Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Στράτο Μόκκα
Ποιος: Tricky
Που: Gagarin
Πότε: Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
Ήχος: Πολύ καλός
Κόσμος: Γεμάτο το Gagarin
Οργάνωση: Μια χαρά
Διάρκεια: 22:15 – 23:46
Τα τραγούδια που ακούστηκαν:
22:15 - Jack O' Hara (η εκτέλεση της Μάρθας Φριντζήλα),You don't wanna (Instrumental - δείτε εδώ),
Really Real,
Puppy Toy (ο Tricky και η Fransesca τραγουδούσαν στο ίδιο μικρόφωνο για αρκετή ώρα)
Kingston Logic,
Try my way,
Overcome,
Ace of Spades (Motorhead - ο κόσμος στη σκηνή - δείτε εδώ),
I sing for the Joker,
Council Estate,
Gangster Chronicle,
Dear God,
Bristol to London (φοβερή rock εκτέλεση),
Vent
23: 22 - Encore
Past Mistake (ο κόσμος στη σκηνή - η εκτέλεση διήρκεσαι πάνω από 15' - δείτε εδώ κι εδώ),
Ghetto Stars (Ο Tricky έχει ήδη χαθεί μέσα στον κόσμο)
23:46 - O Tricky είναι στο πλήθος και ακόμη κι αν αναμένουμε να ακούσουμε κι άλλο, η παράσταση φτάνει στο τέλος της.
Πολλά έχουμε στο μυαλό μας από τη Σαββατιάτικη εμφάνιση του Tricky στο Gagarin. Αν πήγαινες για πρώτη φορά στην "τρίκι" τελετή, αν μη τι άλλο θα έπαιρνες μια αυθεντική γεύση από αυτό που ορίζουμε ως trip hop (δεν είναι και τόσο πετυχημένος ο όρος βέβαια). Ιδίως στο τέλος της βραδιάς και τη μυσταγωγία της δεκαπεντάλεπτης εκτέλεσης του "Past Mistake". Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή.
Από τις 9:30 μμ ήμασταν στο σχεδόν γεμάτο εκείνη τη στιγμή Gagarin. Η kafka στα decks επέλεγε ωραίες μουσικές για να προετοιμαστούμε πριν τον Tricky. Τον περιμέναμε στις 10 ακριβώς, αλλά ο άνθρωπος πήρε το ακαδημαϊκό τέταρτο του και εμφανίστηκε στην "τάξη" παρέα με τον "Jack O' Hara" και τη φωνή της Μάρθας Φριντζήλα (δείτε το σχετικό video). Δεν το περιμέναμε βέβαια... Ο Tricky μας χαιρετάει και άμεσα βγάζει το φανελάκι του για να αρχίσει να χορεύει με τη μουσική του "You don't wanna" (σε μια instrumental εκτέλεση).
Ο ήχος ήταν πολύ καλός πραγματικά και η ένταση που έβγαζε η μπάντα του Tricky (κιθάρα, μπάσο, drums, synths) άρχιζε να ανεβάζει τον κόσμο. "Really Real" και "Puppy Toy" με τον Adrian Thaws να τραγουδάει αρκετή ώρα μαζί με την Francesca Belmont στο ίδιο μικρόφωνο. Το "Kingston Logic", ένα από τα τραγούδια του περσινού "Mixed Race" που έχουν ακουστεί λίγο περισσότερο, συνέχισε την καλή πρώτη τριάδα και ο κόσμος τριγύρω μας άρχιζε να λικνίζεται μαζί με το γυμνό από τη μέση και πάνω Tricky. Λίγο πιο μετά το "Overcome" ανέδειξε ακόμη περισσότερο την άποψη που διαμορφώναμε για τα αιθέρια φωνητικά της ιδιαίτερα όμορφης και σέξυ Francesca Belmont. Μη μου πείτε ότι δεν την προσέξατε... Μαζί με τη Fransesca βέβαια δεν μπορούσαμε να μην προσέξουμε τον εκρηκτικό drummer, ο οποίος πραγματικά τα έδινε όλα σε κάποια κομμάτια (παίζει μαζί με την Lauryn Hill, όπως μας είπε ο Ιάσωνας Κάλδης της Άνωσης).
