Κάθε Τετάρτη, οι συντάκτες του Mix Grill θέτουν διλήμματα πάνω σε διάφορα θέματα γύρω από την μουσική, το σινεμά, το θέατρο και γενικότερα τον πολιτισμό. Ξεκινάμε με ένα θέμα που έχει συζητηθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο.
Συμφωνείτε με την απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς συναυλιακούς χώρους;
Ο Ξενοφώντας Καράμπαλης δεν καπνίζει, ενώ ο Θωμάς Τζίτζης είναι καπνιστής. Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, οι δυο τους έχουν διαφορετική άποψη στο θέμα της απαγόρευσης του τσιγάρου στους κλειστούς χώρους.
Ποια είναι η δικιά σας άποψη;
[Γράφει ο Ξενοφώντας Καράμπαλης]
Το τσιγάρο και η απαγόρευση του σε δημόσιους χώρους είναι θέμα έντονης συζήτησης εδώ και πολλά χρόνια. Δεν πιστεύω πως υπάρχει λόγος απαγόρευσής του και περιορισμού των καπνιστών στους ανοιχτούς χώρους. Είναι υπερβολικό και όντως περιορίζει την ελευθερία κάποιου που έχει επιλέξει να καπνίζει.
Όμως όταν η συζήτηση πηγαίνει στους κλειστούς συναυλιακούς χώρους, προσωπικά η απάντηση είναι ξεκάθαρη και είναι αυτή της απαγόρευσης. Όχι πως είναι ενοχλητικό να καπνίζουν 2-3 άτομα μέσα σε μία συναυλία. Όμως δεν μπορείς να βάλεις όριο στο πόσοι θα καπνίζουν. Στην περίπτωση που ο χώρος δεν έχει εξαερισμό ή αυτός δεν λειτουργεί σωστά, μπορεί να δημιουργηθούν πολύ δυσάρεστες συνθήκες που να καθιστούν αδύνατη ή δυσάρεστη την παρακολούθηση του live.
Σε μία ιδανική κατάσταση που όλα δουλεύουν ρολόι, πάντα θα βγαίνεις καπνισμένος από μία συναυλία στην οποία δεν απαγορεύεται το κάπνισμα. Στο εξωτερικό το κάπνισμα τείνει να απαγορευτεί και σε κάποιους εξωτερικούς χώρους. Δεν πιστεύω ότι όλα γίνονται σωστά εκτός Ελλάδος, όμως η απαγόρευση του τσιγάρου σε κλειστούς συναυλιακούς χώρους είναι μία κουλτούρα που πρέπει να υιοθετηθεί στη χώρα μας.
[Γράφει ο Θωμάς Τζίτζης]
Αρχικά, ανήκω στη μερίδα των ανθρώπων που καπνίζουν και επομένως θα ανάψω και εγώ τα τσιγάρα μου κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας. Το πρόβλημα φυσικά έγκειται στο γεγονός ότι κάθε φορά που ανάβω ένα τσιγάρο παραβιάζω τα δικαιώματα των μη καπνιστών, που εισπνέουν τον καπνό και αναγκάζονται να περιέρχονται σε μια βλαβερή κατάσταση για την υγεία τους. Ωστόσο, ταυτόχρονα θεωρώ καταναγκαστική την απαγόρευση για κάποιον να καπνίζει όπου θελήσει, εκτός από το σπίτι του. Το θέμα δεν είναι να λειτουργήσει ένας νόμος που θα βάλει σε τάξη τους πολίτες, με το σκεπτικό πως η τιμωρία είναι η μοναδική λύση. Το ζήτημα της απαγόρευσης οποιουδήποτε πράγματος είναι πολύ λεπτό ζήτημα, καθώς μια κοινωνία πρέπει να μεγαλώνει έχοντας κριτική σκέψη για κάτι και όχι φυσικά να της απαγορεύονται πολλά δικαιώματα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όσον αφορά τους κλειστούς συναυλιακούς χώρους, ο χωρισμός χώρων καπνιζόντων και μη καπνιζόντων δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα. Μια ιδέα που υπάρχει σε κάποιες χώρες είναι η ύπαρξη ειδικών στύλων όπου μόνο κοντά τους επιτρέπεται το κάπνισμα. Προφανώς, το να παίζει το αγαπημένο μου συγκρότημα πάνω στη σκηνή και εγώ που καπνίζω να πρέπει να βγω εκτός του χώρου για να καπνίσω, είναι αδύνατο εκ των πραγμάτων.
Το ότι υπάρχει ένας νόμος, δεν μου λέει κάτι (τόσοι αντισυνταγματικοί νόμοι υπάρχουν εξάλλου). Πόσο μάλλον όταν έρχεται η εκάστοτε κυβέρνηση για να τονίσει το πόσο «ενδιαφέρεται» για την υγεία των πολιτών. Ο σεβασμός ως προς το πρόσωπο του άλλου χτίζεται με την παιδεία και τον πολιτισμό.
Συγγνώμη προς όλους τους μη καπνίζοντες, αλλά στο δίλημμα «ναι ή όχι στο κάπνισμα σε κλειστούς συναυλιακούς χώρους» θα απαντήσω ναι, με την ευχή ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα μπορούν να διαμορφωθούν ειδικά σημεία για τους καπνίζοντες μέσα στον χώρο της συναυλίας.