Πώς λέγεται αυτό στη μουσική; Κάποιοι το ονομάζουνε ψυχή, άλλοι συναισθηματικό τρίκ, εγώ το αποκαλώ ομορφιά.
Οι Still Corners είναι ομορφιά και σκοτάδι μαζί, από τις λίγες περιπτώσεις καθαρόαιμης Psychedelic Pop.
Περάσαν 10 μήνες αναμονής για την κυκλοφορία αυτού του δίσκου και ήμουν σίγουρος πως θα ακούσω κάτι το οποίο θα μου αλλάξει την ζωή, όπως και το έκανε. Αν σε κάποιον αρέσουν τα ψυχεδελικά 60's και soundtracks, από αυτά που καταφέρνουν και τρυπώνουν στο μυαλό για μια ζωή, αυτός ο δίσκος είναι ο απόλυτος συνδυασμός.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Παίρνοντας το όνομά τους από ένα ποίημα του Robert Frost, κάπου εκεί το 2007 στο βροχερό λονδίνο σχηματίζονται οι Still Corners από 2 φίλους, τον Greg Hughes και τον Leon Dufficy.
Διάφορα μέλη προστέθηκαν στην μπάντα κατά τη διάρκεια του χρόνου με ένα από αυτά να είναι και η Tessa Murray, της οποίας ο ερχομός στην μπάντα ήταν μοιραίος.
Ο λόγος που το λέω αυτο; O Greg Hughes είχε δηλώσει πως μία μέρα που επέστρεφε σπίτι του με το τρένο, ξαφνικά αυτό σταμάτησε στην μέση του πουθενά λόγω βλάβης. Η ζωή λοιπόν τα έφερε έτσι που σε εκείνο το τρένο γνώρισε την Tessa Murray κουβεντιάζοντας της στην αρχή περί ανέμων και υδάτων, μέχρι να μάθει λίγο αργότερα ότι τραγουδούσε σε χορωδία.
Ο Greg Hughes αλλά και η υπόλοιπη μπάντα είναι λάτρεις των παλιών ιταλικών horror films,των Νοιr Films, ψαγμένων ταινιών του '60, των westerns και του Hitchcock. Όσο για τις μουσικές τους επιρροές δηλώνουν λάτρεις των Cocteau Twins, Velvet Underground, Angelo Badalamenti, Ennio Morricone, Nora Orlandi, Nancy Sinatra, της ψυχεδελικής ποπ του '60,αλλά και των Broadcast.
Η μουσική τους έχει σαν κυρίαρχο στοιχείο πρώτο και καλύτερο το άπλετο Reverb (το λεγόμενο βάθος),συνοδεύοντάς το με τα ονειρικά και σχεδόν ψυθιριστά φωνητικά της Tessa. Τα ψυχεδελικά πλήκτρα (που λαμπυρίζουν σαν πυγολαμπίδες πολλές φορές) επίσης χαρακτηρίζουν την μουσική τους ,όπως και οι τζοντέ μπασογραμμές, το λεγόμενο Big Sound στα drums, και οι ταξιδιάρικες κιθάρες (τι ωραίος συνδυασμός ε;).
Το 2008 κυκλοφορεί το πρώτο τους EP με τίτλο ''Remember Pepper?'' από την Great Pop Supplement, ηχογραφημένο εξ ολοκλήρου στο προσωπικό studio tou Greg Hughes ιδρυτή και συνθέτη της μπάντας.
Σε αυτό το EP τα δείγματα της αψεγάδιαστης ψυχεδελικής και ατμοσφαιρικής ποπ, με έμφαση στα στοιχειωμένα φωνητικά και τις ονειρικές μελωδίες, μόλις είχαν αρχίσει να χτίζουν τον μικρό τους μύθο.
Εναρκτήριο τραγούδι στο EP είναι το ''History of Love'', που φλερτάρει με την γαλλική ποπ και τις ταξιδιάρικες κιθάρες. Ακολουθεί το ''Parallels'' (εδώ θα σας έρθουνε στο μυαλό οι Electrelane και το απόλυτο theme για τις βροχερές μέρες), συνεχίζει το ''Fall Sparrows'', κομμάτι ενός λεπτού, το οποίο προσπαθεί να αποδώσει την ομορφιά της σιωπής. Σκυτάλη παίρνει το ''Cremona'', με τα ονειρικά πλήκτρα του απομπέμπει μία αίσθηση κλειστοφοβίας όπως αυτή συναντάται σε surreal όνειρα, με το ''Clockwork'' και τα ψαλμωδικά του φωνητικά μπορεί κανείς να αναπολήσει την αδικοχαμένη Trish Keenan και τους Broadcast(έχει πανέμορφο outro). Tέλος το ''French Kiss'' που θυμίζει έντoνα Jane Birkin και συγκεκριμένα το κομμάτι της Jane B,καθώς φλερτάρει και αυτό με το μεγάλο γαλλικό ρεύμα της ρομαντικής ποπ.
