρόπουλου με τίτλο «Ματωμένο Γαλάζιο», προσπαθήσαμε να ξεδιπλώσουμε την ιστορία πίσω το τολμηρό εγχείρημα του πρώτου ελληνόφωνου concept album, συζητώντας με τον δημιουργό του.
Κώστα, τι είναι το «Ματωμένο Γαλάζιο»;
Το «Ματωμένο Γαλάζιο» είναι μάλλον το πρώτο ελληνόφωνο concept album στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Πρόκειται για την ιστορία ενός Έλληνα δημοσιογράφου, ο οποίος μετά από μία μακρόχρονη διαμονή στο εξωτερικό επιστρέφει από νοσταλγία στην Ελλάδα. Παρά τις ελπίδες του και την αισιόδοξη του στάση, σύντομα συνειδητοποιεί ότι όλα έχουν μείνει όπως τα άφησε, αλλά και όλα έχουν αλλάξει. Οι καταστάσεις τον φέρνουν αντιμέτωπο με 3 θανάτους: τον θάνατο των προσδοκιών, τον θάνατο του έρωτα και τον θάνατο ενός αγαπημένου του προσώπου.
Η ιστορία περιγράφεται μουσικά μέσα από 31 κομμάτια, αλλά και οπτικά με την μορφή ενός κόμικ 48 σελίδων. Εν συντομία, πρόκειται για μία μουσική ιστορία 31 κομματιών, η οποία δεν κυκλοφορεί με την μορφή του κλασσικού υλικού φορέα ήχου (cd ή βινύλιο). Αντίθετα, κυκλοφορεί ως κόμικ εντός του οποίου βρίσκεται επισυναπτόμενο ένα αυτοκόλλητο στίκερ που περιέχει έναν κωδικό μέσω του οποίου ο χρήστης μπορεί να κατεβάσει ηλεκτρονικά όλα τα κομμάτια του άλμπουμ. Θεωρώ ότι πρόκειται για έναν έξυπνο, μοντέρνο και πρωτοποριακό φορέα ήχου και εικόνας, ένα μουσικό και εικαστικό έργο τέχνης που καθιστά τον ακροατή ταυτόχρονα και αναγνώστη.
Τι είναι αυτό που κάνει το γαλάζιο σου να ματώνει;
Καταρχάς, είναι ευκόλως εννοούμενο ότι το «γαλάζιο» συμβολίζει την πατρίδα μας. Οπότε, τι είναι αυτό που την ματώνει;... Η έλλειψη παιδείας. Η λησμονιά - το ότι ξεχνάμε εύκολα ως λαός. Το ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, από την ιστορία μας. Η υποκρισία. Η δηθενιά, η ανάγκη για φιγούρα, το ότι συγχέουμε τον πατριωτισμό με τον φασισμό και τον σοσιαλισμό με την αναρχία. Πιο πολύ, όμως, ότι υποκρινόμαστε πως αγαπάμε την Ελλάδα, αλλά ουσιαστικά ως λαός, ως ράτσα, αγαπάμε περισσότερο τον εαυτό μας. Δεν ξέρω...μακάρι να κάνω λάθος.
Πώς γεννήθηκε η ιστορία πίσω από το «Ματωμένο Γαλάζιο»; Πίσω από κάθε χαρακτήρα της ιστορίας κρύβονται πραγματικά πρόσωπα ή ενδεχομένως πτυχές του εαυτού σου;
Η ιστορία προέκυψε αυθόρμητα. Δεν ήταν κάτι που ήθελα να κάνω εξαρχής. Όλα ξεκίνησαν από κάποια «απόκληρα» τραγούδια που απορρίφθηκαν από το συγκρότημά μου, τους Chroma. Μπορεί να μην ταίριαζαν στο ύφος της μπάντας, αλλά είχα την ανάγκη να τα γράψω και σκόπευα να κάνω μερικά singles για το youtube ή ίσως έναν μίνι άλμπουμ (χαχαχα...οξύμωρο, αλλά κατέληξα να ηχογραφήσω ένα διπλό άλμπουμ 31 κομματιών). Λοιπόν, κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι πολλά από τα τραγούδια ή τα κείμενα που έγραφα τότε, το 2011-2014, αντλούσαν την έμπνευσή τους από την ελληνική καθημερινότητα της κρίσης. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο θεώρησα πρόκληση να τα ενώσω και να δημιουργήσω μία ιστορία. Τώρα, σε ό,τι αφορά τους χαρακτήρες, σίγουρα ο πρωταγωνιστής είναι ένας άλλος μου εαυτός αφού φέρει τους ίδιους φόβους και τις ίδιες αγωνίες για την ζωή. Ξέρεις, καθώς εξελισσόταν μέσα από την ιστορία, εξελισσόμουν ταυτόχρονα κι εγώ και ανακάλυπτα με αυτόν τον τρόπο πτυχές του χαρακτήρα μου. Ουσιαστικά, είναι σα να ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν με αυτόν. Όσον αφορά τους άλλους χαρακτήρες σίγουρα όταν τους έπλαθα είχα κάποια άτομα στο μυαλό μου αλλά δεν μπορώ να πω ότι αντιπροσωπεύουν υπαρκτά πρόσωπα.
