Jazz, world, παραδοσιακή, κλασική, Δύση κι Ανατολή τα συστατικά της μουσικής του Μιχάλη Καλκάνη. Ακολούθησε τα βήματα της οικογένειας, αφού είναι μεγαλωμένος με μουσική, αφήνοντας πίσω, για την ώρα τουλάχιστον, ένα άλλο του πάθος, τη Φύση. Αν κι υπάρχει αρκετή τέτοια στη μουσική του και στο αρχέγονο παίξιμο του κοντραμπάσου του. Ας δούμε λίγο πια βαθιά τι μας είπε, με αφορμή την εμφάνισή του στο Summer Nostos Festival την Παρασκευή 28 Ιουνίου.
Mixgrill: Μετά τον δίσκο "World Echoes In Athens" το 2015, ποιο είναι το επόμενο βήμα σας;
Μιχάλης Καλκάνης: Θέλω πολύ να ηχογραφήσουμε live με τα παιδιά καινούριες μουσικές, στις οποίες μπορεί η αρχική ιδέα να ξεκινάει από εμένα, αλλά στην πορεία παίρνει μια μορφή που μπορεί αρχικά να μην φανταζόμουν. Είμαστε πλέον μια ομάδα με έναν δικό της ήχο, και θέλω πολύ να δω πώς αυτό μπορεί να αποτυπωθεί και σε έναν δίσκο εκτός από τα live.
MG: Προερχόμενος από μουσική οικογένεια ήταν μονόδρομος για εσάς η μουσική; Θα μπορούσατε να πείτε πως είχατε ένα έμφυτο ταλέντο ή μέσω της καθημερινής τριβής με τη μουσική φτάσατε σε αυτό το σημείο που είστε σήμερα;
ΜΚ: Αισθάνομαι πολύ τυχερός που μεγάλωσα σε μια μουσική οικογένεια, γεγονός το οποίο με βοήθησε πολύ σε διάφορα επίπεδα. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο όργανα, ακούγοντας μουσικές από Keith Jarrett και Bach μέχρι Rolling Stones και Τσιτσάνη. Το καλοκαίρι θυμάμαι να περιμένω πως και πως να με πάρει ο πατέρας μου μαζί του σε συναυλίες ανά την Ελλάδα. Πολύ σημαντικό ήταν επίσης ότι είχα τη σωστή κατεύθυνση σε καίρια σημεία όσον αφορά τη μουσική παιδεία μου. Δε νομίζω δηλαδή ότι μου μεταδόθηκε κάποιο «χαρισματικό DNA» γεμάτο με μουσικό ταλέντο. Όσο μεγαλώνω, πιστεύω λιγότερο στο ταλέντο και περισσότερο στο πάθος που έχει κάποιος για κάτι αλλά και το πόσο δουλεύει πάνω σε αυτό.
Τώρα το κατά πόσο ήταν μονόδρομος η μουσική... θυμάμαι το δίλημμα που είχα όταν έφτιαχνα το μηχανογραφικό και προσπαθούσα να επιλέξω ανάμεσα στη μουσικολογία και στο τμήμα Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος. Λατρεύω την εξερεύνηση στα φύση και την παρατήρηση άγριων ζώων και είναι ένα πάθος που είναι προς το παρόν λίγο στην άκρη... αλλά ποιος ξέρει!
MG: Αν έπρεπε να επιλέξετε έναν δρόμο, θα ήταν αυτός της κλασικής, αστικής μουσικής, ή εκείνος του αυτοσχεδιασμού και της παράδοσης;
ΜΚ: Πολύ δύσκολη ερώτηση... από τη μία η κλασική, αστική μουσική συμβολίζει για μένα κατά κάποιο τρόπο τον ορθολογισμό και τη Δύση και από την άλλη ο δρόμος του αυτοσχεδιασμού και της παράδοσης έχει μέσα του περισσότερο Ανατολή και διαίσθηση. Προσωπικά δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω, και δεν το λέω για καλό ή κακό... έτσι είμαι εγώ προσωπικά. Θέλω να
βιώσω και να κατανοήσω όσο γίνεται πιο πολύ καθέναν από αυτούς τους δύο κόσμους και με μαγεύουν έργα μεγάλων μουσικών, μέσα στα οποία βλέπεις και τους δύο κόσμους να συνυπάρχουν!
MG: Το Mihalis Kalkanis Group έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα σύσταση, με πολλά διαφορετικά όργανα. Μιλήστε μας για το σχήμα και για την μεταξύ σας συνεργασία.