Το συγκεκριμένο EP από τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του εξαντλήθηκε και αποτελεί πλέον ένα συλλεκτικό κομμάτι. Το 2010 κυκλοφορεί σε Digital Single το ''Endless Summer'' από το Bandcamp τους.
Για το ''Endless Summer'' μπορώ μόνο να σας πω ότι είναι από τα τραγούδια που μπορούν άνετα να εκφράσουν μια ολόκληρη γενιά, καθώς κάθε γενιά χρειάζεται το δικό της shoegaze anthem και το συγκεκριμένο κομμάτι μπορεί πολύ εύκολα να παίξει αυτόν το ρόλο.
Με έμφαση στα απόκοσμα φωνητικά και την εθιστική του μελωδία το ''Endless Summer'' έχει όλα τα χαρακτηριστικά αναπόλησης και ονειροπόλησης συμβάντων από γλυκόπικρα καλοκαίρια.
Μέτα από σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα ακολουθεί η κυκλοφορία του ''Don't fall in Love/Wish'' σε 7'ιντσο.
Αν με μία λέξη μπορούσα να περιγράψω το ''Don't fall in Love'' αυτή θα ήτανε η παραζάλη.
Ένα από τα ομορφότερα Lovesongs της γενιάς μου,με τον στίχο Don't you dare fall in love να επαναλαμβάνεται καθόλη την διαρκειά του στο κομμάτι,δημιουργώντας την αίσθηση αναπόλησης χαμένων ερωτών και συναισθημάτων σε μία ερημική παραλία καταμεσής του χειμώνα, χαζεύοντας τα κύματα να χτυπάνε με μία γλυκιά ορμή τα βράχια.
Όσο για το ''Wish'' (B-side), χαρακτηρίζεται από την ανεμελιά του και την γλυκόπικρή του μελωδία, ταξιδεύοντάς μας στην χώρα του ποτέ, εκεί όπου οι νεράιδες τραγουδάνε γλυκά στο αυτί.
Όπως ήταν αναμενόμενο εξαντλήθηκε και αυτό σε μία μέρα.
Η περαιτέρω πορεία τους ήτανε η εξής:
Οι Still Corners από obscure undeground σχήμα του Λονδίνου άρχισαν σιγά-σιγά να αποκτούν μια σχετική φήμη στα παγκόσμια blogs με πρώτο και καλύτερο να γράφει διθυράμβους για αυτούς το Pitchfork.
Διαχειριζόμενοι σωστά τον αριθμό των εμφανίσεων τους σε διάφορους μικρούς χώρους στο Λονδίνο αλλα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν άργησε να τους ανακαλύψει η Sub Pop Records από το Seattle και να τους υπογράψει.
Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να αφήσουν τις πρωινές δουλειές τους, αφού πλέον η μπάντα είχε γίνει η κύρια ασχολία τους, και αφοσιώθηκαν εξ' ολοκλήρου στη δημιουργία του πρώτου τους προσωπικού δίσκου.
Πρώτο επίσημο Single από την Sub Pop ήταν το ''Cuckoo/Endless Summer'' ,το οποίο ξεκίνησε να κλέβει καρδιές ανά την Ευρώπη και την Αμερική κάνοντας πια τους Still Corners τη νέα αγαπημένη μπάντα όλων των νεορομαντικών.
Κάπου εδώ φτάνουμε και στον δίσκο με τίτλο ''Creatures of an Hour'' που κυκλοφόρησε στις 10 Οκτωβρίου.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σχολιάσω κάτι τελευταίο: παρόλο που υπάρχουν πολυάριθμες μπάντες που φλερτάρουν
με την ψυχεδελική ποπ,τα 60's και την κινηματογραφική ατμόσφαιρα στη μουσική τους θα τολμήσω να θεωρήσω τους Still Corners ως τους καταλληλότερους αντιπροσώπους αυτού του είδους για την εποχή μας.
