Καινούργιοι δίσκοι στο grill #8

Μεγάλος, και μάλλον απαισιόδοξος, είναι ο τίτλος, σχετικά μεγάλη η διάρκεια (61’), αλλά μικρά, ελάχιστα, είναι τα στραβοπατήματά τους - αν εξαντληθεί η αυστηρότητα και χαρακτηριστούν όντως έτσι. Επειδή για τα λίγα φωνητικά που ακούγονται αταίριαστα και το γεγονός ότι οι στίχοι περισσότερο διαβάζονται παρά τραγουδιούνται, υπάρχουν πολλές μελωδίες, υπάρχει το εξαιρετικό «ποστροκίζον» χάος από τις κιθάρες και τα τύμπανα, υπάρχουν και το ίδιο το περιεχόμενο των στίχων για να γύρουν την πλάστιγγα από την άλλη. Υπάρχει κι αυτό το σαξόφωνο, που έρχεται σαν να μπαίνει σε δικό του κήπο, και τα κάνει όλα διαφορετικά, όλα (ακόμα) καλύτερα.

[Δημήτρης Όρλης]

Ντεμπούτο άλμπουμ από μουσικούς με σπουδαία πορεία στο χώρο που καταφέρνει και ξεπερνάει το σκόπελο του πολυαναμενόμενου με χαρακτηριστική ευκολία, αφού το αποτέλεσμα είναι καλύτερο από αυτό που ίσως περίμεναν και οι πιο αισιόδοξοι. Καταπληκτικές ενορχηστρώσεις, ταιριαστές ερμηνείες, ωραιότατοι στίχοι, καλοπαιγμένα όργανα, στρογγυλές μελωδίες και υψηλότατου επιπέδου παραγωγή συνθέτουν ένα παζλ που παίζει στα δάχτυλα neosoul, western blues και κινηματογραφικών αποχρώσεων τραγούδια που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αντίστοιχες δουλειές που αγαπιούνται ιδιαίτερα από το ελληνικό κοινό. Αυτό που μένει ίσως είναι να ακουστούν περισσότερο και να αγαπηθούν, τόσο, που στο επόμενο βήμα τους να γίνουν πιο δημιουργικοί και περιπετειώδεις.

[Δημήτρης Καμπούρης]

Τρίτη κυκλοφορία για τους Θεσσαλονικείς metallers, γεμάτο heavy ήχους, δυνατές κιθάρες και μελωδικα περάσματα κατά τόπους σε κάποιες συνθέσεις, τα οποία καλό θα ήταν να υπήρχαν σε μεγαλύτερο βαθμό. Οι επιρροές τους είναι οι αναμενομενες, από Αμερική πλευρά (Lamb Of God, Trivium, Bullet For VaLentine). Το “Down To Pieces” ξεχωρίζει από το σύνολο των τραγουδιών.

[Χάρης Πολονύφης]

Με δύο νέα μέλη, τον Ανδρέα Λάγιο (Nightstalker) στο μπάσο και τον Κλέωνα Αντωνίου (Mode Plagal) στην κιθάρα, οι Thee Holy Strangers έξι χρόνια μετά το ντεμπούτο άλμπουμ τους φιλοτέχνησαν το "Diary Of The Shadow". Είναι ένα άλμπουμ με προσεγμένη παραγωγική διαδικασία σε όλα τα επίπεδα χωρίς να αγγίζει τρομερές δημιουργικές κορυφές. Είναι όμως ένα εξαιρετικά εύστοχο άλμπουμ, καθόλου φλύαρο και περιδιαβαίνει ήσυχα ανάμεσα στο rock’n’roll, τη soul και τη folk.

[Άρης Γάρος]

Αφού δεν τους προλαβαίνουμε στη στήλη «Μουσικοί του Κόσμου», ο Γερμανός πιανίστας και ο Τσέχος σαξοφωνίστας τρύπωσαν σε αυτήν εδώ τη στήλη με την πρώτη συνεργασία τους. Έμπειροι μουσικοί, ελίσσονται με ευχέρεια στην jazz και τα «προάστιά» της, δίνουν έναν δίσκο λιτό, μόνο με τα όργανά τους, αλλά πυκνό σε συνθέσεις και ιδέες. Ίσως αυτή η συχνή φλυαρία - και από τα δύο όργανα - δυσαρεστήσει ορισμένα αυτιά εκεί έξω, ίσως, πάλι, σε μια επόμενη ακρόαση, να εκτιμήσει κανείς τον τρόπο που συνδημιουργούν, ακόμα κι όταν ακούγονται να αυτοσχεδιάζουν.

[Δημήτρης Όρλης]