Πόσος καιρός μεσολάβησε από την σύλληψη της ιδέας μέχρι την ολοκλήρωσή της;
Πόσος καιρός μεσολάβησε από την σύλληψη της ιδέας μέχρι την ολοκλήρωσή της;
Γύρω στα 5-6 χρόνια. Το αρχείο του πρώτου τραγουδιού που ηχογράφησα φέρει ημερομηνία δημιουργίας τον Μάιο του 2012. Ηλεκτρονικά το άλμπουμ κυκλοφόρησε στις 25/3/2018 και σαν κόμικ φέτος, στις 18/3/2019.
Γιατί σου πήρε τόσο πολύ καιρό;
Για πολλούς λόγους. Πρώτον, μιλάμε για σύλληψη, σύνθεση και ηχογράφηση 31 κομματιών. Είναι ουσιαστικά ένα διπλό cd ή 3 δίσκοι! Επιπρόσθετα, μην ξεχνάμε ότι οι ηχογραφήσεις αλλά και η σχεδίαση των σκίτσων δεν γίνονταν συστηματικά - καθημερινά- αφού σχεδόν όλοι όσοι συμμετείχαν είμαστε ερασιτέχνες (έχουμε πρωινές δουλειές). Τέλος, μέσα σε αυτό σκέψου ότι έπρεπε να δουλέψω μαζί με τον κινηματογραφιστή Αλέξανδρο Καντόρο και το ντοκιμαντέρ που αφορά την δημιουργία του άλμπουμ...αλλά και να φτιάξω το blog μου...όλα αυτά ήταν πράγματα νέα για μένα.
Ένα διπλό άλμπουμ που ξεπερνάει τα ενενήντα λεπτά σε διάρκεια, μαζί με ένα κόμικ στο οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία και, ταυτόχρονα, ένα ντοκιμαντέρ που ακολουθεί βήμα προς βήμα όλη τη δημιουργική διαδικασία, μοιάζει δύσκολο και ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Υπήρχαν στιγμές που δείλιασες; Στιγμές που ένιωσες ότι όλο αυτό σε ξεπερνάει;
Όχι. Θα σου είμαι ειλικρινής. Η δημιουργία ενός καλλιτεχνικού έργου, τουλάχιστον για εμένα που είμαι δημιουργός είναι το πιο εύκολο πράγμα. «Δειλιάζω» και φοβάμαι περισσότερο τώρα που αυτό κυκλοφορεί και πρέπει να γίνει γνωστό στο κοινό. Ζούμε σε μία εποχή που η τεχνολογία παρέχει μεν τα εφόδια στους καλλιτέχνες να δημιουργούν αλλά τους έχει δε καταστήσει ναυαγούς σε έναν απέραντο ωκεανό πληροφοριών. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, υπάρχουν εκατομμύρια καλλιτέχνες που ανεβάζουν ένα βιντεάκι ή ένα τραγούδι στο youtube σήμερα. Ένα ποσοστό από αυτά είναι αξιόλογα. Ποιος καθορίζει όμως το τι θα δούμε; Ο τελικός χρήστης χάνεται σε ένα κύμα πληροφοριών και στο τέλος καταλήγει να ακούει/βλέπει αυτά που είναι κλασσικά ή αυτά που "σπρώχνονται" από εταιρίες που έχουν λεφτά και χρηματοδοτούν καμπάνιες στο youtube. Πού καταλήγω; Ότι το internet κατ'εμέ θεωρείται εσφαλμένα ελεύθερο. Δεν είναι ελεύθερο. Όποιος έχει λεφτά μπορεί να προωθεί ευκολότερα την πληροφορία και κατέχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι σε άλλους, μη κατέχοντες.
