Στο That’s Entertainment του Μαΐου ρίχνουμε μια ματιά στα άλμπουμ που ακούσαμε περισσότερο στο δεύτερο δίμηνο της χρονιάς, μια περίοδος που, για να το θέσω διπλωματικά, δεν μας επεφύλασσε ιδιαίτερες εκπλήξεις.
Χωρίς λοιπόν να υπάρχει ο πραγματικά μεγάλος δίσκος, όπως ήταν αυτός της PJ Harvey το πρώτο δίμηνο, οι τρεις δουλειές που ξεχωρίζω, ήρθαν από τους TV On The Radio και τους The Kills, δύο από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα της στήλης για την προηγούμενη δεκαετία, καθώς και από τη νέα και γρήγορα ανερχόμενη Lykke Li από τη Σουηδία.
Το "Nine Types Of Light" των σπουδαίων TV On The Radio μπορεί να μη φτάνει στα κορυφαία επίπεδα των προηγούμενων αριστοτεχνικών τους άλμπουμ, αλλά κρατάει ψηλά το μέσο όρο της μπάντας. Εδώ οι TV On The Radio έχουν τον αέρα του συγκροτήματος που δεν αισθάνεται την ανάγκη να αποδείξει κάτι και απλώς θέλει να το διασκεδάσει. Δεν προσπαθούν να πειραματιστούν ή να αναζητήσουν νέους δρόμους έκφρασης, αλλά στοχεύουν στη δημιουργία καλοφτιαγμένων, ρωμαλέων dance rock ρυθμών και pop μελωδίων με ψυχή. Η αποστολή τους στέφεται με επιτυχία και το αποτέλεσμα είναι ένας άμεσος και διασκεδαστικός δίσκος που μπορεί να μη γράφει ιστορία όπως αυτοί που προηγήθηκαν, αλλά που θα μπορέσει πιο εύκολα από ποτέ να βρει μια θέση στο ραδιόφωνο (όχι δεν μιλάω για το δικό μας) ή στο playlist ενός ανοιχτόμυαλου club.
Από τον ακαταμάχητο συνδυασμό της φωνής της Alison Mosshart και της κιθάρας του Jamie Hince έχουν προκύψει μερικά από τα πιο εθιστικά rock κομμάτια των ’00s. Ο συνεχής αγώνας τους για κυριαρχία πάνω από τον κοφτό ρυθμό του drum machine δημιουργεί μια διαρκή και άκρως απολαυστική ένταση, ενώ το ιδιαίτερο ηχητικό τους χαρμάνι που συνδυάζει πρωτόγονο blues, punk και club στοιχεία, τους έχει δώσει τη δική τους ξεχωριστή ταυτότητα. Στο "Blood Pressures" η χημεία των Kills παραμένει το ίδιο αποτελεσματική. Reggae ρυθμοί κάνουν την εμφάνιση τους στο single "Satellite", επιχειρούν και κάποιες μπαλάντες για ποικιλία, αλλά το DNA του ήχου τους παραμένει αναλλοίωτο και μας χαρίζουν μερικά ακόμα σπουδαία κομμάτια όπως τα "Future Starts Slow", "DNA", "Heart Is A Beating Drum" ή "Nail In My Coffin" που δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι από τις κορυφώσεις του παρελθόντος τους.
Η Lykke Li με τη δεύτερη ολοκληρωμένη της δουλειά, το "Wounded Rhymes", μας δίνει τον ορισμό του άψογου pop δίσκου. Στα τρία χρόνια που πέρασαν από το ελπιδοφόρο ντεμπούτο της "Youth Novels", η Lykke Li έχει εξελιχθεί σε μια σαγηνευτική ερμηνεύτρια με την ικανότητα να εκφράζει με ευάλωτη αλλά ταυτόχρονα ισχυρή φωνή τη θλίψη του ανεκπλήρωτου έρωτα και να τη ξορκίζει με υπέροχα σκοτεινές pop μελωδίες αλλά και ξεσηκωτικούς χορευτικούς ρυθμούς. Τα δύο πρώτα εξαιρετικά singles "Get Some" και "I Follow Rivers" βρίσκουν αντάξιο ανταγωνισμό από τα "Youth Knows No Pain", "Rich Kids Blues", "Sadness Is A Blessing" και "Jerome" για το κορυφαίο τραγούδι ενός δίσκου με ελάχιστες αδυναμίες. Το μόνο ερώτημα που παραμένει αναπάντητο μετά την ακρόαση του "Wounded Rhymes" είναι ποιος άνθρωπος από πέτρα είχε την καρδιά να απορρίψει τον έρωτα της Lykke Li και να προκαλέσει τον πόνο που τροφοδότησε τις «πληγωμένες ρίμες» της. Όποιος και να είναι, θα πρέπει να τον ευχαριστήσουμε αφού αποτέλεσε την έμπνευση για ένα από τα καλύτερα pop άλμπουμ της χρονιάς!
