Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος μίλησε με τον Patrick Campbell Lyons, συνθέτη, μουσικό κι ένα από τα μέλη του θρυλικού συγκροτήματος των Nirvana (αυτών που δημιουργήθηκαν το 1967, όχι της μπάντας του Cobain). Διαβάστε παρακάτω όλα όσα είπαν για τον τελευταίο δίσκο του Campbell, τον Alex Σπυρόπουλο, τη μουσική βιομηχανία κ.α.
MG: Πρώτα απ'όλα το «The 13 Dalis» είναι ένα πραγματικά όμορφο άλμπουμ. Πες μας την ιστορία πίσω από το άλμπουμ.
Patrick Campbell Lyons: Δεν υπάρχει ιστορία πίσω από το άλμπουμ. Μόνο το ίδιο το άλμπουμ και ότι δεν είναι στην πραγματικότητα μια ιστορία. Δεν είναι ένα concept άλμπουμ με μια συνδεόμενη αφήγηση όπως στους Nirvana, η ιστορία του Simon Simopath. Το «The 13 Dalis» είναι 7 τραγούδια που είχα γράψει και 3 τραγούδια που γράφτηκαν με τον Alex Spyropoulos και 3 διασκευές τραγουδιών από συγγραφείς που μου αρέσουν.
Τώρα, αν μιλάμε για την ιστορία των διασκευών αυτό είναι ένα άλλο ταξίδι! Έγραψα για ένα από τα Περιοδικά Hip του Λος Άντζελες, το LA Record και αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να δημοσιευτεί στο mixgrill. Θα αρέσει στους ευρωπαίους αναγνώστες σίγουρα. Ονομάζεται "Κάρμα ή Σύμπτωση". Επανεκτυπώθηκε και παίρνει έπαινο το LA Record, έχει πολλούς cool ανθρώπους. Θα πω στον Karl να στο στείλει... με κανένα κόστος!
MG: Αλήθεια υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο τραγούδι για σένα; Και γιατί;
PCL:. Το Murderland είναι το τραγούδι που αισθάνομαι ότι συνέλαβε το γράψιμο και την παραγωγή του έργου με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο στα αυτιά μου, αλλά και πάλι ήμουν πολύ ευχαριστημένος και με το «Fallin». Δεν ακούω ποτέ οποιοδήποτε άλμπουμ κάνω, αφού κυκλοφορήσει, καθώς τότε ανήκει σε άλλους ανθρώπους και ελπίζω ότι κάνω το καλύτερο δυνατό για να βρω τους σπόρους των τραγουδιών και τα κεφάλαια, ώστε να τα μετατρέψω σε λουλούδια που τραγουδούν για το επόμενο. Αυτό είναι ένα καλό όνομα για μια ψυχεδελική μπάντα; Το πιστεύεις; Το λουλούδια που τραγουδούν. Ίσως το χρησιμοποιήσει κάποιος..
MG: Μπορείς να μου πεις για το θρυλικό Salvador Dali; Τις αναμνήσεις σου...
PCL: Ο Salvador Dali ήταν στη σκηνή μαζί μας σε ένα happening στην τηλεόραση, στη Γαλλική τηλεόραση, τον είχα συνάντησα 2 χρόνια νωρίτερα στο Cadaques (Ισπανία) στο σπίτι του και στην παραλία. Μια τρελή ναρκισσιστική μεγαλοφυΐα. Οι αναμνήσεις μου από εκείνες τις περιπτώσεις περιγράφονται λεπτομερώς με μια λεπτή επίστρωση LSD στο βιβλίο μου «Ψυχεδελικές μέρες» που διατίθεται από www.psychedelicdays.com. Αγοράστε το παιδιά!
MG: Και τι γίνεται με τον Alex Spyropoulos και τους NIRVANA πίσω στη δεκαετία του εξήντα; Είμαι Έλληνας ξέρεις!
PCL: Ο Alex και εγώ είμαστε σε κοντινή επαφή, επειδή έχουμε μια κυκλοφορία των Nirvana στις ΗΠΑ φέτος ή στις αρχές του 2012. Πάντα ήμασταν φίλοι και παραμένουμε, για αυτό και γράφουμε μερικές φορές ένα τραγούδι ή δύο... μόνο για το crack! Δε μιλώ για το ναρκωτικό! Το crack είναι μια λέξη που περιγράφει το γράψιμο, το τραγούδι, το χορό, την ποίηση και το ποτό, όλα σε ένα, χρησιμοποιώντας το πρώτο γράμμα κάθε λέξης με την ιρλανδική μετάφρασή του. Απλά πηγαίνετε σε μια ιρλανδική παμπ στην πόλη σας και ζητήστε από τον μπάρμαν. «Υπάρχει crack εδώ;» Εάν σας πετάξει στο δρόμο δε θα φταίω εγώ!
