Ο νέος τραγουδοποιός Νίκος Ζουρνής μάς συστήθηκε δισκογραφικά μέσω του άλμπουμ Χιλιόμετρα, που κυκλοφόρησε το 2009 από το label Μικρός Ήρως, αλλά και μέσω των συνεργασιών του με τη Μαρία Λούκα και τον Μανώλη Λιδάκη. Για χάρη του Gimme 10, δέχτηκε να κάνει ένα διάλειμμα από τις ζωντανές εμφανίσεις του, αλλά και από τις ηχογραφήσεις της δεύτερης δισκογραφικής δουλειά του, για να μάς παρουσιάσει τους αγαπημένους του δίσκους.1. Λιποτάκτες – Μίκης Θεοδωράκης/Γιάννης Θεοδωράκης (1960)
Λατρεύω το σύνολο του έργου του Μίκη Θεοδωράκη. Όμως, έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα τραγούδια όπου μελοποιεί στίχους του αδερφού του, Γιάννη Θεοδωράκη. Τέσσερα από αυτά αποτελούν τον υπέροχο κύκλο τραγουδιών, Λιποτάκτες.
2. The Afternoon Of A Faun – Claude Debussy
Όταν θέλω να ακούσω ορχηστρική μουσική είναι η πρώτη μου επιλογή. Μαγεία.
3. Kind Of Blue – Miles Davis (1959)
Ο Miles Davis μπαίνει στο στούντιο μαζί με 6 μουσικούς-αστέρια της jazz (ανάμεσά τους ο John Coltrane και ο Bill Evans) και γράφουν με τη μία (χωρίς πρόβες, μόνο με κάποια προσχέδια του Davis) ένα αριστούργημα. Η ατμόσφαιρα των παιξιμάτων διαπερνάει τα ηχεία και σε τυλίγει. Νομίζεις ότι παίζουν μπροστά σου…
4. Songs Of Leonard Cohen - Leonard Cohen (1967)
Απλές και ταυτόχρονα εξαίσιες μελωδίες, στίχοι – ποίηση, μια ζεστή κιθάρα και μια χρυσή φωνή. Τι άλλο να θέλω; Βαθιά συγκίνηση διατρέχει κάθε τραγούδι. Διαβάζω πάλι τη βιογραφία του αυτές τις μέρες. Μεγάλος ταξιδευτής.
5. 13.000 Μέρες – Σωκράτης Μάλαμας (1998)
Θα μπορούσα να διαλέξω οποιονδήποτε δίσκο του Σωκράτη Μάλαμα. Επιλέγω αυτόν ως αγαπημένο για τους εξής λόγους: α) Συναντιούνται πρώτη φορά οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου με την κιθάρα του Μάλαμα και η χημεία είναι εκρηκτική. β) Μου αρέσει πολύ η ενορχήστρωση και η ατμόσφαιρα του δίσκου. γ) Υπάρχει μελοποιημένο το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη, Δεκέμβρης 1903. δ) Για το τραγούδι Έρωτες σε στίχους Φωτεινής Λαμπρίδη.
6. Modern Times – Bob Dylan (2006)
Άλλος αγαπημένος. Ακούω όλους τους δίσκους του, διαβάζω όποιο βιβλίο τον αφορά και βλέπω όποιες ταινίες περιγράφουν τη ζωή του. Επιλέγω έναν πρόσφατο δίσκο του και σας προτρέπω να ακούσετε το τελευταίο κομμάτι, το Ain’t Talkin'. Μα γίνεται να υπάρχει τέτοιο τραγούδι;
7. Τραγούδια Για Τους Μήνες – Ελευθερία Αρβανιτάκη/Δημήτρης Παπαδημητρίου (1996)
Εξαιρετικός δίσκος της δεκαετίας του ’90. Δεν έχω σταματήσει να τον ακούω. Το τραγούδι «Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες» σε ποίηση Μαρίας Πολυδούρη είναι οριακό για μένα. Εξαίσια σύζευξη λόγου και μουσικής και υπέροχη ερμηνεία από την Ελευθερία Αρβανιτάκη σε όλα τα τραγούδια. Να επισημάνω ότι μελοποιούνται ποιήματα της Σαπφούς, του Οδυσσέα Ελύτη, του Κώστα Γ. Καρυωτάκη και του Μιχάλη Γκανά. Δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
8. Djangology – Django Reindhardt (2005)
Δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν ακούω αυτή τη μουσική εκστασιάζομαι! Δεν έχω τέτοιες καταβολές από παιδί και όμως με συνεπαίρνει αυτό το είδος. Μνημονεύω αυτό τον άνθρωπο. Ιδιοφυής.
9. Η Εκδίκηση Της Γυφτιάς – Νίκος Ξυδάκης/Μανώλης Ρασούλης (1978)
Χιλιάδες φορές ακρόασης και μέθεξης. Με συντροφεύει από παιδί ο δίσκος. Το τραγούδι «Βρέχει στην εθνική οδό» είναι από τα πρώτα που θυμάμαι. Μου το τραγουδούσε μεταξύ άλλων ο πατέρας μου όταν ήμουνα μικρός.
10. 16 Ρεμπέτικα Τραγούδια Με Κιθάρα – Δημήτρης Μυστακίδης (2006) / Αιγαιοπελαγίτικα Περάσματα – Νίκος Οικονομίδης (2003)Επιτρέψτε μου την παρασπονδία… Οι δίσκοι μού βγαίνουν 11 αλλά αδυνατώ να παραλείψω κάποιον από αυτούς. Βάζω τους δύο τελευταίους δίσκους μαζί. Ο ένας έχει ρεμπέτικα τραγούδια (από Α. Κωστή και Π. Τούντα μέχρι Μ. Βαμβακάρη και Μ. Χιώτη) παιγμένα με κιθάρες από τον Δημήτρη Μυστακίδη και ο άλλος παραδοσιακά και συνθέσεις του Νίκου Οικονομίδη. Είναι και οι δύο καταπληκτικοί μουσικοί και φέρουν έναν ολόκληρο πολιτισμό.