"Tα κόκκαλα δεν δένουν απο μόνα τους. Τα κόκκαλα ξεραίνονται, η ελπίδα χάθηκε. Δεν έμεινε ανάσα. Οι προσευχές δεν πιάνουν εδώ. Οι προσευχές δεν βοηθούν κανέναν."
Πολωνία, άνοιξη 1944. Η πλάστιγγα του πολέμου έχει γείρει πλέον υπέρ των συμμαχικών δυνάμεων. Στο ανατολικό μέτωπο, ο σοβιετικός στρατός προελαύνει νικηφόρα αναγκάζοντας τα πάντσερ σε υποχώρηση. Λίγο πριν την τελική ήττα, τα ναζιστικά στρατεύματα αιχμαλωτίζουν στα νότια της χώρας μια διμοιρία Σοβιετικών στρατιωτών και έχοντας εκτελέσει εν ψυχρώ την πλειονότητα των ανώτερων αξιωματικών και των στρατιωτών, οδηγούν επτά άνδρες στο κελάρι ενός εγκατελελειμμένου μοναστηριού για ένα τελευταίο "κοινωνικό" πείραμα.
Χωρίς τροφή, νερό και ένδυση, οι επτά στρατιώτες καλούνται να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να παραμείνουν ζωντανοί μέχρις ότου φτάσει βοήθεια. Μα πάνω απ' όλα, καλούνται παρά τις αντιξοότητες να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους και να καταπνίξουν το κτήνος που κατοικεί μέσα τους. Καθώς οι μέρες περνούν και η πόρτα του κελαριού εξακολουθεί να είναι ερμητικά κλειστή, τα ζωώδη ένστικτα θα βγαίνουν σταδιακά στην επιφάνεια. Η επιβίωση θα έρθει αντιμέτωπη με την ατομική ηθική και τις κοινωνικές συμβάσεις του κόσμου που βρίσκεται εκτός των τεσσάρων τειχών που τους περικλείουν.
Στο The curing room, η παράνοια συγκατοικεί σ' ένα κελάρι με επτά στρατιώτες που απογυμνωμένοι από τον εχθρό και στερημένοι από κάθε ίχνος αξιοπρέπειας περιμένουν μέσα στα χώματα τη σωτηρία ή το θάνατο να έρθει. Κι αν στην αρχή η απελευθέρωση φάνταζε κάποιες ώρες μακριά, στην συνέχεια όταν χάθηκε η ελπίδα, το τελευταίο καταφύγιο του ηττημένου, η ανάγκη για επιβίωση γέννησε αποτρόπαιες για την κοινή λογική σκέψεις που ωστόσο μέσα στο κελάρι έμοιαζαν απόλυτα λογικές.
Ο στρατιώτης που μέχρι πρότινος υπάκουε σε διαταγές εξεγείρεται, τα όρια της ηθικής σταματούν εκεί που σταματά η λογική. Ο,τι οι νόμοι της ανθρώπινης ύπαρξης απαγορεύουν, η ανάγκη της επιβίωσης το επιτάσσει. Οι πρωταγωνιστές συνειδητοποιώντας την παράνοια που ζουν έχουν να επιλέξουν μεταξύ της ηθικής που οδηγεί στο θάνατο και της κτηνωδίας που τους εξασφαλίζει μια κάποια ζωή. Η παράταση της ζωής τους απαιτεί ανθρωποθυσίες, γι' αυτό τους βλέπουμε να συγκρούονται αρχικά με τον εαυτό τους και τα πιστεύω τους και έπειτα μεταξύ τους. Το κελάρι γίνεται ο τόπος, όπου η ανθρωπότητα εγκαταλείπει την ηθική της και επιδίδεται σε κανιβαλιστικές τάσεις.
Η ρήση του Χόμπς πως ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος λαμβάνει σάρκα και οστά επί σκηνής. Το κείμενο του David Ian Lee επιβεβαιώνει τον Άγγλο φιλόσοφο με εμφατικό τρόπο, αποκαλύπτοντας με αρκετή ωμότητα το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου που φανερώνεται μονάχα σε ακραίες καταστάσεις. Το μοναδικό αρνητικό σημείο που μπορεί να εντοπιστεί στο κείμενο και εν γένει στο έργο είναι η επανάληψη στο δεύτερο μισό της παράστασης των αρχικών διλημμάτων των πρωταγωνιστών.
