Το Mix Grill διοργανώνει διαγωνισμό και σας προσφέρει 10 διπλές προσκλήσεις για την παράσταση Ευγενείς Αγωνίες στο Από Μηχανής Θέατρο την Κυριακή 28 Ιανουαρίου στις 21:30. Για να λάβετε μέρος στην κλήρωση, θα πρέπει να κάνετε like στη σελίδα του Mix Grill στο Facebook και να συμπληρώσετε το Ονοματεπώνυμο και το e-mail στην παρακάτω φόρμα μέχρι το Σάββατο 21 Ιανουαρίου στις 11 πμ:
Αν θέλετε να έχετε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσετε στο διαγωνισμό, μπορείτε:
- αφού συμπληρώσετε τη φόρμα να παίξετε στο on-line trivial παιχνίδι μας "Μονομαχίες" και για κάθε παιχνίδι που θα παίξετε, θα έχετε άλλη μια συμμετοχή. Όσα περισσότερα παιχνίδια παίξετε, τόσες φορές θα είναι το όνομά σας στην κλήρωση.
Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με e-mail και θα ανακοινωθούν μια μέρα μετά την παράσταση.
Ευγενείς Αγωνίες
του Σωτήρη Σαμπάνη
Από τις 7 Ιανουαρίου 2012 η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) παρουσιάζει στο Από Μηχανής Θέατρο τον μονόλογο Ευγενείς Αγωνίες του Σωτήρη Σαμπάνη που έχει βραβευθεί με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2009.
Μέσα από τις ταραγμένες περιόδους της μεταπολεμικής Ελλάδας, η ηρωίδα διανύει ενώπιόν μας τρεις φάσεις της ζωής της με μια σπαρακτική, αφοπλιστικά αληθινή φωνή.
Σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα
Η Ισμήνη μικρή. Λατρεύει να ξηλώνει κλωστή-κλωστή ξεφτισμένα μαντηλάκια, να βλέπει τους καπνούς από τα τσιγάρα που κάνουν ωραία σχήματα στο φως της μηχανής στον κινηματογράφο, να μετράει μέχρι το εβδομήντα πέντε για να ξαναγεμίσει το καζανάκι, να ανοίγει το ραδιόφωνο για να ακούσει τραγούδια και θέατρο.
Η Ισμήνη ενήλικη. Μένει με τα αδέλφια της στην Αθήνα. Δουλεύει σε μια βιοτεχνία παιχνιδιών. Ερωτεύεται, χωρίζει, μένει δώδεκα μέρες νηστική, με τσιγάρα, νερό και αναμνήσεις μόνο.
Η Ισμήνη μεγαλύτερη και παντρεμένη. Ο άντρας της λέει ότι θα χωρίσουν την ώρα που πρέπει και όλες οι καμπάνες του κόσμου χτυπούν χαρμόσυνα μέσα της. Και χωρίζει. Και πιστεύει πως από φόβο σμίγουν οι άνθρωποι, από φόβο φτιάχνουν οικογένεια… από φόβο χτίζουν σπίτια… Το φόβο τους στεγάζουν εκεί μέσα...
Η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) από την πρώτη χρονιά που σχηματίζει ρεπερτόριο στο θέατρο Από Μηχανής Θέατρο έθεσε έναν άξονα σκηνικής μελέτης του εξαιρετικά απαιτητικού αλλά και ενδιαφέροντος είδους του θεάτρου, του μονολόγου, που διατρέχει και τις τρεις προηγούμενες θεατρικές σεζόν αλλά και αυτή που διανύουμε. Πολλές γυναίκες διαφορετικής ηλικίας έκαναν τον τελευταίο απολογισμό της προσωπικής τους, συναρπαστικής περιπέτειας και σάλπαραν –με τον έναν ή τον άλλον τρόπο– για έναν «άλλο» κόσμο. (Κωλοδουλειά του Γιάννη Μαυριτσάκη, σε σκηνοθεσία Άγγελου Μέντη με την Αγγελική Στελλάτου, Κίτρινο σκυλί του Μισέλ Φάις σε σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ με την Αλεξία Καλτσίκη, Jackie της Ελφρίντε Γέλινεκ σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου με τη Σοφία Σεϊρλή, Η γυναίκα της Πάτρας του Γ.Χρονά σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου με την Ελένη Κοκκίδου, Είσαι η μητέρα μου του Γιόοπ Άντμιρααλ, σε σκηνοθεσία Ασπασίας Κράλλη με τον Χρήστο Βαλαβανίδη, Wunschkonzert του Φραντς Ξαβιέρ Κρετζ, σε σκηνοθεσία Ζωής Χατζηαντωνίου με τη Δέσποινα Κούρτη, Δαίμονας της Μαρίας Ευσταθιάδου σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Ρούλας Πατεράκη, Την Τρίτη στο Σουπερμάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα με τον Φαίδωνα Καστρή.)
Η Ταυτότητα της Παράστασης
Σκηνοθεσία Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά – Κοστούμια Νίκος Αναγνωστόπουλος
Φωτισμοί Σοφία Αλεξιάδου
Ερμηνεύει η Σοφία Σεϊρλή
Το έργο θα εκδοθεί μαζί με επίμετρο από τις εκδόσεις Αιγόκερως
ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5231131
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ Από 7 Ιανουαρίου 2012
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Σάββατο 20.00, Κυριακή 21.30, Δευτέρα 21.30, Τρίτη 21.30
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ κανονικό: 15€, φοιτητικό: 10€
Κάθε Δευτέρα ένα εισιτήριο για δύο παραστάσεις: Ευγενείς Αγωνίες του Σωτήρη Σαμπάνη και Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ
Σημείωμα συγγραφέα
Μια ματιά στη «δική μου» Ισμήνη
Δεν είναι όμορφη μήτε επιθυμητή. Έχει φροντίσει η ίδια γι’ αυτό. Από το γάμο της κι ύστερα βιώνει τη ματαιότητα των πάντων μέσα από ηθικούς κανόνες που συμφώνησε με τον εαυτό της. Ένα μυστικό την κρατά ζωντανή. Και κάποια πρόσωπα... αρκεί να μην τα χάσει. Να μην πάψει να τους μιλάει τις νύχτες. Να μην πάψει να τα λαχταράει. Αρκεί να υπομένει και να προσποιείται. Θα χρειαστεί να θανατώσει το σώμα της για να σώσει την ψυχή της. Κάθε νύχτα συλλέγει μια σταγόνα απόλαυσης, μια σταγόνα «ευγενούς αγωνίας» αρκετή για να την εμποδίσει να πεθάνει. Ώσπου να γυρίσει η μέρα, και -ποιος ξέρει-, ίσως καταφέρει να υπερασπιστεί τη ζωή της μέχρι την επόμενη φορά. Μέχρι αύριο. Ολονυχτίς, για κείνο το αύριο παλεύει. Για την απόλαυση που σαν πεινασμένο σκυλί την περιμένει. Κι ας πέσει ακόμα πιο χαμηλά, ας συρθεί, ας φτάσει στα έγκατα της ψυχής της. Αρκεί να υπάρχουν αγωνίες ευγενείς... αναλλοίωτες. Όπως τα ευγενή μέταλλα. Αγωνίες ζωής... συναισθήματα αγάπης, φόβου, μίσους, απελπισίας και απόλαυσης. Η απόλαυση γίνεται ο μυστικός της κόσμος. Το κίνητρο για να ζήσει. Η άμυνά της απέναντι στη βία, στην καταπίεση. Το κλειδί για ν’ ανοίξει μια μέρα την πόρτα που βγάζει στην ελευθερία.
