Μόλις υποδεχτήκαμε το νέο έτος και ετοιμαζόμαστε για μια νέα συναυλιακή χρονιά, ευχόμενοι να μας χαρίσει - πέρα από υγεία, χαρές και επιτυχίες - όμορφες μουσικές στιγμές. Το 2019 ήταν πλούσιο σε ελληνικές συναυλίες, είτε αυτές ήταν εμφανίσεις καλλιτεχνών σε μεγάλους χώρους που συγκεντρώνουν χιλιάδες κόσμου, είτε ήταν συναυλίες ή lives σε μουσικές σκηνές της πόλης.
Είχαμε συνεργασίες σπουδαίων ερμηνευτών που ένωσαν τις δυνάμεις τους και τις φωνές τους, εμπνευσμένα μουσικά projects που πήραν σάρκα και οστά πάνω στη σκηνή, καλλιτέχνες που έχουν κατά κάποιο τρόπο συνδεθεί με συγκεκριμένους χώρους και κερδίζουν ξανά και ξανά το κοινό τους, αλλά και σχήματα που μας εξέπληξαν θετικά μέσα στη χρονιά με την συναυλιακή και όχι μόνο εξέλιξή τους.
Και εφόσον αποχαιρετήσαμε το 2019 και καλωσορίσαμε το 2020, ζητήσαμε από τους συντάκτες του MixGrill να θυμηθούν την ελληνική συναυλία που ξεχώρισαν την προηγούμενη χρονιά και μας εξηγήσουν γιατί την κατατάσσουν στις καλύτερες. Οι απαντήσεις ήταν ποικίλες και πολύ ενδιαφέρουσες.
[Γράφει ο Βαγγέλης Γκρέκο]
Νατάσα Μποφίλιου @ Κρεμλίνο (12 Μαρτίου 2019) - Διαβάστε το Live Review
Το 2019 ξεκίνησε με αρκετές προσδοκίες για μένα αλλά κατέληξε με απογοητεύσεις και έντονο άγχος για ποικίλα θέματα. Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να αντιλαμβάνεται πως η μουσική και δη οι συναυλίες αποτελούσαν μια διέξοδο και μια ψυχική τόνωση. Καλώς ή κακώς δεν παραβρέθηκα σε πολλές συναυλίες και είναι κάτι που μετανιώνω αλλά σε όσες ήμουν εκεί έχουν χαραχτεί έντονα στη μνήμη μου!
Έτσι λοιπόν, στη αυγή του 2020, της νέας δεκαετίας, γυρνάω νοερά το ρολόι στις αρχές περίπου της άνοιξης όπου κατηφόρισα στον όμορφο Πειραιά και στο Kremlino για να μπω σε άλλο «σπίτι» που είχε μέσα ένα τόσο ζεστό σαλόνι γεμάτο με στιγμές εξέλιξης της ανθρώπινης ζωής μέσα από τα τραγούδια. Αναφέρομαι στα «Ελληνικά Διάφορα» της Νατάσας Μποφίλιου όπου μια παρέα μας έδειξε πως μεγάλωσε μουσικά και πλημμύρισε με συναισθήματα και αναμνήσεις το βράδυ εκείνο.
Θάνος Μικρούτσικος @ Ηρώδειο (29 Ιουνίου 2019) - Διαβάστε το Live Review
Λίγο καιρό αργότερα, ο δρόμος με έβγαλε κάτω από το βράχο της Ακρόπολης, στο επιβλητικό Ηρώδειο, για την τελευταία -όπως αποδείχτηκε- συναυλία του ΜΕΓΑΛΟΥ Θάνου Μικρούτσικου. Απλά παραθέτω τις ίδιες λέξεις που ένιωσα και τότε. «Ήταν το δικό του ευχαριστώ πλημμυρισμένος από χιλιάδες συναισθήματα που δε μπορείς να περιγράψεις με λέξεις...»
Να είναι το 2020 πιο αληθινό, πιο δημιουργικό με περισσότερη αγάπη και αλληλεγγύη για τον εαυτό αλλά και το διπλανό μας!
