Το «Upside Down», το ντοκιμαντέρ σχετικά με την Creation Records, που θα κυκλοφορήσει σύντομα, είναι μία από τις μεγαλύτερες roll n rock ταινίες.
Απειλώντας να ρίξει τον αποστάτη και την πολλών εκατομμυρίων εταιρία πώλησης πίσω στα mainstream, όπως έκανε το «Control» για τους Joy Division, η ταινία που σκηνοθετήθηκε από το Danny O Conner, παίρνει συνεντεύξεις από όλους τους βασικούς συντελεστές και διηγείται μια ιστορία με ναρκωτικά, οδηγούμενη από το χάος, την ποπ κουλτούρα και τις καθαρά ενστικτώδεις μεταγραφές που όρισαν μια εποχή της βρετανικής μουσικής. Η ταινία δεν αγγίζει μόνο την τρέλα των χημικών, αλλά και τις σχέσεις που οδήγησαν την εταιρία με μια εκπληκτική συναισθηματική επιρροή.
Κύριος άνθρωπος ο Alan McGee, με ενστικτώδη ενθουσιασμό και την ικανότητα να δημιουργεί τέτοια ωραία τρέλα που έκανε την εταιρία ίσως το κλειδί της ανεξάρτητης Βρετανίας στη δεκαετία του ογδόντα και του ενενήντα.
Τώρα που αποσύρθηκε από τη μουσική βιομηχανία και με τις γνωστές τραυματικές προηγούμενες προσπάθειες για την τεκμηρίωση της εταιρίας McGee, είναι κάτι παραπάνω από ευχαριστημένος με την ταινία.
Θα είμαι για πάντα ευγνώμων στον Danny O'Connor, ο οποίος έχει καρφωθεί εντελώς στο πνεύμα των δίσκων της Creation. Είναι ένας ιδιοφυής σκηνοθέτης. Συνήθως το βρίσκω πολύ δύσκολο να ασχολούμαι με πράγματα που είναι δωρεάν, αλλά αυτό είναι συγκλονιστικά καλό. Νόμιζα ότι θα κατέληγε να είναι ένα περίεργο είδος indie απελευθέρωσης, αλλά αυτό μοιάζει να γίνεται πραγματικά καλά.Ήταν λαμπρό επειδή έπρεπε να δώσουν υπότιτλους σε ένα αμερικανικό φεστιβάλ κινηματογράφου! Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει εξαιτίας όλων αυτών των Σκωτσέζων, που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι λέει ο καθένας!
Υπάρχουν κάποιες σημαντικές συνεντεύξεις
Ο Gallagher είναι εκπληκτικός σε αυτό, αλλά είναι και ένας από τους πιο αστείους ζωντανούς ανθρώπους, ο Gillespie είναι λαμπρός σε αυτό. Υποτιμώ τον εαυτό μου το οποίο είναι καλό-ευχαριστώ! Ο Dick Green είναι σούπερ σταρ, ο Joe Foster είναι σούπερ σταρ, ο Ed Ball είναι σούπερ σταρ. Νομίζω ότι ο Danny έχει το πνεύμα του τι προσπαθούσαμε να επιτύχουμε. Η ταινία είναι πιο κοντά στο όραμά μου για την αλήθεια από το βιβλίο του Dave Cavanagh, το οποίο είχε πολλά γεγονότα, που όλα συνέβησαν, αλλά δεν είχε το πνεύμα. Δεν κατηγορώ το Dave Cavanaugh γιατί τελικά αυτό το βιβλίο άρεσε πολύ στους ανθρώπους, αλλά για μένα, δεν ήταν αυτό που ήθελα.
Ένα από τα μεγάλα πράγματα για την ταινία είναι ότι υπογραμμίζει πόσο οι Oasis ήταν μια μπάντα της Creation.
Αυτό που εγώ και ο Foster θέσαμε ως στόχο με την εταιρία ήταν η συγχώνευση της Creation με τους Sex Pistols- του πανκ και της ψυχεδέλειας. Το 1993 είδα τους Oasis να κάνουν το «I Am The Walrus» και ήταν τέλειο, αλλά δεν είχα καμία ιδέα ότι θα γινόταν mainstream.