Το τι βλέπουν οι γύρω της είναι ό,τι εκείνη έχει ορίσει να βλέπουν. Περιφρονεί τις κατασκευασμένες αξίες. Η πολυτιμότερη αξία βρίσκεται φυλαγμένη στο το πιο κρυφό κομμάτι του εαυτού της.
Η ζωή της ανατρέπεται την ώρα που είναι έτοιμη να ζήσει στο φως, ελεύθερη, καθαρή, εξαγνισμένη. Χωρίς εγωισμό. Αυτό το συναίσθημα είναι αγέννητο για την Ισμήνη. Οι αγωνίες της θα γίνουν, συμβολικά, το «άρωμα» που δεν είχε ποτέ της. Μια τόσο κοσμική συνήθεια θα μετατραπεί σε παγίδα που θα υπονομεύσει τη ζωή της. Τότε θα χρειαστεί να αναμετρηθεί με τον εαυτό της. Και θα το κάνει, κυριευμένη από αρχετυπική αθωότητα. Από την αφέλεια ενός ζημιάρικου παιδιού και την πραότητα μιας βαθιά ελεύθερης γυναίκας.
Θα μπορούσε να τη συναντήσει κανείς, όμορφη παιδούλα, στην ελληνική επαρχία της ψυχροπολεμικής περιόδου, όπου οι ανάγκες για επιβίωση είχαν τσακίσει τα πιο ωραία αισθήματα ανυποψίαστων ανθρώπων, εξυφαίνοντας μια ύπουλη, υφέρπουσα βία. Σ’ ένα παρόμοιο οικογενειακό περιβάλλον, η Ισμήνη -δίχως ίχνος εγωισμού και τότε-, βυθισμένη στη σιωπή της, ξηλώνει τα ξέφτια από το κουρελάκι της, ακούει με μανία τις εκπομπές του ραδιοφώνου, δεν λείπει ούτε μια Κυριακή από τον κινηματογράφο και προπαντός δεν βλέπει την ώρα να τελειώσει η σχολική χρονιά για να πάει διακοπές σε νοσοκομείο της Αθήνας. Πού και πού ανοίγει ένα τετράδιο και γράφει. Τι να γράφει άραγε; Μεγάλες αλήθειες ενός μικρού κοριτσιού; Μάλλον, αντιστεκόταν από τότε, χτίζοντας τον δικό της μαγευτικό κόσμο απόλαυσης.
Σωτήρης Σαμπάνης
Για το έργο
Όχι τυχαία, συνειδητά είτε όχι από το συγγραφέα, η επιλογή του ονόματoς της ηρωίδας του έργου. Καταδικασμένη πάντα αυτή, η σοφόκλεια Ισμήνη, στη σκιά της απόλυτης ηρωίδας Αντιγόνης, που έχει στιβαρό λόγο και επιλογή στη ζωή και στο θάνατό της, παίζει τον άχαρο ρόλο του κυματοθραύστη, της κοινής λογικής, του συμβιβασμού. Θέλει να απορροφήσει τους κραδασμούς της θύελλας, να εξισορροπήσει τις αντίρροπες δυνάμεις, θέλει πολύ απλά να σώσει την αδελφή της. Το ίδιο θέλει και αυτή η Ισμήνη, μόνο που το κάνει με τίμημα την ίδια της τη ζωή, τις επιθυμίες και τα όνειρά της. Με τη φυσική της καλοσύνη και ταπεινότητα και με την πεποίθηση ότι η ίδια δεν έχει κανένα δικαίωμα να ζήσει κατά βούληση, εκχωρεί εξ απαλών ονύχων ολόκληρο το είναι και το έχειν της στους άλλους. Αυτό το στοιχείο της εθελούσιας και άνευ όρων αυτο-παραχώρησης τη διαφοροποιεί από τον τυπικό αντι-ήρωα που ζει στο περιθώριο λαθραία και χωρίς σκοπό και πεθαίνει ή σκοτώνει το ίδιο αναίτια όπως έζησε.
Η Ισμήνη μοιάζει να μετέχει σε ένα είδος κοινής θηλυκής μοίρας, η θυσία και οι επιλογές της είναι πολύ «γυναικείες» και παραπέμπουν άμεσα στις μικρές, ταπεινές ζωές μιας σιωπηλής στρατιάς ανώνυμων γυναικών, που έζησαν και ακόμα ζουν και κινούνται αθόρυβα δίπλα μας. Μικρές οι ζωές, μικρές και οι θυσίες, που συσσωρευμένες όμως, απολήγουν σε ένα τελικό αυτοκαταστροφικό –ή λυτρωτικό- παρανάλωμα. Τελετουργικά, ωθούμενη από μια δύναμη ανεπίγνωστη που την οπλίζει, η Ισμήνη εξεγείρεται, σκοτώνοντας αυτό που της στερεί την ελευθερία, αλλά μαζί, σ` αυτό το ύστατο σαρκαστικό coup de theatre, την ίδια την ελευθερία που για μια στιγμή κέρδισε˙ έτσι όπως η μέλισσα κεντρίζοντας αυτοκτονεί.
Ωστόσο, η ασφυκτική αίσθηση μιας ζωής «δανεικής» και «δανεισμένης» που δεν ανασαίνει ούτε για μια στιγμή βαθιά και ελεύθερα, αντισταθμίζεται από το φυσικό φως που εκπέμπει αυτή η γυναίκα, και που είναι ολότελα δικό της, παρότι έζησε μια ολόκληρη ζωή για και μέσα από τους άλλους. Η συνεχής εκχώρηση του εαυτού της δεν είναι κάποιο είδος αυτοτιμωρίας, ούτε φαίνεται να απορρέει από σύμπλεγμα κατωτερότητας˙ είναι η φυσική της κατάσταση, γεννήθηκε δότης και από μικρή έμαθε να αφουγκράζεται τις επιθυμίες και τις ανάγκες των γύρω της, πνίγοντας ή κωφεύοντας στις δικές της. Ακόμα και οι ιδιορρυθμίες τους, ή οι ωμές παρεμβάσεις τους στην έτσι κι αλλιώς σακατεμένη προσωπική της ζωή, αποτελούν για την Ισμήνη νόμο ανέκκλητο, που αποδέχεται αδιαμαρτύρητα. Αυτή η εξοργιστική σχεδόν ενδοτικότητα και αβουλία, είναι παρόλα αυτά η άλλη όψη μιας βαθύτατης ταπεινότητας, εγκαρτέρησης και ολιγάρκειας, που μετατρέπει τις ασήμαντες όσο και σπάνιες πολυτέλειες της καθημερινότητάς της σε δώρα εκ Θεού. Κάθε μικρή προσφορά, μια ζακέτα, ένα άρωμα ή μια από καρδιάς κουβέντα με τα αδέλφια της, τη μεταμορφώνουν. Μεγαλώνει παραμένοντας παιδί, που πανηγυρίζει και ευγνωμονεί την ελάχιστη των άλλων δωρεά. Αυτό το στοιχείο την εξαγνίζει, υποστασιώνοντάς την σε «κάτι παραπάνω» από το άβουλο και άνευρο πλάσμα που φαινομενικά είναι. Δεν είναι τυχαίο που ο μονόλογός της ξεκινά με την ανάγνωση του παιδικού της ημερολογίου, και η ουσία της δεν αλλάζει στην πορεία. Αυτό το στερημένο παιδί, που μπορεί να βρει τη χαρά του παιχνιδιού ξηλώνοντας ένα παλιό μαντίλι και αρκείται σε αυτό, χωρίς να διεκδικεί τίποτα περισσότερο, επανέρχεται διαρκώς μέχρι και το φινάλε.
