Για τους περισσότερους που ασχολούνται με τον λόγο περί μουσικής ο Δεκέμβρης είναι συνήθως μήνας ανασκοπήσεων, ταξινομήσεων και διαφωνιών με αντικείμενο ατελείωτες λίστες. Όσο ψηφίζαμε τους αγαπημένους δίσκους για το 2020, όμως, παρατηρήσαμε πως οι καλοί καινούριοι δίσκοι συνέχισαν να βγαίνουν με αμείωτο ρυθμό. Έτσι, ενώ οι πολύ καλοί δίσκοι των Βερτζί Μαβί («Πριν Απ' Τη Μέρα») και του Γιώργου Μεράντζα («Κόσμε Που Να Σε Γυρίσω») δεν ήταν στους υποψήφιους για τη λίστα της χρονιάς ήταν από αυτούς που μας άρεσαν πολύ τον Δεκέμβριο που πέρασε.
Είχαμε και επιστροφές από μεγάλα ονόματα, όπως την καλή δουλειά από τα Υπόγεια Ρεύματα με τίτλο «Η Γη Που Αφήνω» ή το «Ταξίδι Αστρικό» της Nalyssa Green που δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις μας. Είχαμε την εμφάνιση νέων σχημάτων από οικεία πρόσωπα όπως το ντουέτο Hairetis Harper ή ακόμα πιο νέα πρόσωπα όπως η Irini Qn («Χωρίς Το Τόξο Στην Αρένα») και ο Οδυσσέας Τζιρίτας ("Gonzo Bliss").
Ο δίσκος που ξεχωρίσαμε είναι από έναν μουσικό που έχει μια διακριτική παρουσία εδώ και μερικά χρόνια στον ευρύτερο χώρο του hip hop. Μπορεί η επιστροφή των βετεράνων του χώρου, Flow Profile (Νεκρική Σιγή) και Σκηνοθέτη (Fortified Concept) στον δίσκο «Ένα Τσιγάρο Μαζί Σου» να ήταν αξιοσημείωτο γεγονός από μόνη της, ο δίσκος του Βασίλη Ράλλη όμως ήταν αυτός που μας έπεισε και έχει κερδίσει θέση στις καθημερινές ακροάσεις αρκετών μελών της ομάδας του Mix Grill.
Στα 16 τραγούδια του «Χωρίς Εισιτήριο» δεν ακούμε καθαρό hip hop, αλλά ένα όμορφα ταιριασμένο σύνολο ήχων από reggae και dub μέχρι trip hop και ψήγματα dubstep. Ακούστε για παράδειγμα το «Διαστημόπλοιο» με το κανονάκι, το ομότιτλο με τα πνευστά ή το «Κυρ-Καστανά» με τα βιολιά και θα αντιληφθείτε το επιτυχημένο εγχείρημα στο μπέρδεμα διαφορετικών πραγμάτων. Αποκορύφωμα μάλλον αποτελεί το «Έχω Δει», με ηλεκτρονική ατμόσφαιρα και rap που κλείνει το μάτι σε κλασική hip hop προσέγγιση, ρεφρέν με τη Νεφέλη Φασούλη σε σχεδόν λαϊκό ύφος και solo μπουζούκι πάνω από σύνθια για τελείωμα. Η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί, με τις άλλες ενδιαφέρουσες συμμετοχές, ηχητικές προσεγγίσεις και, φυσικά, τους στίχους.
Τραγουδάει ωραία πράγματα ο Βασίλης Ράλλης και στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου του βγαίνει και μάλιστα με ωραίο τρόπο και σε συνδυασμό με τη μουσική. Χωρίς περιττή περιαυτολογία ή άλλα αντίστοιχα φαινόμενα που συχνά κουράζουν σε όσους επιλέγουν να ραπάρουν αντί να τραγουδάν, λέει λέξεις που έχουν και νόημα και, ενίοτε, χαβαλέ. Ακούστε ολόκληρο τον δίσκο παρακάτω στο YouTube, ή βρείτε τον και σε CD από τη σελίδα του στο Facebook, για να πειστείτε, αν δεν τα κατάφερα με τα παραπάνω.