Ιούλιος. Ζέστη, καρπούζια, βόλτες. Ανεμιστήρες, αμάνικα και σαγιονάρες.
Καλοκαιρινή ραστώνη και παντελόνι…κοντό.
Κόσμος στους δρόμους, σε πλατείες, σε μαγαζιά. Χυμοί, κοκτέιλ.
Σε περιοδικά χαζεύω νησιά, μα δεν θα πάω πουθενά.
Μουσική. Ζωντανή μουσική -ζωντανοί, όπως έλεγε η ταμπέλα, μουσικοί.
Μουσική κατ’ οίκον, τρεις φορές τη μέρα πριν το φαγητό.
Θερινό, θέατρο, Επίδαυρος και τραγωδία.
Ροδάκινα για βραδινό, κάπου σε μία παραλία…χωρίς εισιτήριο.
Βεντάλια και σανδάλι που γλιστράει στο μάρμαρο.
Περπάτημα από Ακρόπολη μέχρι Καλλιμάρμαρο…και πίσω.
Το βράδυ η Αθήνα στολίζεται αλλιώς. Στολίσου κι εσύ να βγούμε στο μπαλκόνι.
Να μιλάμε μέχρι το πρωί, χωρίς να αναφερθούμε σε κάτι άσχημο,
σε κάτι πιο βαθύ που ακόμα μας λερώνει.
Όλα αυτά φαντάζουν ιδανικά, σε μια πόλη που όλοι τρέχουν κάτι να προλάβουν.
Μάλλον κάτι πολύ σημαντικό ή, αν το σκεφτείς καλά, κάτι πολύ ασήμαντο.
Πάρε λίγο χρόνο για σένα αυτή την Κυριακή που είναι Ιούλης, που είσαι καλά.
Βγες απ’ το σπίτι πριν βυθιστείς για τα καλά μέσα σ ‘αυτό.
Πάρε ήλιο. Δώσε και πάρε χαμόγελα.
Καλή Κυριακή!