Ο Θωμάς Κωνσταντίνου, εκτός όλων των άλλων, είναι και παλιός μου συμμαθητής (τρόπος του λέγειν, γιατί είμαι μεγαλύτερός του μερικά χρόνια) από το αγαπημένο Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο Παλλήνης που, για όσους περάσαμε από εκεί, αποτελεί μια «αόρατη αλυσίδα» που θα μας δένει παντοτινά.
Ο Θωμάς, λοιπόν, εκμεταλλεύτηκε δημιουργικά την καραντίνα και έφτιαξε έναν 100% επίκαιρο δίσκο: Holy Week ο τίτλος του και ήδη αποτελεί το αγαπημένο μου soundtrack στην εποχή του social distancing που συμπίπτει με τη Μεγάλη Εβδομάδα. Όχι, δεν είμαι θρήσκος, αλλά απολαμβάνω τη μουσική παραδοσιακή κληρονομιά της Μεγάλης Εβδομάδας μέσα από τη προσέγγιση του Θωμά, παιγμένη στο ούτι του και ιδωμένη μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και τη δημιουργικότητα. Κι αν βάλετε με το μυαλό σας ότι το φετινό Πάσχα δεν έχει προηγούμενο (ελπίζω ούτε και επόμενο), το Holy Week είναι δώρο λυτρωτικό (αλλά και λειτουργικό). Αποτέλεσε, επίσης, την αφορμή για την παρακάτω κουβέντα με τον αγαπημένο μου φίλο και παντοτινό συμμαθητή.
Τι σε έκανε να επιλέξεις αυτό το κεντρικό θέμα για τη δουλειά σου αυτή; Ποια η σχέση σου με το Θεό και τη θρησκεία;
Ήταν πρόταση του φίλου Μιχάλη Κουμπιού, η οποία ήρθε να συμπληρώσει την ανάγκη μου για μία προσωπική δισκογραφική πρόταση που καιρό επιθυμούσα. Η σχέση μου με τον Θεό άρχισε καλά, είχε κάποια σκαμπανεβάσματα μετά την εφηβεία για να αποκατασταθεί πλήρως μερικά χρόνια πριν.
Ποιο ρόλο έχει παίξει η προέλευσή σου από το μουσικό γυμνάσιο (όπου γίνονταν μαθήματα βυζαντινής μουσικής) και η οικογενειακή σου παράδοση στην ενσωμάτωση αυτών των μελωδιών στη «φαρέτρα» σου;
Η σχέση μου με τη βυζαντινή μουσική ξεκίνησε πριν πάω στο Μουσικό , όταν ήμουν οκτώ και ζήτησα από τους γονείς μου να με γράψουν σε κάποια σχολή. Στο Μουσικό η σχέση αυτή ενισχύθηκε σημαντικά και έγινε η αιτία να αγαπήσω όργανα όπως το ούτι. Ήταν η καθοριστική στιγμή , πού χωρίς να το ξέρω σφράγισε την μουσική μου πορεία. Η οικογενειακή παράδοση ήταν αυτή που μου έδωσε το σημαντικότερο μάθημα, δηλαδή πως να ενσωματώνω βαθιά μέσα μου την οποιαδήποτε μουσική «πληροφορία» και να τη μετασχηματίζω σε κάτι καινούργιο και μοναδικό.
Διαβάζω ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε το Μάρτιο του 2020 εν καιρώ καραντίνας. Πόσο εύκολη ήταν η ηχογράφησή του; Πώς αξιοποιείς την περίοδο αυτή που, αναγκαστικά, δεν υπάρχει «ζωντανή μουσική επιτέλεση»;
Δεν ήταν εύκολο διότι ήμουν εντελώς μόνος, είχε αρκετά «γράψε σβήσε» στην αρχή αλλά νομίζω πως κάποια στιγμή ξεκλειδώθηκα και το πήρα απόφαση, πως δεν θα βγω από το δωμάτιο αν δεν τελειώσω. Νομίζω πως στάθηκα και λίγο τυχερός. Από τα πρώτα πράγματα που έκανα, όπως όλοι μας θαρρώ, ήταν να αδειάσω όλα τα συρτάρια κυριολεκτικά και μεταφορικά και να ανασύρω παλιά όνειρα και αναμνήσεις. Δεν υπήρχαν πλέον δικαιολογίες για αναβολές και επειδή είμαι άνθρωπος της πράξης, έπιασα αμέσως δουλειά. Η μόνη διέξοδος είναι η ηχογράφηση κάτι που για μένα είναι πολύ ευχάριστο και ομολογώ πως το χαίρομαι μερικές φορές περισσότερο κι από το live.
