Έπρεπε να φτάσουμε στην εικοστή αγωνιστική για να δούμε ένα ντέρμπι με τα όλα του. Μιλάω για το ματς στο ΟΑΚΑ μεταξύ ΑΕΚ και Ολυμπιακού. Με στυλ και ρυθμό αγγλικό οι δύο ομάδες έχασαν ένα τσουβάλι ευκαιρίες, το τόπι πήγαινε πάνω κάτω και το πάθος περίσσευε. Ομολογώ ότι αν και δεν υποστηρίζω καμία από τις δύο ομάδες ευχαριστήθηκα ποδόσφαιρο. Βεβαίως για άλλη μια φορά δεν κέρδισε ο καλύτερος αλλά ο πιο ικανός. Ο έφηβος έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα των διωκτών του και ο δικέφαλος έμεινε με την ικανοποίηση της πολύ καλής εμφάνισης. Ο άλλος δικέφαλος, αυτός του βορρά, συνέχισε την παραμυθένια πορεία του μην ξεχνώντας να φτερουγίσει και στο μεσοβδόμαδο αγώνα κυπέλου αλλά με αυτό θα ασχοληθώ παρακάτω. Το ίδιο έκανε και το τριφύλλι που άλωσε για πρώτη φορά φέτος την έδρα της Λειβαδιάς. Μεσοβδόμαδα βέβαια παρουσίασε την φετινή παιδική ασθένεια που ακούει στο όνομα μία έτσι και μία γιουβέτσι.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα δεν παρουσίασαν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκτός της νίκης του επανακάμψαντα θεού του πολέμου που έριξε τρελή ροπαλιά στον Ηρακλή αλλά και της κηδείας του φιδιού στην έδρα του από το αλογάκι του κάμπου. Ο Στέλιος επέστρεψε με δύο(!!) κεφαλιές στέλνοντας τα κοπέλια στα τάρταρα…
Ας περάσω όμως στο πολύ ενδιαφέρον μεσοβδόμαδο παιχνίδι του δικεφάλου του βορρά με τον δαφνοστεφανομένο έφηβο, που αποφάσισε να ξεκουράσει τέσσερις παίκτες λες και πήγαινε στο βουνό για πικ-νικ. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ έδειξαν από την αρχή ότι περίμεναν πως και πως τη συγκεκριμένη αναμέτρηση μην αφήνοντας τους αντιπάλους να πάρουν ανάσα. Όλα αυτά μέχρι να ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο. Από κει κι έπειτα αποφάσισε να ξυπνήσει ο πρωταθλητής και να το γυρίσει στο αλλιώτικο ο γηπεδούχος. Μπάλα εσείς, ξύλο εμείς. Κι έχει κάτι σεσημασμένους αυτή η ομάδα… άλλο πράγμα. Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω (δεν είμαι κι η Πετρούλα).
Conceisao: ο ψυχάκιας, όπου δει μανούρα χώνεται κι άμα δεν δει δημιουργεί…Pablo Garcia: ο σχιζοφρενής ή χειρούργος ή Pablo ο σουγιάς, τα έβαλε ακόμα και με τις διαφημιστικές πινακίδες του σταδίου. Για να μην αναφέρω τι έκανε στον άμοιρο Belutsi που είχε το θράσος να διεκδικήσει κεφαλιά μαζί του…
Δάρλας: το κοκόρι, ψευτομαγκάκι που προτάσσει το στήθος λες και θα μας υπενθυμίσει ότι ξημέρωσε…
Veron: ο ήρεμος, τύπος ευθύς με φιλότιμο που βρίσκεται πάντα στη εστία της «φωτιάς» για να προσφέρει ένα χεράκι…
Ivic: το γκανιάν, αδερφός του Ilia που είναι παντρεμένος με την Πετρουλάκη(πιστεύω ότι δε θέλει άλλες συστάσεις)…
Μπαλάφας: ο έτοιμος, ο βάλτε με κι εμένα μέσα να κάνω φασαρία…
Βέβαια δε θα πρέπει να ξεχνάμε και τους αντιπάλους, οι οποίοι κάποιες στιγμές έβαζαν τις πινελιές τους.
Αβραάμ: ο τσαμπουκάς, μην του τη λέτε γιατί θα σας κάνει τάκλιν στην καροτίδα…
Τοροσίδης: ο τσάμπα μάγκας, λίγο πιο βαριά έκδοση «Δάρλα»…
Jole: ο γκρινιάρης, όσο περνούν τα χρόνια τρέχει λιγότερο αλλά διαμαρτύρεται περισσότερο…
Μήτρογλου: ο φυτιλάκιας, ο ψάχνω το γκολ να το πανηγυρίσω με καφριλίκια μπροστά στη «θύρα 4»…
Παρ’ όλα αυτά το ντέρμπι τελείωσε χωρίς απώλειες. Δόξα το θεό να λέμε… Άντε να δούμε τη συνέχεια!!!
Υ.Γ. σε χάνω ΟΦΗ μου, σε χάνω...
Bloodhound Gang – Fire water burn
Σχετικό θέμα