MG: Τι γνώμη έχετε για τη μουσική βιομηχανία στις μέρες μας;
PCL: Όχι καλή για να είμαι ειλικρινής. Όσο μπορώ θα κάνω μουσική και θα γράφω, αν ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που τους αρέσει αυτό που κάνω. Είμαι η δική μου βιομηχανία και ο δικός μου άνθρωπος. Ανέκαθεν ήμουν, ακόμα και όταν είχα υπογράψει με μεγάλες εταιρίες όπως η Universal / island όπου εξακολουθούν να είναι οι ηχογραφήσεις των Nirvana, ή αν είμαι σε μια ανεξάρτητη εταιρία, όπως η GRA, είναι ακόμα τα τραγούδια και τα γραπτά που τους ενδιαφέρουν. Δεν είναι το χρώμα των ματιών μου, το οποίο για όποιον ενδιαφέρεται ... είναι πράγματι μπλε!
MG: Δουλεύεις πάνω σε ένα νέο project; Το 2011 ή ...;
PCL: Ναι, επέστρεψα μόλις από το Μαρόκο, όπου ταξίδευα για 6 εβδομάδες και έφερα πίσω μαζί μου ένα ολοκληρωμένο και 2 σχεδόν ολοκληρωμένα νέα τραγούδια, τα οποία ήταν σαν να πίνεις σαμπάνια διατηρημένη δροσερή από μια πηγή. Άλλοι μπορεί να πουν, σα μάννα εξ ουρανού. Δεν είχα γράψει τίποτα για ένα χρόνο. Η προώθηση του βιβλίου στην Αμερική και την Αγγλία με είχε αφήσει σε κατάσταση ζόμπι, κενό. Καθόλου δημιουργική ενέργεια και για έναν τραγουδοποιό, που είναι μια πολύ απελπισμένη θέση για να είσαι, αλλά τώρα όλα είναι καλά και ευχαριστώ το Θεό και ανυπομονώ να σκάψω μια πλούσια φλέβα του τραγουδιού και να το υποστηρίξω τους επόμενους μήνες ..
MG: Και κλείνοντας τη συνέντευξη, μπορείς να μου πεις τα 5 αγαπημένα σου άλμπουμ όλων των εποχών;
PCL: Playback, The apple tree theatre
Forever changes, Love.
Trout mask replica, Captain Beefheart.
XO, Elliott Smith.
UFO, Jim Sullivan
Ευχαριστώ για τις ερωτήσεις. Αγάπη και Ειρήνη.
MG: Πρώτα απ'όλα το «The 13 Dalis» είναι ένα πραγματικά όμορφο άλμπουμ. Πες μας την ιστορία πίσω από το άλμπουμ.
Patrick Campbell Lyons: Δεν υπάρχει ιστορία πίσω από το άλμπουμ. Μόνο το ίδιο το άλμπουμ και ότι δεν είναι στην πραγματικότητα μια ιστορία. Δεν είναι ένα concept άλμπουμ με μια συνδεόμενη αφήγηση όπως στους Nirvana, η ιστορία του Simon Simopath. Το «The 13 Dalis» είναι 7 τραγούδια που είχα γράψει και 3 τραγούδια που γράφτηκαν με τον Alex Spyropoulos και 3 διασκευές τραγουδιών από συγγραφείς που μου αρέσουν.
Τώρα, αν μιλάμε για την ιστορία των διασκευών αυτό είναι ένα άλλο ταξίδι! Έγραψα για ένα από τα Περιοδικά Hip του Λος Άντζελες, το LA Record και αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να δημοσιευτεί στο mixgrill. Θα αρέσει στους ευρωπαίους αναγνώστες σίγουρα. Ονομάζεται "Κάρμα ή Σύμπτωση". Επανεκτυπώθηκε και παίρνει έπαινο το LA Record, έχει πολλούς cool ανθρώπους. Θα πω στον Karl να στο στείλει... με κανένα κόστος!
MG: Αλήθεια υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο τραγούδι για σένα; Και γιατί;PCL:. Το Murderland είναι το τραγούδι που αισθάνομαι ότι συνέλαβε το γράψιμο και την παραγωγή του έργου με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο στα αυτιά μου, αλλά και πάλι ήμουν πολύ ευχαριστημένος και με το «Fallin». Δεν ακούω ποτέ οποιοδήποτε άλμπουμ κάνω, αφού κυκλοφορήσει, καθώς τότε ανήκει σε άλλους ανθρώπους και ελπίζω ότι κάνω το καλύτερο δυνατό για να βρω τους σπόρους των τραγουδιών και τα κεφάλαια, ώστε να τα μετατρέψω σε λουλούδια που τραγουδούν για το επόμενο. Αυτό είναι ένα καλό όνομα για μια ψυχεδελική μπάντα; Το πιστεύεις; Το λουλούδια που τραγουδούν. Ίσως το χρησιμοποιήσει κάποιος..