ΜΚ: Εκτός από εμένα στο κοντραμπάσο, ο αδερφός μου Χρήστος Καλκάνης παίζει κλαρινέτο, ο Λευτέρης Ανδριώτης κρητική λύρα, ο Ορέστης Μπενέκας keyboards και πιάνο, και Μανώλης Γιαννίκιος drums. Οπότε και ενορχηστρωτικά έχουμε να κάνουμε με δύο κόσμους: από τη μία
τα ακουστικά όργανα και ο φυσικός ήχος, και από την άλλη ηλεκτρονικοί ήχοι, effects και ένταση... Δεν είναι πάντα εύκολη και αρμονική η συνύπαρξη των δύο αλλά ο καθένας από τους δύο αυτούς κόσμους αντιπροσωπεύει με κάποιο τρόπο στοιχεία του χαρακτήρα μας, οπότε προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει το ψάξιμο!
Όσον αφορά το πως δουλεύουμε μεταξύ μας, έχει αρκετό ενδιαφέρον ότι ο καθένας μας κουβαλάει ένα δικό του μουσικό κόσμο, την ίδια στιγμή όμως, έχουμε μια κοινή αισθητική και όρεξη για δουλειά πάνω στο project αυτό.
MG: Το κοντραμπάσο είναι ένα δύσκολο όργανο. Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που σας μαγεύουν στο παίξιμο και στον ήχο του;
ΜΚ: Είναι πολλά! Από πού να αρχίσω; Νομίζω η ζεστασιά του ήχου ο οποίος ταυτόχρονα βγάζει κάτι σκοτεινό ακατέργαστο και αρχετυπικό. Νομίζω ότι είναι ένα όργανο κάπως «ανεξερεύνητο» σε σχέση με άλλα, το οποίο έχει πάρα πολλές δυνατότητες όσον αφορά την παραγωγή ήχου και τεράστιο συχνοτικό εύρος. Μπορείς να παίξεις με τα δάχτυλα στις χορδές και να νιώθεις στο σώμα σου τις δονήσεις από τις χαμηλές μπάσες συχνότητες ή να παίζεις με το δοξάρι ψηλά κάτι μελωδικό το οποίο ακούγεται σαν βιολοντσέλο. Ή να παίξεις απλά με τα χέρια στο σκάφος, ώστε να ακούγεται σαν κρουστό... Όλα αυτά με τη χρήση των εφέ αποκτούν ένα ιδαίτερο ηχοτοπίο, το οποίο μου αρέσει να εξερευνώ συνεχώς εκ νέου!
MG: Στο Summer Nostos Festival 2019 θα συνεργαστείτε με τον πολυοργανίστα Nadishana. Τι θα δει και θα ακούσει το κοινό στην παράσταση αυτή;
ΜΚ: Η συγκεκριμένη παράσταση είναι πολύ ξεχωριστή για εμένα. Είναι κατά κάποιον τρόπο σαν να πραγματοποιούνται όλα τα μουσικά μου όνειρα σε μία βραδιά! Παίζουμε σε μια πανέμορφη πλωτή σκηνή μέσα στο κανάλι με φώτα ειδικά σχεδιασμένα για εκείνη τη μέρα για τη δική μας παράσταση. Παράλληλα με τη μουσική μας θα συνυπάρξει αφήγηση από την υπέροχη ηθοποιό Χαρά Μάτα Γιαννάτου αλλά και video art από τον Χρήστο Μαγγανά. Και φυσικά θα
έχουμε την χαρά να συναντηθούμε επί σκηνής με έναν από τους αγαπημένους μου μουσικούς, το Nadishana από τη Σιβηρία, ο οποίος έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το hang drum, το udu, το hulusi και άλλα μαγικά όργανα, θα παίξουμε παρέα δικές μου αλλά και δικές του μουσικές. Την σκηνοθεσία για όλη την παράσταση επιμελείται η ανερχόμενη Ελεάνα
Τσίχλη.
MG: Ποια τα σχέδια σας για τους επόμενους μήνες; Συναυλίες; Φεστιβάλ;
ΜΚ: Θα εμφανιστούμε στο Aglan Jazz Festival της Κύπρου στις 3 Ιουλίου και τον Οκτώβριο στο Fira B Festival στη Μαγιόρκα της Ισπανίας! Διπλά χαρούμενος για αυτό το τελευταίο αφού θα είναι η πρώτη μας εμφάνιση στο εξωτερικό αλλά και για το ότι το σχήμα επιλέχθηκε πρώτο ανάμεσα σε 300 υποψηφιότητες.
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σας!
Θα σας δούμε στο Summer Nostos Festival thn Παρασκευή 28 Ιουνίου!