Από την πλευρά του, ο Δημήτρης Καρατζιάς αναλαμβάνει να αναδείξει την σκληρότητα του θεατρικού κειμένου. Η σκηνοθεσία του εστιάζει στους ηθοποιούς, η άδεια και σχεδόν σκοτεινή κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του έργου σκηνή γεμίζει από τους λόγους και τις κινήσεις τους. Οι ηθοποιοί δρουν και αξιοποιούν στο έπακρο τη δραματικότητα που έχει κατασκευάσει ο σκηνοθέτης (φωτισμός, μουσική) με τις κινήσεις τους στον χώρο και κυρίως με τις ερμηνείες τους και την δυναμική αποτύπωση της εναλλαγής των συναισθημάτων των ηρώων που ενσαρκώνουν, προσφέροντας άλλοτε έντονες σκηνές βίας και άλλοτε σκηνές συναισθηματικά φορτισμένες.
Τόσο η σκηνοθεσία, όσο και οι ηθοποιοί κατάφεραν να εγκλωβίσουν το κοινό στο κελάρι. Κοινό και ηθοποιοί εξερεύνησαν μαζί τα όρια της ηθικής και του ανθρώπου μπροστά σε ακραίες συνθήκες και αναζήτησαν την τελική κάθαρση.
Συντελεστές
Ηθοποιοί: Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός, Παναγιώτης Μπρατάκος, Θανάσης Πατριαρχέας, Βασίλης Τσιγκριστάρης, Στέλιος Ψαρουδάκης
Κείμενο: David Ian Lee
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικός χώρος: Γιώργος Λυντζέρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Αφίσα παράστασης: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Κατασκευή πτωμάτων: Μιχάλης Παπαδόπουλος
Διδασκαλία σκηνικής πάλης: Αλέξανδος Αχτάρ
Πληροφορίες
Πολυχώρος Vault Theatre Plus, Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15, Κυριακή στις 18:15
Παραστάσεις ως την Κυριακή στις 9 Απριλίου
Διάρκεια: 100' λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: Γενική είσοδος: 15 ευρώ, Φοιτητικό/ΑμΕΑ/Άνεργοι: 10 ευρώ, Ατέλεια: 5 ευρώ
Πολωνία, άνοιξη 1944. Η πλάστιγγα του πολέμου έχει γείρει πλέον υπέρ των συμμαχικών δυνάμεων. Στο ανατολικό μέτωπο, ο σοβιετικός στρατός προελαύνει νικηφόρα αναγκάζοντας τα πάντσερ σε υποχώρηση. Λίγο πριν την τελική ήττα, τα ναζιστικά στρατεύματα αιχμαλωτίζουν στα νότια της χώρας μια διμοιρία Σοβιετικών στρατιωτών και έχοντας εκτελέσει εν ψυχρώ την πλειονότητα των ανώτερων αξιωματικών και των στρατιωτών, οδηγούν επτά άνδρες στο κελάρι ενός εγκατελελειμμένου μοναστηριού για ένα τελευταίο "κοινωνικό" πείραμα.
Χωρίς τροφή, νερό και ένδυση, οι επτά στρατιώτες καλούνται να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να παραμείνουν ζωντανοί μέχρις ότου φτάσει βοήθεια. Μα πάνω απ' όλα, καλούνται παρά τις αντιξοότητες να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους και να καταπνίξουν το κτήνος που κατοικεί μέσα τους. Καθώς οι μέρες περνούν και η πόρτα του κελαριού εξακολουθεί να είναι ερμητικά κλειστή, τα ζωώδη ένστικτα θα βγαίνουν σταδιακά στην επιφάνεια. Η επιβίωση θα έρθει αντιμέτωπη με την ατομική ηθική και τις κοινωνικές συμβάσεις του κόσμου που βρίσκεται εκτός των τεσσάρων τειχών που τους περικλείουν.
