Ένας μουσικός που το κοινό έχει αγαπήσει για την μουσική επένδυση που χάρισε σε μία μαγική ταινία, την Amelie είναι ο Γάλλος συνθέτης και πολύ-οργανοπαίχτης Yann Tiersen. Ο Tiersen ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το νέο του άλμπουμ Skyline στις 17 Οκτωβρίου από τη Mute Records. Στην συναυλιακή περιοδεία που θα ακολουθήσει έχει εντάξει ήδη την Ελλάδα, με τις τρεις εμφανίσεις του σε Λάρισα (Bowling center), Θεσσαλονίκη (Principal club theater) και Αθήνα (Fuzz club) στις 17, 18 και 19 Νοεμβρίου αντίστοιχα.
O Tiersen σε συνέντευξη με τον Dan Lucas για το DrownedinSound.com δηλώνει για το μουσικό του ύφος ότι δεν έχει αλλάξει, απλά εξελίσσεται. Τα ακούσματά και οι επιρροές του παραμένουν ίδιες μέσα στα χρόνια από την άγρια εφηβεία του και από αυτές ξεχωρίζει τους post-punk Joy Division και The Stooges. Για αυτούς που τον αγάπησαν μέσα από τα βαλς του soundtrack του Amelie, δηλώνει ότι ο ήχος αυτός ήταν ένα συνονθύλευμα των δύο πρώτων δουλειών του, La Valse des Monstres και Rue des Cascades.
Μετά από πενταετή σιωπή, ο Tiersen κυκλοφόρησε το σκοτεινό και εναλλακτικό άλμπουμ Dust Lane το 2010, όπου άφησε πίσω τον κλασικό ήχο του πιάνου και εξερεύνησε στα άκρα τον δυναμισμό της ηλεκτρικής κιθάρας, αλλά και την απλότητα της ακουστικής. Την πορεία αυτή θα ακολουθήσει και στο επερχόμενο άλμπουμ Skyline, όπου πειραματίζεται συνεχώς με νέα μουσικά όργανα. Ο ίδιος δηλώνει ότι 'δεν πρόκειται για μουσική στροφή, αλλά για φυσική εξέλιξη η οποία προήλθε μέσα από την συνεχή εξερεύνηση και τον πειραματισμό' (It’s a case of natural progress, he patiently explains: continuing to explore new avenues and try new things rather than suddenly deciding to take a complete left turn). Η εξέλιξη αυτή τον απωθεί από το να παίζει παλαιότερες συνθέσεις του στις συναυλίες (ενημερωτικά στην περιοδεία του θα παίξει μόνο τα νέα του τραγούδια), αφού ακόμα και οι ζωντανές εμφανίσεις είναι για αυτόν διαδικασίες σύνθεσης και δημιουργικότητας (the reason that he won’t be playing any old material on the upcoming tour).
Σύμφωνα με το review του MusicOMH, το νέο άλμπουμ έχει σκοτεινούς στίχους, αλλά πιο ευχάριστη μουσική από το προηγούμενο, Dust lane. Στο τραγούδι The Gutter που θα ακούσετε στη συνέχεια, κλέβει λίγο από τον αέρα των Sigur Ros, καθώς συνεργάζεται με τον Ken Thomas, παραγωγό του συγκροτήματος. Στο ίδιο review, ο ήχος του συγκρίνεται με τους Interpol και τον μινιμαλισμό της ακουστικής κιθάρας ακολουθούμενο από έναν ξαφνικό μεγαλειώδη θόρυβο που ταιριάζει μόνο σε στάδια.
Η διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών είναι για τον Tiersen μία περίοδος μοναχικότητας. Προτιμάει την απομόνωση του σπιτιού του για να το μετατρέψει σε studio. Τις περισσότερες φορές άλλωστε δεν έχει την ανάγκη άλλων μουσικών, καθώς χρησιμοποιεί πολλαπλά μουσικά όργανα και πειραματίζεται στη μάθηση καινούριων. Για τα φωνητικά μόνο χρησιμοποιεί guest μουσικούς, αν και προσπαθεί να συνδράμει και ο ίδιος και για τα κρουστά έχει μόνιμη συνεργασία με τον drummer Neil Turpin, καθώς αρέσκεται στον τρόπο που παίζει ( I play most of the instruments myself; just some [guest] vocalists, although I do some of the vocals, and my drummer).
Αναφερόμενος στην κατάσταση που βρίσκεται η μουσική βιομηχανία με την πειρατεία, δεν δηλώνει εντελώς κατά, γιατί για αυτόν όπως και για άλλους μη mainstream καλλιτέχνες μάλλον λειτούργησε ωφελιμιστικά. Το κοινό του έγινε ευρύτερο στις συναυλίες και δεν έχει πρόβλημα 'αν κάποιος ακούσει τη μουσική του και μετά την αγοράσει, είναι εντάξει' (if someone hears my music then buys the record, then OK). Δεν διαχωρίζει την ποιότητα των MP3 από αυτή τον CD, αλλά δηλώνει λάτρης του βινυλίου και φυσικά του ζωντανού ήχου που είναι τα πάντα για αυτόν (CD is no more real than that, an MP3. Live is where it’s at... but I like vinyl, vinyl is cool)
Ακούστε τα δύο νέα τραγούδια του από το άλμπουμ Skyline παρακάτω (Πηγή: Drowned in the Sound, MusicOMH).
