Game of Thrones - Σεζόν 8: Επεισόδιο 5 - The Bells

Ποιος θες να κάτσει τελικά στον σιδηρούν θρόνο του Game of Thrones; Ψήφισέ τον!

Οι συντάκτες του Mix Grill παρακολουθούν τη σειρά "Game of Thrones" και σχολιάζουν κάθε επεισόδιο της. Σε αυτό το επεισόδιο χωριστήκαμε σε αυτούς που το απόλαυσαν και σε εκείνους, που θεωρούν ότι ήταν ίσως το πιο απογοητευτικό επεισόδιο της σειράς. Εσείς σε ποια ομάδα είστε;

Εναλλακτικός τίτλος:Mad Queen ή Ρίχνοντας από το παράθυρο 8 χρόνια ιστορίας.

Η ατάκα του επεισοδίου: Nothing else matters... Only us - Jamie Lannister.

Το τελικό ξεκαθάρισμα, λοιπόν. Οι αγαπητοί showrunners αποφάσισαν να κλιμακώσουν (για άλλη μια φορά) τη σειρά και να τα «βάλουν όλα μπουρλότο».

Η Dany πήρε το δράκο της και αυτή τη φορά δεν ξέχασε τον Iron Fleet. Επίσης, αποφάσισε ότι αν και έχει νικήσει, θέλει να κάνει και μια ανακαίνιση στο μαγαζάκι πριν τα εγκαίνια και άρχισε να καίει τα πάντα. Ο Tyrion σαν μια wannabe φιγούρα από αρχαία τραγωδία, προσπαθεί να σώσει τον αδερφό του και τον κόσμο από τη διαφαινόμενη (σε αυτό το επεισόδιο, άντε και λίγο στο προηγούμενο) «τρέλα» της Daenerys και όταν δεν τα καταφέρνει, περιδιαβαίνει στα ερείπια και μας δείχνει το σοκαρισμένο του πρόσωπο. Έχουμε πολλά πλάνα αντιπολεμικής ταινίας για τη φρίκη του πολέμου κλπ. Ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να πάρει μια χολιγουντιανή ταινία το χρυσό αγαλματάκι, δηλαδή.

Ας κάνουμε μία mini καταμέτρηση να δούμε ποιοι μας έχει μείνει. Εδώ θα ήθελα να καταθέσω και ένα στατιστικό. Ποιους από τους θανάτους του επεισοδίου είδαμε πραγματικά;

Varys - Υποθέτουμε οτι κάηκε ζωντανός, δεν το είδαμε.

Euron - Τη γλίτωσε από το δράκο στο καράβι του, για να τον μαχαιρώσει ο Jaimie, υποθέτουμε οτι πέθανε. Δεν το είδαμε.

Jaimie & Cercei - ποιητική αδεία να πεθάνουν μαζί όταν πέφτουν στο κεφάλι τους κάτι κοτρόνες. Υποθέτουμε, δεν το είδαμε.

Santor & Gregor Clegane - τα αδέρφια κάνουν βουτιά στο κενό με τον έναν να έχει ακόμα δαχτυλικά αποτυπώματα στα μάτια και τον άλλο κάτι σπαθιές... παντού! Είδαμε τη βουτιά στις φωτιές, όχι τη κατάληξη.

Qyburn - εντάξει, αυτόν τον είδαμε. Τον «παραγούλιασε» το Βουνό σε κάτι πέτρες, γιατί εμπόδιζε το Cleganebowl. Ίσως ο καλύτερος θάνατος του επεισοδίου. Αυτά.

Να θυμίσω εδώ ότι αυτοί οι θάνατοι ήρθαν σε μια σειρά όπου: «έφυγε» το κεφάλι του Ned, είδαμε τον λαιμό της Katlyn να ανοίγει σαν τριαντάφυλλο, είδαμε τον Joffrey να μωβίζει, τον Jon να μαχαιρώνεται πολλαπλώς (και τις ίδιες τις μαχαιριές πάνω στο σώμα του) και την Shireen Baratheon να καίγεται ζωντανή (και τα ουρλιαχτά της που με στοιχειώνουν ακόμα). Και πολλούς (πολλούς!) ακόμα. Τι έγινε ρε παιδιά; Πότε το γυρίσαμε σε Τόλμη Και Γοητεία;

