Πανέμορφη και ηλιόλουστη Αθήνα, καφεδάκι στο χέρι και φύγαμε για δεύτερη μέρα του Plissken Festival στην Τεχνόπολη! Με την ίδια όμορφη αύρα που υπήρχε και στην πρώτη μέρα, έτσι μας υποδέχθηκαν και πάλι οι τρεις διαφορετικές σκηνές του φεστιβάλ. Οι μουσικές που ακούστηκαν κινούνταν στα ίδια είδη με την πρώτη μέρα και λειτούργησαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που θα μπορούσαν για το αποκορύφωμα της βραδιάς που ήταν η εμφάνιση του «νονού» της ηλεκτρονικής μουσικής Giorgio Moroder!
Triptides
Τη δεύτερη μέρα του φετιβάλ άνοιξαν οι Triptides. Γκρουβάτο ψυχεδελικό ροκ με ωραίες συνθέσεις που δημιούργησαν μία χαλαρή και ευχάριστη ατμόσφαιρα στο χώρο που έκαιγε από τον ήλιο και ο κόσμος που βρισκόταν έψαχνε για λίγη σκιά ή έπινε τον καφέ του απολαμβάνοντας τους Καλιφορνέζους. Όμορφες μελωδίες, κάτι ανάμεσα σε Doors και Allah-Las, ο Glenn Brigman και η παρέα του υποδέχτηκαν τους πρώτους φίλους του φεστιβάλ.
Hardcore ήχοι με σκληρά φωνητικά και ηλεκτρονικοί dance ρυθμοί αντηχούσαν από τις σκηνές «Τούνελ» και "Aquarium" αντίστοιχα με το ντουέτο των Prison Religion και την Ana Helder να ευχαριστούν τους παρεβρισκόμενους που είχαν αρχίσει να χορεύουν.
Bombino
Όσοι δεν χόρτασαν χθες τα μπλουζ των νομάδων Tinariwen (ναι για εμένα μιλάω) είχαν μία δεύτερη ευκαιρία να ζήσουν κάτι αντίστοιχο με τον Bombino και την μπάντα του. Τί θα γινόταν αν ο Hendrix τζάμαρε μια μέρα με τους Thievery Corporation ή αν ο Neil Young έμενε για λίγο καιρό μαζί με την φυλή Τουαρέγκ κάπου στην έρημο; Bombino θα γινόταν! Με έναν μπασίστα να αναλαμβάνει χρέη μεταφραστή ώστε να επικοινωνεί με το κοινό τόσο καλά όσο σφιχτά και γεμάτα ακούγοταν τα slap στο μπάσο του. Πολύ ωραία κιθαριστικά παιξίματα από τον Bombino παρότι έδειχνε να μην περνάει και τόσο καλά με τη ζέστη σε συνδυασμό με τις ενδυμασίες τους, αστειευόμενος ότι τόση ζέστη ούτε στην έρημο δεν κάνει Έπειτα, ένα σπάσιμο χορδής στην κιθάρα του δεν έδειχνε να τους αποσυντονίζει, αποζημιώνοντας το κοινό με ένα ωραίο τζαμάρισμα!
Παράλληλα στο «Τούνελ» βρισκόταν ο Poldoore που όπως φαίνεται το 2019 πηγαίνει πολύ καλά για τον Βέλγο dj καθώς ήρθε στην Ελλάδα με νέο σετ και καινούριο άλμπουμ.
Kap Bambino
Ο ήλιος άρχισε να υποχωρεί και να κάνει πιο άνετη την παραμονή στην κυρίως σκηνή για τον κόσμο από κάτω και για το δίδυμο από τη Γαλλία που διαδέχθηκε τον Bombino. Μία αεικίνητη frontwoman κι ένας τρελαμένος τύπος πίσω από τα decks άρχισαν να ξεσηκώνουν τους αυξημένους σε αριθμό θεατές. Hardcore beats με techno μελωδίες να πατάνε πάνω τους και «σκισμένα» φωνητικά με πολύ reverb που αν μπορούσες να τα απομονώσεις, άνετα θα μπορούσαν να σταθούν σε μία harcore punk καλιφορνέζικου τύπου μπάντα. Τα έδωσαν όλα οι Kap Bambino και τους ευχαριστούμε γι' αυτό.
Την ίδια ώρα στο "Aquarium" η Violet μίξαρε house ρυθμούς με spacey μελωδίες και προκαλούσε μια πιο χορευτική ατμόσφαιρα στο dancefloor. Σε ίδια μήκη κύματος βρισκόταν και το «Τούνελ» με τον Jacques Green να δίνει το ρυθμό.
