Ανδρέας Πολυζωγόπουλος - Petrichor

Ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, από όταν κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό έργο το 2008, έχει ομολογουμένως εξελιχθεί πολυπλεύρως. Το πέμπτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο "Petrichor" (σ.σ. η μυρωδιά που αναδύεται από το ξηρό έδαφος όταν πέφτουν πάνω του οι σταγόνες της βροχής) αποτελείται από εννέα κομμάτια προσωπικής του σύνθεσης, στα οποία συμπράττουν καταξιωμένοι συνάδελφοί του Πέτρος Κλαμπάνης στο κοντραμπάσο και Wajdi Riahi στο πιάνο.

Ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος με φαρέτρα του την τρομπέτα, το φλούγκελχορν αλλά και τα σχετικά εφέ που δημιουργεί, κατορθώνει να πλάσει εννέα διαφορετικές ατμόσφαιρες που όμως αλληλοταλαντεύονται. Από το πρώτο άκουσμα του δίσκου, ακόμη και το λιγότερο μυημένο στην τζαζ κοινό μπορεί να αφουγκραστεί το ηχητικό και πνευματικό ταξίδι στο οποίο μάλλον αποσκοπεί και ο συνθέτης. Τα διαφορετικά όργανα έχουν χρησιμοποιηθεί με απαράμιλλη δεξιοτεχνία, μαρτυρώντας την άνεση των τριών συντελεστών του δίσκου, καθώς το κάθε κομμάτι γεννά ένα πλήρες και αυτοτελές συναισθηματικό σύμπαν, που όμως διαδέχεται το προηγούμενο, και όλα αυτά με παντελή απουσία κρουστών οργάνων.

Αν και ο δίσκος κυκλοφορεί στις αρχές του χειμώνα, και το άκουσμά του σίγουρα εγκαθιδρύει μια θαλπωρή στιγμών χαλάρωσης σε κάποιο χειμερινό σαλόνι, ταυτόχρονα ευνοεί και συνειρμούς σε καλοκαιρινά σκηνικά, υπό την αυγουστιάτικη ίσως ραστώνη. Το "Petrichor" ίσως να αποτελεί ένα άκουσμα για μια πιο μυημένη κάστα ακροατών, αλλά προσωπικά θα ήταν ένα έργο που θα πρότεινα με σιγουριά σε κάποιον νέο φιλόμουσο που ανακαλύπτει την ελληνική τζαζ σκηνή.

Ως αδιαμφισβήτητος βιρτουόζος, ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος έχει εκμεταλλευτεί καθ’ όλα και με μεγάλη επιτυχία τις δυνατότητες της τρομπέτας, που για μερικούς είναι σχετικά περιοριστικές στα ηχοτόπια που πλάθει. Είναι αλήθεια πως σε πολύ συγκεκριμένες στιγμές ένιωσα πως κάποιες εξάρσεις στα σόλο της τρομπέτας σα να προσπαθούσαν να εκβιάσουν κάποια συναισθηματική κορύφωση, που όμως ερχόταν πιο αβίαστα σε άλλα σημεία των εκάστοτε κομματιών. Αυτό, βέβαια, ουδόλως επηρέασε αρνητικά το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα.

Για τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο αλλά και τους εν λόγω συνεργάτες του έχουν γραφτεί πολλοί διθύραμβοι και το διεθνές τους βιογραφικό αποτελεί μαρτυρία από μόνο του. Δεν ξέρω εάν για τους θαυμαστές του το "Petrichor" αποτελεί τον πλέον αντιπροσωπευτικό του δίσκο, αλλά προσωπικά με κέρδισε περισσότερο από κάθε άλλη δουλειά, ενώ είναι ο δίσκος που θα προτείνω ώστε να συστήσω τον σπουδαίο αυτό μουσικό (τουλάχιστον μέχρι το επόμενό του αριστούργημα).