Το να πούμε ότι το ύφος της σειράς έχει αλλοιωθεί τις τελευταίες δύο σεζόν είναι το understatement του αιώνα. Η Dany έγινε από απελευθερώτρια των σκλάβων και ανέτοιμη να θυσιάσει μια ζωή (βλέπε τον σκλάβο που με πολύ ζόρι εκτέλεσε στο Meereen) σε τρελαμένη Targ που καίει τους πάντες (ναι, τη κάναμε τη συσχέτιση, ευχαριστούμε). Κι όλα αυτά έγιναν μέσα σε δύο επεισόδια. Αυτό λέγεται λογαριθμική κλιμάκωση. Ο Jaime υποστηρίζει με σθένος το love story του, ενώ ξενοκοιμόταν μόλις ένα επεισόδιο πίσω. Οι προφητείες που βλέπαμε όλα αυτά τα χρόνια πήγαν στον απόπατο (Azor Ahai, Valonqar) και η εξέλιξη των χαρακτήρων είναι στην καλύτερη Χολιγουντιανή (πολύ ελαφρύς χαρακτηρισμός). Οι συντελεστές συνεχίζουν να απογοητεύουν το κοινό τους και να βάζουν τους χαρακτήρες να κάνουν αψυχολόγητες κινήσεις, αφήνοντας εμάς τους φανατικούς της σειράς ενοχλημένους και θυμωμένους για αυτή τη κακή απόδοση του κλεισίματος της. Προσωπικά θα είχα σταματήσει να βλέπω τη σειρά αν δεν είχα επενδύσει πολύ χρόνο και σκέψη σε αυτήν, και αν δεν είχε μείνει μόλις ένα επεισόδιο για να ολοκληρωθεί. Και όπως είπε και ο Σαίξπηρ δια στόματος Macbeth, "It is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing".

• Ο Varys πεθαίνει γενναία υπηρετώντας το σκοπό του. Μήπως όμως μέχρι τώρα είχε παρουσιαστεί αρκετά έξυπνος ώστε να ξέρει πότε να ανοίξει τα χαρτιά του; Ή μήπως τα γράμματα που έστειλε θα κάνουν τη δουλειά;
• Ο Jon βλέπει την Daenerys να διατάσσει θάνατο χωρίς να εκτελεί η ίδια την ποινή. Πλήγμα πρώτο στις αξίες του Jon. Το δεύτερο έρχεται αργότερα, όταν επιτίθεται σε παραδομένους αθώους. Η Daenerys πλέον δεν είναι η ιδανική βασίλισσα για τον Jon.
• Ο Tyrion, ο πιο σοφός χαρακτήρας, συνεχίζει την καθοδική του πορεία. Η εμπιστοσύνη του στην Daenerys κλονίστηκε. Είναι πλέον αργά.
• Ο Sandor Clegane βουτάει στους φόβους του και καταφέρνει να γίνει ένας από τους ελάχιστους χαρακτήρες που ολοκληρώνουν την πορεία τους. Άσχετα αν το Cleganebowl ήταν από βαρετό ως μέτριο.
• Ο Euron επίσης ολοκληρώνεται, καθώς συναντάει το θάνατο χαρούμενος και γεύεται χαμογελαστός την τελευταία αυτή εμπειρία.
• Ο Grey Worm γίνεται ένας αδίστακτος τυφλός στρατιώτης και πάλι. Η πορεία του χαρακτήρα προς την κάθαρση περιέχει μόνο θάνατο, δεν μπορεί να περιέχει οτιδήποτε άλλο.
• Ο Jaime αποτυγχάνει παταγωδώς να ολοκληρώσει την πορεία του χαρακτήρα του, ο οποίος πεθαίνει κλείνοντας μια κυκλική πορεία.
• Η Cersei, η πανούργα βασίλισσα, πεθαίνει αβοήθητη, χωρίς δεύτερο πλάνο, χωρίς κάποια έξυπνη ιδέα από τον Qyburn. Το μέρος της προφητείας που δεν συμπεριλήφθηκε στη σειρά και τη θέλει να πεθαίνει «από τα χέρια του μικρού της αδερφού» μετατράπηκε σε «στα χέρια». Ακόμα και η ίδια λέει «not like this», καθώς πεθαίνει και στερεί την ολοκλήρωση τόσο από τον Jaime όσο και από την Arya.
• Η Arya ολοκληρώνει τη σχέση της με τον Clegane και μέσα από αυτή την ολοκλήρωση έρχεται και η ολοκλήρωση με όλες τις άλλες «εκκρεμότητες» της λίστας της. Ή μήπως το «I'm going to kill the queen» ισχύει ακόμα;
• Ο Gendry πρέπει να 'ναι ήδη στο Storm's End και να δοκιμάζει πιρούνια.
• Ο Bronn πλησιάζει στο Highgarden και περιμένει πίνοντας.
• Η Golden Company τελικά είναι ένα τίποτα χωρίς τους ελέφαντές της.