Οι Pains Of Being Pure At Heart στη δεύτερη δουλειά τους αναθέτουν την παραγωγή στον Flood και τη μίξη στον Alan Moulder προς όφελος ενός πιο μεγάλου κιθαριστικού ήχου, με βαθύτερα μπάσα και πιο δυναμικές αντιθέσεις. Εκτός από την αναβάθμιση στην παραγωγή, παρατηρούμε επίσης και μετατόπιση των βασικών τους επιρροών από τη βρετανική lo-fi σκηνή των ’80s στον πιο ογκώδη κιθαριστικό ήχο των ’90s. Στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, το "Belong", κλείνουν το μάτι στους Smashing Pumpkins ενώ στο "Heaven's Gonna Happen Now" που ακολουθεί, η twee pop μελωδία ντύνεται με shoegaze ένδυμα. Ακούγοντας το δίσκο από τα σωστά ηχεία (δηλαδή όχι από laptop ή από τα ακουστικά ενός mp3 player) μπορεί κάποιος πραγματικά να εκτιμήσει το ηχητικό αποτέλεσμα που έχουν πετύχει εδώ οι Pains Of Being Pure At Heart, αλλά από συνθετικής πλευράς η αίσθηση που μένει είναι ότι το "Belong" βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το ντεμπούτο τους. Παρόλα αυτά, το συγκρότημα δείχνει συνέπεια και μοιάζει να έχει βρει το δρόμο που θα το οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο κοινό χωρίς να χάνει τη γοητευτική αφέλεια του ήχου του.
Όσο αφορά την επιστροφή των Strokes μετά από μια πενταετία με το "Angles", δεν θα διαφωνήσω με όσους εκφράζουν κάποια απογοήτευση για το αποτέλεσμα. Η διαφωνία μου βρίσκεται με τις κριτικές που απαξιώνουν εντελώς το δίσκο και μοιάζουν να έχουν γραφτεί πριν καν κυκλοφορήσει. Οι διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος που ήρθαν νωρίς - νωρίς στη δημοσιότητα από τους ίδιους, σίγουρα δεν βοήθησαν την κατάσταση. Η ουσία όμως είναι ότι παρόλα τα ατυχή πειράματα τους με mainstream rock ήχους από τα ’80s που κάνουν χρήσιμο το κουμπί του skip κατά την ακρόαση του "Angles", εξακολουθούν να υπάρχουν τα κομμάτια εκείνα που μας θυμίζουν τους λόγους που γουστάραμε τόσο αυτή την παρέα από τη Νέα Υόρκη δέκα χρόνια πριν ("Under Cover Of Darkness", "Taken For A Fool"), ενώ το "You're So Right", έστω και αν μοιάζει να προέκυψε από ατύχημα, δείχνει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν περιθώρια για ευχάριστες εκπλήξεις. Το "Angles" μπορεί να είναι η πιο αδύναμη δουλεία των Strokes ως τώρα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δώσει στους φίλους του συγκροτήματος λόγους για να χαρούν που τους ξανακούνε μετά από τόσο καιρό.
Για τους δίσκους των Cold Cave και των νεοφερμένων Religious To Damn που είναι μέσα στην πρώτη επτάδα μας για το δίμηνο, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ και εδώ αντίστοιχα. Το Top 16 του That’s Entertainment για την περίοδο Μάρτιος - Απρίλιος 2011 (με βάση πάντα ό,τι έχω καταφέρει να ακούσω μέχρι στιγμής) έχει ως εξής:
