ΓΚΕΝΤΙΚΙ ΒΙΡΚΑ

Γκιντίκι: Για τους μουσικούς δεν υπάρχουν όρια στη μουσική

Ήρθε η ώρα για τους Γκιντίκι να βγάλουν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο "Ahoy!". Θα τον παρουσιάσουν στο "Αn Club", στα Εξάρχεια, στις 6 Μαΐου.


Διαβάστηκε φορες

Χρόνια πριν (2014), στη μουσικομάνα Θεσσαλονίκη, μια παρέα παίζει σε καφενεία και κουτούκια. Αδέσποτο ρεμπέτικο το πρόγραμμά της. Όταν «θεριεύει» η νύχτα, το κλαρίνο παίρνει την πρωτοκαθεδρία και το πάλκο γίνεται πανηγύρι. Μια σχέση πάθους δημιουργείται... 

Οι Γκιντίκι το αγάπησαν το πανηγύρι και τους αγάπησε κι αυτό. Δεν άργησαν να έρθουν τα χαμπέρια κι από άλλα μέρη να πάνε τη «γιορτή» τους κι εκεί. Κι έτσι έγινε. Μια μέρα, λοιπόν, πήραν τ' όνομα ενός ταπεινού βουνού που βρίσκεται έξω από τη Λάρισα, έφτιαξαν μια μπάντα με το όνομα Γκιντίκι και πήραν τους δρόμους.

Κι οι δρόμοι τούς πήγαν παντού. Έπαιξαν στην Αθήνα, έπαιξαν στην επαρχία, έπαιξαν στο εξωτερικό. Κι ήρθε η ώρα να βγάλουν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο "Ahoy!", που θα παρουσιάσουν στο "Αn Club"στις 6 Μαΐου, στα Εξάρχεια. Είχα, λοιπόν, την πιο καλή αφορμή για να βρεθούμε και να τα πούμε. Και ένα βροχερό απόγευμα μαζευτήκαμε στο πιο όμορφο πάρκο της Αττικής. Κι ήταν απέναντί μου ο Τάσος Κοφοδήμος (λαούτο, φωνή) ο Κωνσταντίνος Λάζος (κλαρίνο, γκάιντα, κιθάρα, φωνή) κι ο Θοδωρής Σιούτης (βιολί, φωνή).


MixGrill: Αhoy! παλληκάρια μου.

Γκιντίκι: (Όλοι μαζί) Αhoy! Και σε σένα!

MG: Ντεμπούτο άλμπουμ με τίτλο "Αhoy!" Γιατί "Αhoy!";

Γκιντίκι: Το "Αhoy!" είναι ένα πειρατικός χαιρετισμός που χρησιμοποιούμε και που αγαπήθηκε πολύ στις ζωντανές μας εμφανίσεις, εξού και το όνομα του δίσκου μας. Ξέρεις, βάλαμε πολλή αγάπη και μεράκι σ΄ αυτόν το δίσκο. Περιέχει εφτά παραδοσιακά τραγούδια διασκευασμένα από εμάς και τρεις ορχηστρικές πρωτότυπες συνθέσεις, βασισμένες σε παραδοσιακές φόρμες. Και επιπλέον, έχει προστεθεί στην μουσική μας και το κοντραμπάσο.

MG: Πείτε μου για αρχή πώς περάσατε στη Λήμνο.

Γκιντίκι: Στη Λήμνο περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Πήγαμε για να γυρίσουμε το videoclip ενός από τα τραγούδια που βρίσκεται στο άλμπουμ μας, του «Αφούση», και περάσαμε τέσσερις ημέρες απείρου κάλλους (οι υπόλοιποι γελάνε). Όλοι μας το απολαύσαμε.Ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στο νησί και ήταν πραγματικά ωραία.

MG: Και γιατί στη Λήμνο κι όχι κάπου αλλού; «Εξόριστοι» είστε (προβοκάρω, μια και η καταγωγή μου είναι από το ιστορικό αυτό νησί);

Γκιντίκι: Αυτό ξεκίνησε ένα βράδυ, μετά από ένα live που είχαμε αράξει όλοι μαζί και τα λέγαμε. Έπεσε η ιδέα να κάνουμε ένα videoclip. Κι όταν αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τοποθεσίες, πρότεινε ο Κωνσταντίνος την Λήμνο λόγω καταγωγής και με δεδομένο ότι θα είχαμε σπίτι, αυτοκίνητο και καλή γνώση των τοποθεσιών του νησιού. Και έτσι βρεθήκαμε, και μάλιστα άνοιξη, που είναι η ωραιότερη εποχή για το νησί. Και αποδείχθηκε ένα νησί με πραγματικά πολλές ομορφιές.