Στο The curing room, η παράνοια συγκατοικεί σ' ένα κελάρι με επτά στρατιώτες που απογυμνωμένοι από τον εχθρό και στερημένοι από κάθε ίχνος αξιοπρέπειας περιμένουν μέσα στα χώματα τη σωτηρία ή το θάνατο να έρθει. Κι αν στην αρχή η απελευθέρωση φάνταζε κάποιες ώρες μακριά, στην συνέχεια όταν χάθηκε η ελπίδα, το τελευταίο καταφύγιο του ηττημένου, η ανάγκη για επιβίωση γέννησε αποτρόπαιες για την κοινή λογική σκέψεις που ωστόσο μέσα στο κελάρι έμοιαζαν απόλυτα λογικές.
Ο στρατιώτης που μέχρι πρότινος υπάκουε σε διαταγές εξεγείρεται, τα όρια της ηθικής σταματούν εκεί που σταματά η λογική. Ο,τι οι νόμοι της ανθρώπινης ύπαρξης απαγορεύουν, η ανάγκη της επιβίωσης το επιτάσσει. Οι πρωταγωνιστές συνειδητοποιώντας την παράνοια που ζουν έχουν να επιλέξουν μεταξύ της ηθικής που οδηγεί στο θάνατο και της κτηνωδίας που τους εξασφαλίζει μια κάποια ζωή. Η παράταση της ζωής τους απαιτεί ανθρωποθυσίες, γι' αυτό τους βλέπουμε να συγκρούονται αρχικά με τον εαυτό τους και τα πιστεύω τους και έπειτα μεταξύ τους. Το κελάρι γίνεται ο τόπος, όπου η ανθρωπότητα εγκαταλείπει την ηθική της και επιδίδεται σε κανιβαλιστικές τάσεις.
Η ρήση του Χόμπς πως ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος λαμβάνει σάρκα και οστά επί σκηνής. Το κείμενο του David Ian Lee επιβεβαιώνει τον Άγγλο φιλόσοφο με εμφατικό τρόπο, αποκαλύπτοντας με αρκετή ωμότητα το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου που φανερώνεται μονάχα σε ακραίες καταστάσεις. Το μοναδικό αρνητικό σημείο που μπορεί να εντοπιστεί στο κείμενο και εν γένει στο έργο είναι η επανάληψη στο δεύτερο μισό της παράστασης των αρχικών διλημμάτων των πρωταγωνιστών.
Από την πλευρά του, ο Δημήτρης Καρατζιάς αναλαμβάνει να αναδείξει την σκληρότητα του θεατρικού κειμένου. Η σκηνοθεσία του εστιάζει στους ηθοποιούς, η άδεια και σχεδόν σκοτεινή κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του έργου σκηνή γεμίζει από τους λόγους και τις κινήσεις τους. Οι ηθοποιοί δρουν και αξιοποιούν στο έπακρο τη δραματικότητα που έχει κατασκευάσει ο σκηνοθέτης (φωτισμός, μουσική) με τις κινήσεις τους στον χώρο και κυρίως με τις ερμηνείες τους και την δυναμική αποτύπωση της εναλλαγής των συναισθημάτων των ηρώων που ενσαρκώνουν, προσφέροντας άλλοτε έντονες σκηνές βίας και άλλοτε σκηνές συναισθηματικά φορτισμένες.
Τόσο η σκηνοθεσία, όσο και οι ηθοποιοί κατάφεραν να εγκλωβίσουν το κοινό στο κελάρι. Κοινό και ηθοποιοί εξερεύνησαν μαζί τα όρια της ηθικής και του ανθρώπου μπροστά σε ακραίες συνθήκες και αναζήτησαν την τελική κάθαρση.
Συντελεστές
Ηθοποιοί: Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός, Παναγιώτης Μπρατάκος, Θανάσης Πατριαρχέας, Βασίλης Τσιγκριστάρης, Στέλιος Ψαρουδάκης
Κείμενο: David Ian Lee
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικός χώρος: Γιώργος Λυντζέρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Αφίσα παράστασης: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Κατασκευή πτωμάτων: Μιχάλης Παπαδόπουλος
Διδασκαλία σκηνικής πάλης: Αλέξανδος Αχτάρ
Πληροφορίες
Πολυχώρος Vault Theatre Plus, Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή & Σάββατο στις 21:15, Κυριακή στις 18:15
Παραστάσεις ως την Κυριακή στις 9 Απριλίου
Διάρκεια: 100' λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: Γενική είσοδος: 15 ευρώ, Φοιτητικό/ΑμΕΑ/Άνεργοι: 10 ευρώ, Ατέλεια: 5 ευρώ