Ήταν ανάγκη επιβεβλημένη να δούμε την παράσταση με την διαφορετική διανομή ρόλων, την λεγόμενη του Δευτερότριτου.
Η του Δευτερότριτου παράσταση με την του Σαββατοκύριακου κρατάει το ίδιο νυστέρι αλλά κάνοντας ελαφρώς άλλη τομή. Πιο άγρια του Δευτερότριτου και πιο απενεχοποιημένη, τουλάχιστον έτσι αντανακλούσε πάνω μου η σκιά της!
Η ιστορία ξεκινάει στο κελί μιας έκπτωτης παρουσιάστριας όπου βρίσκεται έγκλειστη για ένα έγκλημα πάθους που δεν έπραξε ποτέ! Τουλάχιστον όχι πρακτικά αν και πήρε την ευθύνη του φόνου. Ίσως έτσι λυτρώνεται με μια στιγμή υπερβατικής εντιμότητας όσο και καταριέται τον εαυτό της. Παράλληλα τελεί εν αγνοία της (;) θεματοφύλακας των απανταχού φονικών του ίδιου παρανομαστή. Ύστατη οικοδέσποινα των μικρών ιστοριών του ανθρώπου που αποκλίνει λογικής συνέπειας και αμφιταλαντεύεται από την αδυναμία της καρδιάς έως τις ατραπούς του μυαλού κάποιου σχιζοφρενή διπλανού μας.
Εμένα, εσένα!
Εμένα, εσένα!
Η ιδέα μιας οικουμενικής ιστορίας του καλύτερου εαυτού μας που σε δόλια στιγμή μπορεί να συναπαντηθεί με τον καλύτερο κακό εαυτό μας είναι εξαιρετική όσο και διαχρονική. Ο συγγραφέας Παναγιώτης Μπρατάκος επιλέγει το μοτίβο του πληθυντικού για να φτιάξει τις '' Μικρές ιστορίες φόνων'' με αποτέλεσμα, μοιραίο κατά την γνώμη μου, αλλού να χάνει και αλλού να κερδίζει. Ή όπως θέλει το αισθάνεται ο καθένας. Στα μάτια μου, εξιστορεί αρκετά ημερολογιακά με την έννοια ότι δεν βάζει στο μικροσκόπιο τα μεγάλα ΄΄γιατί΄΄ που οδηγούν τον εκάστοτε ήρωα του στο φόνο. Από την άλλη, κερδίζει στο ίδιο παραπάνω γεγονός, που σε ένα γεμάτο 2ωρο περνάνε φωτογραφικά από μπροστά σου, μερικές από τις πιο βαθιές όσο και πρωτόγονες αλήθειες. Ο έρωτας που οξύνει την κτητικότητα, η αγάπη που γίνεται πατρογονική φυλακή και βιασμός του μέλλοντος, ο εθισμός στον άνθρωπο μέσα από τον εθισμό στις ουσίες και η ουσία του εθισμού(;) που παράγει μπάσταρδα και ανεξέλεγκτα γεγονότα, το υπέροχο ταξίδι του μυαλού στην κόλαση της τρέλας.
Σίγουρα, τελικά, μου αφήνει την μυρωδιά της υπόσχεσης η γραφή του!
Στην σκηνοθεσία ο Δημήτρης Καρατζιάς και σεβόμενος το κείμενο, πράγμα που έχω παρατηρήσει και σε άλλες παραστάσεις, αφήνει τις λέξεις να αναπνέουν από σκηνοθετικές ακροβασίες και φανφαρονισμούς. Καταφέρνει επίσης μαζί με τον συγγραφέα να μην έχει αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή μιας και είναι όλοι οι ηθοποιοί και κανένας. Πρωταγωνιστεί το θέατρο, πράγμα δύσκολο αν όχι σπάνιο, και ο ηθοποιός είναι ο κανταδόρος του. Για όλους του ηθοποιούς, νεότερους και παλαιότερους, το μόνο που θέλω να αναφέρω είναι ο σεβασμός που βγάζουν όλοι όσοι είχαν λέξεις να υπηρετήσουν χωρίς να πνιγούν από την γλυκάδα του ήχου και του χρόνου που καταλαμβάνουν στο χώρο! Δεν ξεχώρισα κανέναν και το αναφέρω με ενθουσιασμό, γιατί χάρηκα πολύ που δεν συνέβη αν σκεφτείς την ειρωνεία της εξίσωσης τέχνη επί θέατρο δια τον καλλιτέχνη!
Αν την δεις, που το προτείνω ανεπιφύλακτα, την κουβεντιάζουμε!
Δεν είναι λίγο να αντέχει κάτι κριτικής!
Ζητήσαμε εξηγήσεις μέσω τις ανάκρισης από τον συγγραφέα Παναγιώτη Μπρατάκο.