MG: Έχουμε και λέμε: ένας λαουτιέρης, ένας βιολιτζής, ένας κλαριτζής κι ένας που που βαράει το ντέφι, το μπεντίρ κι ό,τι άλλο. Μήπως είστε για τα... πανηγύρια τελικά;

Γκιντίκι: (Γέλια) Δεν ξέρω αν είμαστε για τα πανηγύρια… Τα πανηγύρια σίγουρα όμως είναι για εμάς, μια που δημιουργούμε αστικά πανηγύρια! Αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια με την παραδοσιακή μουσική είναι ότι έχει φύγει πλέον από τους χώρους του «παραδοσιακού πανηγυριού» - σε χωριά και πλατείες- και έχει βρεθεί και σε άλλους, αστικούς, μεγαλύτερους χώρους, μουσικές σκηνές, stages. Εμείς αισθανόμαστε πολύ ωραία που είμαστε κομμάτι όλου αυτού. Και με την κυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου είναι ευκαιρία να επικοινωνήσουμε τη μουσική μας σε ακόμα μεγαλύτερο κοινό, που μπορεί να μην μας ξέρει ή να μην μας έχει ακούσει ή δει.


MG: Η μίξη της παραδοσιακής μουσικής με μοντέρνα στοιχεία δεν είναι κάτι καινούργιο. Από τις αρχές του '70 η Μαρίζα Κώχ και διάφορα μουσικά σχήματα πήραν παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια και καταθέσαν τις δικές τους εκδοχές. Τα τελευταία χρόνια πολλά σχήματα (ενδεικτικά: VIC, Θραξ Πάνκς, Banda Entopica, Baildsa, Καντινέλια) «επενδύουν» με διαφορετικούς τρόπους την παραδοσιακή μουσική. Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς με όχημα την παράδοση;

Γκιντίκι: Όσο υπάρχουν σχήματα που αγαπάνε την παραδοσιακή μουσική και θέλουν να την πάνε παρακάτω, φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν και ακροατές που θα την ακούν και θα τη στηρίζουν. Οπότε, θα υπάρχει πάντα μια ροή, μια συνέχεια! Παλιότερα ο κόσμος ήταν προκατειλημμένος με την παραδοσιακή μουσική. Ίσως φταίει και το ότι είχε συνδεθεί παλιότερα αυτή η μουσική λόγω εορτασμών και με ένα τυραννικό καθεστώς (Χούντα), κι αυτό στα χρόνια της Μεταπολίτευσης δημιούργησε μια αποστροφή στο δημοκρατικό κόσμο. Τώρα πλέον υπάρχει μια απενοχοποίηση αυτής της μουσικής. Και αυτό που βλέπουμε στις εμφανίσεις μας και είναι πραγματικά πολύ ευχάριστο είναι ότι όλο και νεώτεροι άνθρωποι ηλικιακά αναπτύσσουν μια διαφορετική σχέση πλέον με την παραδοσιακή μουσική. Την εντάσσουν στην καθημερινότητά τους, την επικοινωνούν. Η παραδοσιακή μουσική δεν είναι μια στατική μουσική ούτε αποδίδεται με έναν τρόπο. Ούτε παλιά γινόταν αυτό ούτε τώρα. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται στην πορεία του χρόνου. Δεν είναι κάτι που θα τοποθετηθεί σε «κορνίζα». Όπως επίσης και το γεγονός ότι η παραδοσιακή μουσική είναι συνήθως ανώνυμη βοηθάει τη εξέλιξη και την επαναπροσέγγισή της.

MG: Υπάρχει «ροκ» υπόσταση στην παράδοση;
Γκιντίκι: Κι όχι μόνο ροκ, μη πούμε και μέταλ (γέλια)! Πάντως, για να επανέλθουμε σε κάτι που είπες πριν. Στις δικές μας «προσεγγίσεις» της παραδοσιακής μουσικής, ό,τι πειραματισμούς κάνουμε τους κάνουμε με τη χρήση φυσικών οργάνων. Δεν έχουμε προσθέσει για την ώρα σκληρό ήχο. Κι αυτό οφείλεται στο ότι η μπάντα αυτή «γαλουχήθηκε» κι «ανδρώθηκε», αν θες, σε καφενεία, κουτούκια, ρεμπετομάγαζα και η ανάγκη της εξωστρέφειας σιγά-σιγά μάς έφερε και σε μεγαλύτερους χώρους και σκηνές. Γι’ αυτό υιοθετήθηκε κι αυτή η φόρμα.

MG: Είναι κάτι που όταν μου δίνεται η ευκαιρία πάντα ρωτάω: Υπάρχουν όρια στην μουσική; Εδώ στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να βάζουμε ταμπέλες κι ετικέτες;

Γκιντίκι: Οι ταμπέλες κι οι ετικέτες που λες υπάρχουν για εμπορικούς και μόνο λόγους. Για τους μουσικούς δεν υπάρχουν όρια στην μουσική. Έτσι, και για εμάς η μουσική είναι μία. Όπως δεν υπάρχουν όρια στην παραδοσιακή μουσική, δεν υπάρχουν όρια γενικά στην μουσική.