Η Ισμήνη δε θα γίνει ποτέ ήλιος, δε θα θαμπώσει ποτέ κανενός το βλέμμα, ούτε τη δική της ζωή θα φωτίσει ποτέ. Είναι ταγμένη στον ταπεινό ρόλο της σελήνης, να ραγίζει το μαύρο της δυστυχίας με τη γλυκιά της ετερόφωτη θαλπωρή, και με αυτή την τελική αίσθηση, παρά τη μεγάλη ανατροπή του τέλους, την αποχαιρετάμε…
Κατερίνα Θεοδωράτου
Θεατρολόγος
Για τον συγγραφέα
Σωτήρης Σαμπάνης
Ο Σωτήρης Μ. Σαμπάνης γεννήθηκε στις Καμάρες Αιγιαλείας και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσιο Δίκαιο στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η παρουσία του στο χώρο της Λογοτεχνίας συνδέεται με τα μυθιστορήματα: «Θέλω να μείνω με τον μπαμπά» (2000) και «Κόκκινος χορός» (2003) από τις εκδόσεις “Ελληνικά Γράμματα”. Το 2007 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Οι Δίδυμες» από τις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος και το 2008 η ποιητική του συλλογή «Μεσίστιοι Πόθοι» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, συλλογή η οποία είχε βραβευτεί στον διαγωνισμό ποίησης «Κούρος Ευρωπού» (1998).
Η παρουσία του στο χώρο του Θεάτρου συνδέεται με το έργο του «Ευγενείς Αγωνίες» με το οποίο κέρδισε το Α΄ Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για το έτος 2009 στον διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού.
Τέλος, το έργο του «Ηλιθιότητας Εγκώμιο», (διασκευή, εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Νηλ Σάιμον «Οι Ηλίθιοι»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το Θεατρικό Εργαστήρι “Εν Δράσει” του Δήμου Ταύρου στο 3ο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων Αττικής (καλοκαίρι 2010).
Βιογραφικά συντελεστών
Τάκης Τζαμαργιάς
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε θέατρο και παιδαγωγικά, κάτοχος μεταπτυχιακού του Παν. Αθηνών για το Θέατρο στην εκπαίδευση, υποψήφιος διδάκτορας του ΠΤΔΕ Παν. Αθηνών και μέλος του ιδίου τμήματος ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.Ε.ΔΙ.Π) στο αντικείμενο Θέατρο στην Εκπαίδευση. Διδάσκει επίσης στο ΜΔΔΕ και στο ΤΕΑΠΗ Παν. Αθηνών.
Επίσης το μάθημα της υποκριτικής στις Δραματικές Σχολές Πειραϊκού Συνδέσμου, Εμπρός και Γιώργου Αρμένης και σε πολλά εργαστήρια δήμων. Επί 15 συναπτά έτη καλλιτεχνικός υπεύθυνος της Θεατρικής Σκηνής του Δήμου Κερατσινίου. Έχει διδάξει σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών της α/βάθμιας και β/βάθμιας εκπαίδευσης, για το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, στα εργαστήρια Τέχνης και Λόγου του ΠΤΔΕ, του ΠΕΣΥΘ, στις Φυλακές Ανηλίκων Κορυδαλλού, στο Πρόγραμμα Εξομοίωσης Δασκάλων.
Μέλος της συγγραφικής ομάδας για το βιβλίο: Στοιχεία Θεατρολογίας - Α΄ Λυκείου (ΟΕΔΒ,1998), Πολιτιστικές Εκδηλώσεις στο Σχολείο Πρωτοβάθμια-Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Ατραπός, 2004), Στη Χώρα του Τοτώρα (Πατάκης, 2010). Έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και ημερίδες με ανακοινώσεις και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων.
Σκηνοθέτησε: Εθνικό Θέατρο «Ο Οθέλλος Ξαναγυρίζει» (Καζαντζάκης), «Εις το ρεύμα της ζωής τους» (δραματοποιημένη μεταφορά διηγημάτων του Σ. Δημητρίου) και τα δύο στην Πειραματική Σκηνή (Άδειος χώρος), «Kαλλιφόρνια Ντρίμιν» (Β.Κατσικονούρης - Πειραματική), «Συνεχόμενοι Λυγμοί» (δραματοποίηση σε διήγημα του Η. Πολλάτου - Πειραματική), «Παραμύθι χωρίς όνομα» (Π. Δέλτα σε δραματοποιημένη μεταφορά από Β. Ραπτόπουλο, Τ. Τζαμαργιά - Παιδική Σκηνή), «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου» (Ά. Ζέη σε δραματοποιημένη μεταφορά από Σ. Κυριακίδη, Τ. Τζαμαργιά - Παιδική Σκηνή), «Αντιγόνη» (Σοφοκλής –μετφρ. Ν. Παναγιωτόπουλος - Εφηβική Σκηνή), Edgewise (Ν. Ράπη - θεατρικά Αναλόγια του 2010).
Επίσης: «Γελώντας άγρια» (Ντουράνγκ - Χρυσοθήρες), «Πήγαινε-Έλα και Τι Πού» (Μπέκετ - Σφενδόνη), «Η Τραπεζαρία» (Γκέρνυ –Συνθήκη ΟΕΘ-ΣΕΗ), «…σκέφτομαι σημαίνει αλλάζω» (παράσταση Λόγου και Μουσικής σε επιλογή κειμένων Ν. Βαλαβάνη), «Η Χαμένη Κούκλα» (Σάστρε – ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου), «Καυτός Πάγος» (Λέιβερι - ΘΟΚ), «Φτωχοί και Άγιοι» (Α. Παπαδιαμάντης- διασκ. Α.και Κων. Κούφαλη – ΕΘΑΛ Κύπρου), «2η Ευκαιρία» (Γ. Ηλιόπουλος - ΚΘΒΕ), «Η Πάχνη» (Α. και Κων. Κούφαλης - Φεστιβάλ Φιλίππων-Καβάλας), «Ο… του μέλλοντος» Γιώργος Χειμωνάς (Σύνθεση από το «Ο γιατρός Ινεότης» και άλλα σε επεξεργασία Ι. Πολλάτου, Τ. Τζαμαργιά – Φεστιβάλ Αθηνών). Θεατρικό Αναλόγιο Εργαστηρίου Θεατρικής Γραφής (Παρουσίαση του εργαστηρίου - Ε.Κ του ITI ).
