Cass McCombs: Ένας "ζητιάνος" τεχνίτης
Ο Cass McCombs, δανείζει λίγο από τον χρόνο του στο συντάκτη του
Pitchfork για να μιλήσει (ή για την ακρίβεια να υπεκφύγει) για τη ζωή
του, τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο του για το 2011 και για τις
φιλοσοφικές αναζητήσεις και εμπνεύσεις του...
Σάββατο, 05 Νοεμβρίου 2011 12:20
Ο Cass McCombs, δανείζει λίγο από τον χρόνο του στο συντάκτη του Pitchfork για να μιλήσει (ή για την ακρίβεια να υπεκφύγει) για τη ζωή του, τον δεύτερο ολοκληρωμένο δίσκο του για το 2011 και για τις φιλοσοφικές αναζητήσεις και εμπνεύσεις του. Συγκρατώ ορισμένα σημεία της συνέντευξης που θεώρησα ενδιαφέροντα, τα οποία μπορείτε να διαβάσετε, ακούγοντας ταυτόχρονα τον νέο του δίσκο του 'Humor Risk' που κυκλοφορεί στις 7 Νοεμβρίου στο ακόλουθο player: O McCombs αποτελεί μία μορφή καλλιτέχνη εναλλακτική και ξεχασμένη από την εποχή των χίπηδων. Για τις ζωντανές του εμφανίσεις συνεργάζεται με οποιοδήποτε μουσικό, είναι διατεθειμένος να τον ακολουθήσει χωρίς πολλές απαιτήσεις. Ως ΄ζητιάνος΄και ο ίδιος προσκαλεί όποιον θέλει 'να υπογράψει την καταδίκη του' μπαίνοντας στο συγκρότημα, καθώς λεφτά εκεί δεν υπάρχουν. Προτιμά να διατηρεί στο παρασκήνιο πτυχές της προσωπικής του ζωής. Όταν ο συντάκτης τον ρωτά πως αλληλεπιδρά με τον κόσμο στις συναυλίες αφού είναι τόσο εσωστρεφής, ο McCombs δηλώνει ότι έχει αντίθετη άποψη. Η τέχνη και η μουσική είναι 'παγκοσμίως ανθρώπινη ή υπεράνθρωπη' και όταν την ιδιοποιείται και την κάνει ατομική ένας καλλιτέχνης, αηδιάζει. Όταν ο καλλιτέχνης βάζει κομμάτια του εαυτού του στο δημιούργημά του μπορεί εν τέλει να μην κατορθώσει να ανοίξει το δίαυλο επικοινωνίας με το κοινό και απομονώνεται στο εγώ του. Συνεχίζει κατηγορώντας ως ανοησίες τις βιογραφίες καλλιτεχνών που κυκλοφορούν συνεχώς και αναπαράγουν τα κουτσομπολιά για το ποιος κάνει χρήση και ποιος κοιμάται με ποιον. Ο McCombs όμως μέσω αυτού που κάνει ψάχνει κάτι 'μεγάλο', μία 'απρόσωπη, χωρίς όρια αγάπη'. Οι αληθινά μεγάλοι συνεχίζει δημιουργοί, όπως ο Σαίξπηρ και ο Όμηρος, ευτυχώς είναι άγνωστοι στον κόσμο για τον εαυτό τους, αλλά διάσημοι για το έργο τους. 'Η δύναμη βρίσκεται στο μυστήριο'. Η κυκλοφορία του νέου τους δίσκου 7 μόλις μήνες μετά το 'Wit's end' αποτελεί δύσκολο εγχείρημα σύμφωνα με τον συντάκτη, καθώς είναι δύο εντελώς διαφορετικού ρυθμού άλμπουμ. Για τον δημιουργό όμως δεν είναι δύο εντελώς ξεχωριστά έργα. Έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα, με τη διαφορά ότι η σύνθεση του 'Wit's end' είχε ξεκινήσει πολλά χρόνια και ωρίμασε μόλις φέτος. Το 'Humor risk' είναι πιο αυθόρμητο, βρήκε αμέσως το δρόμο προς την παραγωγή. Το πρώτο 'είναι το βραστό', ενώ το Humor risk είναι 'σαν ωμό φαγητό'. Για το τέλος αφήνω την πιο συνειδητοποιημένη δήλωση καλλιτέχνη που πατάει γερά στη γη. O McCombs λοιπόν δηλώνει ότι δεν ασχολείται με την τέχνη, αλλά με την χειροτεχνία, την οποία μάλιστα θεωρεί πιο σημαντική. Όπως ο Benvenuto Cellini θαύμαζε τον Μιχαήλ Άγγελο, αλλά ταυτόχρονα ειρωνευόταν τις πνευματικές του αγωνίες. 'O τεχνίτης δεν προσποιείται', αλλά δουλεύει κάτι απτό και έχει συγκεκριμένο στόχο, χωρίς υπαρξιακές παρεμβάσεις. Χρησιμοποιεί τα χέρια του λοιπόν για να δώσει κάτι χρήσιμο στον κόσμο, αλλά εξαιρετικά απλό, χωρίς υπερβολές. Αυτό ελπίζει για τον εαυτό του και τη μουσική του πορεία και ο McCombs. VIDEO
Αξιολόγηση
Πώς σας φάνηκε το άρθρο;