Τι εκτιμάς ότι θα γίνει στη μουσική μας πραγματικότητα το επόμενο διάστημα; Πότε θα ξαναπαίξετε live;
Τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα απ’ όσο περιμέναμε και ιδιαίτερα στον τομέα της μουσικής θα αργήσει να ξαναπάρει «μπρος» η μηχανή. Αυτή τη στιγμή όλοι, διοργανωτές και καλλιτέχνες, προσπαθούν να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα αλλά δεν πιστεύω πως θα έχουμε καθαρή εικόνα σύντομα.
Τι σου έχει λείψει πιο πολύ σε αυτή τη δύσκολη φάση και τι εκτιμάς που – ίσως – το είχες παραμελημένο;
Το να βγαίνω έξω με φίλους, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν έκανα λόγω φόρτου εργασίας αλλά και επειδή είμαι και λίγο σπιτόγατος. Αυτή τη στιγμή μου λείπει η παρέα των φίλων και των συναδέλφων μου και το πόσο γελάμε όταν είμαστε όλοι μαζί.
Πώς βλέπεις τον κλάδο σου σε σχέση με την αντιμετώπιση που τυγχάνει από την επίσημη πολιτεία, τόσο τώρα στη δύσκολη στιγμή, όσο και γενικότερα;
Αισθάνομαι μεγάλη απογοήτευση που για κάποιους δεν «υπάρχουμε» επίσημα όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα. Περισσότερο όμως απογοητεύομαι από εμάς τους μουσικούς, που σε αντίθεση με άλλους κλάδους δεν έχουμε καμμία μα καμμία συλλογική. Καμμία δεοντολογία, καμμία ιεραρχία και κανέναν εσωτερικό έλεγχο. Την εποχή του πατέρα μου αν δεν είχες άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος μουσικού σε κατέβαζαν από το πατάρι επί τόπου. Μερικές φορές νομίζω πως όλα όσα πέτυχαν με σκληρούς αγώνες οι παλιότεροι μουσικοί , εμείς τα γκρεμίσαμε μέσα σε μία νύχτα. Η εποχή της απόλυτης ιδιώτευσης.
Τι άλλο ετοιμάζεις εσώκλειστος αυτή την εποχή;
Έχω ήδη κυκλοφορήσει ένα ψηφιακό album με ηχογραφήσεις μου από το 2007 έως το 2012 το οποίο ονομάζω “Drafts”και στο οποίο εμφανίζεται η αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών. Επίσης με την Fm Records λίγο πριν το Holy Week βγάλαμε το single “Βam” για να «επισημοποιήσουμε» τη σχέση μας. Αυτή την περίοδο τελειώνω ακόμα δύο projects που θα κυκλοφορήσουν μέσα στον Μάιο και τις αρχές καλοκαιριού και βέβαια έπονται κι άλλα μέχρι το φθινόπωρο.
Ποια η γνώμη σου για όλους αυτούς τους εναλλακτικούς τρόπους επιτέλεσης που έφερε στην πραγματικότητά μας η καραντίνα (live streaming, playlist curation) από πλευράς καλλιτεχνών;
Λέω «πάλι καλά» που υπάρχουν οι πλατφόρμες και είναι φτασμένες στο επίπεδο που είναι αλλιώς θα είχαμε τρελαθεί. Δεν ξέρω αν είμαι σύμφωνος με την τόση χρήση του live streaming , μου φαίνεται λίγο υστερικό, σα να πρέπει ντε και καλά να προλάβουμε ένα πλοίο που θα φύγει. Παρόλα αυτά το βρίσκω ανθρώπινο και αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες που εξυπηρετεί. Άλλωστε ακόμα κι αν μέσα μας όλοι φοβόμαστε τουλάχιστον κάνουμε τους χαρούμενους στα social…
Ο Θωμάς, λοιπόν, εκμεταλλεύτηκε δημιουργικά την καραντίνα και έφτιαξε έναν 100% επίκαιρο δίσκο: Holy Week ο τίτλος του και ήδη αποτελεί το αγαπημένο μου soundtrack στην εποχή του social distancing που συμπίπτει με τη Μεγάλη Εβδομάδα. Όχι, δεν είμαι θρήσκος, αλλά απολαμβάνω τη μουσική παραδοσιακή κληρονομιά της Μεγάλης Εβδομάδας μέσα από τη προσέγγιση του Θωμά, παιγμένη στο ούτι του και ιδωμένη μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και τη δημιουργικότητα. Κι αν βάλετε με το μυαλό σας ότι το φετινό Πάσχα δεν έχει προηγούμενο (ελπίζω ούτε και επόμενο), το Holy Week είναι δώρο λυτρωτικό (αλλά και λειτουργικό). Αποτέλεσε, επίσης, την αφορμή για την παρακάτω κουβέντα με τον αγαπημένο μου φίλο και παντοτινό συμμαθητή.
Τι σε έκανε να επιλέξεις αυτό το κεντρικό θέμα για τη δουλειά σου αυτή; Ποια η σχέση σου με το Θεό και τη θρησκεία;
Ήταν πρόταση του φίλου Μιχάλη Κουμπιού, η οποία ήρθε να συμπληρώσει την ανάγκη μου για μία προσωπική δισκογραφική πρόταση που καιρό επιθυμούσα. Η σχέση μου με τον Θεό άρχισε καλά, είχε κάποια σκαμπανεβάσματα μετά την εφηβεία για να αποκατασταθεί πλήρως μερικά χρόνια πριν.
Ποιο ρόλο έχει παίξει η προέλευσή σου από το μουσικό γυμνάσιο (όπου γίνονταν μαθήματα βυζαντινής μουσικής) και η οικογενειακή σου παράδοση στην ενσωμάτωση αυτών των μελωδιών στη «φαρέτρα» σου;
Η σχέση μου με τη βυζαντινή μουσική ξεκίνησε πριν πάω στο Μουσικό , όταν ήμουν οκτώ και ζήτησα από τους γονείς μου να με γράψουν σε κάποια σχολή. Στο Μουσικό η σχέση αυτή ενισχύθηκε σημαντικά και έγινε η αιτία να αγαπήσω όργανα όπως το ούτι. Ήταν η καθοριστική στιγμή , πού χωρίς να το ξέρω σφράγισε την μουσική μου πορεία. Η οικογενειακή παράδοση ήταν αυτή που μου έδωσε το σημαντικότερο μάθημα, δηλαδή πως να ενσωματώνω βαθιά μέσα μου την οποιαδήποτε μουσική «πληροφορία» και να τη μετασχηματίζω σε κάτι καινούργιο και μοναδικό.
Διαβάζω ότι ο δίσκος ηχογραφήθηκε το Μάρτιο του 2020 εν καιρώ καραντίνας. Πόσο εύκολη ήταν η ηχογράφησή του; Πώς αξιοποιείς την περίοδο αυτή που, αναγκαστικά, δεν υπάρχει «ζωντανή μουσική επιτέλεση»;
Δεν ήταν εύκολο διότι ήμουν εντελώς μόνος, είχε αρκετά «γράψε σβήσε» στην αρχή αλλά νομίζω πως κάποια στιγμή ξεκλειδώθηκα και το πήρα απόφαση, πως δεν θα βγω από το δωμάτιο αν δεν τελειώσω. Νομίζω πως στάθηκα και λίγο τυχερός. Από τα πρώτα πράγματα που έκανα, όπως όλοι μας θαρρώ, ήταν να αδειάσω όλα τα συρτάρια κυριολεκτικά και μεταφορικά και να ανασύρω παλιά όνειρα και αναμνήσεις. Δεν υπήρχαν πλέον δικαιολογίες για αναβολές και επειδή είμαι άνθρωπος της πράξης, έπιασα αμέσως δουλειά. Η μόνη διέξοδος είναι η ηχογράφηση κάτι που για μένα είναι πολύ ευχάριστο και ομολογώ πως το χαίρομαι μερικές φορές περισσότερο κι από το live.