Top 16 Albums 03-04/11
1. Nine Types Of Light - TV ON THE RADIO
2. Wounded Rhymes - LYKKE LI
3. Blood Pressures - THE KILLS
4. Belong - THE PAINS OF BEING PURE AT HEART
5. Cherish The Light Years - COLD CAVE
6. Glass Prayer - RELIGIOUS TO DAMN
7. Angles - THE STROKES
8. Collapse into Now - R.E.M.
9. Riot Now! - ELEVENTH DREAM DAY
10. Tao Of The Dead - …AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD
11. Yuck - YUCK
12. Degeneration Street - THE DEARS
13. The People's Key - BRIGHT EYES
14. Wasting Light - FOO FIGHTERS
15. Mine Is Yours - COLD WAR KIDS
16. La Sera - LA SERA
Χωρίς λοιπόν να υπάρχει ο πραγματικά μεγάλος δίσκος, όπως ήταν αυτός της PJ Harvey το πρώτο δίμηνο, οι τρεις δουλειές που ξεχωρίζω, ήρθαν από τους TV On The Radio και τους The Kills, δύο από τα πιο αγαπημένα συγκροτήματα της στήλης για την προηγούμενη δεκαετία, καθώς και από τη νέα και γρήγορα ανερχόμενη Lykke Li από τη Σουηδία.Το "Nine Types Of Light" των σπουδαίων TV On The Radio μπορεί να μη φτάνει στα κορυφαία επίπεδα των προηγούμενων αριστοτεχνικών τους άλμπουμ, αλλά κρατάει ψηλά το μέσο όρο της μπάντας. Εδώ οι TV On The Radio έχουν τον αέρα του συγκροτήματος που δεν αισθάνεται την ανάγκη να αποδείξει κάτι και απλώς θέλει να το διασκεδάσει. Δεν προσπαθούν να πειραματιστούν ή να αναζητήσουν νέους δρόμους έκφρασης, αλλά στοχεύουν στη δημιουργία καλοφτιαγμένων, ρωμαλέων dance rock ρυθμών και pop μελωδίων με ψυχή. Η αποστολή τους στέφεται με επιτυχία και το αποτέλεσμα είναι ένας άμεσος και διασκεδαστικός δίσκος που μπορεί να μη γράφει ιστορία όπως αυτοί που προηγήθηκαν, αλλά που θα μπορέσει πιο εύκολα από ποτέ να βρει μια θέση στο ραδιόφωνο (όχι δεν μιλάω για το δικό μας) ή στο playlist ενός ανοιχτόμυαλου club.
Από τον ακαταμάχητο συνδυασμό της φωνής της Alison Mosshart και της κιθάρας του Jamie Hince έχουν προκύψει μερικά από τα πιο εθιστικά rock κομμάτια των ’00s. Ο συνεχής αγώνας τους για κυριαρχία πάνω από τον κοφτό ρυθμό του drum machine δημιουργεί μια διαρκή και άκρως απολαυστική ένταση, ενώ το ιδιαίτερο ηχητικό τους χαρμάνι που συνδυάζει πρωτόγονο blues, punk και club στοιχεία, τους έχει δώσει τη δική τους ξεχωριστή ταυτότητα. Στο "Blood Pressures" η χημεία των Kills παραμένει το ίδιο αποτελεσματική. Reggae ρυθμοί κάνουν την εμφάνιση τους στο single "Satellite", επιχειρούν και κάποιες μπαλάντες για ποικιλία, αλλά το DNA του ήχου τους παραμένει αναλλοίωτο και μας χαρίζουν μερικά ακόμα σπουδαία κομμάτια όπως τα "Future Starts Slow", "DNA", "Heart Is A Beating Drum" ή "Nail In My Coffin" που δεν έχουν να ζηλέψουν κάτι από τις κορυφώσεις του παρελθόντος τους.Η Lykke Li με τη δεύτερη ολοκληρωμένη της δουλειά, το "Wounded Rhymes", μας δίνει τον ορισμό του άψογου pop δίσκου. Στα τρία χρόνια που πέρασαν από το ελπιδοφόρο ντεμπούτο της "Youth Novels", η Lykke Li έχει εξελιχθεί σε μια σαγηνευτική ερμηνεύτρια με την ικανότητα να εκφράζει με ευάλωτη αλλά ταυτόχρονα ισχυρή φωνή τη θλίψη του ανεκπλήρωτου έρωτα και να τη ξορκίζει με υπέροχα σκοτεινές pop μελωδίες αλλά και ξεσηκωτικούς χορευτικούς ρυθμούς. Τα δύο πρώτα εξαιρετικά singles "Get Some" και "I Follow Rivers" βρίσκουν αντάξιο ανταγωνισμό από τα "Youth Knows No Pain", "Rich Kids Blues", "Sadness Is A Blessing" και "Jerome" για το κορυφαίο τραγούδι ενός δίσκου με ελάχιστες αδυναμίες. Το μόνο ερώτημα που παραμένει αναπάντητο μετά την ακρόαση του "Wounded Rhymes" είναι ποιος άνθρωπος από πέτρα είχε την καρδιά να απορρίψει τον έρωτα της Lykke Li και να προκαλέσει τον πόνο που τροφοδότησε τις «πληγωμένες ρίμες» της. Όποιος και να είναι, θα πρέπει να τον ευχαριστήσουμε αφού αποτέλεσε την έμπνευση για ένα από τα καλύτερα pop άλμπουμ της χρονιάς!