ΜΕΡΟΣ 2ον - SIDE B
(ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ SEASON B, ΜΕΡΟΣ 1ον - SIDE A)
Φ.: «Τα ΜΜΕ;...»
Ιεροκλής: «Αναγκαίο κακό. Έχω υπάρξει ραδιοφωνικός παραγωγός, στα νιάτα μου. Ξέρεις τι μάχες παίζονται; Ακόμη και φακελάκια, όπως στο καταραμένο το ΕΣΥ. Αν εγώ πλησιάσω τον Σωκράτη απο τον Klisametora FM και του δώσω το cd του νέου γκρούπ, αυτός θα μου πεί τα ίδια μηχανοποιημένα λόγια, με τους ίδιους τεμενάδες. Και μετά, επειδή τα έχει πλακάκια με τον Chad, θα προωθήσει τα δικά του, χωρίς καν να μπει στον κόπο να κάνει το στοιχειώδες: τη δουλειά του ΣΩΣΤΑ! Κατάλαβες τώρα ποιά κατεύθυνση εννοώ;»
Φ.: «Περίπου... Αλλά γιατί 'κακό';»
Ιεροκλής: «Κοίτα, τα ΜΜΕ δεν είναι Μαρίες-Τερέζες. Είναι συνδικάτα, είναι επιχειρήσεις. Κι ως επιχειρηματίες και εμείς, το ξέρουμε καλά αυτό το παιχνίδι. Η δημοσιογραφία είναι μεν λειτούργημα, αλλα οι δημοσιογράφοι είναι επαγγελματίες... Και υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες, όπως σε όλα τα επαγγέλματα... (παίρνει ανάσα και με κοιτά που τρεμοπαίζει η αύρα μου...)
Φ.: «Εσύ δεν έχεις κονέξια;...»
Ιεροκλής: «Όχι. Έχω απλώς το όνομά μου.» (χαμογελάει αινιγματικά)
Φ.: «Με εκπλήσσεις!...»
Ιεροκλής: (ξανασοβαρεύει) «Πού καταλήγω: Τα πάντα κατευθύνονται, αλλά με τον τρόπο που γίνεται αυτό, η κατεύθυνση αυτή, είναι πλασματική... Εκεί χτυπάω εγώ. Στην ουσία.»
Φ.: «Πολλές φορές όμως, προωθούνται ένα σωρό αδιάφορα πράγματα και γεμίζουν τσέπες, ενώ άλλοι παραιτούνται απογοητευμένοι...»
Ιεροκλής: «Κοίτα, η αγορά είναι σκληρή - η ζωή είναι σκληρή. Η σάπια και ενδεχομένως κατεστημένη κατεύθυνση μπορεί να χτυπηθεί απο τα πλάγια. Υπάρχουν ένα σωρό πόροι και άνθρωποι που μπορούν να ακούσουν. Απλώς πρέπει να τους βρείς. Αυτή λοιπόν είναι η δουλειά μου, αγαπητέ. Η δουλειά των γκρούπ, είναι να παίζουν μουσική. Απλά πράγματα.»
Φ.: «Έχεις απορρίψει κόσμο;»
Ιεροκλής: «Φυσικά.»
Φ.: «Γιατί;...»
Ιεροκλής: «Γιατί έκρινα οτι δεν έχουν ‘κάτι’. Τόσο απλά.»
Φ.: «Και τί είσαι, ο Θεός;»
Ιεροκλής: «Όχι. Είμαι απλώς ένας επιχειρηματίας. Κι απο τη στιγμή που επενδύω σε κάτι, προσέχω να πληρεί προϋποθέσεις...»
Φ.: «...υποκειμενικές... φαντάζομαι... Σωστά;»
Ιεροκλής: (χαμογελάει) «Τα πάντα είναι υποκειμενικά φίλε μου... Και η πραγματικότητα που ζούμε τώρα, υποκειμενική είναι. Και οι σκέψεις, και οι βλέψεις, και τα όνειρα. Γιατί θα πρέπει ξαφνικά, να γίνω αντικειμενικός; Εγώ απλώς μειώνω τον συντελεστή. Τίποτε άλλο. Τα υπόλοιπα είναι για τύπους Chad...»
Φ.: «Πληγώνεται κόσμος, όμως!»
Ιεροκλής: «Κανείς δεν σταματά κανέναν απο καμία προσπάθεια. Όποιος θεωρεί οτι πληγώνεται, είναι δικαίωμά του. Άλλωστε τώρα πια, η αγορά έχει και το Ίντερνετ, το πανίσχυρο όπλο. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές.»