Οι Still Corners είναι ομορφιά και σκοτάδι μαζί, από τις λίγες περιπτώσεις καθαρόαιμης Psychedelic Pop.
Περάσαν 10 μήνες αναμονής για την κυκλοφορία αυτού του δίσκου και ήμουν σίγουρος πως θα ακούσω κάτι το οποίο θα μου αλλάξει την ζωή, όπως και το έκανε. Αν σε κάποιον αρέσουν τα ψυχεδελικά 60's και soundtracks, από αυτά που καταφέρνουν και τρυπώνουν στο μυαλό για μια ζωή, αυτός ο δίσκος είναι ο απόλυτος συνδυασμός.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Παίρνοντας το όνομά τους από ένα ποίημα του Robert Frost, κάπου εκεί το 2007 στο βροχερό λονδίνο σχηματίζονται οι Still Corners από 2 φίλους, τον Greg Hughes και τον Leon Dufficy.
Διάφορα μέλη προστέθηκαν στην μπάντα κατά τη διάρκεια του χρόνου με ένα από αυτά να είναι και η Tessa Murray, της οποίας ο ερχομός στην μπάντα ήταν μοιραίος.
Ο λόγος που το λέω αυτο; O Greg Hughes είχε δηλώσει πως μία μέρα που επέστρεφε σπίτι του με το τρένο, ξαφνικά αυτό σταμάτησε στην μέση του πουθενά λόγω βλάβης. Η ζωή λοιπόν τα έφερε έτσι που σε εκείνο το τρένο γνώρισε την Tessa Murray κουβεντιάζοντας της στην αρχή περί ανέμων και υδάτων, μέχρι να μάθει λίγο αργότερα ότι τραγουδούσε σε χορωδία.
Ο Greg Hughes αλλά και η υπόλοιπη μπάντα είναι λάτρεις των παλιών ιταλικών horror films,των Νοιr Films, ψαγμένων ταινιών του '60, των westerns και του Hitchcock. Όσο για τις μουσικές τους επιρροές δηλώνουν λάτρεις των Cocteau Twins, Velvet Underground, Angelo Badalamenti, Ennio Morricone, Nora Orlandi, Nancy Sinatra, της ψυχεδελικής ποπ του '60,αλλά και των Broadcast.
Η μουσική τους έχει σαν κυρίαρχο στοιχείο πρώτο και καλύτερο το άπλετο Reverb (το λεγόμενο βάθος),συνοδεύοντάς το με τα ονειρικά και σχεδόν ψυθιριστά φωνητικά της Tessa. Τα ψυχεδελικά πλήκτρα (που λαμπυρίζουν σαν πυγολαμπίδες πολλές φορές) επίσης χαρακτηρίζουν την μουσική τους ,όπως και οι τζοντέ μπασογραμμές, το λεγόμενο Big Sound στα drums, και οι ταξιδιάρικες κιθάρες (τι ωραίος συνδυασμός ε;).
Το 2008 κυκλοφορεί το πρώτο τους EP με τίτλο ''Remember Pepper?'' από την Great Pop Supplement, ηχογραφημένο εξ ολοκλήρου στο προσωπικό studio tou Greg Hughes ιδρυτή και συνθέτη της μπάντας.
Σε αυτό το EP τα δείγματα της αψεγάδιαστης ψυχεδελικής και ατμοσφαιρικής ποπ, με έμφαση στα στοιχειωμένα φωνητικά και τις ονειρικές μελωδίες, μόλις είχαν αρχίσει να χτίζουν τον μικρό τους μύθο.
Εναρκτήριο τραγούδι στο EP είναι το ''History of Love'', που φλερτάρει με την γαλλική ποπ και τις ταξιδιάρικες κιθάρες. Ακολουθεί το ''Parallels'' (εδώ θα σας έρθουνε στο μυαλό οι Electrelane και το απόλυτο theme για τις βροχερές μέρες), συνεχίζει το ''Fall Sparrows'', κομμάτι ενός λεπτού, το οποίο προσπαθεί να αποδώσει την ομορφιά της σιωπής. Σκυτάλη παίρνει το ''Cremona'', με τα ονειρικά πλήκτρα του απομπέμπει μία αίσθηση κλειστοφοβίας όπως αυτή συναντάται σε surreal όνειρα, με το ''Clockwork'' και τα ψαλμωδικά του φωνητικά μπορεί κανείς να αναπολήσει την αδικοχαμένη Trish Keenan και τους Broadcast(έχει πανέμορφο outro). Tέλος το ''French Kiss'' που θυμίζει έντoνα Jane Birkin και συγκεκριμένα το κομμάτι της Jane B,καθώς φλερτάρει και αυτό με το μεγάλο γαλλικό ρεύμα της ρομαντικής ποπ.