MG: Μπορείς να μου πεις για το θρυλικό Salvador Dali; Τις αναμνήσεις σου...
PCL: Ο Salvador Dali ήταν στη σκηνή μαζί μας σε ένα happening στην τηλεόραση, στη Γαλλική τηλεόραση, τον είχα συνάντησα 2 χρόνια νωρίτερα στο Cadaques (Ισπανία) στο σπίτι του και στην παραλία. Μια τρελή ναρκισσιστική μεγαλοφυΐα. Οι αναμνήσεις μου από εκείνες τις περιπτώσεις περιγράφονται λεπτομερώς με μια λεπτή επίστρωση LSD στο βιβλίο μου «Ψυχεδελικές μέρες» που διατίθεται από www.psychedelicdays.com. Αγοράστε το παιδιά!
MG: Και τι γίνεται με τον Alex Spyropoulos και τους NIRVANA πίσω στη δεκαετία του εξήντα; Είμαι Έλληνας ξέρεις!
PCL: Ο Alex και εγώ είμαστε σε κοντινή επαφή, επειδή έχουμε μια κυκλοφορία των Nirvana στις ΗΠΑ φέτος ή στις αρχές του 2012. Πάντα ήμασταν φίλοι και παραμένουμε, για αυτό και γράφουμε μερικές φορές ένα τραγούδι ή δύο... μόνο για το crack! Δε μιλώ για το ναρκωτικό! Το crack είναι μια λέξη που περιγράφει το γράψιμο, το τραγούδι, το χορό, την ποίηση και το ποτό, όλα σε ένα, χρησιμοποιώντας το πρώτο γράμμα κάθε λέξης με την ιρλανδική μετάφρασή του. Απλά πηγαίνετε σε μια ιρλανδική παμπ στην πόλη σας και ζητήστε από τον μπάρμαν. «Υπάρχει crack εδώ;» Εάν σας πετάξει στο δρόμο δε θα φταίω εγώ!
MG: Τι γνώμη έχετε για τη μουσική βιομηχανία στις μέρες μας;PCL: Όχι καλή για να είμαι ειλικρινής. Όσο μπορώ θα κάνω μουσική και θα γράφω, αν ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που τους αρέσει αυτό που κάνω. Είμαι η δική μου βιομηχανία και ο δικός μου άνθρωπος. Ανέκαθεν ήμουν, ακόμα και όταν είχα υπογράψει με μεγάλες εταιρίες όπως η Universal / island όπου εξακολουθούν να είναι οι ηχογραφήσεις των Nirvana, ή αν είμαι σε μια ανεξάρτητη εταιρία, όπως η GRA, είναι ακόμα τα τραγούδια και τα γραπτά που τους ενδιαφέρουν. Δεν είναι το χρώμα των ματιών μου, το οποίο για όποιον ενδιαφέρεται ... είναι πράγματι μπλε!
MG: Δουλεύεις πάνω σε ένα νέο project; Το 2011 ή ...;
PCL: Ναι, επέστρεψα μόλις από το Μαρόκο, όπου ταξίδευα για 6 εβδομάδες και έφερα πίσω μαζί μου ένα ολοκληρωμένο και 2 σχεδόν ολοκληρωμένα νέα τραγούδια, τα οποία ήταν σαν να πίνεις σαμπάνια διατηρημένη δροσερή από μια πηγή. Άλλοι μπορεί να πουν, σα μάννα εξ ουρανού. Δεν είχα γράψει τίποτα για ένα χρόνο. Η προώθηση του βιβλίου στην Αμερική και την Αγγλία με είχε αφήσει σε κατάσταση ζόμπι, κενό. Καθόλου δημιουργική ενέργεια και για έναν τραγουδοποιό, που είναι μια πολύ απελπισμένη θέση για να είσαι, αλλά τώρα όλα είναι καλά και ευχαριστώ το Θεό και ανυπομονώ να σκάψω μια πλούσια φλέβα του τραγουδιού και να το υποστηρίξω τους επόμενους μήνες ..
MG: Και κλείνοντας τη συνέντευξη, μπορείς να μου πεις τα 5 αγαπημένα σου άλμπουμ όλων των εποχών;
PCL: Playback, The apple tree theatre
Forever changes, Love.
Trout mask replica, Captain Beefheart.
XO, Elliott Smith.
UFO, Jim Sullivan
Ευχαριστώ για τις ερωτήσεις. Αγάπη και Ειρήνη.