MG: Μια μερίδα του κόσμου προτιμά την παραδοσιακή μουσική χωρίς ξένα στοιχεία. Τι έχετε να πείτε;

Γκιντίκι: Καλά κάνει. Ο καθένας το ποτό του (γέλια). Η μουσική που κάνουμε έχει βρει το κοινό της. Σε κάποιους αρέσει, σε κάποιους δεν αρέσει. Δεν προσπαθούμε να κατακτήσουμε τον κόσμο. Είναι απολύτως σεβαστό αυτό που λές. Υπάρχει κόσμος, ακόμα και συνάδελφοι μουσικοί, που έχει ασχοληθεί ακαδημαϊκά με το αντικείμενο και έχει μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση στο θέμα, πιο λαογραφική και προφανώς πιο αυστηρή. 

MG: Ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος σας έρχεται σε λίγες μέρες και τον παρουσιάζετε στο "Αn Club" στις 6 Μαΐου. Τι να περιμένουν οι ακροατές σας;

Γκιντίκι: (Με σοβαρό ύφος) Θα είναι μια... παρουσίαση δίσκου (γέλια)! Και φυσικά, θα υπάρχουν και εκπλήξεις, τις οποίες δεν λέμε, για να παραμείνουν εκπλήξεις. Όσοι μας έχουν δει ζωντανά ξέρουν τι να περιμένουν. Τη συναυλία θα ανοίξει ο φίλος μας μουσικός, ο Γιάγκος ο Χαιρέτης από Κρήτη, και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό. Ο οποίος έχει πάει κι αυτός την κρητική παράδοση ένα βήμα παραπέρα.



MG: Έχει ανακοινωθεί για το Μάιο μια περιοδεία σε Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία. Προφανώς η ιδέα του εξωτερικού υπάρχει. Ωστόσο, το μη ελληνικό κοινό, για τη μουσική που παίζετε, δεν σας τρομάζει;

Γκιντίκι: Έχουμε ξαναβγεί στο εξωτερικό. Από το 2017 βγαίνουμε κάθε χρόνο, απλά φέτος είναι πιο οργανωμένο, έχει την μορφή περιοδείας με πολλές συναυλίες (δεκαπέντε συναυλίες σε περίπου είκοσι ημέρες). Από τις προηγούμενες εμφανίσεις είδαμε ότι υπάρχει μια περιέργεια στο μη ελληνικό κοινό να ακούσει την μουσική μας πρόταση. Ξέρεις τι ήταν καταπληκτικό; Πολλοί άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με την ελληνική παραδοσιακή μουσική, έβρισκαν πολλά κοινά με τις δικές τους παραδοσιακές μουσικές και έρχονταν και μας το έλεγαν. Κάθε λαός έχει την παραδοσιακή του μουσική. Οι μουσικοί δρόμοι και οι κλίμακες που χρησιμοποιούνται είναι παγκόσμιες. Σκέψου για παράδειγμα την πεντατονική. Οπότε, είναι φυσιολογικό να βρίσκουν ομοιότητες και κοινά στοιχεία. Ένας ξένος που δεν καταλαβαίνει την γλώσσα θα δώσει έμφαση μόνο στην μουσική και εκεί επανερχόμαστε σ' αυτό που είπαμε πριν, ότι η μουσική δεν οριοθετείται.

MG: Μια ερώτηση που θα θέλατε πολύ να απαντήσετε και που ποτέ δεν έγινε;

Γκιντίκι: Αυτή (γέλια)! Μάλλον αυτή η ερώτηση θα μείνει αναπάντητη. Ίσως σε επόμενη συνέντευξη να απαντήσουμε. 

MG: Λειτουργείτε ως παρέα πρωτίστως ή ως μουσικοί;

Γκιντίκι: Κατά βάση είμαστε μια παρέα που παίζει μουσική. Κανένας από τους τέσσερεις μας δεν θεωρεί ότι κάνει κάτι ιδιαίτερο ή ξεχωριστό. Είμαστε ισότιμοι και βασικά είμαστε φίλοι, κάτι που θεωρούμε πολύ σημαντικό.

MG: Παιδιά, ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας! Καλοτάξιδος ο δίσκος,  καλοτάξιδοι κι εσείς στην ευρωπαϊκή περιοδεία. Περιμένω εντυπώσεις όταν γυρίσετε.

Γκιντίκι: Εμείς ευχαριστούμε.


Back του δε Roots Vol.1 | ΓΚΙΝΤΙΚΙ - παρουσίαση δίσκου @ An club



ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 8:30 Μ.Μ.

Γκιντίκι

Τάσος Κοφοδήμος - λαούτο, φωνή

Κωνσταντίνος Λάζος - κλαρίνο, γκάιντα, κιθάρα, φωνή

Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου – κρουστά

Θοδωρής Σιούτης – βιολί, φωνή

Αλέξανδρος Καρλής - κοντραμπάσο 


Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Κωνσταντίνο Ρουμελιώτη.

Διαβάστε ακόμα