Ίδια παράσταση με δύο διαφορετικές εκδοχές... Γιατί;;
Αυτό ήταν μια ιδέα του Δημήτρη (Καρατζιάς). Το ίδιο το κείμενο όπως έχει γραφτεί μιλάει για το διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβάνονται το ίδιο το γεγονός δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Παραδείγματος χάριν, αν δύο άνθρωποι χωρίσουν διαφορετικά θα σκεφτεί ο ένας γιατί χώρισε, διαφορετικά ο άλλος και διαφορετικές θα είναι οι ματιές των τρίτων σε αυτό. Οπότε το θέμα είναι πού κρύβεται η αλήθεια;! Ένας τρόπος για να την εντοπίσουμε είναι να την παρουσιάσουμε μέσα από διφορετικές οπτικές...Έτσι λοιπόν προέκυψαν δύο παραστάσεις στις οποίες το ίδιο το κείμενο έχει διαφορετικό τέλος. Δίνει μια άλλη εκδοχή των πραγμάτων, φωτίζει καλύτερα τον χαρακτήρα και τελικά “παίζει” με το τι είναι “αλήθεια” και τι “ψέμα”.
Στις δύο παραστάσεις υπάρχει διαφορετικό καστ. Μετά απο ποιά ανάγκη γεννήθηκε;;
Οι ηθοποιοί είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους ακόμα και ηλικιακά. Ερμηνεύοντας όμως, τον ίδιο ρόλο. Πιστεύω πως με αυτόν τον τρόπο, ο θεατής μπορεί να κοιτάξει το έργο από μία άλλη οπτική από αυτήν που είχε το Σαββατοκύριακο.
Το κεντρικό θέμα της παράστασης είναι ο έρωτας και πως τον αντιλαμβάνονται και εν τέλει πως τον ζει ο καθένας από μας...
Ο έρωτας από τότε που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας με έναν τρόπο αρχίζουμε και να ερωτευόμαστε. Είναι αυτός που έχει περισσότερο απασχολήσει τα βράδια μας και το “εγώ” μας περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο. Στη συγκεκριμένη παράσταση θέλαμε να εξετάσουμε τα όρια. Σίγουρα κάποιοι από μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας φτάνουμε σε οριακές καταστάσεις, φαντασιωνόμαστε βίαιες καταστάσεις. Σίγουρα οι πρωταγωνιστές αυτής της παράστασης τα ξεπέρασαν αυτά σε πρώτο επίπεδο. Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως μπορεί ο θεατής να δει το “μέχρι το όριο”. Έτσι καταλήγουμε στο ερώτημα τί είναι τελικά όριο; Ποιός είναι θύτης, ποιος το θύμα; Και τελικά ποιος είναι ο “φόνος”; Γιατί κάποιες φορές ο φόνος είναι το αποτέλεσμα. Πριν από αυτό όμως έχει συντελεστεί ο ψυχικός φόνος ή ένας συναισθηματικός φόνος.
Εσύ, εκτός από συγγραφέας είσαι και ηθοποιός. Αυτό πού σε βοήθησε πιστεύεις;
Η φαντασία σε βοηθάει να δημιουργήσεις ένα κείμενο ενώ η υποκριτική σε βοηθάει να δημιουργήσεις τη σκάλα που πρέπει κάποιος να ανέβει προκειμένου να ερμηνεύσει αυτό το κείμενο.
Αν έβαζες ένα τίτλο της παράστασης που να συμπύκνωνε όλο το νόημα της, ποιος θα ήταν αυτός;;
Όλο αυτό το αίμα;;!! Πόσο αίμα έχουμε δει μέσα στη φαντασία μας, πόσο αίμα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε και τελικά χρειάζεται όλο αυτό;! Ή τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πιο απλά; Αν ήμασταν ειλικρινείς, αν ήμασταν μια αγκαλιά για τον άλλον; Αν οι άνθρωποι ήμασταν πιο ανοιχτοί, πιο ειλικρινείς και πιο αφημένοι στην αγάπη αυτός ο τίτλος θα μπορούσε να αποφευχθεί και να ήταν “Όλη αυτή η αγάπη”!
Από το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014 ως την Κυριακή 5 Απριλίου 2015
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Συγγραφέας: Παναγιώτης Μπρατάκος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική / Τραγούδια παράστασης: Μάνος Αντωνιάδης
Στίχοι τραγουδιών: Παναγιώτης Μπρατάκος – Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά: Τόνια Αβδελοπούλου
Κοστούμια: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Αξεσουάρ: Λία Μπάρμα
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Σαββατοκύριακο: Μυρτώ Γκόνη, Τζένη Διαγούπη, Πολ Ζαχαριάδης, Βάνα Παρθενιάδου, Γιάννης Ράμος, Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Δώρα Χρυσικού, Στέλιος Ψαρουδάκης.
Δευτέρα-Τρίτη: Νίκος Γκέλια, Τζένη Διαγούπη, Γιάννης Καραούλης, Δήμητρα Κολλά, Αλεξάνδρα Κόνιακ, Ιωάννα Πηλιχού, Ζώγια Σεβαστιανού, Γιώργος Σεϊταρίδης.
ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
Σάββατο: 21:00
Κυριακή : 18:00
Δευτέρα: 21:00
Τρίτη: 21:00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 120 λεπτά (με διάλειμμα)
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Μειωμένο: 10 ευρώ (Φοιτητές / Μαθητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι κάρτας πολυτέκνων (ΑΣΠΕ)/ ΑμΕΑ/Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ))
Ειδική τιμή για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν και τις δύο εκδοχές: 20 ευρώ
Πολυχώρος VAULT: Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια)
Τηλέφωνα: 213 0356472 / 6945 993870 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00-14:00 και 17:00 -21:00)
http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1