Peter Bjorn & John
Τί κι αν η πτήση σου προσγειώνεται πενήντα λεπτά πριν ανέβεις στη σκηνή και στη διαδρομή γίνονται και μπερδέματα με τις αποσκευές σου; Άμα θες να ροκάρεις θα ροκάρεις! Το indie trio από τη Σουηδία ήρθε να κάνει το Plissken να χορέψει! Τα λίγα τεχνικά προβλήματα στον ήχο και στα οπτικά δεν τους πτόησαν και δεν έριξαν σε καμία των περιπτώσεων την απόδοσή τους. Με τον Peter να μην στέκεται σε ένα σημείο και τα πόδια του να βρίσκονται περισσότερο στον αέρα παρά στη σκηνή και με τους Bjorn και John να σιγοντάρουν αυτό το παιχνίδι, προσέφεραν ένα τίμιο live. Στο πασίγνωστο στο ελληνικό κοινό "Young Folks", ο Peter βρέθηκε στο κοινό με το μικρόφωνο να χορεύει και να τραγουδά μαζί με όλους όσους τον είχαν περικυκλώσει και να δημιουργεί ένα απροσδόκητο πάρτυ! Ευχαρίστησαν αρκετές φορές όσους τους έκαναν παρέα και έδειξαν με όποιον τρόπο μπορούσαν τη χαρά τους που βρίσκονταν στη σκηνή του Plissken.
Με Boy Harsher στο «Τούνελ» και D. Tiffany στο "Aquarium" να κάνουν το χρόνο να περνάει πιο όμορφα όλοι όσοι βρίσκονταν στην Τεχνόπολη ετοιμάζονταν για αυτό που θα ακολουθούσε. Και όντως αυτό που ακολούθησε ήταν μαγικό.
Giorgio Moroder
Φαντάσου πως θα είναι ο Tiesto ή οι Daft Punk όταν φτάσουν στην εβδομηκοστή δεκαετία της ζωής τους. Καλά, για τους Daft Punk δεν μπορείς να φανταστείς και με πολύ ακρίβεια λόγω των μασκών. Θα φάνταζαν τόσο κουλ ώστε ο Giorgio; Τα είχε όλα αυτή η εμφάνιση! Το ένα κομμάτι πιο γνωστό από το άλλο, αγαπημένα soundtrack είχε επιμεληθεί ο «νονός» της ηλεκτρονικής μουσικής, μπαλόνια στον αέρα και μία γεμάτη Τεχνόπολη να χορεύει ασταμάτητα. Ο Giorgio Moroder πιο χαλαρός από ποτέ, να κατεβαίνει από τα decks να μιλάει στις πρώτες σειρές και να δίνει το ρυθμό με τα χέρια του. Εκεί συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται ούτε ακροβατικά ούτε συνεχόμενα πάνω-κάτω για να πάρεις το κοινό με το μέρος σου. Πετούσε κάποια τσιτάτα στα ελληνικά από το μικρόφωνο του τύπου «τί κάνεις» ζεσταίνοντας ακόμη περισσότερο το κοινό, έπαιζε με τα μπαλόνια που του πετούσαν στη σκηνή και σέρβιρε τη μία επιτυχία μετά την άλλη. Ο Giorgio είναι ένας σούπερσταρ και το αποδείκνυε με κάθε του κίνηση. Ακόμη όταν έπαιξε στα ηχεία το "74 is the new 24", καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για έναν τύπο που κάνει τον κόσμο να χορέψει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του. Καληνύχτησε στα ελληνικά, ιταλικά, αγγλικά, ισπανικά και ανανέωσε το ραντεβού για του χρόνου αλλά δεν χάλασε χατίρι στο κοινό που ζητούσε να παίξει κι άλλο. Βέβαια πήρε την έγκριση της γυναίκας του πριν το κάνει! Οπότε το "Last dance" της Donna Summer δεν ήταν η πραγματική του καληνύχτα στο κοινό του Plissken. Ακολούθησαν πειράγματα και τρία ακόμη κομμάτια φτάνοντας στο "Call me" φέρνοντας και την Blondie στο παιχνίδι. Καληνύχτησε γι' άλλη μία φορά προτρέποντας όσους ήταν εκεί να βγάλουν όλοι μαζί μία selfie πήρε τη γυναίκα του αγκαλιά και έκανε μία από τις πιο κουλ αποχωρήσεις από τη σκηνή αφήνοντας το τελευταίο κομμάτι να παίζει.
Άπειρα κιλά σεβασμού στους Deena Abdelwahed, Mehmet Aslan, Hunee, Inga Mauer και Optimo που έπρεπε να ανταπεξέλθουν στην πρόκληση να κρατήσουν το vibe εκεί που το έφτασε ο Giorgio Moroder.