Εμείς δεν τους δημιουργήσαμε αλλά συμβάλλαμε στη δημιουργία της σκηνής, του πλαισίου.
Θα σας πω αυτό που είναι πραγματικά τρομακτικό για εκείνη την ταινία, είναι ότι ο Noel θυμάται τα ρούχα που φορούσα όταν τον γνώρισα, καλύτερα από ό, τι εγώ! Το τρομακτικό είναι ότι είχε δίκιο- ήμουν ντυμένος σαν ένα επτά χρονών παιδί- με μπλε σακάκι λευκό τζιν και κόκκινα παπούτσια, είχε δίκιο!
Η ταινία δεν είναι απλά μια rock n roll ιστορία, είναι πολύ συναισθηματική επίσης.Μεγάλη στιγμή ήταν όταν ο Dick Green έγινε συναισθηματικός που αρρώστησα. Αφιερώνω την ταινία στο Gillespie, γιατί δεν θα μπορούσα να την έχω κάνει χωρίς αυτόν. Είχαμε χαθεί, αλλά έπεσα πάνω του στις διακοπές πρόσφατα και είμαστε εντάξει και πάλι και μπορούμε να στέλνουμε ο ένας στον άλλον κείμενα. Ξέρω το Bobby 40 χρόνια και περάσαμε μια περίοδο πέντε ετών που δε μιλάγαμε μεταξύ μας και μόλις βγήκαμε από αυτό. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να το κάνω χωρίς το Bobby – το νούμερο ένα είναι οι Primal Scream που είναι η κεντρική ομάδα στην ιστορία και το νούμερο δύο είναι ότι ο Bobby που μου έφερε τους Primal Scream, τους Jesus and Mary Chain και τους Teenage Fan Club. Έφερα τους Oasis, τους My Bloody Valentine και τους Ride, άρα πρέπει να δώσετε στο Bobby το μισό των ευσήμων για την εταιρία.
Οι Liam και Noel εμφανίζονται πάλι ...
Ενδιαφέρον. Είναι το download του Liam ένα single ή απλά ένα δωρεάν κομμάτι; Πρέπει να υπάρχουν περισσότερα που έρχονται. Νομίζω ότι είναι πολύ καλό, αλλά φαντάζομαι το άλμπουμ του να είναι rocking. O Andy Bell είναι απίστευτος κιθαρίστας.
Έχω ακούσει τα τραγούδια του Noel και είναι καταπληκτικά. Υπάρχουν μόνο τα τραγούδια- τρία τεράστια κομμάτια όπως το «Don’t Look Back In Anger», το «Live Forever». Του είπα, μου στέλνεις τα demos και μου απάντησε, ναι! Και τρεις μήνες αργότερα έφτασαν και αμέσως άκουσα τα τραγούδια και ήταν σα να ακούω συντονίσου! Συντονίσου! Συντονίσου!
Θα έλεγα ότι είναι μάλλον ο καλύτερος δίσκος του από το «Morning Glory».
Περίμενα να κάνει ένα σόλο άλμπουμ έτσι κι αλλιώς- ήταν αναπόφευκτο. Είναι κρίμα που έγιναν τόσο χάλια μεταξύ τους, αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορεί να τα βρουν κάποια στιγμή. Ο Noel είναι ένα από τα καλά παιδιά. Η μουσική βιομηχανία δεν προάγει την ευγενική συμπεριφορά, αλλά αυτός είναι ένας ευγενής και αυτό είναι που λείπει σε όλους από το Noel.Δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο πιο αντισυμβατικό από το να υπογράψει στην Creation μια μπάντα από το Μάντσεστερ το 1993, αλλά οι αδελφοί Gallagher και ευτυχώς και εγώ, είχαμε τα κότσια να υπογράψουμε. Θυμάμαι τις πρώτες συναντήσεις και το «Slide Away» να βγαίνει, απίστευτο και σκέφτηκα, ότι όποιος μπορεί να βρει έναν τόνο σαν αυτόν, θα έχει δουλειά για μια ζωή.