[Γράφει η Φωτεινή Καϊλάρη]
Μίλτος Πασχαλίδης @ Θέατρο Βράχων, Αθήνα (7 Ιουνίου 2019) - Διαβάστε το Live Review
Ακόμη μια χρονιά έφτασε στο τέλος της και μαζί της παίρνει όμορφες, αλλά και πιο δύσκολες στιγμές, που ζήσαμε στο πέρασμα της. Εντέλει, όλες αυτές οι στιγμές στο ζύγισμα τους, κατατάσσουν μια χρονιά στις καλές, στις κακές ή στις καλύτερες στη μνήμη μας. Καθώς μεγαλώνουμε, βέβαια, νιώθουμε τυχεροί και μόνο που ζούμε τις στιγμές κάθε χρόνου, κάνοντας τις όποιες δυσκολίες συναντάμε μάθημα, γνώση και δύναμη.
Μέσα στη γενικότερη ανασκόπηση του χρόνου, που κάνουμε οι περισσότεροι αυτές τις μέρες, μου ζητήθηκε να ανατρέξω στη συναυλία, που παρακολούθησα και ξεχώρισα μέσα στην περασμένη χρονιά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά τέτοια εποχή, όταν μου ζητούν κάτι ανάλογο το μυαλό μου αυτόματα πηγαίνει σ' ένα ανοιχτό θέατρο, κάποιο καλοκαιρινό βράδυ μ' ένα δροσερό ποτό να συνοδεύει τη βραδιά, ίσως γιατί κάτι τέτοιες στιγμές μας μεταφέρουν πίσω στα συναυλιακά βράδια της εφηβείας μας.
Αποφάσισα, λοιπόν, να αναφερθώ στη συναυλία, που πρώτη στάθηκε στο μυαλό μου και δεν είναι άλλη από εκείνη του Μίλτου Πασχαλίδη στο Θέατρο Βράχων στα πλαίσια του Φεστιβάλ Βράχων. Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερο εκπρόσωπο των μουσικών ακουσμάτων της δικής μου εφηβείας, γεγονός που δικαιολογεί και τα κριτήρια της επιλογής μου. Πραγματικά, ανατρέχοντας στον περασμένο Ιούνιο, ανακαλώ στη μνήμη μου μια μοναδική, μουσική βραδιά στο κατάμεστο Θέατρο Βράχων, όπου η φωνή και οι μελωδίες του Μίλτου Πασχαλίδη μας έκαναν όλους μια μεγάλη παρέα. Γνώριμος και δωρικός πάνω στη σκηνή άφησε τους στίχους των τραγουδιών του να μιλήσουν, τις μελωδίες να μας ταξιδέψουν και τη φωνή του να μας συνεπάρει. Για περισσότερες από δυόμιση ώρες ο καλλιτέχνης μας χάρισε πολλά από τα τραγούδια του, που αγαπήσαμε και όχι μόνο, όπως τα «Ο Τυμβωρύχος», «Η Δική Μας Γλώσσα», «Κακές Συνήθειες», «Ό,τι Αγαπάς Δεν Τελειώνει», «Νεράιδα Δίχως Παραμύθι», «Τα Όνειρα Του Μάρτη», «Τα Μπλουζ Της Άγριας Νιότης», «Βυθισμένες Άγκυρες», «Αγύριστο Κεφάλι», «Τράπουλα», «Περσείδες», «Ξερολιθιές», «Θέε Μου Μεγαλοδύναμε». Κατά τη διάρκεια της βραδιάς υπήρξαν αρκετές στιγμές, που ήταν συγκινησιακά φορτισμένες, όπως το αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου, καθώς και οι αναφορές στον Θάνο Μικρούτσικο και τον Δημήτρη Μητροπάνο.
[Γράφει ο Γιάννης Κουρεμένος]
Μαρία Παπαγεωργίου @ Κάπος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, Αθήνα (5 Ιουλίου 2019) - Διαβάστε το Live Review
Το 2019 ήταν γεμάτο με ωραίες μουσικές παραστάσεις. Τόσο πολύ που αναγκαστικά έχασα πολλές από αυτές. Ευτυχώς, όμως, παρευρέθηκα και σε μερικές που θα θυμάμαι για αρκετό καιρό. Ωστόσο, αυτή που ξεχωρίζω με διαφορά ήταν η συναυλία της Μαρίας Παπαγεωργίου στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Καταρχάς, λίγες φορές έχω βρεθεί σε συναυλία όπου όλοι έχουμε το ίδιο μοναδικό παράπονο: θέλαμε περισσότερο! Η ιέρεια Παπαγεωργίου στην καλοκαιρινή Αθήνα ήταν ένας «ντε φάκτο» επιτυχημένος συνδυασμός! Καθώς μας διηγήθηκε «Αυτό Που Βλέπουν Τα Πουλιά» ενώ μαγευόμασταν από το κελάηδισμα της, επιβεβαίωσα πως η Αθήνα μες στον καύσωνα, είναι ενίοτε όμορφη.