Κρίμα τα λεφτά της παραγωγής, ξοδεμένα με πλήρως αμερικάνικο μεγαλομανή τρόπο, να βασιστούν σε τόσο φτωχό γράψιμο.

Συνήθως το προτελευταίο επεισόδιο της εκάστοτε σεζόν του GoT ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη και γενικώς ήταν ένα καλό επεισόδιο. Φέτος, νιώθω ότι κάτι του έλειπε. Ίσως το HBO έπρεπε να κάνει το επεισόδιο διπλό, δηλαδή να δείξει την ίδια μέρα το πέμπτοι και το έκτο επεισόδιο, όπως γίνεται κατά καιρούς σε κάποιες άλλες τηλεοπτικές σειρές. Πάντως, μου φάνηκε πως αυτό το επεισόδιο δεν τελείωσε. Ναι, η πόλη καταστράφηκε. Ναι, πέθαναν και κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών. Αλλά και πάλι πιστεύω πως υπάρχει ένα κενό. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς δύο δράκοι έφυγαν δίχως να προλάβει να το καταλάβει κανείς και ο τρίτος κατατρόπωσε τους πάντες και τα πάντα δίχως μια γρατζουνιά. Μου φαίνεται ότι ο ορισμός της «πρωτοτυπίας» έχει χαθεί προ πολλού για το GoT. Λες και βαρέθηκαν να γράψουν σενάριο. Η μάχη του Jaime με τον Euron για παράδειγμα ήταν ό,τι πιο χαζό μπορούσαν να βάλουν στο επεισόδιο. Και καλά μια μάχη για το «χέρι» της Cersei, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι αυτό έγινε μόνο και μόνο γιατί έτσι όπως τα έκαναν δεν έβρισκαν τρόπο να βγάλουν τον δεύτερο από τη μέση.

Όσον αφορά την «πολυαγαπημένη» μου Daenarys (δεν θα μπορούσα να μην κάνω λόγο για αυτήν), πόσο χαρούμενο με έκανε που επιτέλους έδειξε τον πραγματικό της εαυτό. Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά. Η τύπισσα είναι για το τρελοκομείο. Πραγματοποίησε μια γενοκτονία, ενώ είχε τη δυνατότητα να γίνει η Βασίλισσα που ήθελαν οι πολλοί. Ο Tyrion ή καλύτερα ο πιο ικανός να ηγηθεί του King's Landing, της προσέφερε στο «πιάτο» την καλύτερη δυνατή λύση και αυτή την πέταξε στα σκουπίδια. Από την άλλη, ο Jonάκος είναι για λύπηση. «You are my queen!» και αηδίες. Για πάρτη σου πέθανε πόσος κόσμος και εσύ τον χαβά σου. Φάε τώρα στη μάπα όλα αυτά τα πτώματα και «bend the knee!».

Εικάζω (ή μάλλον εκφράζω την επιθυμία μου), πως η Arya μάλλον πρόσθεσε ένα νέο άτομο στη λίστα της και θα δούμε την πιο σημαντική της μεταμφίεση με σκοπό τη δολοφονία της νέας αυτή «αξιολάτρευτης» αυτοκράτειρας. Εκτός βέβαια αν οι σεναριογράφοι παρέα με τον George R.R. Martin θέλουν να σπάσουν πλάκα με τις αντιδράσεις μας.

Υ.Γ. R.I.P. Sandor Clegane.

Το πιο απογοητευτικό επεισόδιο όλων των σεζόν, δυστυχώς ήταν αυτό που είδαμε στις οθόνες μας αυτή την εβδομάδα. Η δημιουργία της Daenerys ως χαρακτήρα της σειράς μου είχε δώσει την αίσθηση ότι αντιπροσωπεύει μια «νέα γενιά» που θα άλλαζε τον κόσμο. Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να εξελιχθεί στο «το μήλο κάτω από τη μηλιά» όπως ανέφερε ο Ραφαήλ. Επίσης, το ότι οποίος κυνηγάει την εξουσία εν τελεί αποδεικνύεται κακός είναι μια τετριμμένη άποψη που περίμενα να μην την αναπτύξουν τόσο (ακόμα και αν είναι αλήθεια). Γενικά, οι δημιουργοί δεν έδωσαν καμία ελπίδα στο κοινό και αναπαρήγαγαν ό,τι συμβαίνει στις αληθινές σχέσεις εξουσίας έχοντας ωστόσο χάσει τον προσανατολισμό τους από τη θέση αφετηρίας που είχαν λάβει πριν από περίπου δέκα χρόνια.

