Τι θα ακούσεις:
Electronic, house, synth pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Hungry Child, No God, Melody Of Love
Βαθμολογία:
7/10
Οι Hot CHip πιθανότατα δε θα καταφέρουν να κάνουν ένα άλμπουμ που να μείνει στην ιστορία. Ούτε θα αφήσουν εποχή στα dance floors, με κάποιο anthem που να χορεύεται από ιδρωμένους clubbers. Δύσκολα θα κάνουν νούμερο 1 τραγούδι στην Αγγλία (για Αμερική δεν το συζητάμε) και ούτε οι πωλήσεις τους θα είναι ποτέ τέτοιες που να τις διαβάζουμε σε ανασκοπήσεις.
Μέχρι τώρα δεν έχουν συνεργαστεί με κάποιο από εκείνα τα μεγάλα εμπορικά ονόματα που φέρνουν τα λεφτά (μόνο ίσως με την Katy Perry, ως δημιουργοί).
Κι όμως οι Hot Chip μόλις κυκλοφόρησαν το 7ο άλμπουμ τους, ένα ακόμη από εκείνα που μόνο οι ίδιοι ξέρουν να φτιάχνουν. Η διαφορά είναι ότι για 1η φορά άφησαν την παραγωγή στους Philippe Zdar & Rodaidh McDonald - δύο σπουδαίους παραγωγούς - χωρίς όμως και πάλι να παρατηρηθεί κάτι το αξιοσημείωτο. Κάτι δηλαδή που να μνημονεύουμε πέρα από μια χαλαρή πληροφορία, ακόμη κι αν γράφεται πως ο ήχος τους έγινε πιο φρέσκος, πιο μοντέρνος, πιο «σωστός».
Οι Hot Chip είναι μοναδικοί σε αυτό που κάνουν. Είναι μια καλοφτιαγμένη, ηλεκτρονική/synth pop μπάντα που κάποιες φορές ακούγεται λίγο πιο σκοτεινή, λίγες περισσότερες πιο χαζοχαρούμενη - τόσο indie όσο πρέπει - χωρίς να μπερδεύει και να μπερδεύεται. Πάντα γκρουβάτη και χορευτική, χωρίς όμως να προδίδει ή να προδίδεται.
Στο “A Bath Full Of Ecstasy” λοιπόν ακούμε και χαιρόμαστε τους ίδιους Hot Chip, εκείνους που αγαπάμε. Το άλμπουμ ξεκινάει με το ευφορικό 2ο single, με τίτλο “Melody Of Love” και συνεχίζει με ένα από τα πιο πιασάρικα, το “Spell”. Στην πορεία, στο ομώνυμο κομμάτι, οι ρυθμοί πέφτουν ενώ η μελωδικότητα ανεβαίνει. Το “Hungry Child” που λειτούργησε ως προπομπός του άλμπουμ έρχεται κάπου στη μέση, κι είναι αλήθεια πως το video clip δε μας άφησε αρχικά να καταλάβουμε το μέγεθος του. Όμως τώρα σε μια πιο γεμάτη έκδοση αποδίδει καρπούς και αποτελεί ένα από τα highlightσ με τον ξεκάθαρο house-garage ήχο του.
Το “Positive” φέρνει τους Hot Chip πιο κοντά στους Pet Shop Boys από ποτέ, ενώ το “Why Does My Mind” αποτελεί το γνωστό σκοτεινό τραγούδι που περιέχεται σε κάθε άλμπουμ τους, που όμως δεν απογειώνεται, όπως για παράδειγμα το εξαιρετικό “Dark Night” από το προηγούμενο “Why Make Sense?”. Το “A Bath Full of Ecstasy” κλείνει θριαμβευτικά, με τα “Clear Blue Skies” και “No God”, δύο τραγούδια που πρέπει να τα αφήσεις να κυλήσουν μέχρι τέλους για να τα ευχαριστηθείς (ειδικά το “No God”).
Όπως είπαμε και στην αρχή, οι Hot Chip επιστρέφουν με τον 7ο δίσκο τους, πάντα στα ίδια αξιοπρεπή - και κατά πολύ άνω του μετρίου - επίπεδα. Ίσως είναι κακό που έχουμε πια σταματήσει να ελπίζουμε για κάτι μεγαλύτερο από αυτούς, όμως πόσοι μπορούν να υπερηφανεύονται για τη σταθερότητα και την αξιοπρέπεια τους;
Όχι πολλοί.