Αν και μου έχουν μείνει πολλές άλλες συναυλίες από αυτήν την πλούσια χρονιά, στέκομαι στην συγκεκριμένη, καθώς αποδείχτηκε περίτρανα πως η Μαρία μαγεύει εξίσου ακόμη και σε χώρους πολύ μεγαλύτερους από τον Σταυρό Του Νότου που την έχουμε συνηθίσει.
[Γράφει η Εύη Παπαγρηγορίου]
Ελευθερία Αρβανιτάκη & Γιάννης Κότσιρας @ Άλσος Βεΐκου, Αθήνα (23 Ιουλίου 2019)
Η συναυλία που έδωσαν η Ελευθερία Αρβανιτάκη μαζί με τον Γιάννη Κότσιρα στο Ανοιχτό Γήπεδο Μπάσκετ του Άλσους Βεΐκου την Τρίτη 23 Ιουλίου 2019 είναι αυτή που μένει χαραγμένη στον νου, καθώς ανατρέχω στις συναυλίες και τα live που παρακολούθησα όλη αυτή τη χρονιά.
Ο συνδυασμός των δύο καλλιτεχνών, το δέσιμο των φωνών τους και η ισορροπία των ενεργειών τους, η σκηνική τους παρουσία, το κέφι και η όρεξή τους να προσφέρουν «μια αξέχαστη συναυλία», όπως ήλπιζαν και τελικά το κατάφεραν, αναμφισβήτητα την κατατάσσουν στις πιο επιτυχημένες του 2019.
Από τα τραγούδια τους ξεχώρισαν «Το μηδέν» (Βάλαμε φωτιά στα φρένα) της Αρβανιτάκη, το «Καρδιά μου» του Κότσιρα και το «Κάπου θα βρεθούμε» που το είπαν μαζί. Ο κόσμος τραγουδούσε, διασκέδασε και ανέβηκε η διάθεση κάνοντας την καλοκαιρινή παραμονή στην Αθήνα όχι απλώς ευχάριστη, αλλά πολύ καλύτερη από άλλες επιλογές και καταστάσεις. Ήταν σίγουρα μία συναυλία που αισθάνομαι πολύ τυχερή που παρευρέθηκα και δεν την έχασα!
[Γράφει ο Κωνσταντίνος Ρουμελιώτης]
Villagers Of Ioannina City @ Θέατρο Βράχων, Αθήνα (22 Σεπτεμβρίου 2019) - Διαβάστε το Live Review
Η συναυλία των VIC στο θέατρο των Βράχων σηματοδότησε την νέα τους αρχή. Μία νέα αρχή που συνέπεσε με την κυκλοφορία του καινούργιου τους δίσκου “Age of Aquarius”.
Ο κόσμος που από νωρίς είχε γεμίσει ασφυκτικά το θέατρο του Βύρωνα ήξερε γιατί βρέθηκε εκεί. Και δεν απογοητεύτηκε. Τουναντίον κατάλαβε ότι η μπάντα από τα Ιωάννινα, με το κλαρίνο και την γκάιντα και τον ατόφιο stoner ήχο έχει θέσει πολύ ψηλά τον πήχη (ψηλότερα ακόμα απ' όσο πίστευαν και τα ίδια τα μέλη του γκρουπ) όταν βήμα βήμα, τραγούδι τραγούδι, έχτιζαν το “Riza” και έπειτα το “Age of Aquarius”.
Προσωπικά τους Villagers of Ioannina City δεν τους παρακολουθώ. Τους ακολουθώ. Από το όχι μακρινό 2014 και την πρώτη κάθοδο στην Αθήνα και το ιστορικό live στο Fuzz , στη Γεωπονική, στην κατάμεστη Τεχνόπολη και σε πολλούς άλλους χώρους ανά την επικράτεια. Και είναι μεγάλη χαρά για κάθε μουσικόφιλο να βλέπει κάτι που γουστάρει, να αποκτά υπόσταση κι από μικρό να γιγαντώνεται και να θεριεύει.