Ο απολογισμός του διημέρου είναι ότι η ζωή γίνεται ομορφότερη σε τέτοια φεστιβάλ, με μουσικές και καλεσμένους υψηλού επιπέδου, εκθέσεις που σε κάνουν να δώσεις κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη δίνεις για τους συνανθρώπους σου και ότι τα 74 μπορούν να γίνουν τα νέα 24! Με το καλό στα επόμενα!
Triptides
Τη δεύτερη μέρα του φετιβάλ άνοιξαν οι Triptides. Γκρουβάτο ψυχεδελικό ροκ με ωραίες συνθέσεις που δημιούργησαν μία χαλαρή και ευχάριστη ατμόσφαιρα στο χώρο που έκαιγε από τον ήλιο και ο κόσμος που βρισκόταν έψαχνε για λίγη σκιά ή έπινε τον καφέ του απολαμβάνοντας τους Καλιφορνέζους. Όμορφες μελωδίες, κάτι ανάμεσα σε Doors και Allah-Las, ο Glenn Brigman και η παρέα του υποδέχτηκαν τους πρώτους φίλους του φεστιβάλ.
Hardcore ήχοι με σκληρά φωνητικά και ηλεκτρονικοί dance ρυθμοί αντηχούσαν από τις σκηνές «Τούνελ» και "Aquarium" αντίστοιχα με το ντουέτο των Prison Religion και την Ana Helder να ευχαριστούν τους παρεβρισκόμενους που είχαν αρχίσει να χορεύουν.
Bombino
Όσοι δεν χόρτασαν χθες τα μπλουζ των νομάδων Tinariwen (ναι για εμένα μιλάω) είχαν μία δεύτερη ευκαιρία να ζήσουν κάτι αντίστοιχο με τον Bombino και την μπάντα του. Τί θα γινόταν αν ο Hendrix τζάμαρε μια μέρα με τους Thievery Corporation ή αν ο Neil Young έμενε για λίγο καιρό μαζί με την φυλή Τουαρέγκ κάπου στην έρημο; Bombino θα γινόταν! Με έναν μπασίστα να αναλαμβάνει χρέη μεταφραστή ώστε να επικοινωνεί με το κοινό τόσο καλά όσο σφιχτά και γεμάτα ακούγοταν τα slap στο μπάσο του. Πολύ ωραία κιθαριστικά παιξίματα από τον Bombino παρότι έδειχνε να μην περνάει και τόσο καλά με τη ζέστη σε συνδυασμό με τις ενδυμασίες τους, αστειευόμενος ότι τόση ζέστη ούτε στην έρημο δεν κάνει Έπειτα, ένα σπάσιμο χορδής στην κιθάρα του δεν έδειχνε να τους αποσυντονίζει, αποζημιώνοντας το κοινό με ένα ωραίο τζαμάρισμα!
Παράλληλα στο «Τούνελ» βρισκόταν ο Poldoore που όπως φαίνεται το 2019 πηγαίνει πολύ καλά για τον Βέλγο dj καθώς ήρθε στην Ελλάδα με νέο σετ και καινούριο άλμπουμ.
Kap Bambino
Ο ήλιος άρχισε να υποχωρεί και να κάνει πιο άνετη την παραμονή στην κυρίως σκηνή για τον κόσμο από κάτω και για το δίδυμο από τη Γαλλία που διαδέχθηκε τον Bombino. Μία αεικίνητη frontwoman κι ένας τρελαμένος τύπος πίσω από τα decks άρχισαν να ξεσηκώνουν τους αυξημένους σε αριθμό θεατές. Hardcore beats με techno μελωδίες να πατάνε πάνω τους και «σκισμένα» φωνητικά με πολύ reverb που αν μπορούσες να τα απομονώσεις, άνετα θα μπορούσαν να σταθούν σε μία harcore punk καλιφορνέζικου τύπου μπάντα. Τα έδωσαν όλα οι Kap Bambino και τους ευχαριστούμε γι' αυτό.
Την ίδια ώρα στο "Aquarium" η Violet μίξαρε house ρυθμούς με spacey μελωδίες και προκαλούσε μια πιο χορευτική ατμόσφαιρα στο dancefloor. Σε ίδια μήκη κύματος βρισκόταν και το «Τούνελ» με τον Jacques Green να δίνει το ρυθμό.