Οι Pains Of Being Pure At Heart στη δεύτερη δουλειά τους αναθέτουν την παραγωγή στον Flood και τη μίξη στον Alan Moulder προς όφελος ενός πιο μεγάλου κιθαριστικού ήχου, με βαθύτερα μπάσα και πιο δυναμικές αντιθέσεις. Εκτός από την αναβάθμιση στην παραγωγή, παρατηρούμε επίσης και μετατόπιση των βασικών τους επιρροών από τη βρετανική lo-fi σκηνή των ’80s στον πιο ογκώδη κιθαριστικό ήχο των ’90s. Στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, το "Belong", κλείνουν το μάτι στους Smashing Pumpkins ενώ στο "Heaven's Gonna Happen Now" που ακολουθεί, η twee pop μελωδία ντύνεται με shoegaze ένδυμα. Ακούγοντας το δίσκο από τα σωστά ηχεία (δηλαδή όχι από laptop ή από τα ακουστικά ενός mp3 player) μπορεί κάποιος πραγματικά να εκτιμήσει το ηχητικό αποτέλεσμα που έχουν πετύχει εδώ οι Pains Of Being Pure At Heart, αλλά από συνθετικής πλευράς η αίσθηση που μένει είναι ότι το "Belong" βρίσκεται λίγο πιο κάτω από το ντεμπούτο τους. Παρόλα αυτά, το συγκρότημα δείχνει συνέπεια και μοιάζει να έχει βρει το δρόμο που θα το οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο κοινό χωρίς να χάνει τη γοητευτική αφέλεια του ήχου του.Όσο αφορά την επιστροφή των Strokes μετά από μια πενταετία με το "Angles", δεν θα διαφωνήσω με όσους εκφράζουν κάποια απογοήτευση για το αποτέλεσμα. Η διαφωνία μου βρίσκεται με τις κριτικές που απαξιώνουν εντελώς το δίσκο και μοιάζουν να έχουν γραφτεί πριν καν κυκλοφορήσει. Οι διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος που ήρθαν νωρίς - νωρίς στη δημοσιότητα από τους ίδιους, σίγουρα δεν βοήθησαν την κατάσταση. Η ουσία όμως είναι ότι παρόλα τα ατυχή πειράματα τους με mainstream rock ήχους από τα ’80s που κάνουν χρήσιμο το κουμπί του skip κατά την ακρόαση του "Angles", εξακολουθούν να υπάρχουν τα κομμάτια εκείνα που μας θυμίζουν τους λόγους που γουστάραμε τόσο αυτή την παρέα από τη Νέα Υόρκη δέκα χρόνια πριν ("Under Cover Of Darkness", "Taken For A Fool"), ενώ το "You're So Right", έστω και αν μοιάζει να προέκυψε από ατύχημα, δείχνει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν περιθώρια για ευχάριστες εκπλήξεις. Το "Angles" μπορεί να είναι η πιο αδύναμη δουλεία των Strokes ως τώρα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δώσει στους φίλους του συγκροτήματος λόγους για να χαρούν που τους ξανακούνε μετά από τόσο καιρό.Για τους δίσκους των Cold Cave και των νεοφερμένων Religious To Damn που είναι μέσα στην πρώτη επτάδα μας για το δίμηνο, μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ και εδώ αντίστοιχα. Το Top 16 του That’s Entertainment για την περίοδο Μάρτιος - Απρίλιος 2011 (με βάση πάντα ό,τι έχω καταφέρει να ακούσω μέχρι στιγμής) έχει ως εξής:
Top 16 Albums 03-04/11
1. Nine Types Of Light - TV ON THE RADIO
2. Wounded Rhymes - LYKKE LI
3. Blood Pressures - THE KILLS
4. Belong - THE PAINS OF BEING PURE AT HEART
5. Cherish The Light Years - COLD CAVE
6. Glass Prayer - RELIGIOUS TO DAMN
7. Angles - THE STROKES
8. Collapse into Now - R.E.M.
9. Riot Now! - ELEVENTH DREAM DAY
10. Tao Of The Dead - …AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD
11. Yuck - YUCK
12. Degeneration Street - THE DEARS
13. The People's Key - BRIGHT EYES
14. Wasting Light - FOO FIGHTERS
15. Mine Is Yours - COLD WAR KIDS
16. La Sera - LA SERA
TV On The Radio - Will Do