Άλλο ένα απογοητευτικό συμβάν, ο θάνατος της Cersei, ενας θάνατος που θα έδινε εξιλέωση στο κοινό (παρόμοιος, θα θέλαμε, με του Joffrey) τελικά έγινε έχοντας στο πλευρό της τον άνθρωπο της ζωής της.

Εάν θέλετε να παρουσιάζετε τις αληθινές σχέσεις εξουσίας, τότε να είστε συνεπείς κύριοι και να την δείχνατε να θάβεται μόνη της.

City under Siege

Όπως όλοι (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι) περίμεναν, η Deanerys καβάλα στον Drogon, κατέστρεψε τον Iron Fleet, αποδεκάτισε την Golden Company για πλάκα και έκαψε τις άμυνες της πόλης. Ο Jon με τα απομεινάρια στρατού από την μάχη στο Winterfell μπαίνει μέσα στην πόλη και στριμώχνει τον στρατό των Lannisters.

Η στιγμή που ακολούθησε ήταν μεγαλειώδης. Οι Lannisters παραδίνονται. Πετάνε τα σπαθιά τους στο έδαφος και ικετεύουν να χτυπήσουν οι καμπάνες ώστε να παραδοθεί η πόλη και επίσημα στην Δρακομανα. Η Αμείλικτη Cersei δεν δίνει την εντολή αλλά σύντομα ακούγονται οι καμπάνες. Και τότε αυτό που πολλοί πιστεύαμε από τον τέταρτο τουλάχιστον κύκλο, πραγματοποιείται. Η Deanerys με μια έκφραση γεμάτη μίσος και τρέλα αρχίζει να καίει την πόλη, παίρνοντας στο λαιμό της γυναικόπαιδα. Στο έδαφος ο Greyworm χωρίς κάποιο πρόσταγμα του Jon, επιτίθεται στους μη οπλισμένους Lannisters και σύντομα οι Νorthmen και οι Dothraki ακολουθούν στη σφαγή και στο πλιάτσικο.

Οι σκηνές που ακολουθούν είναι τουλάχιστον αριστουργηματικές. Αβοήθητοι άνθρωποι τρέχουν πανικόβλητοι καθώς ο Drogon καεί τους πάντες και τα πάντα στο πέρασμά του. Απανθρακωμένα πτώματα, κραυγές, σφαγή, βιασμοί, απόγνωση.

Ο θεατής δεν είναι ο μόνος που ταράσσεται με τις σκηνές που διαδραματίζονται. Το ίδιο νιώθουν τρεις σημαντικές χαρακτήρες. Ο Tyrion, o Jon και η Arya.

O Tyrion έχοντας ήδη προδώσει τον Varys (μεγάλο λάθος, όπως φάνηκε) παρακαλεί την βασίλισσά του να λυπηθεί την πόλη. Όταν πλέον τη βλέπει να καίγεται, απλά κοιτάει απελπισμένος και τρομαγμένος. Η πόλη που ήξερε και έζησε δεν υπάρχει πια. Το ίδιο μάλλον και η βασίλισσα στην οποία πίστεψε .

Ο Jon για άλλη μια φορά αργεί να πάρει αποφάσεις. Όταν πλέον ο στρατός του αρχίζει την αλόγιστη σφαγή και αυτός αντιδρά, είναι πλέον αργά. Το μόνο σίγουρο: η Daenerys και η «ηθική» της δεν τον αντιπροσωπεύουν πλέον. Μένει μόνο να δούμε τι αποφάσεις θα πάρει στο επόμενο επεισόδιο.

Η Arya, τέλος, προσπαθώντας να σωθεί μπλέκει με δευτερεύοντες χαρακτήρες μέσα στην πόλη, και ο θεατής ζει έτσι πιο έντονα το δράμα των civilians. Μπροστά της καίγονται γυναίκες και παιδιά που προσπάθησε μάταια να σώσει. Μετά την πολιορκία συνέρχεται και βλέπει γύρω της μόνο θάνατο. Το βλέμμα της τα λέει όλα. She will kill the queen τελικά. Απλά όχι αυτή μου νομίζαμε.