Σε μία εποχή όπου είναι δύσκολο να διατηρήσει κανείς το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το πρώτο ρεφρέν ενός τραγουδιού, εσύ κυκλοφορείς ένα concept άλμπουμ. Πόσο δύσκολο θεωρείς ότι είναι το εγχείρημά σου, η δουλειά σου να βρει το κοινό της;
Ναι, αυτό είναι όντως ένα πρόβλημα... Από την άλλη, όμως, με βοηθά στο να χτίσω την ζωντανή παράσταση, η οποία σκοπεύω να είναι μία μουσικοθεατρική παράσταση με video installations και γιατί όχι, στο μέλλον θα ήθελα να το ανεβάσω ως μιούζικαλ! Έτσι, μέσω των παραστάσεων αλλά και μέσω της ανάγνωσης του βιβλίου σκοπεύω να προσελκύσω κοινό...Ιδιαίτερα το κόμικ, ξέρεις, λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος. Βλέπει κάποιος τις εικόνες και σκέφτεται τι μπορεί να συμβαίνει; Ας ακούσω το αντίστοιχο τραγούδι.
Πάνε λίγες μέρες που το «Ματωμένο Γαλάζιο» κυκλοφορεί αναζητώντας το κοινό του. Ποιο είναι το Feedback που έχεις μέχρι τώρα;
Είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά έχω θετική ανταπόκριση από μουσικά blogs και fanzines. Όπως και να'χει, είναι ένα αξιοπρόσεκτο καλλιτεχνικό «προϊόν».
Ίσως το να προσπαθήσεις να ξεχωρίσεις κάποιο τραγούδι από το «Ματωμένο Γαλάζιο» είναι δύσκολο. Σαν να προσπαθείς να διαλέξεις ένα κεφάλαιο από αγαπημένο βιβλίο. Παρόλα αυτά υπάρχουν τραγούδια που για κάποιο λόγο θα τα ξεχώριζες ως αγαπημένα, για τους δικούς σου ξεχωριστούς λόγους;
Δύσκολο, όλα σημαίνουν κάτι για μένα και όλα μου θυμίζουν μία συγκεκριμένη φάση της ζωής μου. Ασυναίσθητα ίσως θα επέλεγα το «Κάποτε θέλαμε να Αλλάξουμε τον Κόσμο» και αυτό γιατί αντικατοπτρίζει την παρούσα άποψή μου για τον κόσμο στον οποίο ζούμε.
Πού και πώς θα μπορούσε κάποιος να ακούσει το «Ματωμένο Γαλάζιο», να δει το ντοκιμαντέρ, να διαβάσει το κόμικ;
Το ντοκιμαντέρ σε αυτήν την φάση δεν είναι διαθέσιμο στο ευρύ κοινό. Είμαι σε επαφή με τηλεοπτικούς σταθμούς για την μίσθωσή του. Το «Ματωμένο Γαλάζιο» αν θέλει κάποιος να το ακούσει μπορεί πολύ απλά να μπει στο κανάλι μου στο youtube και να το ακούσει όλο ή να το ακούσει μέσω των ηλεκτρονικών πλατφόρμων spotify, google play κλπ. Αν θέλει να το αγοράσει και να έχει στην κατοχή του τόσο το κόμικ όσο και το μουσικό έργο μπορεί να το πάρει από τα βιβλιοπωλεία Ιανός και Πολιτεία ή να το παραγγείλει από το προσωπικό μου blog www.ferruccelli.com.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον για το «Ματωμένο Γαλάζιο»; Ποιοι είναι οι επόμενοι σταθμοί στο ταξίδι;
Όπως είπα και πιο πριν, αυτήν την περίοδο διανύω το δυσκολότερο μέρος του ταξιδιού: την προώθηση του άλμπουμ στο κοινό. Έχει πολύ τρέξιμο αν αναλογιστείς ότι το έχω αναλάβει μόνος μου. Ο επόμενος και τελευταίος σταθμός του ταξιδιού είναι το στήσιμο και η οργάνωση της μουσικοθεατρικής παράστασης μέσω της οποία θα παρουσιάζεται ζωντανά όλο το έργο.
Κώστα σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου. Ελπίζω η επόμενη μας συνάντηση να είναι επί σκηνής στις παραστάσεις που ετοιμάζεις για το «Ματωμένο Γαλάζιο».