Πώς η γαλλική pop των '60s συναντά τη νεοϋορκέζικη hip hop; Ο Wax Tailor έχει την απάντηση, και μας προσκαλεί να τη μάθουμε σε δύο συναυλίες στα μέσα Ιουνίου.
Ο Γάλλος παραγωγός της hip-hop και μουσικός Wax Tailor (κατά κόσμον Jean-Christophe Le Saoût) γεννήθηκε στην περιοχή Vermon της Νορμανδίας, και σε λίγο καιρό κλείνει αισίως τα 48 έτη. Η φράση «μισός αιώνας μουσικής δημιουργίας» μπορεί να ακούγεται κλισέ, όμως στην περίπτωσή του ισχύει σε μεγάλο βαθμό.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, απέκτησε τη φήμη του μουσικού που συνδύασε την ορχηστρική μεγαλοπρέπεια, τα beats και τα ραπ στοιχεία σε ένα συνεκτικό στυλ, κυκλοφορώντας συχνά άλμπουμ με κινηματογραφικό χαρακτήρα και με αρκετούς αξιόλογους καλεσμένους (ενδεικτικά: Mark Lanegan, Ghostface Killah των Wu-Tang Clan, Del The Funky Homosapien των Gorillaz, Victoria Bigelow). Έχει αναγνωριστεί ως μία από τις κύριες και καθοριστικές φιγούρες της electro hip-hop/trip-hop σκηνής παγκοσμίως. Με περισσότερες από 800 συναυλίες σε 60 χώρες και πολυάριθμα βραβεία, είναι ο απόλυτος... αναβιωτής του πικάπ (το Wax του ψευδωνύμου του είναι slang για το βινύλιο), ενώ έχει εμφανιστεί ακόμη και με πλήρεις ορχήστρες, μοιράζοντας τη φρέσκια ματιά του στα beats και τα sampling με χιλιάδες κόσμο.
Είχε ήδη κληρονομήσει την αγάπη του για τη μουσική από τον πατέρα του. Στην πορεία μελέτησε αναλυτικά την ατμόσφαιρα των γαλλικών pop τραγουδιών (chansons) της δεκαετίας του 1960, τα οποία άκουγε ο πατέρας του στο σπίτι. Αυτού του είδους η μουσική εξακολουθεί να βρίσκει το ρόλο της στα πιο πρόσφατα έργα του —μερικές φορές χωρίς καν ο ίδιος να το συνειδητοποιεί. Ωστόσο, η πραγματική του αδυναμία βρίσκεται αλλού.
Ο Le Saoût μεγάλωσε στη χρυσή εποχή του hip-hop. Μπορεί να ζούσε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Νέας Υόρκης —εκεί όπου ξεκίνησε το hip-hop—, όμως κατάφερε με τα μέσα της εποχής να γνωρίσει τη συγκεκριμένη κουλτούρα και να ενσωματώσει στον ήχο του πολλά στοιχεία της. Ο ήχος της τόσο ανθηρής ως προς τα μουσικά ήθη μεγαλούπολης διαπέρασε και διαπερνά την αισθητική του. Όχι ότι άλλα μουσικά είδη τον άφηναν ασυγκίνητο, απλά η κουλτούρα του hip-hop ήταν αυτή που τον κέρδισε τελικά. Ίσως η κουλτούρα καθαυτή να τον ενθουσίασε ακόμα περισσότερο και από την ίδια τη μουσική της.
Στη στροφή του millennium ξεκινάει και το μουσικό project που πλέον γνωρίζουμε ως Wax Tailor, με το πρώτο EP να έρχεται το 2004 έχοντας τον τίτλο "Lost The Way". Τα επόμενα χρόνια η καλλιτεχνική δημιουργία του Tailor θα έκανε ακριβώς το ανάποδο από αυτό που περιγράφει ο τίτλος του EP: Θα έβρισκε το δρόμο της. Το μουσικό ταξίδι που μόλις άρχιζε θα είχε πολλά κομμάτια-σταθμούς. Πρώτο από αυτά η διασκεύη στο κλασικό "Que Sera" (από το ντεμπούτο "Tales Of The Forgotten Melodies"), που κυκλοφόρησε το 2005 και ακούγεται εξίσου φρέσκια ακόμα και σήμερα.
Οι επόμενοι σταθμοί αφορούσαν τρία άλμπουμ ("Hope & Sorrow" - 2007, "In The Mood For Life" - 2009 και "Dysty Rainbow From The Dark" - 2012) και ένα live album. Το 2014, έχοντας κλείσει δέκα χρόνια παρουσίας ως Wax Tailor, ο Γάλλος παραγωγός μάς χάρισε το "Phonovisions Symphonic Orchestra", στο οποίο επανεκτέλεσε τα αγαπημένα του κομμάτια με τη συνοδεία 35μελούς ορχήστρας. Οι συναυλίες που συνόδευσαν την κυκλοφορία του συγκεκριμένου ήταν, φυσικά, από τις πιο συγκλονιστικές του.
Η συνέχεια ήρθε με τα "By Any Beats Necessary" (2016), "The Shadow Of Their Suns" (2021) και, στην αρχή της φετινής χρονιάς, με το "Fishing For Accidents". Ο δίσκος έχει πολλά διαφορετικά στυλ, με τους Kuf Knotz, Victoria Bigelow, Mattic, Ill Conscious, David Bars, Voice Monet, Iojii, Jennifer Charles και Mick Jenkins να έχουν την ευκαιρία να λάμψουν και να προσθέσουν τη δική τους μοναδική γεύση στη μίξη. Σε λιγότερο έμπειρα χέρια, αυτό μπορεί να εφερνε ένα κάπως ακατάστατο και χωρίς συνοχή αποτέλεσμα. Όμως, ο Wax Tailor γνωρίζει εδώ και καιρό το πώς να βγάζει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα από μία συνεργασία, πώς να φέρει έναν καλλιτέχνη στα μέτρα του έτσι ώστε να υπηρετήσει το μουσικό του όραμα. Υπάρχουν funky ντραμς, «ζεστές» γραμμές μπάσου και ορχηστρικά δείγματα που δίνουν περίσσιο συναίσθημα στις συνθέσεις.
Κλείνοντας, να πούμε ότι η ολοκλήρωση ενός άλμπουμ είναι πολύ σημαντικό πράγμα για τον Tailor —ίσως το πιο σημαντικό. Ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν είναι κι ο πιο ευχάριστος άνθρωπος όταν μπαίνει στη διαδικασία να φτιάξει νέο άλμπουμ. Η εστίασή του
είναι γενικά εκατό τοις εκατό στο να εμπλουτίσει το καλλιτεχνικό του έργο, να το ζωντανέψει με
έναν πλήρη και προσωπικά αντιπροσωπευτικό τρόπο, θεωρώντας ότι υπάρχει μια σημαντική διαφορά
ανάμεσα στην απλή δημιουργίας μουσικής και στη δημιουργίας ενός άλμπουμ.