Τι εκτιμάς ότι θα γίνει στη μουσική μας πραγματικότητα το επόμενο διάστημα; Πότε θα ξαναπαίξετε live;
Τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα απ’ όσο περιμέναμε και ιδιαίτερα στον τομέα της μουσικής θα αργήσει να ξαναπάρει «μπρος» η μηχανή. Αυτή τη στιγμή όλοι, διοργανωτές και καλλιτέχνες, προσπαθούν να σχεδιάσουν την επόμενη μέρα αλλά δεν πιστεύω πως θα έχουμε καθαρή εικόνα σύντομα.
Τι σου έχει λείψει πιο πολύ σε αυτή τη δύσκολη φάση και τι εκτιμάς που – ίσως – το είχες παραμελημένο;
Το να βγαίνω έξω με φίλους, κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν έκανα λόγω φόρτου εργασίας αλλά και επειδή είμαι και λίγο σπιτόγατος. Αυτή τη στιγμή μου λείπει η παρέα των φίλων και των συναδέλφων μου και το πόσο γελάμε όταν είμαστε όλοι μαζί.
Πώς βλέπεις τον κλάδο σου σε σχέση με την αντιμετώπιση που τυγχάνει από την επίσημη πολιτεία, τόσο τώρα στη δύσκολη στιγμή, όσο και γενικότερα;
Αισθάνομαι μεγάλη απογοήτευση που για κάποιους δεν «υπάρχουμε» επίσημα όπως αποδεικνύεται από τα γεγονότα. Περισσότερο όμως απογοητεύομαι από εμάς τους μουσικούς, που σε αντίθεση με άλλους κλάδους δεν έχουμε καμμία μα καμμία συλλογική. Καμμία δεοντολογία, καμμία ιεραρχία και κανέναν εσωτερικό έλεγχο. Την εποχή του πατέρα μου αν δεν είχες άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος μουσικού σε κατέβαζαν από το πατάρι επί τόπου. Μερικές φορές νομίζω πως όλα όσα πέτυχαν με σκληρούς αγώνες οι παλιότεροι μουσικοί , εμείς τα γκρεμίσαμε μέσα σε μία νύχτα. Η εποχή της απόλυτης ιδιώτευσης.
Τι άλλο ετοιμάζεις εσώκλειστος αυτή την εποχή;
Έχω ήδη κυκλοφορήσει ένα ψηφιακό album με ηχογραφήσεις μου από το 2007 έως το 2012 το οποίο ονομάζω “Drafts”και στο οποίο εμφανίζεται η αφρόκρεμα των Ελλήνων μουσικών. Επίσης με την Fm Records λίγο πριν το Holy Week βγάλαμε το single “Βam” για να «επισημοποιήσουμε» τη σχέση μας. Αυτή την περίοδο τελειώνω ακόμα δύο projects που θα κυκλοφορήσουν μέσα στον Μάιο και τις αρχές καλοκαιριού και βέβαια έπονται κι άλλα μέχρι το φθινόπωρο.
Ποια η γνώμη σου για όλους αυτούς τους εναλλακτικούς τρόπους επιτέλεσης που έφερε στην πραγματικότητά μας η καραντίνα (live streaming, playlist curation) από πλευράς καλλιτεχνών;
Λέω «πάλι καλά» που υπάρχουν οι πλατφόρμες και είναι φτασμένες στο επίπεδο που είναι αλλιώς θα είχαμε τρελαθεί. Δεν ξέρω αν είμαι σύμφωνος με την τόση χρήση του live streaming , μου φαίνεται λίγο υστερικό, σα να πρέπει ντε και καλά να προλάβουμε ένα πλοίο που θα φύγει. Παρόλα αυτά το βρίσκω ανθρώπινο και αντιλαμβάνομαι τις ανάγκες που εξυπηρετεί. Άλλωστε ακόμα κι αν μέσα μας όλοι φοβόμαστε τουλάχιστον κάνουμε τους χαρούμενους στα social…