Μακάρι να είχα υπογράψει με τους Stone Roses. Δεν ξέρω πώς τους έχασα αυτούς, ήταν η μόνη μπάντα που έχασα. Ήμασταν σε ένα ρόλο τότε. Παίρναμε κάθε καλό καλλιτέχνη. Δεν συνεργάστηκα ποτέ με τον Ian Brown, υπήρξε ένα αόριστο ερωτικό χρονικό διάστημα στα μέσα της δεκαετίας, όταν ήταν μεταξύ των μάνατζερ, αλλά καταλήξαμε να μην κάνουμε κάτι τέτοιο για άγνωστο λόγο. Αλλά θα έπρεπε να το είχαμε κάνει, θα είχε λειτουργήσει.
5 πράγματα για το τώρα
Μου αρέσει που ζω στην Ουαλία.
Μου αρέσει που αποσύρομαι.
Μου αρέσει πραγματικά το απόκρυφο, οι απόκρυφες διδασκαλίες του Aleister Crowley, Austin Osman Spare, Peter J. Carroll και πρόσφατα πήγα στο Grant Morrisson.
Μου αρέσει πολύ η ερευνά των πραγμάτων τώρα- που δουλεύω απλά τη σχέση μου με πολλά πράγματα.
Μου αρέσει πολύ που ανατρέφω τη μικρή μου κόρη και είμαι ένας σπιτίσιος μπαμπάς, είναι εκπληκτικό το να βλέπεις την κόρη σου να μεγαλώνει.
Σου λείπει η μουσική καθόλου;Όχι ιδιαίτερα. Δεν αρνούμαι ότι στις δέκα και μισή σήμερα το πρωί, άκουσα το νέο τραγούδι του Liam, αλλά υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι που με ενδιαφέρουν, κατά κάποιο τρόπο με ενδιαφέρουν οι Mumford and Sons- δεν καταλαβαίνω γιατί θα αρέσει σε κάποιους. Μπορείτε να βεβαιωθείτε ότι είμαι συνταξιούχος- δεν είμαι ημι-συνταξιούχος είμαι συνταξιούχος.
Έχετε ακούσει τους Flats; Τη μπάντα του γιου σας.
Δεν τον έχω δει εδώ και τρία χρόνια. Δεν έχω ακούσει την μπάντα του. Ελπίζω να το κάνει πολύ καλά. Αν λες ότι είναι καλό, πρέπει να είναι καλός- ελπίζω η μπάντα του να είναι καλή.
Something never told anyone
Before Creation we were in a band called Laughing Apple, touring with Eyeless In Gaza. At a gig at Edinburgh University we were in a side room and there’s eleven big Burundi drums in there and we played them for 45 minutes with Eyeless In Gaza drowning out the straight’s disco. We came out and the guy who took my 400 quid guitar got a punch in the throat and the guitar got nicked. We got in the van and Dick Green hit black ice and turned the van over. We then broke up the band and I quit the music business only to retrun weeks later to start Creation off. It was a special night. Whatever we invoked with the drums was powerful.
Κάτι που δεν έχεις πει σε κανέναν;
Πριν την Creation ήμασταν σε μια μπάντα αποκαλούμενη Laughing Apple, που περιόδευε με τους Eyeless In Gaza. Σε μια συναυλία στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ήμασταν σε ένα δωμάτιο στο πλάι και εκεί ήταν έντεκα μεγάλα τύμπανα Burundi και εμείς παίξαμε για 45 λεπτά με τους Eyeless In Gaza, πνίγοντας τη ντίσκο. Βγήκαμε και ο τύπος που πήρε την 400 λιρών κιθάρα μου έφαγε μια γροθιά στο λαιμό και η κιθάρα μου χαρακώθηκε. Μπήκαμε στο βαν και ο Dick Green χτύπησε σε πάγο και αναποδογύρισε το φορτηγό. Στη συνέχεια χώρισε το συγκρότημα και εγώ εγκατέλειψα το χώρο της μουσικής, αλλά επέστρεψα εβδομάδες αργότερα για να ξεκινήσει η Creation. Ήταν μια ξεχωριστή βραδιά. Αυτό που κάναμε με τα τύμπανα ήταν ισχυρό.
Διαβάστε στην Αγγλική μας Έκδοση το κείμενο του John Robb.