Το 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου φιλοξένησε φέτος 11 φετινές δημιουργίες από 11 διαφορετικές χώρες στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα, με ελληνική συμμετοχή σε τρεις από αυτές. Εμείς παρακολουθήσαμε την ταινία "Άλυτη" του Μίνωα Νικολακάκη αλλά και το γαλλικό ντοκιμαντέρ "Living and Knowing You're Alive" του Alain Cavalier.
Άλυτη/Entwined
Λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα του, ο Πάνος, ένας γιατρός, θα θελήσει να κάνει μια νέα αρχή μακριά από την πόλη. Με την πεποίθηση ότι η συμβολή του έχει πολλά να προσφέρει, θα μετακομίσει σε ένα απομακρυσμένο χωριό, την Άλυτη. Εκεί, θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί την Δανάη, μια νεαρή κοπέλα που ζει απομονωμένη στο δάσος λίγο έξω από το χωριό. Σύντομα θα ανακαλύψει ότι η Δανάη πάσχει από μια σπάνια ασθένεια που καθιστά το δέρμα της σαν φλοιό δέντρου και θα προσπαθήσει να βρει τον τρόπο να την θεραπεύσει. Ωστόσο, το κορίτσι που θυμίζει κάτι από το παρελθόν κρύβει μέσα του το μυστικό της Άλυτης.
Πρόκειται για μια ταινία επηρεασμένη από τους αστικούς μύθους, την μυθολογία και τις ιστορίες που συχνά διαδίδονταν από στόμα σε στόμα στην ελληνική επαρχία. Η σκηνοθεσία από την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μίνωα Νικολακάκη συνδέει την μυστηριώδη αύρα του δάσους και τα μυστικά της φύσης με το μυστικό που κουβαλάει η Δανάη. Τα πλάνα του δάσους εμβαθύνουν στην αινιγματική διάθεση της ταινίας και χαρίζουν την επιθυμητή μυθική ατμόσφαιρα. Αρκετές είναι οι σκηνές που θυμίζουν κάτι από το "The Lobster" του Γιώργου Λάνθιμου, ενώ προσωπικά βρήκα μια ομοιότητα και με το "Antichrist" του Lars von Trier. Παρ' όλο που η έμπνευση αυτή ταιριάζει στην ατμόσφαιρα της ταινίας, δεν βρήκα την σκηνοθεσία ιδιαίτερα πρωτότυπη, δεδομένου ότι πρόκειται για μια ταινία τοποθετημένη στο σήμερα, εμπνευσμένη από στοιχεία του παρελθόντος. Η πλοκή αναλώνεται στον χαρακτήρα του Πάνου περισσότερο απ΄όσο χρειάζεται, καθυστερώντας το κεντρικό και πιο ουσιαστικό κομμάτι της, την ιστορία της Δανάης, με αποτέλεσμα κάποια σημεία να κυλούν αργά.
Οι δύο πρωταγωνιστές Προμηθέας Αλειφερόπουλος και Αναστασία - Ραφαέλα Κονίδη δίνουν χαρακτήρα στην ταινία με έναν σύγχρονο και άλλοτε χιουμοριστικό τρόπο. Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος στον ρόλο του Πάνου είναι σίγουρα αυτός που ξεχωρίζει.
Αποτελεί μια ενδιαφέρουσα ταινία, με ένα σενάριο που θα μπορούσε να είχε αποδοθεί πιο ρεαλιστικά στο σήμερα, φέρνοντας μαζί της λιγότερα στερεότυπα από το παρελθόν ή πιθανώς μεταφέροντάς τα με έναν πιο χιουμοριστικό τόνο.
Living and Knowing You're Alive/Être vivant et le savoir
Ο σκηνοθέτης Alain Cavalier με μια κάμερα στο χέρι θα καταγράψει στιγμές από την ζωή της φίλης του Emmanuèle Bernheim, για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει και την σχέση της με τον πατέρα της, τον ρόλο του οποίου αναλαμβάνει να ερμηνεύσει ο ίδιος ο Cavalier.
Η ταινία αποτελεί μια ποιητική ματιά στην σχέση ζωής και θανάτου. Ο Cavalier αντιμέτωπος με τον θάνατο αγαπημένων του προσώπων θα καταγράψει ημερολογιακά την καθημερινότητά του, τις σκέψεις και τις ανησυχίες του. Η ταινία αρχικά θα γυρίζονταν από τον Cavalier και την φίλη του Bernheim βασισμένη στο βιβλίο της "Tout s'est bien passé" για την περιπέτεια υγείας του πατέρα της και την οικειοθελής διακοπή της ζωής του. Kατά τη διάρκεια των γυρισμάτων η Bernheim θα διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού και έτσι ο Cavalier θα αναλάβει μόνος του μια ταινία για τον θάνατο, την απώλεια και την ανθρώπινη θνητότητα. Θα την ακολουθήσει στις θεραπείες της, θα καταγράψει το χαμόγελό της και θα ζήσει και ο ίδιος την αγωνία της. Συνδέοντας την απώλεια με την καθημερινότητά του, θα καταγράψει σε μια σειρά πλάνων κάποια γλυπτά από κολοκύθες, ξύλινα γλυπτά του Ιησού αλλά και διάφορα ζώα που περιθάλπει στο σπίτι του ή βρίσκει νεκρά.
Η ζωή περιτριγυρισμένη από τον θάνατο σε ένα ποιητικό φιλμ, μελαγχολικό αλλά και ειλικρινές. Η σκηνοθεσία από τον Alain Cavalier με την κάμερα άλλοτε στο χέρι και άλλοτε να ακουμπάει πάνω σε έπιπλα και να τραβά τον ίδιο να μονολογεί είναι τόσο πρωτότυπη και ιδιαίτερη όσο ακούγεται.
Μια ταινία με φιλοσοφική προσέγγιση στον θάνατο, αλλά και βαθιά ρεαλιστική στα συναισθήματα που σου δημιουργεί, κερδίζει τις εντυπώσεις.
Το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του 32ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου έφερε στις μεγάλες οθόνες της Αθήνας πρωτότυπα αλλά και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους φιλμ, το καθένα με την δική του μοναδική ομορφιά.