Με την Εταιρία Θεάτρου Δυτικά της Πόλης: «Ο καλός άνθρωπος του Σε-Τσουάν» (Μπρεχτ, μετφρ. Α.Κολτσιδοπούλου - Από Μηχανής), «Αρχείο Γιόχαν Φάτσερ» (Μπρεχτ, μετφρ. Π. Μάρκαρη – Επί Κολωνώ), «Black Eyed» (Μπέτυ Σάμιε, μετφρ ‘Α. Παραπονιάρη - Φούρνος), «Ιδού Εγώ» Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι – Το Σύννεφο με Παντελόνια (Σύνθεση Η. Πολλάτου ,Τ. Τζαμαργιά – Επί Κολωνώ)
Με τον Φοιτητικό Θίασο Πλους: «Έρωτος Φύσις, Οι μπαλάντες του Μπραμς» (διακειμενικές συνθέσεις).
Σοφία Σεϊρλή
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Συνεργάστηκε με το Ελεύθερο θέατρο: «Ιστορία του Αλή Ρέτζο», «Το τραμ το τελευταίο», και «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Με το Θεσσαλικό Θέατρο: «Η Διαθήκη» του Δ. Χατζή, σκην. Π. Βούλγαρη. Με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου: «Μικροαστοί» του Μ. Γκόρκι, σκην. Ν. Χαραλάμπους. Με το θίασο Καρέζη – Καζάκου: «Μην αμελείτε την αμέλεια» του Ζ. Φεϋντώ. Με την Ελεύθερη Σκηνή: «Ραντεβού με την υστερία». Έπαιξε στο θέατρο Ριάλτο: «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» και στην επιθεώρηση «Στο κεφάλι σου μια γάτα», σκην. Κ. Αποστόλου, στον Λυκαβηττό: «Νεκρικοί Διάλογοι» του Λουκιανού και στο θέατρο Αυλαία: «Κουρέλια από μετάξι» του Β.Χαβέλ. Συνεργάστηκε με την Εταιρεία Θεάτρου «Διπλούς Έρως»: «Κλίμαξ» του Ζ. Ζενέ και «Στρίντμπερκ – Στρίντμπερκ» σκην. Μ.Μαρμαρινού. Με τον Θεατρικό Οργανισμό «Εποχή»: «Πίστη, αγάπη, ελπίδα» του Ε. Χόρβατ και «Να βρεις τον ευατό σου» του Πιραντέλλο σε σκην. Β. Παπαβασιλείου. Με το Κ.Θ.Β.Ε στο «Κοινό Ταμείο» του Ε. Λαμπίς σε σκην Β. Παπαβασιλείου.
Στο θέατρο Αμόρε: «Δύσκολες Νύχτες» της Μ. Αξιώτη σε σκην. Γ.Ρήγα και το «Τελευταίο τρένο» του Φ. Κοθς, σκην, Α. Μακράκη. Στο θέατρο Εμπρός: «Δεσποινίδα Έλζε», σκην. Γ. Ρήγα. Στο Από Μηχανής θέατρο: «Φυλλωσιές» του Λ. Λορέν, σκην Σ. Βαρδάκη. Στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας: «Το μαγικό δωμάτιο» του Γ. Χρυσούλη, σκην, Δ. Οικονόμου. Στις «Σφαίρες πάνω από το Μπρόντγουεϋ» του Γ. Άλλεν , σκην.Γ. Κακλέα . Στο Εθνικό Θέατρο: «Καρναβάλι του Έρωτα» της Α. Μπεν, σκην, Ν. Μαστοράκη. Επίσης στη «Μνήμη του νερού» της Σ. Στήβενσον, σκην. Ν. Κοντούρη, στη «Λούλου» του Φ. Βέντεκιντ, σκην. Αντ. Καλογρίδη, στο «Γλάρο» του Τσέχωφ, σκην. Ν. Μαστοράκη, στον μονόλογο «Η ομορφάσχημη» του Ν. Καχτίτση, σκην. Δημ. Παπαδόπουλου, στο μονόπρακτο «Βήματα» του Σ. Μπέκετ, σκην. Ε. Θεοδώρου, στο «Ρομπέρτο Τσούκο» του Μπ.Μ Κολτές σκην. Έφης Θεοδώρου και στο «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Αλ. Οστρόφσκι σκην. Γ. Κακλέα. Με το Κ.Θ.Β.Ε: «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» του Γ. Σεφέρη, σκην. Ε. Θεοδώρου, με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας: «Αν μια νύχτα του χειμώνα» του Ντε Φιλίππο και «Τέλος του Καρναβαλιού» του Γκολντόνι, σκην. Βασ. Παπαβασιλείου. Με το Απλό Θέατρο: «Σημειώσεις σε φύλλα που πέφτουν» του Αγιαμπ Χαν Ντιν σε σκην. Έφης Θεοδώρου. Στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας: «Λάμψη των Άλπεων», σκην. Δημ Παπαδόπουλου. Στο θέατρο Τέχνης: «Νόρντοστ» του Τ. Μπούχσταινερ, σκην. Ν. Χατζόπουλου και «Ανώνυμη Αγία» του Ρίτσου, σκην.
Μ.Κάλμπαρη. Στο θέατρο Αμόρε: «Σε στενό οικογενειακό κύκλο» του Αλ. Οστρόφσκι, σκην. Ν. Μαστοράκη. Με το Ελληνικό Φεστιβάλ: «Μεταμόρφωση της Χρυσαλλίδας» της Μέλπως Αξιώτη, σκην. Ν.Χατζόπουλου. Με την Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί(+,Χ) στο Από Μηχανής Θέατρο: «Jackie» της Ελφρίντε Γέλινεκ, σκην. Άντζελα Μπρούσκου.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές σειρές στη τηλεόραση και έχει παίξει στον κινηματογράφο: «Κελί Ο», «Ξαφνικός Έρωτας», «Χρόνια της μεγάλης ζέστης» και σε ταινίες μικρού μήκους «Απόγευμα Κυριακής» (1991) – Βραβείο ερμηνείας Φεστιβάλ Δράμας και «Γενέθλια μέρα».
Έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση. Έχει διδάξει υποκριτική σε σχολές και στο Πανεπιστήμιο Πάτρας, ενώ κάνει σεμινάρια στο Μικρό Πολυτεχνείο.
Πληροφορίες:
ΠΕΡΙΟΧΗ
Από Μηχανής θέατρο
Ακαδήμου 13
Μεταξουργείο
Αθήνα, 104 36
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Από 7 Ιανουαρίου 2012
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Σάββατο 20.00, Κυριακή 21.30, Δευτέρα 21.30, Τρίτη 21.30
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΑΜΕΙΟΥ
210 5231131
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό: 15 €
Φοιτητικό: 10 €
Κάθε Δευτέρα ένα εισιτήριο για δύο παραστάσεις: Ευγενείς Αγωνίες του Σωτήρη Σαμπάνη και Την Τρίτη στο σούπερμάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ
ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΚΗΝΗΣ
50 άτομα
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
E-MAIL
info@syn-epi.com
ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤE ΚΑΙ ΣΤΟ SITE
www.syn-epi.com στην ενότητα ΤΥΠΟΣ
Φωτογραφίες
Σταμάτης Αμπάτης
Γραφείο Τύπου:
Βάσω Βασιλάτου
vasso@artblock.gr
Αν θέλετε να έχετε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσετε στο διαγωνισμό, μπορείτε:
- αφού συμπληρώσετε τη φόρμα να παίξετε στο on-line trivial παιχνίδι μας "Μονομαχίες" και για κάθε παιχνίδι που θα παίξετε, θα έχετε άλλη μια συμμετοχή. Όσα περισσότερα παιχνίδια παίξετε, τόσες φορές θα είναι το όνομά σας στην κλήρωση.
Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με e-mail και θα ανακοινωθούν μια μέρα μετά την παράσταση.
Ευγενείς Αγωνίες
του Σωτήρη Σαμπάνη
Από τις 7 Ιανουαρίου 2012 η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) παρουσιάζει στο Από Μηχανής Θέατρο τον μονόλογο Ευγενείς Αγωνίες του Σωτήρη Σαμπάνη που έχει βραβευθεί με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2009.Μέσα από τις ταραγμένες περιόδους της μεταπολεμικής Ελλάδας, η ηρωίδα διανύει ενώπιόν μας τρεις φάσεις της ζωής της με μια σπαρακτική, αφοπλιστικά αληθινή φωνή.
Σε πρώτη παρουσίαση στην Ελλάδα
Η Ισμήνη μικρή. Λατρεύει να ξηλώνει κλωστή-κλωστή ξεφτισμένα μαντηλάκια, να βλέπει τους καπνούς από τα τσιγάρα που κάνουν ωραία σχήματα στο φως της μηχανής στον κινηματογράφο, να μετράει μέχρι το εβδομήντα πέντε για να ξαναγεμίσει το καζανάκι, να ανοίγει το ραδιόφωνο για να ακούσει τραγούδια και θέατρο.
Η Ισμήνη ενήλικη. Μένει με τα αδέλφια της στην Αθήνα. Δουλεύει σε μια βιοτεχνία παιχνιδιών. Ερωτεύεται, χωρίζει, μένει δώδεκα μέρες νηστική, με τσιγάρα, νερό και αναμνήσεις μόνο.
Η Ισμήνη μεγαλύτερη και παντρεμένη. Ο άντρας της λέει ότι θα χωρίσουν την ώρα που πρέπει και όλες οι καμπάνες του κόσμου χτυπούν χαρμόσυνα μέσα της. Και χωρίζει. Και πιστεύει πως από φόβο σμίγουν οι άνθρωποι, από φόβο φτιάχνουν οικογένεια… από φόβο χτίζουν σπίτια… Το φόβο τους στεγάζουν εκεί μέσα...
Η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) από την πρώτη χρονιά που σχηματίζει ρεπερτόριο στο θέατρο Από Μηχανής Θέατρο έθεσε έναν άξονα σκηνικής μελέτης του εξαιρετικά απαιτητικού αλλά και ενδιαφέροντος είδους του θεάτρου, του μονολόγου, που διατρέχει και τις τρεις προηγούμενες θεατρικές σεζόν αλλά και αυτή που διανύουμε. Πολλές γυναίκες διαφορετικής ηλικίας έκαναν τον τελευταίο απολογισμό της προσωπικής τους, συναρπαστικής περιπέτειας και σάλπαραν –με τον έναν ή τον άλλον τρόπο– για έναν «άλλο» κόσμο. (Κωλοδουλειά του Γιάννη Μαυριτσάκη, σε σκηνοθεσία Άγγελου Μέντη με την Αγγελική Στελλάτου, Κίτρινο σκυλί του Μισέλ Φάις σε σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ με την Αλεξία Καλτσίκη, Jackie της Ελφρίντε Γέλινεκ σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου με τη Σοφία Σεϊρλή, Η γυναίκα της Πάτρας του Γ.Χρονά σε σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου με την Ελένη Κοκκίδου, Είσαι η μητέρα μου του Γιόοπ Άντμιρααλ, σε σκηνοθεσία Ασπασίας Κράλλη με τον Χρήστο Βαλαβανίδη, Wunschkonzert του Φραντς Ξαβιέρ Κρετζ, σε σκηνοθεσία Ζωής Χατζηαντωνίου με τη Δέσποινα Κούρτη, Δαίμονας της Μαρίας Ευσταθιάδου σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Ρούλας Πατεράκη, Την Τρίτη στο Σουπερμάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα με τον Φαίδωνα Καστρή.)
Η Ταυτότητα της Παράστασης
Σκηνοθεσία Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά – Κοστούμια Νίκος Αναγνωστόπουλος
Φωτισμοί Σοφία Αλεξιάδου
Ερμηνεύει η Σοφία Σεϊρλή
Το έργο θα εκδοθεί μαζί με επίμετρο από τις εκδόσεις Αιγόκερως
ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5231131
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ Από 7 Ιανουαρίου 2012
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ Σάββατο 20.00, Κυριακή 21.30, Δευτέρα 21.30, Τρίτη 21.30
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ κανονικό: 15€, φοιτητικό: 10€
Κάθε Δευτέρα ένα εισιτήριο για δύο παραστάσεις: Ευγενείς Αγωνίες του Σωτήρη Σαμπάνη και Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ
Σημείωμα συγγραφέαΜια ματιά στη «δική μου» Ισμήνη
Δεν είναι όμορφη μήτε επιθυμητή. Έχει φροντίσει η ίδια γι’ αυτό. Από το γάμο της κι ύστερα βιώνει τη ματαιότητα των πάντων μέσα από ηθικούς κανόνες που συμφώνησε με τον εαυτό της. Ένα μυστικό την κρατά ζωντανή. Και κάποια πρόσωπα... αρκεί να μην τα χάσει. Να μην πάψει να τους μιλάει τις νύχτες. Να μην πάψει να τα λαχταράει. Αρκεί να υπομένει και να προσποιείται. Θα χρειαστεί να θανατώσει το σώμα της για να σώσει την ψυχή της. Κάθε νύχτα συλλέγει μια σταγόνα απόλαυσης, μια σταγόνα «ευγενούς αγωνίας» αρκετή για να την εμποδίσει να πεθάνει. Ώσπου να γυρίσει η μέρα, και -ποιος ξέρει-, ίσως καταφέρει να υπερασπιστεί τη ζωή της μέχρι την επόμενη φορά. Μέχρι αύριο. Ολονυχτίς, για κείνο το αύριο παλεύει. Για την απόλαυση που σαν πεινασμένο σκυλί την περιμένει. Κι ας πέσει ακόμα πιο χαμηλά, ας συρθεί, ας φτάσει στα έγκατα της ψυχής της. Αρκεί να υπάρχουν αγωνίες ευγενείς... αναλλοίωτες. Όπως τα ευγενή μέταλλα. Αγωνίες ζωής... συναισθήματα αγάπης, φόβου, μίσους, απελπισίας και απόλαυσης. Η απόλαυση γίνεται ο μυστικός της κόσμος. Το κίνητρο για να ζήσει. Η άμυνά της απέναντι στη βία, στην καταπίεση. Το κλειδί για ν’ ανοίξει μια μέρα την πόρτα που βγάζει στην ελευθερία.