Peter Bjorn & John
Τί κι αν η πτήση σου προσγειώνεται πενήντα λεπτά πριν ανέβεις στη σκηνή και στη διαδρομή γίνονται και μπερδέματα με τις αποσκευές σου; Άμα θες να ροκάρεις θα ροκάρεις! Το indie trio από τη Σουηδία ήρθε να κάνει το Plissken να χορέψει! Τα λίγα τεχνικά προβλήματα στον ήχο και στα οπτικά δεν τους πτόησαν και δεν έριξαν σε καμία των περιπτώσεων την απόδοσή τους. Με τον Peter να μην στέκεται σε ένα σημείο και τα πόδια του να βρίσκονται περισσότερο στον αέρα παρά στη σκηνή και με τους Bjorn και John να σιγοντάρουν αυτό το παιχνίδι, προσέφεραν ένα τίμιο live. Στο πασίγνωστο στο ελληνικό κοινό "Young Folks", ο Peter βρέθηκε στο κοινό με το μικρόφωνο να χορεύει και να τραγουδά μαζί με όλους όσους τον είχαν περικυκλώσει και να δημιουργεί ένα απροσδόκητο πάρτυ! Ευχαρίστησαν αρκετές φορές όσους τους έκαναν παρέα και έδειξαν με όποιον τρόπο μπορούσαν τη χαρά τους που βρίσκονταν στη σκηνή του Plissken.
Με Boy Harsher στο «Τούνελ» και D. Tiffany στο "Aquarium" να κάνουν το χρόνο να περνάει πιο όμορφα όλοι όσοι βρίσκονταν στην Τεχνόπολη ετοιμάζονταν για αυτό που θα ακολουθούσε. Και όντως αυτό που ακολούθησε ήταν μαγικό.
Giorgio Moroder
Φαντάσου πως θα είναι ο Tiesto ή οι Daft Punk όταν φτάσουν στην εβδομηκοστή δεκαετία της ζωής τους. Καλά, για τους Daft Punk δεν μπορείς να φανταστείς και με πολύ ακρίβεια λόγω των μασκών. Θα φάνταζαν τόσο κουλ ώστε ο Giorgio; Τα είχε όλα αυτή η εμφάνιση! Το ένα κομμάτι πιο γνωστό από το άλλο, αγαπημένα soundtrack είχε επιμεληθεί ο «νονός» της ηλεκτρονικής μουσικής, μπαλόνια στον αέρα και μία γεμάτη Τεχνόπολη να χορεύει ασταμάτητα. Ο Giorgio Moroder πιο χαλαρός από ποτέ, να κατεβαίνει από τα decks να μιλάει στις πρώτες σειρές και να δίνει το ρυθμό με τα χέρια του. Εκεί συνειδητοποιείς ότι δεν χρειάζεται ούτε ακροβατικά ούτε συνεχόμενα πάνω-κάτω για να πάρεις το κοινό με το μέρος σου. Πετούσε κάποια τσιτάτα στα ελληνικά από το μικρόφωνο του τύπου «τί κάνεις» ζεσταίνοντας ακόμη περισσότερο το κοινό, έπαιζε με τα μπαλόνια που του πετούσαν στη σκηνή και σέρβιρε τη μία επιτυχία μετά την άλλη. Ο Giorgio είναι ένας σούπερσταρ και το αποδείκνυε με κάθε του κίνηση. Ακόμη όταν έπαιξε στα ηχεία το "74 is the new 24", καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για έναν τύπο που κάνει τον κόσμο να χορέψει μέσα από τον αυτοσαρκασμό του. Καληνύχτησε στα ελληνικά, ιταλικά, αγγλικά, ισπανικά και ανανέωσε το ραντεβού για του χρόνου αλλά δεν χάλασε χατίρι στο κοινό που ζητούσε να παίξει κι άλλο. Βέβαια πήρε την έγκριση της γυναίκας του πριν το κάνει! Οπότε το "Last dance" της Donna Summer δεν ήταν η πραγματική του καληνύχτα στο κοινό του Plissken. Ακολούθησαν πειράγματα και τρία ακόμη κομμάτια φτάνοντας στο "Call me" φέρνοντας και την Blondie στο παιχνίδι. Καληνύχτησε γι' άλλη μία φορά προτρέποντας όσους ήταν εκεί να βγάλουν όλοι μαζί μία selfie πήρε τη γυναίκα του αγκαλιά και έκανε μία από τις πιο κουλ αποχωρήσεις από τη σκηνή αφήνοντας το τελευταίο κομμάτι να παίζει.
Άπειρα κιλά σεβασμού στους Deena Abdelwahed, Mehmet Aslan, Hunee, Inga Mauer και Optimo που έπρεπε να ανταπεξέλθουν στην πρόκληση να κρατήσουν το vibe εκεί που το έφτασε ο Giorgio Moroder.
Ο απολογισμός του διημέρου είναι ότι η ζωή γίνεται ομορφότερη σε τέτοια φεστιβάλ, με μουσικές και καλεσμένους υψηλού επιπέδου, εκθέσεις που σε κάνουν να δώσεις κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη δίνεις για τους συνανθρώπους σου και ότι τα 74 μπορούν να γίνουν τα νέα 24! Με το καλό στα επόμενα!