Το δεύτερο αλλεπάλληλο sold out στον ίδιο χώρο μαρτυρά πως η ζέση του κοινού για μια συναυλία του Γιάννη Χαρούλη ήταν αντικειμενικά πολύ μεγάλη! Πάνω από έντεκα χιλιάδες θεατών στις δύο παραστάσεις στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας παρακολούθησαν το κλασικό πλέον υπερθέαμα του Γιάννη Χαρούλη. Αν και η συνταγή είναι πλέον γνωστή και πετυχημένη, ο νέος δίσκος του καλλιτέχνη - αρκετά ξεχωριστός από κάθε άλλη δουλειά του - επιβάλλει μια ανανέωση και μια προσαρμογή (διαβάστε την αναλυτική κριτική μας εδώ). Ίσως οι απολύτως επιτυχημένες περιοδείες του παρελθόντος να αποδεικνύουν πως η ανανέωση αυτή να μην ήταν απολύτως αναγκαία αλλά σαφώς επιθυμητή, τόσο από το κοινό όσο και από τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Μπορεί την ακριβώς προηγούμενη ημέρα να είχε προηγηθεί μια ακόμη υπερπλήρης παράσταση, ωστόσο η ατμόσφαιρα στο Κατράκειο δεν υστερούσε σε τίποτα. Ο Γιάννης Χαρούλης είχε απίστευτη ενέργεια καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ενέργεια που συχνά πήγαζε απ' το διψασμένο κοινό και, βέβαια, επέστρεφε προς την αντίθετη φορά.
Αν και πάντα υπάρχει ενδιαφέρον σε αυτό, θα αποφύγω να αναλωθώ στη λίστα με τα τραγούδια της χθεσινής βραδιάς, καθώς ως γνωστόν ο Γιάννης Χαρούλης είναι από τους πλέον αυθεντικούς και αυθόρμητους καλλιτέχνες που χαρίζουν μοναδικό συναίσθημα σε κάθε συναυλία. Καμία συναυλία δεν είναι ακριβώς ίδια με κάποια άλλη. Όσες φορές και να τον ακούσεις θα προσφέρει κάτι νέο και μοναδικό. Δεν ήταν άλλωστε λίγες οι στιγμές που το κοινό πρότεινε κάποιο τραγούδι και ο Γιάννης «σαν μπαμπάς που δεν χαλάει χατίρι» υπάκουσε, ή άλλες πάλι που η έμπνευση της στιγμής τον οδήγησε σε κάτι εκτός προγράμματος. Αρκετά τραγούδια απ’ το «Κολιμπρί» μπλέξανε άρτια με άλλα που δεν λείπουν από τις ζωντανές του εμφανίσεις. Αρκετά ευχάριστη έκπληξη ήταν πως ακόμη και τα τραγούδια αυτά συχνά είχαν λιγότερο ή περισσότερο πειραχτεί πολύ πετυχημένα από την ομάδα των μουσικών, προσφέροντας κάτι φρέσκο όπως για παράδειγμα τα «Για Σένα Λέω», «Σου Μιλώ Και Κοκκινίζεις», «Μιλώ Για Σένα».
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν φανερό πως η ομάδα του Γιάννη συνέβαλε πολύ δυναμικά στο να καταστεί αυτή η βραδιά μοναδική. Οι Λευτέρης Ανδριώτης (λύρα, φωνητικά), Βασίλης Μπαχαρίδης (κρουστά), Θανάσης Dzingovic (ηλεκτρική κιθάρα, φωνητικά), Ορέστης Μπενέκας (πλήκτρα, φωνητικά) αλλά και οι Παναγιώτης Ριζόπουλος - Νίκος Κωνσταντάκης (σχεδιασμός ήχου) προσέφεραν μοναδικά το ταλέντο τους. Ιδιαίτερη μνεία δίνεται στον σχεδιασμό των φώτων από τον Περικλή Μαθιέλλη καθώς έχω πολλά χρόνια να δω συναυλία με τόσο άρτιο και επαγγελματικό σχεδιασμό.
(Από)μυθοποιώντας ακόμη περισσότερο το είδωλο του Γιάννη Χαρούλη, η βραδιά περιλάμβανε δύο αξιοσημείωτες στιγμές, όταν στην έναρξη της βραδιάς κατέβηκε από τη σκηνή και χαιρέτησε τους τυχερούς που ήταν μπροστά στη σκηνή αλλά και όταν στα μισά περίπου της συναυλίας, η κόρη του Γιάννη, του έκανε έκπληξη στεκούμενη μπροστά στη σκηνή που τραγουδούσε και εκείνος προσέφερε ένα στοργικό ενσταντανέ.
Εν ολίγοις, ο Γιάννης Χαρούλης κατάφερε αυτό που προσωπικά θεωρώ στοίχημα για κάθε καλλιτέχνη: να ισορροπήσει ανάμεσα σε νέο και δοκιμασμένο, σε ανανέωση και ταυτότητα. Για αυτό και το κοινό του είναι τόσο άρτια ετερόκλητο αλλά σταθερά παθιασμένο. Προλάβετέ τον σε μια εμφάνισή του μέσα στο καλοκαίρι. Όπως πάντα, αξίζει.
* Η φωτογραφία ανήκει στον Γιάννη Κουρεμένο και το MixGrill.gr.