Το τι βλέπουν οι γύρω της είναι ό,τι εκείνη έχει ορίσει να βλέπουν. Περιφρονεί τις κατασκευασμένες αξίες. Η πολυτιμότερη αξία βρίσκεται φυλαγμένη στο το πιο κρυφό κομμάτι του εαυτού της.
Η ζωή της ανατρέπεται την ώρα που είναι έτοιμη να ζήσει στο φως, ελεύθερη, καθαρή, εξαγνισμένη. Χωρίς εγωισμό. Αυτό το συναίσθημα είναι αγέννητο για την Ισμήνη. Οι αγωνίες της θα γίνουν, συμβολικά, το «άρωμα» που δεν είχε ποτέ της. Μια τόσο κοσμική συνήθεια θα μετατραπεί σε παγίδα που θα υπονομεύσει τη ζωή της. Τότε θα χρειαστεί να αναμετρηθεί με τον εαυτό της. Και θα το κάνει, κυριευμένη από αρχετυπική αθωότητα. Από την αφέλεια ενός ζημιάρικου παιδιού και την πραότητα μιας βαθιά ελεύθερης γυναίκας.
Θα μπορούσε να τη συναντήσει κανείς, όμορφη παιδούλα, στην ελληνική επαρχία της ψυχροπολεμικής περιόδου, όπου οι ανάγκες για επιβίωση είχαν τσακίσει τα πιο ωραία αισθήματα ανυποψίαστων ανθρώπων, εξυφαίνοντας μια ύπουλη, υφέρπουσα βία. Σ’ ένα παρόμοιο οικογενειακό περιβάλλον, η Ισμήνη -δίχως ίχνος εγωισμού και τότε-, βυθισμένη στη σιωπή της, ξηλώνει τα ξέφτια από το κουρελάκι της, ακούει με μανία τις εκπομπές του ραδιοφώνου, δεν λείπει ούτε μια Κυριακή από τον κινηματογράφο και προπαντός δεν βλέπει την ώρα να τελειώσει η σχολική χρονιά για να πάει διακοπές σε νοσοκομείο της Αθήνας. Πού και πού ανοίγει ένα τετράδιο και γράφει. Τι να γράφει άραγε; Μεγάλες αλήθειες ενός μικρού κοριτσιού; Μάλλον, αντιστεκόταν από τότε, χτίζοντας τον δικό της μαγευτικό κόσμο απόλαυσης.
Σωτήρης Σαμπάνης
Για το έργο
Όχι τυχαία, συνειδητά είτε όχι από το συγγραφέα, η επιλογή του ονόματoς της ηρωίδας του έργου. Καταδικασμένη πάντα αυτή, η σοφόκλεια Ισμήνη, στη σκιά της απόλυτης ηρωίδας Αντιγόνης, που έχει στιβαρό λόγο και επιλογή στη ζωή και στο θάνατό της, παίζει τον άχαρο ρόλο του κυματοθραύστη, της κοινής λογικής, του συμβιβασμού. Θέλει να απορροφήσει τους κραδασμούς της θύελλας, να εξισορροπήσει τις αντίρροπες δυνάμεις, θέλει πολύ απλά να σώσει την αδελφή της. Το ίδιο θέλει και αυτή η Ισμήνη, μόνο που το κάνει με τίμημα την ίδια της τη ζωή, τις επιθυμίες και τα όνειρά της. Με τη φυσική της καλοσύνη και ταπεινότητα και με την πεποίθηση ότι η ίδια δεν έχει κανένα δικαίωμα να ζήσει κατά βούληση, εκχωρεί εξ απαλών ονύχων ολόκληρο το είναι και το έχειν της στους άλλους. Αυτό το στοιχείο της εθελούσιας και άνευ όρων αυτο-παραχώρησης τη διαφοροποιεί από τον τυπικό αντι-ήρωα που ζει στο περιθώριο λαθραία και χωρίς σκοπό και πεθαίνει ή σκοτώνει το ίδιο αναίτια όπως έζησε.
Η Ισμήνη μοιάζει να μετέχει σε ένα είδος κοινής θηλυκής μοίρας, η θυσία και οι επιλογές της είναι πολύ «γυναικείες» και παραπέμπουν άμεσα στις μικρές, ταπεινές ζωές μιας σιωπηλής στρατιάς ανώνυμων γυναικών, που έζησαν και ακόμα ζουν και κινούνται αθόρυβα δίπλα μας. Μικρές οι ζωές, μικρές και οι θυσίες, που συσσωρευμένες όμως, απολήγουν σε ένα τελικό αυτοκαταστροφικό –ή λυτρωτικό- παρανάλωμα. Τελετουργικά, ωθούμενη από μια δύναμη ανεπίγνωστη που την οπλίζει, η Ισμήνη εξεγείρεται, σκοτώνοντας αυτό που της στερεί την ελευθερία, αλλά μαζί, σ` αυτό το ύστατο σαρκαστικό coup de theatre, την ίδια την ελευθερία που για μια στιγμή κέρδισε˙ έτσι όπως η μέλισσα κεντρίζοντας αυτοκτονεί.
Ωστόσο, η ασφυκτική αίσθηση μιας ζωής «δανεικής» και «δανεισμένης» που δεν ανασαίνει ούτε για μια στιγμή βαθιά και ελεύθερα, αντισταθμίζεται από το φυσικό φως που εκπέμπει αυτή η γυναίκα, και που είναι ολότελα δικό της, παρότι έζησε μια ολόκληρη ζωή για και μέσα από τους άλλους. Η συνεχής εκχώρηση του εαυτού της δεν είναι κάποιο είδος αυτοτιμωρίας, ούτε φαίνεται να απορρέει από σύμπλεγμα κατωτερότητας˙ είναι η φυσική της κατάσταση, γεννήθηκε δότης και από μικρή έμαθε να αφουγκράζεται τις επιθυμίες και τις ανάγκες των γύρω της, πνίγοντας ή κωφεύοντας στις δικές της. Ακόμα και οι ιδιορρυθμίες τους, ή οι ωμές παρεμβάσεις τους στην έτσι κι αλλιώς σακατεμένη προσωπική της ζωή, αποτελούν για την Ισμήνη νόμο ανέκκλητο, που αποδέχεται αδιαμαρτύρητα. Αυτή η εξοργιστική σχεδόν ενδοτικότητα και αβουλία, είναι παρόλα αυτά η άλλη όψη μιας βαθύτατης ταπεινότητας, εγκαρτέρησης και ολιγάρκειας, που μετατρέπει τις ασήμαντες όσο και σπάνιες πολυτέλειες της καθημερινότητάς της σε δώρα εκ Θεού. Κάθε μικρή προσφορά, μια ζακέτα, ένα άρωμα ή μια από καρδιάς κουβέντα με τα αδέλφια της, τη μεταμορφώνουν. Μεγαλώνει παραμένοντας παιδί, που πανηγυρίζει και ευγνωμονεί την ελάχιστη των άλλων δωρεά. Αυτό το στοιχείο την εξαγνίζει, υποστασιώνοντάς την σε «κάτι παραπάνω» από το άβουλο και άνευρο πλάσμα που φαινομενικά είναι. Δεν είναι τυχαίο που ο μονόλογός της ξεκινά με την ανάγνωση του παιδικού της ημερολογίου, και η ουσία της δεν αλλάζει στην πορεία. Αυτό το στερημένο παιδί, που μπορεί να βρει τη χαρά του παιχνιδιού ξηλώνοντας ένα παλιό μαντίλι και αρκείται σε αυτό, χωρίς να διεκδικεί τίποτα περισσότερο, επανέρχεται διαρκώς μέχρι και το φινάλε.
