Την τελευταία Πέμπτη του Ιουνίου η Γλυκερία και η Μελίνα Ασλανίδου ξεκίνησαν την καλοκαιρινή τους συνεργασία από τον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Μόλις άρχισε να σκοτεινιάζει, στις εννιά το βράδυ, ανέβηκαν μαζί στη σκηνή που είχε στηθεί μέσα σ' ένα καταπράσινο περιβάλλον, τραγουδώντας τη «Θαλασσογραφία» και το «Μιλώ Για Σένα», συνοδευόμενες από πολυμελή ορχήστρα.
Κατόπιν η Μελίνα Ασλανίδου ξεκίνησε το δικό της πρόγραμμα με το «Νερό Και Χώμα», αλλά το κοινό παρέμενε καθιστό και παγωμένο, λες και είχε πάει να δει σινεμά κι όχι συναυλία. Όταν είπε το «Τετάρτη Βράδυ» και σχολίασε πως «έχει μια ζέστη» κάνοντας λογοπαίγνιο με τον στίχο του τραγουδιού «έχει μια ψύχρα», το κοινό άρχισε να ζεσταίνεται σιγά-σιγά και μετά να ανεβαίνει με το «Αν Σ΄Αρνηθώ Αγάπη Μου» και το «Αχ Κινδυνεύω».
Με την κρυστάλλινη φωνή της ερμήνευσε το «Θεός Αν Είναι» και κατόπιν είπε το «Δε Σε Φοβάμαι», ένα τραγούδι για την Ελλάδα και την Μελίνα, όπως είπε η ίδια, που συγκίνησε τον κόσμο καθώς αναφέρεται στην ιστορία, στον πολιτισμό και στο φυσικό κάλλος της χώρας μας . Έκλεισε με «Το Λάθος» και καταχειροκροτήθηκε.
Στις δέκα βγήκε η Γλυκερία μόνη της τραγουδώντας το «Πάρε Με Απόψε Πάρε Με» ανάβοντας αισθητά το κέφι και ακολούθησαν το «Θάλασσες», «Η Νύχτα Μυρίζει Γιασεμί» και το «Δεν Έχω Πολλά» με τον κόσμο να τραγουδάει μαζί της.
Δεν παρέλειψε να αφιερώσει στους πολιτικούς το «Μάνα Μου Ελλάς», στέλνοντας ένα επίκαιρο μήνυμα, όπως οφείλει να κάνει κάθε ευαισθητοποιημένος καλλιτέχνης. Την ώρα που άκουγα τους στίχους «δεν έχω σπίτι για να 'ρθω», το μυαλό μου πήγε σε όλους αυτούς που ψάχνουν για στέγη τον τελευταίο καιρό και δε βρίσκουν...
Στη συνέχεια η Γλυκερία ζήτησε την κατανόηση του κοινού για τα τυχόν λάθη καθώς ήταν η πρώτη τους εμφάνιση. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της συναυλίας γινόταν αντήχηση από το μικρόφωνο αλλά σύντομα το πρόβλημα διορθώθηκε. Μετά είπε «ένα από τα πιο αγαπημένα της τραγούδια», το «Σε Μια Σχεδία» κι έκλεισε το πρόγραμμά της με το «Ό,τι Αγαπώ Είναι Δικό Σου».
Είχε βραδιάσει πια για τα καλά και τα κουνουπάκια άρχισαν να κάνουν τις επιθέσεις τους, όταν ακολούθησε το κοινό πρόγραμμα και των δύο. Οι δύο ερμηνεύτριες με όρεξη και κέφι ξεσήκωσαν πια κυριολεκτικά το κοινό με το αφιέρωμά τους στο Μανώλη Χιώτη. Όλοι όρθιοι χόρευαν και τραγουδούσαν το «Πού Θα Πας», «Το Καφεδάκι», «Αφού Το Θες», και το «Περασμένες Αγάπες» μέχρι τις έντεκα που τελείωσε η συναυλία και αποχώρησαν μαζικά.
Κατόπιν η Μελίνα Ασλανίδου ξεκίνησε το δικό της πρόγραμμα με το «Νερό Και Χώμα», αλλά το κοινό παρέμενε καθιστό και παγωμένο, λες και είχε πάει να δει σινεμά κι όχι συναυλία. Όταν είπε το «Τετάρτη Βράδυ» και σχολίασε πως «έχει μια ζέστη» κάνοντας λογοπαίγνιο με τον στίχο του τραγουδιού «έχει μια ψύχρα», το κοινό άρχισε να ζεσταίνεται σιγά-σιγά και μετά να ανεβαίνει με το «Αν Σ΄Αρνηθώ Αγάπη Μου» και το «Αχ Κινδυνεύω».
Με την κρυστάλλινη φωνή της ερμήνευσε το «Θεός Αν Είναι» και κατόπιν είπε το «Δε Σε Φοβάμαι», ένα τραγούδι για την Ελλάδα και την Μελίνα, όπως είπε η ίδια, που συγκίνησε τον κόσμο καθώς αναφέρεται στην ιστορία, στον πολιτισμό και στο φυσικό κάλλος της χώρας μας . Έκλεισε με «Το Λάθος» και καταχειροκροτήθηκε.
Στις δέκα βγήκε η Γλυκερία μόνη της τραγουδώντας το «Πάρε Με Απόψε Πάρε Με» ανάβοντας αισθητά το κέφι και ακολούθησαν το «Θάλασσες», «Η Νύχτα Μυρίζει Γιασεμί» και το «Δεν Έχω Πολλά» με τον κόσμο να τραγουδάει μαζί της.
Δεν παρέλειψε να αφιερώσει στους πολιτικούς το «Μάνα Μου Ελλάς», στέλνοντας ένα επίκαιρο μήνυμα, όπως οφείλει να κάνει κάθε ευαισθητοποιημένος καλλιτέχνης. Την ώρα που άκουγα τους στίχους «δεν έχω σπίτι για να 'ρθω», το μυαλό μου πήγε σε όλους αυτούς που ψάχνουν για στέγη τον τελευταίο καιρό και δε βρίσκουν...
Στη συνέχεια η Γλυκερία ζήτησε την κατανόηση του κοινού για τα τυχόν λάθη καθώς ήταν η πρώτη τους εμφάνιση. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της συναυλίας γινόταν αντήχηση από το μικρόφωνο αλλά σύντομα το πρόβλημα διορθώθηκε. Μετά είπε «ένα από τα πιο αγαπημένα της τραγούδια», το «Σε Μια Σχεδία» κι έκλεισε το πρόγραμμά της με το «Ό,τι Αγαπώ Είναι Δικό Σου».
Είχε βραδιάσει πια για τα καλά και τα κουνουπάκια άρχισαν να κάνουν τις επιθέσεις τους, όταν ακολούθησε το κοινό πρόγραμμα και των δύο. Οι δύο ερμηνεύτριες με όρεξη και κέφι ξεσήκωσαν πια κυριολεκτικά το κοινό με το αφιέρωμά τους στο Μανώλη Χιώτη. Όλοι όρθιοι χόρευαν και τραγουδούσαν το «Πού Θα Πας», «Το Καφεδάκι», «Αφού Το Θες», και το «Περασμένες Αγάπες» μέχρι τις έντεκα που τελείωσε η συναυλία και αποχώρησαν μαζικά.