Φ.: «Ανταγωνισμός... Σε συμφέρει;»
Ιεροκλής: «Φυσικά! Αν όλοι αυτοί που απορρίπτονται σταματήσουν να κλαίνε και κάνουν άλλες κινήσεις, θα δείς πόσο ώφελος θα υπάρχει. Είναι πολύ άσχημο να υπάρχει μονοπώλιο, για πολλούς λόγους. Οικονομικούς κυρίως, και ύστερα πολιτισμικούς. Στα πάντα χρειάζεται ισορροπία. Εγώ απέρριψα τον Τάδε, γιατί έκρινα οτι ήταν κακός. Αλλά αυτός, μετά απο 1-2 χρόνια, μου τη βγαίνει στα ίσια στο Ίντερνετ, και μου γεμίζει το Άν, χαλαρά. Οπότε εγώ μετά, θα πρέπει να ψάξω για κάτι άλλο, καλύτερο. Και ούτω καθ’εξής... Κάτι σαν φυσική επιλογή, ένα πράγμα.»
Φ.: «Γιατί δεν τον αναλαμβάνεις;»
Ιεροκλής: «Δεν θα το έκανα, το θεωρώ λάθος τακτική. Δεν ξαναγυρνάς σε κάποιον που απέρριψες. Δημιουργούνται τριβές και αποκτούν οι managers των εταιρειών κακό όνομα. Μέχρι και σπεκουλαδόρους μας αποκαλούν. Οπότε, ή του δίνεις μια ελπίδα βελτίωσης-επανεξέτασης για το μέλλον, ή το κόβεις οριστικά. Το γλοιώδες πισωγύρισμα, είναι λάθος. Και για μένα και για αυτόν!»
Φ.: «Μου ακούγεσαι τόσο ορθολογιστής... Φτάνεις στα όρια του ιδεολόγου!»
Ιεροκλής: «Μπορεί να είμαι κι απο τα δυο, ή και τίποτε. Ποιός ξέρει;...» (γέλασε)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
(ΣΥΝΈΧΕΙΑ ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ SEASON B, ΜΕΡΟΣ 1ον - SIDE A)
Φ.: «Τα ΜΜΕ;...»
Ιεροκλής: «Αναγκαίο κακό. Έχω υπάρξει ραδιοφωνικός παραγωγός, στα νιάτα μου. Ξέρεις τι μάχες παίζονται; Ακόμη και φακελάκια, όπως στο καταραμένο το ΕΣΥ. Αν εγώ πλησιάσω τον Σωκράτη απο τον Klisametora FM και του δώσω το cd του νέου γκρούπ, αυτός θα μου πεί τα ίδια μηχανοποιημένα λόγια, με τους ίδιους τεμενάδες. Και μετά, επειδή τα έχει πλακάκια με τον Chad, θα προωθήσει τα δικά του, χωρίς καν να μπει στον κόπο να κάνει το στοιχειώδες: τη δουλειά του ΣΩΣΤΑ! Κατάλαβες τώρα ποιά κατεύθυνση εννοώ;»
Φ.: «Περίπου... Αλλά γιατί 'κακό';»
Ιεροκλής: «Κοίτα, τα ΜΜΕ δεν είναι Μαρίες-Τερέζες. Είναι συνδικάτα, είναι επιχειρήσεις. Κι ως επιχειρηματίες και εμείς, το ξέρουμε καλά αυτό το παιχνίδι. Η δημοσιογραφία είναι μεν λειτούργημα, αλλα οι δημοσιογράφοι είναι επαγγελματίες... Και υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες, όπως σε όλα τα επαγγέλματα... (παίρνει ανάσα και με κοιτά που τρεμοπαίζει η αύρα μου...)
Φ.: «Εσύ δεν έχεις κονέξια;...»
Ιεροκλής: «Όχι. Έχω απλώς το όνομά μου.» (χαμογελάει αινιγματικά)
Φ.: «Με εκπλήσσεις!...»
Ιεροκλής: (ξανασοβαρεύει) «Πού καταλήγω: Τα πάντα κατευθύνονται, αλλά με τον τρόπο που γίνεται αυτό, η κατεύθυνση αυτή, είναι πλασματική... Εκεί χτυπάω εγώ. Στην ουσία.»
Φ.: «Πολλές φορές όμως, προωθούνται ένα σωρό αδιάφορα πράγματα και γεμίζουν τσέπες, ενώ άλλοι παραιτούνται απογοητευμένοι...»