Η Ισμήνη δε θα γίνει ποτέ ήλιος, δε θα θαμπώσει ποτέ κανενός το βλέμμα, ούτε τη δική της ζωή θα φωτίσει ποτέ. Είναι ταγμένη στον ταπεινό ρόλο της σελήνης, να ραγίζει το μαύρο της δυστυχίας με τη γλυκιά της ετερόφωτη θαλπωρή, και με αυτή την τελική αίσθηση, παρά τη μεγάλη ανατροπή του τέλους, την αποχαιρετάμε…
Κατερίνα Θεοδωράτου
Θεατρολόγος
Για τον συγγραφέα
Σωτήρης Σαμπάνης
Ο Σωτήρης Μ. Σαμπάνης γεννήθηκε στις Καμάρες Αιγιαλείας και σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσιο Δίκαιο στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η παρουσία του στο χώρο της Λογοτεχνίας συνδέεται με τα μυθιστορήματα: «Θέλω να μείνω με τον μπαμπά» (2000) και «Κόκκινος χορός» (2003) από τις εκδόσεις “Ελληνικά Γράμματα”. Το 2007 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Οι Δίδυμες» από τις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος και το 2008 η ποιητική του συλλογή «Μεσίστιοι Πόθοι» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης, συλλογή η οποία είχε βραβευτεί στον διαγωνισμό ποίησης «Κούρος Ευρωπού» (1998).
Η παρουσία του στο χώρο του Θεάτρου συνδέεται με το έργο του «Ευγενείς Αγωνίες» με το οποίο κέρδισε το Α΄ Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για το έτος 2009 στον διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού.
Τέλος, το έργο του «Ηλιθιότητας Εγκώμιο», (διασκευή, εμπνευσμένη από το θεατρικό έργο του Νηλ Σάιμον «Οι Ηλίθιοι»), παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το Θεατρικό Εργαστήρι “Εν Δράσει” του Δήμου Ταύρου στο 3ο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων Αττικής (καλοκαίρι 2010).
Βιογραφικά συντελεστών
Τάκης Τζαμαργιάς
Γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε θέατρο και παιδαγωγικά, κάτοχος μεταπτυχιακού του Παν. Αθηνών για το Θέατρο στην εκπαίδευση, υποψήφιος διδάκτορας του ΠΤΔΕ Παν. Αθηνών και μέλος του ιδίου τμήματος ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.Ε.ΔΙ.Π) στο αντικείμενο Θέατρο στην Εκπαίδευση. Διδάσκει επίσης στο ΜΔΔΕ και στο ΤΕΑΠΗ Παν. Αθηνών.
Επίσης το μάθημα της υποκριτικής στις Δραματικές Σχολές Πειραϊκού Συνδέσμου, Εμπρός και Γιώργου Αρμένης και σε πολλά εργαστήρια δήμων. Επί 15 συναπτά έτη καλλιτεχνικός υπεύθυνος της Θεατρικής Σκηνής του Δήμου Κερατσινίου. Έχει διδάξει σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκπαιδευτικών της α/βάθμιας και β/βάθμιας εκπαίδευσης, για το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, στα εργαστήρια Τέχνης και Λόγου του ΠΤΔΕ, του ΠΕΣΥΘ, στις Φυλακές Ανηλίκων Κορυδαλλού, στο Πρόγραμμα Εξομοίωσης Δασκάλων.
Μέλος της συγγραφικής ομάδας για το βιβλίο: Στοιχεία Θεατρολογίας - Α΄ Λυκείου (ΟΕΔΒ,1998), Πολιτιστικές Εκδηλώσεις στο Σχολείο Πρωτοβάθμια-Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Ατραπός, 2004), Στη Χώρα του Τοτώρα (Πατάκης, 2010). Έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και ημερίδες με ανακοινώσεις και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων.
Σκηνοθέτησε: Εθνικό Θέατρο «Ο Οθέλλος Ξαναγυρίζει» (Καζαντζάκης), «Εις το ρεύμα της ζωής τους» (δραματοποιημένη μεταφορά διηγημάτων του Σ. Δημητρίου) και τα δύο στην Πειραματική Σκηνή (Άδειος χώρος), «Kαλλιφόρνια Ντρίμιν» (Β.Κατσικονούρης - Πειραματική), «Συνεχόμενοι Λυγμοί» (δραματοποίηση σε διήγημα του Η. Πολλάτου - Πειραματική), «Παραμύθι χωρίς όνομα» (Π. Δέλτα σε δραματοποιημένη μεταφορά από Β. Ραπτόπουλο, Τ. Τζαμαργιά - Παιδική Σκηνή), «Ο Μεγάλος Περίπατος του Πέτρου» (Ά. Ζέη σε δραματοποιημένη μεταφορά από Σ. Κυριακίδη, Τ. Τζαμαργιά - Παιδική Σκηνή), «Αντιγόνη» (Σοφοκλής –μετφρ. Ν. Παναγιωτόπουλος - Εφηβική Σκηνή), Edgewise (Ν. Ράπη - θεατρικά Αναλόγια του 2010).
Επίσης: «Γελώντας άγρια» (Ντουράνγκ - Χρυσοθήρες), «Πήγαινε-Έλα και Τι Πού» (Μπέκετ - Σφενδόνη), «Η Τραπεζαρία» (Γκέρνυ –Συνθήκη ΟΕΘ-ΣΕΗ), «…σκέφτομαι σημαίνει αλλάζω» (παράσταση Λόγου και Μουσικής σε επιλογή κειμένων Ν. Βαλαβάνη), «Η Χαμένη Κούκλα» (Σάστρε – ΔΗΠΕΘΕ Β. Αιγαίου), «Καυτός Πάγος» (Λέιβερι - ΘΟΚ), «Φτωχοί και Άγιοι» (Α. Παπαδιαμάντης- διασκ. Α.και Κων. Κούφαλη – ΕΘΑΛ Κύπρου), «2η Ευκαιρία» (Γ. Ηλιόπουλος - ΚΘΒΕ), «Η Πάχνη» (Α. και Κων. Κούφαλης - Φεστιβάλ Φιλίππων-Καβάλας), «Ο… του μέλλοντος» Γιώργος Χειμωνάς (Σύνθεση από το «Ο γιατρός Ινεότης» και άλλα σε επεξεργασία Ι. Πολλάτου, Τ. Τζαμαργιά – Φεστιβάλ Αθηνών). Θεατρικό Αναλόγιο Εργαστηρίου Θεατρικής Γραφής (Παρουσίαση του εργαστηρίου - Ε.Κ του ITI ).
