Οι σπουδάστριες και οι σπουδαστές δραματικών σχολών πραγματοποίησαν τη δεύτερη καλλιτεχνική τους δράση στο πλαίσιο των ενεργειών τους για το άνοιγμα των σχολών και τη βελτίωση των συνθηκών των μαθημάτων τους. Με τρόπο ευφυή και καυστικό υπογραμμίζουν την αδράνεια του ΥΠΟΠ αλλά και το βόλεμα που προσφέρει η όποια θέση εξουσίας. Στη συνέχεια θα διαβάσετε το Δελτίο Τύπου και θα παρακολουθήσετε το βίντεο της δράσης τους. Αναμένουμε και τις επόμενες δράσεις τους.
Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, 18/03/2021
Την Πέμπτη 18 Μαρτίου στις 11.00, σπουδάστριες και σπουδαστές δραματικών σχολών άρχισαν να εμφανίζονται έξω από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού στην οδό Μπουμπουλίνας, στα Εξάρχεια, κουβαλώντας καρέκλες. Την ίδια στιγμή, στο Ηράκλειο Κρήτης συνέβαινε το ίδιο έξω από το Δημαρχείο. Οι καρέκλες στήθηκαν αμφιθεατρικά μπροστά από την είσοδο του ΥΠΠΟΑ και κόσμος άρχισε να κάθεται. Η άνεση της καρέκλας, σε συνδυασμό με τον Ήλιο που έλουζε τους καθήμενους και τα βλέμματα των όρθιων που τους κάρφωναν από πίσω τους, εξύψωνε σε, τουλάχιστον, σημαντική πράξη το να αφήσει κάποια/-ος την καρέκλα της/του.
Το φαινόμενο της «καρεκλολατρείας» δεν είναι άγνωστο στην Ελλάδα. Ειδικά στην περίοδο που διανύουμε, το φαινόμενο αυτό έχει μετασχηματιστεί σε έναν κυνικό αγώνα επιβίωσης και διατήρησης των κεκτημένων από Υπουργούς και Υφυπουργούς της χώρας μας. Η πολιτική ευθιξία και η παραδοχή του λάθους, με όποια συνέπεια αυτό επιφέρει, μοιάζουν με έννοιες βγαλμένες από τα βιβλία ιστορίας. Διαφημίζουμε με κάθε ευκαιρία τους αρχαίους ημών προγόνους, αλλά, στην πράξη, απέχουμε αιώνες από τα δικά τους ιδεώδη περί Δημοκρατίας.
Το χειροκρότημα που προκαλούνταν κάθε φορά που κάποια/-ος από τις/τους καθήμενες/-ους επέλεγε να αφήσει την καρέκλα του για να καθίσει κάποια/-ος άλλη/-ος αποτέλεσε για εμάς την ελάχιστη υπενθύμιση στο ΥΠΠΟΑ -και σε κάθε άλλο Υπουργείο της χώρας- πως οι καρέκλες είναι για να τις αφήνουμε. Το πολιτικό σθένος φαίνεται μέσω των πολιτικών πράξεων και όχι μέσω της απουσίας, των διαβεβαιώσεων και των ξύλινων υποσχέσεων.
Απαιτούμε να μας απαντήσετε, επιτέλους, με πράξεις και όχι με άλλα μισόλογα.
Τέχνη δίχως νέες/-ους καλλιτέχνες είναι Τέχνη με ημερομηνία λήξης. Εμείς, οι σπουδάστριες και οι σπουδαστές των Δραματικών Σχολών της Ελλάδας δε θα επιτρέψουμε στην Τέχνη μας να λήξει. Είμαστε εδώ και είμαστε παρούσες και παρόντες για να σας φέρουμε προ των ευθυνών σας. Το δίλημμα είναι απλό: Είτε αρχίστε να πράττετε είτε αφήστε την καρέκλα σας για κάποια/-ον πιο ικανή/-ο από εσάς.
Αν επιλέξετε το δεύτερο, εμείς θα είμαστε εκεί για να σας χειροκροτήσουμε!
Σπουδάστριες/-στες Δραματικών Σχολών της Ελλάδας