Το συγκεκριμένο EP από τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του εξαντλήθηκε και αποτελεί πλέον ένα συλλεκτικό κομμάτι. Το 2010 κυκλοφορεί σε Digital Single το ''Endless Summer'' από το Bandcamp τους.
Για το ''Endless Summer'' μπορώ μόνο να σας πω ότι είναι από τα τραγούδια που μπορούν άνετα να εκφράσουν μια ολόκληρη γενιά, καθώς κάθε γενιά χρειάζεται το δικό της shoegaze anthem και το συγκεκριμένο κομμάτι μπορεί πολύ εύκολα να παίξει αυτόν το ρόλο.
Με έμφαση στα απόκοσμα φωνητικά και την εθιστική του μελωδία το ''Endless Summer'' έχει όλα τα χαρακτηριστικά αναπόλησης και ονειροπόλησης συμβάντων από γλυκόπικρα καλοκαίρια.
Μέτα από σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα ακολουθεί η κυκλοφορία του ''Don't fall in Love/Wish'' σε 7'ιντσο.
Αν με μία λέξη μπορούσα να περιγράψω το ''Don't fall in Love'' αυτή θα ήτανε η παραζάλη.
Ένα από τα ομορφότερα Lovesongs της γενιάς μου,με τον στίχο Don't you dare fall in love να επαναλαμβάνεται καθόλη την διαρκειά του στο κομμάτι,δημιουργώντας την αίσθηση αναπόλησης χαμένων ερωτών και συναισθημάτων σε μία ερημική παραλία καταμεσής του χειμώνα, χαζεύοντας τα κύματα να χτυπάνε με μία γλυκιά ορμή τα βράχια.
Όσο για το ''Wish'' (B-side), χαρακτηρίζεται από την ανεμελιά του και την γλυκόπικρή του μελωδία, ταξιδεύοντάς μας στην χώρα του ποτέ, εκεί όπου οι νεράιδες τραγουδάνε γλυκά στο αυτί.
Όπως ήταν αναμενόμενο εξαντλήθηκε και αυτό σε μία μέρα.
Η περαιτέρω πορεία τους ήτανε η εξής:
Οι Still Corners από obscure undeground σχήμα του Λονδίνου άρχισαν σιγά-σιγά να αποκτούν μια σχετική φήμη στα παγκόσμια blogs με πρώτο και καλύτερο να γράφει διθυράμβους για αυτούς το Pitchfork.
Διαχειριζόμενοι σωστά τον αριθμό των εμφανίσεων τους σε διάφορους μικρούς χώρους στο Λονδίνο αλλα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, δεν άργησε να τους ανακαλύψει η Sub Pop Records από το Seattle και να τους υπογράψει.
Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να αφήσουν τις πρωινές δουλειές τους, αφού πλέον η μπάντα είχε γίνει η κύρια ασχολία τους, και αφοσιώθηκαν εξ' ολοκλήρου στη δημιουργία του πρώτου τους προσωπικού δίσκου.
Πρώτο επίσημο Single από την Sub Pop ήταν το ''Cuckoo/Endless Summer'' ,το οποίο ξεκίνησε να κλέβει καρδιές ανά την Ευρώπη και την Αμερική κάνοντας πια τους Still Corners τη νέα αγαπημένη μπάντα όλων των νεορομαντικών.
Κάπου εδώ φτάνουμε και στον δίσκο με τίτλο ''Creatures of an Hour'' που κυκλοφόρησε στις 10 Οκτωβρίου.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σχολιάσω κάτι τελευταίο: παρόλο που υπάρχουν πολυάριθμες μπάντες που φλερτάρουν
με την ψυχεδελική ποπ,τα 60's και την κινηματογραφική ατμόσφαιρα στη μουσική τους θα τολμήσω να θεωρήσω τους Still Corners ως τους καταλληλότερους αντιπροσώπους αυτού του είδους για την εποχή μας.