Το "Ace of Spades" που ακολούθησε δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο όσον αφορά τα φωνητικά ή και τη μουσική ίσως, αλλά υπάρχει μάλλον στο setlist του Tricky για να βρίσκει μια ευκαιρία να φωνάζει τον κόσμο να χορέψει μαζί του στη σκηνή. Σε ποιο κοινό δεν αρέσει κάτι τέτοιο άλλωστε; Στο ήρεμο "I sing for the Joker" η Fransesca ήταν πάλι πολύ καλή και στα "Council Estate", "Gangster Chronicle", "Dear God" η μπάντα ρόκαρε αρκετά. Κάπου εδώ πάμε στη δεύτερη καλύτερη εκτέλεση της βραδιάς. Το "Bristol to London" πραγματικά απωγειώθηκε και έπαιξε σε περισσότερο ροκ ρυθμούς από τη studio εκτέλεση του με ένα εξαιρετικό σόλο στο τέλος του.
Ποια όμως ήταν η κορυφαία στιγμή της βραδιάς;
Αναμφίβολα, το "Past Mistake" που ακολούθησε μετά την κλασσική ανάπαυλα του encore. Το τραγούδι είναι ίσως το πιο κοντινό κομμάτι του Tricky στον ήχο των Portishead και σε ένα βαθμό θα μπορούσες να πεις ότι έχει τα βασικά στοιχεία του λεγόμενου "trip-hop". Η εκτέλεση του ξεπέρασε τα 15 λεπτά και πραγματικά αρχίζαμε να νιώθουμε ότι ήμασταν μέρος μιας τελετής... Μετά το δεκάλεπτο, ο Tricky ανέβασε ξανά τον κόσμο στη σκηνή, αλλά αυτή τη φορά δε χτυπιόντουσαν σε hard-rock ρυθμούς, αλλά λικνίζονταν στους ήχους του Bristol... Ωραία στιγμή όντως...
Προς το τέλος του τραγουδιού ο Tricky "κάνει επιθεώρηση στην τάξη" για να δει αν μάθαμε τίποτα σήμερα και χάνεται στο πλήθος, ενώ το "Ghetto Stars" κλείνει τη βραδιά, αφήνοντας μας με το παράπονο που δεν ακούσαμε το "Black Steel" και γενικότερα περισσότερα τραγούδια από το "Maxinquaye". Δεν τον κακολογώ όμως καθόλου... Άλλωστε, στις πιο πρόσφατες δουλειές του θα δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα, δε γίνεται αλλιώς.
Στα αρνητικά της συναυλίας:
- Το γεγονός ότι περισσότερο τραγουδούσε η Fransesca, παρά ο Tricky. Βέβαια, το setlist περιείχε έτσι κι αλλιώς περισσότερα τραγούδια με γυναικεία φωνητικά.
- Θα προτιμούσα να μας καλούσε αυθόρμητα στη σκηνή να χορέψουμε μαζί του και τις 2 φορές που ανέβηκε ο κόσμος πάνω. Από τις κινήσεις του stage manager, φαινόταν ότι και οι δύο φορές ήταν προσχεδιασμένες. Βέβαια, το ότι χάθηκε στο πλήθος μετά δε νομίζω να το είχε σχεδιάσει...
- Ο κόσμος. Δεν ξέρω αλλά ήθελα λίγο μεγαλύτερη ανταπόκριση από το κοινό. Η μπάντα πραγματικά έπαιζε καλά και με μπόλικη ένταση. Τα ρυθμικά παλαμάκια κατά τη διάρκεια των τραγουδιών έβγαιναν κάποιες φορές μετά βίας... Δε θεωρώ ότι ήμασταν άσχημο κοινό. Απλά, ήθελα κάτι παραπάνω...
Γενικότερα, ο Tricky πιστεύω ότι μας έδωσε περισσότερα από όσα περιμέναμε εξ' αρχής, ακόμη κι αν δεν τραγούδησε πολύ ή δεν είπε κάποια κλασσικά hits του. Η προστιθέμενη αξία θεωρώ ότι βρίσκεται στην πολύ καλή μπάντα που τον ακολουθεί, στην άρτια φωνή της Francesca Belmont και κατά κύριο λόγο στο "Past Mistake" από την αρχή, μέχρι το τέλος...
Σχετικό θέμα