Με την Εταιρία Θεάτρου Δυτικά της Πόλης: «Ο καλός άνθρωπος του Σε-Τσουάν» (Μπρεχτ, μετφρ. Α.Κολτσιδοπούλου - Από Μηχανής), «Αρχείο Γιόχαν Φάτσερ» (Μπρεχτ, μετφρ. Π. Μάρκαρη – Επί Κολωνώ), «Black Eyed» (Μπέτυ Σάμιε, μετφρ ‘Α. Παραπονιάρη - Φούρνος), «Ιδού Εγώ» Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι – Το Σύννεφο με Παντελόνια (Σύνθεση Η. Πολλάτου ,Τ. Τζαμαργιά – Επί Κολωνώ)
Με τον Φοιτητικό Θίασο Πλους: «Έρωτος Φύσις, Οι μπαλάντες του Μπραμς» (διακειμενικές συνθέσεις).
Σοφία Σεϊρλή
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Συνεργάστηκε με το Ελεύθερο θέατρο: «Ιστορία του Αλή Ρέτζο», «Το τραμ το τελευταίο», και «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Με το Θεσσαλικό Θέατρο: «Η Διαθήκη» του Δ. Χατζή, σκην. Π. Βούλγαρη. Με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου: «Μικροαστοί» του Μ. Γκόρκι, σκην. Ν. Χαραλάμπους. Με το θίασο Καρέζη – Καζάκου: «Μην αμελείτε την αμέλεια» του Ζ. Φεϋντώ. Με την Ελεύθερη Σκηνή: «Ραντεβού με την υστερία». Έπαιξε στο θέατρο Ριάλτο: «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» και στην επιθεώρηση «Στο κεφάλι σου μια γάτα», σκην. Κ. Αποστόλου, στον Λυκαβηττό: «Νεκρικοί Διάλογοι» του Λουκιανού και στο θέατρο Αυλαία: «Κουρέλια από μετάξι» του Β.Χαβέλ. Συνεργάστηκε με την Εταιρεία Θεάτρου «Διπλούς Έρως»: «Κλίμαξ» του Ζ. Ζενέ και «Στρίντμπερκ – Στρίντμπερκ» σκην. Μ.Μαρμαρινού. Με τον Θεατρικό Οργανισμό «Εποχή»: «Πίστη, αγάπη, ελπίδα» του Ε. Χόρβατ και «Να βρεις τον ευατό σου» του Πιραντέλλο σε σκην. Β. Παπαβασιλείου. Με το Κ.Θ.Β.Ε στο «Κοινό Ταμείο» του Ε. Λαμπίς σε σκην Β. Παπαβασιλείου.
Στο θέατρο Αμόρε: «Δύσκολες Νύχτες» της Μ. Αξιώτη σε σκην. Γ.Ρήγα και το «Τελευταίο τρένο» του Φ. Κοθς, σκην, Α. Μακράκη. Στο θέατρο Εμπρός: «Δεσποινίδα Έλζε», σκην. Γ. Ρήγα. Στο Από Μηχανής θέατρο: «Φυλλωσιές» του Λ. Λορέν, σκην Σ. Βαρδάκη. Στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας: «Το μαγικό δωμάτιο» του Γ. Χρυσούλη, σκην, Δ. Οικονόμου. Στις «Σφαίρες πάνω από το Μπρόντγουεϋ» του Γ. Άλλεν , σκην.Γ. Κακλέα . Στο Εθνικό Θέατρο: «Καρναβάλι του Έρωτα» της Α. Μπεν, σκην, Ν. Μαστοράκη. Επίσης στη «Μνήμη του νερού» της Σ. Στήβενσον, σκην. Ν. Κοντούρη, στη «Λούλου» του Φ. Βέντεκιντ, σκην. Αντ. Καλογρίδη, στο «Γλάρο» του Τσέχωφ, σκην. Ν. Μαστοράκη, στον μονόλογο «Η ομορφάσχημη» του Ν. Καχτίτση, σκην. Δημ. Παπαδόπουλου, στο μονόπρακτο «Βήματα» του Σ. Μπέκετ, σκην. Ε. Θεοδώρου, στο «Ρομπέρτο Τσούκο» του Μπ.Μ Κολτές σκην. Έφης Θεοδώρου και στο «Ημερολόγιο ενός απατεώνα» του Αλ. Οστρόφσκι σκην. Γ. Κακλέα. Με το Κ.Θ.Β.Ε: «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» του Γ. Σεφέρη, σκην. Ε. Θεοδώρου, με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας: «Αν μια νύχτα του χειμώνα» του Ντε Φιλίππο και «Τέλος του Καρναβαλιού» του Γκολντόνι, σκην. Βασ. Παπαβασιλείου. Με το Απλό Θέατρο: «Σημειώσεις σε φύλλα που πέφτουν» του Αγιαμπ Χαν Ντιν σε σκην. Έφης Θεοδώρου. Στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας: «Λάμψη των Άλπεων», σκην. Δημ Παπαδόπουλου. Στο θέατρο Τέχνης: «Νόρντοστ» του Τ. Μπούχσταινερ, σκην. Ν. Χατζόπουλου και «Ανώνυμη Αγία» του Ρίτσου, σκην.
Μ.Κάλμπαρη. Στο θέατρο Αμόρε: «Σε στενό οικογενειακό κύκλο» του Αλ. Οστρόφσκι, σκην. Ν. Μαστοράκη. Με το Ελληνικό Φεστιβάλ: «Μεταμόρφωση της Χρυσαλλίδας» της Μέλπως Αξιώτη, σκην. Ν.Χατζόπουλου. Με την Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί(+,Χ) στο Από Μηχανής Θέατρο: «Jackie» της Ελφρίντε Γέλινεκ, σκην. Άντζελα Μπρούσκου.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές σειρές στη τηλεόραση και έχει παίξει στον κινηματογράφο: «Κελί Ο», «Ξαφνικός Έρωτας», «Χρόνια της μεγάλης ζέστης» και σε ταινίες μικρού μήκους «Απόγευμα Κυριακής» (1991) – Βραβείο ερμηνείας Φεστιβάλ Δράμας και «Γενέθλια μέρα».
Έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση. Έχει διδάξει υποκριτική σε σχολές και στο Πανεπιστήμιο Πάτρας, ενώ κάνει σεμινάρια στο Μικρό Πολυτεχνείο.
Πληροφορίες:
ΠΕΡΙΟΧΗ
Από Μηχανής θέατρο
Ακαδήμου 13
Μεταξουργείο
Αθήνα, 104 36
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Από 7 Ιανουαρίου 2012
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Σάββατο 20.00, Κυριακή 21.30, Δευτέρα 21.30, Τρίτη 21.30
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΑΜΕΙΟΥ
210 5231131
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό: 15 €
Φοιτητικό: 10 €
Κάθε Δευτέρα ένα εισιτήριο για δύο παραστάσεις: Ευγενείς Αγωνίες του Σωτήρη Σαμπάνη και Την Τρίτη στο σούπερμάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ
ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΚΗΝΗΣ
50 άτομα
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
info@syn-epi.com
ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤE ΚΑΙ ΣΤΟ SITE
www.syn-epi.com στην ενότητα ΤΥΠΟΣ
Φωτογραφίες
Σταμάτης Αμπάτης
Γραφείο Τύπου:
Βάσω Βασιλάτου
vasso@artblock.gr