Κοίτα να δεις τώρα, αν με ρωτούσες ποια είναι τα αγαπημένα σου συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων, δε θα πήγαινε με τίποτε το μυαλό μου στους Wild Beasts. Και σκέφτομαι τώρα, ότι τόσο το Two Dancers όσο και το Limbo Panto ήταν στην αγαπημένη μου 3άδα κι ότι τραγούδια τους από τα 2 αυτά cd είναι στην playlist μου συνέχεια και με έχουν συνοδέψει σε πολλές διαδρομές στην πόλη.
Πιστεύω ότι το ίδιο θα συμβεί και με το Smother, το οποίο είναι το πιο «ήσυχο» cd των Wild Beasts. Εδώ οι ρυθμοί έχουν πέσει πολύ, ακόμα κι οι φωνές δεν ξεφεύγουν όπως συνέβαινε πριν. Οι ενορχηστρώσεις είναι άδειες ουσιαστικά, τα keyboards βγαίνουν πιο μπροστά, θυμίζουν μάλιστα τους XX, αλλά και τους Radiohead των τελευταίων εργασιών τους. Όλα είναι εσωτερικά, κάτω από το χαλί ή μάλλον κάτω από το πάπλωμα, αφού κυριαρχεί ένας υποβόσκων ερωτισμός. Η δύναμη τους όμως για μία φορά ακόμη, είναι η μελωδικότητα τους κι αυτές οι 2 φωνές, 2 τόσο διαφορετικοί lead singers που συνδυάζονται με κλειστά μάτια, ετερόκλητες μα τόσο ταιριαστές, αποτελούν 2 όργανα πολυτελείας για τους Wild Beasts.
Αυτή τη φορά δεν έχω ενθουσιαστεί όμως (ίσως να φταίει πως είναι καλοκαίρι, ο οργανισμός μου ζητάει πιο έξω καρδιά ακούσματα) για αυτό κι είπα ότι πιστεύω πως στο τέλος της χρονιάς πιθανότατα θα έχουν μια θέση στη 10άδα. Μπορώ να πω με σιγουριά όμως, πως το Smother απαιτεί πολλαπλές ακροάσεις για να σου αποκαλύψει τη δύναμη του.
Δώστε προσοχή στα Lion’s Share, Bed of Nails, Loop the Loop και Reach a bit Further.
Σχετικό θέμα