Βλέπουμε αυτή τη σειρά από τις 17 Απριλίου του 2011 και όλα αυτά τα χρόνια το σενάριο κι οι χαρακτήρες της κατάφεραν να δημιουργήσουν απίστευτες θεωρίες, που σίγουρα δεν χωρούσαν στο τρελό μυαλό του George Martin. Είναι όμως τόσο όμορφη η διαδικασία του σχολιασμού κάθε επεισοδίου του Game of Thrones, που μερικές φορές ξεπερνάει και την ίδια τη σειρά.

Κακά τα ψέματα, οι προσδοκίες μας είναι στα ουράνια. Θέλουμε ένα νέο «Κόκκινο Γάμο», να κοπεί το κεφάλι της Cersei, όπως κόπηκε του Ned Stark, να μη φύγει τόσο νωρίς ο Night King, να μην κάνει κι άλλα λάθη ο Tyrion, να γίνει μια άξια βασίλισσα η Dany κλπ. Έχετε σκεφτεί αλήθεια πόσα σενάρια έχουν περάσει από το μυαλό σας για το τέλος αυτής της σειράς;

Το πέμπτο επεισόδιο ήταν για μένα πολύ καλό, με τις αστοχίες (τι νόημα είχε η μάχη μεταξύ του Euron και του Jaime...), τα λάθη, την επιτάχυνση πολλών ιστοριών, αλλά και την φοβερή μουσική υπόκρουση, την απίστευτη παραγωγή, τα συναισθήματα τρόμου και φόβου που έβλεπες στα πρόσωπα των Jon, Tyrion, Arya και Cersei, τις εκφράσεις τρέλας της Daenerys, την εξέλιξη του χαρακτήρα της δρακομαμάς και του Tyrion και τέλος τον ξεχωριστό θάνατο των αδερφών Lannister.

Στην έβδομη σεζόν, η Daenerys δεν ήθελε να γίνει βασίλισσα πάνω από τις στάχτες. Στην όγδοη το επέλεξε επειδή είδε ότι μόνο με τον φόβο, θα μπορούσε να κερδίσει αυτό το αξίωμα. Είναι η εξέλιξη ενός χαρακτήρα, που ήθελε εξαρχής την εξουσία με «όμορφο τρόπο», αλλά πάντα βασιζόταν σε συγκεκριμένους ανθρώπους, που ήταν κοντά της. Σε αυτή τη φάση, ένιωθε προδομένη από όλους και δεν είχε κάποιο στήριγμα.

Από την άλλη, ο Tyrion κάνει το ένα λάθος, μετά το άλλο. Πού είναι το κακό σε αυτό; Ο αγαπημένος μας νάνος δεν είναι τέλειος και εννοείται ότι θα κάνει λάθη.

Όσον αφορά τον Drogon που καθάρισε την μάχη μόνος του, είναι προφανές ότι αυτή είναι η δύναμη των δράκων και δεν χρειάζονται δύο ή και τρεις για να κερδίσουν αντίστοιχες μάχες. Ήταν μάλλον αξιοπερίεργο και ίσως χαρακτηριστικό της ταχύτητας, που έχει αναπτυχθεί σ' αυτή τη σεζόν, ο σχετικά εύκολος σκοτωμός του δεύτερου δράκου στο τέταρτο επεισόδιο.

Τέλος, θα ήθελα να μας υπενθυμίσω το τέλος πολλών τηλεοπτικών σειρών που αγαπήθηκαν πάρα πολύ από το κοινό, όπως το "Lost". Ακόμα κι αν θα ήθελα τα έξι επεισόδια να γίνονταν οχτώ, με χαροποιεί το ότι το Game Of Thrones φτάνει στο τέλος του με ταχύτητα και έντονες στιγμές κι όχι ξεχείλωμα της ιστορίας και δημιουργία κι άλλων σεζόν...

Το HBO είχε προτείνει στους showrunners δύο πλήρεις σεζόν με δέκα επεισόδια η κάθε μια. Κάτι που θα έδινε πολύ περισσότερο χρόνο στην ιστορία μας και μια πιο αρμονική εξέλιξη στους χαρακτήρες. Αντ' αυτού οι Benioff και Weiss προτίμησαν να απαρνηθούν το χρόνο και το χρήμα που τους δόθηκε και να κλείσουν τη σειρά κατ' αυτόν τον τρόπο που βλέπουμε.

Σχετικό θέμα

Τηλεοπτικές Σειρές

"Lost", είκοσι χρόνια αργότερα