Ιεροκλής: «Κοίτα, η αγορά είναι σκληρή - η ζωή είναι σκληρή. Η σάπια και ενδεχομένως κατεστημένη κατεύθυνση μπορεί να χτυπηθεί απο τα πλάγια. Υπάρχουν ένα σωρό πόροι και άνθρωποι που μπορούν να ακούσουν. Απλώς πρέπει να τους βρείς. Αυτή λοιπόν είναι η δουλειά μου, αγαπητέ. Η δουλειά των γκρούπ, είναι να παίζουν μουσική. Απλά πράγματα.»
Φ.: «Έχεις απορρίψει κόσμο;»
Ιεροκλής: «Φυσικά.»
Φ.: «Γιατί;...»
Ιεροκλής: «Γιατί έκρινα οτι δεν έχουν ‘κάτι’. Τόσο απλά.»
Φ.: «Και τί είσαι, ο Θεός;»
Ιεροκλής: «Όχι. Είμαι απλώς ένας επιχειρηματίας. Κι απο τη στιγμή που επενδύω σε κάτι, προσέχω να πληρεί προϋποθέσεις...»
Φ.: «...υποκειμενικές... φαντάζομαι... Σωστά;»
Ιεροκλής: (χαμογελάει) «Τα πάντα είναι υποκειμενικά φίλε μου... Και η πραγματικότητα που ζούμε τώρα, υποκειμενική είναι. Και οι σκέψεις, και οι βλέψεις, και τα όνειρα. Γιατί θα πρέπει ξαφνικά, να γίνω αντικειμενικός; Εγώ απλώς μειώνω τον συντελεστή. Τίποτε άλλο. Τα υπόλοιπα είναι για τύπους Chad...»
Φ.: «Πληγώνεται κόσμος, όμως!»
Ιεροκλής: «Κανείς δεν σταματά κανέναν απο καμία προσπάθεια. Όποιος θεωρεί οτι πληγώνεται, είναι δικαίωμά του. Άλλωστε τώρα πια, η αγορά έχει και το Ίντερνετ, το πανίσχυρο όπλο. Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές.»
Φ.: «Ανταγωνισμός... Σε συμφέρει;»
Ιεροκλής: «Φυσικά! Αν όλοι αυτοί που απορρίπτονται σταματήσουν να κλαίνε και κάνουν άλλες κινήσεις, θα δείς πόσο ώφελος θα υπάρχει. Είναι πολύ άσχημο να υπάρχει μονοπώλιο, για πολλούς λόγους. Οικονομικούς κυρίως, και ύστερα πολιτισμικούς. Στα πάντα χρειάζεται ισορροπία. Εγώ απέρριψα τον Τάδε, γιατί έκρινα οτι ήταν κακός. Αλλά αυτός, μετά απο 1-2 χρόνια, μου τη βγαίνει στα ίσια στο Ίντερνετ, και μου γεμίζει το Άν, χαλαρά. Οπότε εγώ μετά, θα πρέπει να ψάξω για κάτι άλλο, καλύτερο. Και ούτω καθ’εξής... Κάτι σαν φυσική επιλογή, ένα πράγμα.»
Φ.: «Γιατί δεν τον αναλαμβάνεις;»
Ιεροκλής: «Δεν θα το έκανα, το θεωρώ λάθος τακτική. Δεν ξαναγυρνάς σε κάποιον που απέρριψες. Δημιουργούνται τριβές και αποκτούν οι managers των εταιρειών κακό όνομα. Μέχρι και σπεκουλαδόρους μας αποκαλούν. Οπότε, ή του δίνεις μια ελπίδα βελτίωσης-επανεξέτασης για το μέλλον, ή το κόβεις οριστικά. Το γλοιώδες πισωγύρισμα, είναι λάθος. Και για μένα και για αυτόν!»
Φ.: «Μου ακούγεσαι τόσο ορθολογιστής... Φτάνεις στα όρια του ιδεολόγου!»
Ιεροκλής: «Μπορεί να είμαι κι απο τα δυο, ή και τίποτε. Ποιός ξέρει;...» (γέλασε)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
(οι φωτό είναι απο: http://mindradio.gr/scenecat.php?t=program&id=34 , http://www.sovereign-publications.com/ceo-art.htm , http://www.amazon.com/Radio-Producers-Handbook-Rick-Kaempfer/dp/1581153880 , http://en.wikipedia.org/wiki/Internet , http://www.whatislife.com/ )
Σχετικό θέμα