Monuments
The Gutter
O Tiersen σε συνέντευξη με τον Dan Lucas για το DrownedinSound.com δηλώνει για το μουσικό του ύφος ότι δεν έχει αλλάξει, απλά εξελίσσεται. Τα ακούσματά και οι επιρροές του παραμένουν ίδιες μέσα στα χρόνια από την άγρια εφηβεία του και από αυτές ξεχωρίζει τους post-punk Joy Division και The Stooges. Για αυτούς που τον αγάπησαν μέσα από τα βαλς του soundtrack του Amelie, δηλώνει ότι ο ήχος αυτός ήταν ένα συνονθύλευμα των δύο πρώτων δουλειών του, La Valse des Monstres και Rue des Cascades.
Μετά από πενταετή σιωπή, ο Tiersen κυκλοφόρησε το σκοτεινό και εναλλακτικό άλμπουμ Dust Lane το 2010, όπου άφησε πίσω τον κλασικό ήχο του πιάνου και εξερεύνησε στα άκρα τον δυναμισμό της ηλεκτρικής κιθάρας, αλλά και την απλότητα της ακουστικής. Την πορεία αυτή θα ακολουθήσει και στο επερχόμενο άλμπουμ Skyline, όπου πειραματίζεται συνεχώς με νέα μουσικά όργανα. Ο ίδιος δηλώνει ότι 'δεν πρόκειται για μουσική στροφή, αλλά για φυσική εξέλιξη η οποία προήλθε μέσα από την συνεχή εξερεύνηση και τον πειραματισμό' (It’s a case of natural progress, he patiently explains: continuing to explore new avenues and try new things rather than suddenly deciding to take a complete left turn). Η εξέλιξη αυτή τον απωθεί από το να παίζει παλαιότερες συνθέσεις του στις συναυλίες (ενημερωτικά στην περιοδεία του θα παίξει μόνο τα νέα του τραγούδια), αφού ακόμα και οι ζωντανές εμφανίσεις είναι για αυτόν διαδικασίες σύνθεσης και δημιουργικότητας (the reason that he won’t be playing any old material on the upcoming tour).Σύμφωνα με το review του MusicOMH, το νέο άλμπουμ έχει σκοτεινούς στίχους, αλλά πιο ευχάριστη μουσική από το προηγούμενο, Dust lane. Στο τραγούδι The Gutter που θα ακούσετε στη συνέχεια, κλέβει λίγο από τον αέρα των Sigur Ros, καθώς συνεργάζεται με τον Ken Thomas, παραγωγό του συγκροτήματος. Στο ίδιο review, ο ήχος του συγκρίνεται με τους Interpol και τον μινιμαλισμό της ακουστικής κιθάρας ακολουθούμενο από έναν ξαφνικό μεγαλειώδη θόρυβο που ταιριάζει μόνο σε στάδια.
Η διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών είναι για τον Tiersen μία περίοδος μοναχικότητας. Προτιμάει την απομόνωση του σπιτιού του για να το μετατρέψει σε studio. Τις περισσότερες φορές άλλωστε δεν έχει την ανάγκη άλλων μουσικών, καθώς χρησιμοποιεί πολλαπλά μουσικά όργανα και πειραματίζεται στη μάθηση καινούριων. Για τα φωνητικά μόνο χρησιμοποιεί guest μουσικούς, αν και προσπαθεί να συνδράμει και ο ίδιος και για τα κρουστά έχει μόνιμη συνεργασία με τον drummer Neil Turpin, καθώς αρέσκεται στον τρόπο που παίζει ( I play most of the instruments myself; just some [guest] vocalists, although I do some of the vocals, and my drummer).Αναφερόμενος στην κατάσταση που βρίσκεται η μουσική βιομηχανία με την πειρατεία, δεν δηλώνει εντελώς κατά, γιατί για αυτόν όπως και για άλλους μη mainstream καλλιτέχνες μάλλον λειτούργησε ωφελιμιστικά. Το κοινό του έγινε ευρύτερο στις συναυλίες και δεν έχει πρόβλημα 'αν κάποιος ακούσει τη μουσική του και μετά την αγοράσει, είναι εντάξει' (if someone hears my music then buys the record, then OK). Δεν διαχωρίζει την ποιότητα των MP3 από αυτή τον CD, αλλά δηλώνει λάτρης του βινυλίου και φυσικά του ζωντανού ήχου που είναι τα πάντα για αυτόν (CD is no more real than that, an MP3. Live is where it’s at... but I like vinyl, vinyl is cool)
Ακούστε τα δύο νέα τραγούδια του από το άλμπουμ Skyline παρακάτω (Πηγή: Drowned in the Sound, MusicOMH).
Monuments
The Gutter