Ας ξεκινήσουμε από την αρχή:
Μια
φορά κι ένα καιρό, όπως σε όλες τις
όμορφες ιστορίες, ήταν μια παρέα κάπου
στη Θεσσαλονίκη, για την ακρίβεια
τέσσερις φίλοι που έπαιζαν μουσική: Ο
Τάσος, ο Κωνσταντής, ο Θοδωρής κι ο
Κωνσταντίνος. Μια μέρα λοιπόν πήραν τ’
όνομα ενός ταπεινού βουνού που βρίσκεται
έξω από τη Λάρισα κι έφτιαξαν μια μπάντα
με το όνομα Γκιντίκι και πήραν τους
δρόμους, τις πόλεις και τα χωριά με όχημα
την παράδοση και διάθεση για πειραματισμό
δίνοντας έναν νέο αέρα, αναζωογονητικό
και φρέσκο στην «σκονισμένη» απ' τον
χρόνο παραδοσιακή μουσική. Χωρίς σύνορα, ξεκινάνε από τα βουνά της Ηπείρου, τη Μακεδονία και τη Θράκη και φτάνουν μέχρι
τις θάλασσες και τα νησιά, κι ακόμη
παραπέρα, περνούν τα σύνορα
και διασχίζουν τα Βαλκάνια.
Κι
ο δρόμος τους έφερε σε μια γειτονιά της
δυτικής Αθήνας, στο Καματερό, όπου ζουν
πρόσχαροι άνθρωποι. Εκεί λοιπόν, στην
Birka,
που είναι ένα πραγματικά
όμορφο και ζεστό μαγαζί (ό,τι πιο
κοντινό σε αγγλική pub έχω
δει) ήρθαν οι Γκιντίκι με τις μουσικές τους,
να ξεσηκώσουν τον γεμάτο από κόσμο χώρο.
Και το γλέντι ξεκίνησε και δεν έλεγε να κοπάσει. Με πολύ καλή διάθεση και αστείρευτη ενέργεια από τα παιδιά, ταξιδέψαμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Στα νησιά, μικρά και μεγάλα, στη Στερεά, στην Πελοπόννησο, στη Μακεδονία, στην Ήπειρο, στη Θράκη, στον Εύξεινο Πόντο. Για κάθε πατρίδα υπήρχε κι ένα τραγούδι. Και χορός, πολύς χορός, γιατί από τα παλιά χρόνια, η δύναμη της μουσικής σε κάνει να σηκωθείς και να χορέψεις.
Και μας βρήκε το πρωί να χορεύουμε και να τραγουδάμε, γιατί, χρησιμοποιώντας τα λόγια του μεγάλου ποιητή, «εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο».