Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Αρετή Σταυροπούλου και μας παραχωρήθηκαν από το tralala.gr.
Το βράδυ της Δευτέρας ήμασταν στη γεμάτη Τεχνόπολη (πάνω από 5.000 άνθρωποι). Μπορεί ο "Κόσμος να μην άλλαξε", ο Αλκίνοος όμως κάνει ότι μπορεί για να διαφοροποιείται σε κάθε εμφάνιση του.
Είναι περίπτωση αυτός ο άνθρωπος. Για ενάμιση χρόνο μας έκανε να αναρωτιόμαστε πως καταφέρνει να γεμίζει 3 ώρες μόνος του. Με τα όργανα και τη φωνή του μόνο... Τη Δευτέρα είχε μαζί του, τους μουσικούς που τον ακολουθούν χρόνια: τον καλύτερο ίσως Έλληνα drummer, Μιχάλη Καπηλίδη, τον πολυοργανίστα Γιώργο Καλούδη, ο οποίος χθες πέρα από τσέλο, έπαιξε και Κρητική λύρα και τον έμπειρο Σωτήρη Λεμονίδη στα πλήκτρα.
Τι κατάφερε με αυτούς;
Τρείς ώρες με γνωστά τραγούδια σε διαφορετικές εκτελέσεις, αλλά και κάποια λιγότερο γνωστά, τα οποία κατάφεραν να κερδίσουν τον κόσμο. Όλους; Όχι, δε θα το έλεγα.
Η επιλογή της Τεχνόπολης έχει θετικά και αρνητικά. Η πρόσβαση στο Γκάζι είναι εύκολη και η περιοχή έχει γίνει δυνατό στέκι τα τελευταία 4-5 χρόνια. Πιο εύκολα πας σε μια συναυλία στην Τεχνόπολη, παρά στο Θέατρο Λυκαβηττού. Εκεί θα πάνε μόνο όσοι είναι καλοί ή πολύ καλοί φίλοι της μουσικής του αντίστοιχου μουσικού. Στην Τεχνόπολη θα έχεις και κόσμο, που έχει επιδερμική σχέση με τα γνωστά τραγούδια του καλλιτέχνη.
Έτσι, πως να κερδίσει ο Αλκίνοος αυτούς που ανήκουν στην τελευταία κατηγορία; Δε νομίζω ότι τον νοιάζει κάτι τέτοιο και καλά κάνει...
Μπορεί να έφυγε λίγος κόσμος, μετά την πάροδο μιάμισης ώρας, αλλά όσοι έμειναν ανταμείφθηκαν και από τις ιδιαίτερες εκτελέσεις τραγουδιών του Ιωαννίδη, αλλά και από τα γνωστά κομμάτια, που τραγουδάμε στις περισσότερες εμφανίσεις του.
Στις 2 πρώτες ώρες, οι επιλογές των τραγουδιών ξένισαν κάποιους. Ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Άλκης Αλκαίος, ο Edgar Alan Poe και ο Μάνος Χατζηδάκις δεν ήταν μέσα σε αυτά που περίμενε το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου. Κι όμως αυτή είναι η μαγεία στις συναυλίες του Αλκίνοου. Μουσική και πάλι μουσική. Ιδιαίτερη, διαφορετική, σε άλλο τόνο, σε άλλο μέτρο.
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ήθελε να δοκιμάσει νέα πράγματα στην Τεχνόπολη. Στόχος του ήταν η προστιθέμενη αξία κι όχι η συνέχεια της δόξας του. Πόσο εύκολο θα ήταν να έμενε μόνο στις επιτυχίες του και να άφηνε τον κόσμο να χειροκροτάει και να τραγουδάει μόνος του, όπως γίνεται σε συναυλίες πολλών γνωστών ονομάτων (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε)...
Η ροκ εκτέλεση του "Ο Κόσμος που αλλάζει" ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, όπως και ο "Χατζηδακιάς", το τραγούδι που έγραψε ο Αλκίνοος για τη Μαρία Φαραντούρη σε στίχους Νίκου Γκάτσου, στο πλαίσιο του αφιερώματος για τα 100 χρόνια του. Ο "Βυθός" κλασσική αξία, όπως και η "Πατρίδα" και η ιστορία του Άη συνονόματου μου ("Τ' Άη Γιωρκού"). Στο encore ξεχώρισαν το "Ήταν ανάγκη", στο οποίο ο κόσμος χειροκροτούσε ρυθμικά από την αρχή, μέχρι το τέλος, ο "Κεμάλ" του Χατζηδάκι, το "Θα μαι κοντά σου" και το αγαπημένο μου "Αδιέξοδο", στο οποίο κλασσικά ο Αλκίνοος μιμήθηκε (για λίγο) τις φωνές των Σαββόπουλου και Αρβανιτάκη.
Στο τέλος μας αποχαιρέτησε ζητώντας ευχαριστώ και συγγνώμη για τα φάλτσα. Ναι, δεν ήταν η καλύτερη του μέρα στο ερμηνευτικό κομμάτι, αλλά μιλάμε πάντα για τον Αλκίνοο. Είναι ψηλά ο πήχης...
Καλό βράδυ Αλκίνοε. Τα λέμε - ελπίζω - σε κάποια Μουσική σκηνή το χειμώνα. Εκεί θα είμαστε λιγότεροι και θα μπορούμε να απολαύσουμε τις έξυπνες ατάκες σου, ανάμεσα στα τραγούδια, που δεν έλειψαν από τη συναυλία της Τεχνόπολης, αλλά θέλαμε όπως πάντα περισσότερα...
Setlist
21:45 Απόγευμα στο δέντρο
Edgar Alan Poe
Μαύρη πεταλούδα
Ο Προσκυνητής
Ο δρόμος σου είσαι εσύ
Η τέλεια παρεξήγηση
Απόψε
Καθρέφτης
Δεν μπορω
Κόσμος πάει κι έρχεται
Σε άδειο θέατρο (του Μάνου Ελευθερίου)
Εναέρια τρένα
Με τόσα ψέματα
Το τέλος του κόσμου
Πλατεία
Το άδειο παράθυρο
Βυθός
Χατζηδακιάς (μελοποιημένο τραγούδι του Αλκίνοου σε ποίηση Ν. Γκάτσου)
Σπασμένο
Εκτός τόπου και χρόνου
Τ' Άη Γιωρκού
Πατρίδα
Όνειρο ήτανε
Ο κόσμος που αλλάζει
Στην αγορά του Αλ Χαλίλι
Έχω μια λέξη
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
encore 0:11
Παράκληση
Ήταν ανάγκη
Κεμάλ
Κόκκινα χείλη
Όσα η αγάπη ονειρεύεται
(Ταξιδιάρα ψυχή)
Θα μαι κοντα σου
Αδιέξοδο 0:36
Το βράδυ της Δευτέρας ήμασταν στη γεμάτη Τεχνόπολη (πάνω από 5.000 άνθρωποι). Μπορεί ο "Κόσμος να μην άλλαξε", ο Αλκίνοος όμως κάνει ότι μπορεί για να διαφοροποιείται σε κάθε εμφάνιση του.
Είναι περίπτωση αυτός ο άνθρωπος. Για ενάμιση χρόνο μας έκανε να αναρωτιόμαστε πως καταφέρνει να γεμίζει 3 ώρες μόνος του. Με τα όργανα και τη φωνή του μόνο... Τη Δευτέρα είχε μαζί του, τους μουσικούς που τον ακολουθούν χρόνια: τον καλύτερο ίσως Έλληνα drummer, Μιχάλη Καπηλίδη, τον πολυοργανίστα Γιώργο Καλούδη, ο οποίος χθες πέρα από τσέλο, έπαιξε και Κρητική λύρα και τον έμπειρο Σωτήρη Λεμονίδη στα πλήκτρα.
Τι κατάφερε με αυτούς;
Τρείς ώρες με γνωστά τραγούδια σε διαφορετικές εκτελέσεις, αλλά και κάποια λιγότερο γνωστά, τα οποία κατάφεραν να κερδίσουν τον κόσμο. Όλους; Όχι, δε θα το έλεγα.
Η επιλογή της Τεχνόπολης έχει θετικά και αρνητικά. Η πρόσβαση στο Γκάζι είναι εύκολη και η περιοχή έχει γίνει δυνατό στέκι τα τελευταία 4-5 χρόνια. Πιο εύκολα πας σε μια συναυλία στην Τεχνόπολη, παρά στο Θέατρο Λυκαβηττού. Εκεί θα πάνε μόνο όσοι είναι καλοί ή πολύ καλοί φίλοι της μουσικής του αντίστοιχου μουσικού. Στην Τεχνόπολη θα έχεις και κόσμο, που έχει επιδερμική σχέση με τα γνωστά τραγούδια του καλλιτέχνη.
Έτσι, πως να κερδίσει ο Αλκίνοος αυτούς που ανήκουν στην τελευταία κατηγορία; Δε νομίζω ότι τον νοιάζει κάτι τέτοιο και καλά κάνει...
Μπορεί να έφυγε λίγος κόσμος, μετά την πάροδο μιάμισης ώρας, αλλά όσοι έμειναν ανταμείφθηκαν και από τις ιδιαίτερες εκτελέσεις τραγουδιών του Ιωαννίδη, αλλά και από τα γνωστά κομμάτια, που τραγουδάμε στις περισσότερες εμφανίσεις του.
Στις 2 πρώτες ώρες, οι επιλογές των τραγουδιών ξένισαν κάποιους. Ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Άλκης Αλκαίος, ο Edgar Alan Poe και ο Μάνος Χατζηδάκις δεν ήταν μέσα σε αυτά που περίμενε το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου. Κι όμως αυτή είναι η μαγεία στις συναυλίες του Αλκίνοου. Μουσική και πάλι μουσική. Ιδιαίτερη, διαφορετική, σε άλλο τόνο, σε άλλο μέτρο.
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ήθελε να δοκιμάσει νέα πράγματα στην Τεχνόπολη. Στόχος του ήταν η προστιθέμενη αξία κι όχι η συνέχεια της δόξας του. Πόσο εύκολο θα ήταν να έμενε μόνο στις επιτυχίες του και να άφηνε τον κόσμο να χειροκροτάει και να τραγουδάει μόνος του, όπως γίνεται σε συναυλίες πολλών γνωστών ονομάτων (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε)...
Η ροκ εκτέλεση του "Ο Κόσμος που αλλάζει" ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς, όπως και ο "Χατζηδακιάς", το τραγούδι που έγραψε ο Αλκίνοος για τη Μαρία Φαραντούρη σε στίχους Νίκου Γκάτσου, στο πλαίσιο του αφιερώματος για τα 100 χρόνια του. Ο "Βυθός" κλασσική αξία, όπως και η "Πατρίδα" και η ιστορία του Άη συνονόματου μου ("Τ' Άη Γιωρκού"). Στο encore ξεχώρισαν το "Ήταν ανάγκη", στο οποίο ο κόσμος χειροκροτούσε ρυθμικά από την αρχή, μέχρι το τέλος, ο "Κεμάλ" του Χατζηδάκι, το "Θα μαι κοντά σου" και το αγαπημένο μου "Αδιέξοδο", στο οποίο κλασσικά ο Αλκίνοος μιμήθηκε (για λίγο) τις φωνές των Σαββόπουλου και Αρβανιτάκη.
Στο τέλος μας αποχαιρέτησε ζητώντας ευχαριστώ και συγγνώμη για τα φάλτσα. Ναι, δεν ήταν η καλύτερη του μέρα στο ερμηνευτικό κομμάτι, αλλά μιλάμε πάντα για τον Αλκίνοο. Είναι ψηλά ο πήχης...
Καλό βράδυ Αλκίνοε. Τα λέμε - ελπίζω - σε κάποια Μουσική σκηνή το χειμώνα. Εκεί θα είμαστε λιγότεροι και θα μπορούμε να απολαύσουμε τις έξυπνες ατάκες σου, ανάμεσα στα τραγούδια, που δεν έλειψαν από τη συναυλία της Τεχνόπολης, αλλά θέλαμε όπως πάντα περισσότερα...
Setlist
21:45 Απόγευμα στο δέντροEdgar Alan Poe
Μαύρη πεταλούδα
Ο Προσκυνητής
Ο δρόμος σου είσαι εσύ
Η τέλεια παρεξήγηση
Απόψε
Καθρέφτης
Δεν μπορω
Κόσμος πάει κι έρχεται
Σε άδειο θέατρο (του Μάνου Ελευθερίου)
Εναέρια τρένα
Με τόσα ψέματα
Το τέλος του κόσμου
Πλατεία
Το άδειο παράθυρο
Βυθός
Χατζηδακιάς (μελοποιημένο τραγούδι του Αλκίνοου σε ποίηση Ν. Γκάτσου)
Σπασμένο
Εκτός τόπου και χρόνου
Τ' Άη Γιωρκού
Πατρίδα
Όνειρο ήτανε
Ο κόσμος που αλλάζει
Στην αγορά του Αλ Χαλίλι
Έχω μια λέξη
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
encore 0:11
Παράκληση
Ήταν ανάγκη
Κεμάλ
Κόκκινα χείλη
Όσα η αγάπη ονειρεύεται
(Ταξιδιάρα ψυχή)
Θα μαι κοντα σου
Αδιέξοδο 0:36