«Οι Χωρικοί από τα Γιάννενα» είναι μπάντα φτιαγμένη για μεγάλα και ωραία πράγματα. Όσοι βρέθηκαν στο Βύρωνα εκείνο το βράδυ, θα το θυμούνται!
[Γράφει ο Δημήτρης Όρλης]
Σαβίνα Γιαννάτου @ Apodec, Θεσσαλονίκη (10 Φεβρουαρίου και 20 Απριλίου 2019)
Το 2019 φεύγει με πολλές συναυλίες στο γκριζαρισμένο ημερολόγιο. Στη Θεσσαλονίκη, η απουσία του Υπόγειου είναι αισθητή αν και έχουν ξεφυτρώσει άλλοι χώροι που προσπαθούν σιγά σιγά να καλύψουν το κενό αυτό. Σε έναν τέτοιο χώρο έγινε η ελληνική συναυλία της χρονιάς που ξεχωρίζω. Πολλά από τα εδραιωμένα μαγαζιά, ακόμα και το «νεότερο» Duende, που κυριαρχεί σταθερά πλέον στην jazz της πόλης, πρόσφεραν πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες συναυλίες μέσα στο 2019, αλλά αυτή που κρατάω είναι η εμφάνιση της Σαβίνας Γιαννάτου στο πατάρι του Apodec.
Το πρόβλημά μου, τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, είναι να διαλέξω ποια από τις δύο φορές που έπαιξε προτιμώ. Στις αρχές της χρονιάς είχε συντροφιά από τον Μιχάλη Σιγανίδη και τον Κώστα Βόμβολο, δύο εξαιρετικούς μουσικούς που δένουν υπέροχα με τη φωνή της. Λίγους μήνες αργότερα επέστρεψε μόνη της με πρόγραμμα ελαφρώς διαφορετικό λόγω της a capella εμφάνισης, που ήταν εξίσου χορταστική. Εξαιρετικής σημασίας και στις δύο βραδιές ήταν οι άριστες συνθήκες στο Apodec, με περιορισμένο κόσμο που σεβάστηκε απόλυτα τα όσα άκουγε. Οι βραδιές αυτές δεν είχαν την έκπληξη της ανακάλυψης ενός καινούριου σχήματος, όπως π.χ. η εμφάνιση των Super Stereo στο The Host, ή το πλήθος αγαπημένων τραγουδιών και τη διάρκεια που είχε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στη Μονή Λαζαριστών. Είχαν, όμως, μια εξαιρετική, απλή ομορφιά που σε συνδυασμό με την αμεσότητα της εκατέρωθεν επικοινωνίας βοήθησαν στο να καταγραφούν λίγο πιο βαθιά από τις υπόλοιπες.
[Γράφει η Παναγιώτα Κλεάνθους]
Παύλος Παυλίδης @ Gagarin 205, Αθήνα (15 Νοεμβρίου 2019) - Διαβάστε το Live Review
Έχω ακούσει πολλές φορές τον Παύλο Παυλίδη ζωντανά και ειδικά στον χώρο του Gagarin 205, τον οποίο επιλέγει συχνά για τις χειμερινές εμφανίσεις του. Τις περισσότερες φορές φεύγω από τις συναυλίες του απόλυτα ικανοποιημένη, ωστόσο, η συγκεκριμένη ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητική. Ήταν μαγευτική, γεμάτη ενέργεια, καταπληκτική διάθεση, με εύστοχο setlist, με πάρα πολύ καλή σκηνική παρουσία του Παύλου, άριστη εκτέλεση των τραγουδιών, δυναμική, με νέο single, καθώς και με τραγούδια - απαντήσεις στα τεκταινόμενα των ημερών εκείνων και της άγριας κοινωνικής πραγματικότητας.
Θυμάμαι ότι τραγούδησα πολύ, χόρεψα πολύ, ξέδωσα πολύ και απόλαυσα πάρα πολύ την συναυλία εκείνη, την οποία θα περιέγραφα με μία φράση από το καινούργιο του τραγούδι με τίτλο «Απέναντι»: «Το διαστημόπλοιό μας άρπαξε φωτιά»!