Τετάρτη βράδυ στο Γκάζι. Στην πλατεία έξω από το μετρό δεκάδες παρέες περιμένουν να έρθει η ώρα. Οι Active Member είχαν από καιρό προαναγγείλει ότι η 29η Αυγούστου θα ήταν μια μέρα γιορτής για το low bap. Δυστυχώς οι υπεύθυνοι της Τεχνόπολης δεν παραχώρησαν τον κεντρικό χώρο του παλιού εργοστασίου κι έτσι οι αρκετές χιλιάδες του κοινού βρεθήκαμε στριμωγμένοι ανάμεσα σε κτίρια και οι δυνατότητες να ξεφύγει λίγο το μάτι ήταν περιορισμένες. Ίσως βέβαια να μην περίμεναν μεγάλη προσέλευση, ωστόσο αποδείχθηκε ότι η δυναμική του συγκροτήματος εξακολουθεί να είναι σημαντική.
Πριν τη συναυλία προβλήθηκαν αποσπάσματα από συνεντεύξεις του B.D. Foxmoor (κατά κόσμον Μιχάλη Μυτακίδη) και παλαιότερες ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος. Και βέβαια εδώ μπαίνει ένας προβληματισμός ως προς τι θεωρούμε συγκρότημα. Οι Active Member εξαρχής αποτελούσαν το προσωπικό στοίχημα του B.D. Foxmoor. Αυτό έγινε ακόμα πιο εμφανές μετά την αποχώρηση του Νικήτα Κλιντ το 2002 και την επιμονή του B.D. να διατηρήσει ζωντανό το σχήμα. Είναι αξιοθαύμαστο που φτάσαμε άλλα δέκα χρόνια μετά να παρακολουθούμε επί σκηνής έναν άνθρωπο που χωρίς να το έχει επιδιώξει αποτελεί έναν από τους σύγχρονους εν ζωή θρύλους της ελληνικής μουσικής. Στο σήμερα οι Active Member αποτελούνται από τον B.D. Foxmoor και τη Sadahzinia. Στην Τεχνόπολη εμφανίστηκαν με μια τετράδα djs που συνόδευαν στα scratch και τα φωνητικά.
Η συναυλία ξεκίνησε περίπου ένα τέταρτο πριν από τις δέκα με αντίστροφη μέτρηση από το 20, για τα 20 χρόνια του συγκροτήματος. Η υποδοχή από το κοινό υπήρξε αποθεωτική και δεκάδες καπνογόνα δημιούργησαν θερμή ατμόσφαιρα. Ήταν η γιορτή του low bap, όπως μας υπενθύμισε αρκετές φορές ο B.D. Foxmoor. Και ως γιορτή δε θα μπορούσε παρά να είναι μελαγχολική. Για διάφορους λόγους λοιπόν, που ξεκινούν από τη νοσταλγία των πιστών ακολούθων του συγκροτήματος για τα χρόνια δόξας του παρελθόντος, περνούν από τα δεκάδες πιο πρόσφατα τραγούδια που δεν έχουν προλάβει να φτάσουν ακόμα στα αυτιά μα κυρίως στα χείλη του κοινού και καταλήγουν στην απογοητευτική επιβεβαίωση της εξαθλίωσης της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από στίχους που μετρούν πια αρκετά χρόνια ζωής, οι χιλιάδες θεατές βυθιστήκαμε σε μια ιδιότυπη χαρμολύπη. Η ενέργεια που προσπάθησε κάποιες φορές να μεταδώσει από σκηνής ο B.D. Foxmoor βρήκε ελάχιστους αποδέκτες. Οι περισσότεροι στεκόμασταν και απολαμβάναμε με όρους ιεροτελεστίας τη γιορτή που είχε στήσει.
Η εγκυμονούσα Sadahzinia απέδωσε εξαίρετα με φωνή κρύσταλλο και τραγούδησε το ίδιο άνετα στα ιταλικά και τα ισπανικά στο Πάμε, ενώ ο Dj Moya κάλυψε φωνητικά το κενό του Xray στα παλαιότερα τραγούδια του συγκροτήματος. Το πρόγραμμα που ολοκληρώθηκε απνευστί ένα τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα περιελάμβανε αντιπροσωπευτικά δείγματα από ολόκληρη τη διαδρομή των Active Member. Ο τόπος της φυγής συδέθηκε με τον καιρό του αλλόκοτου φόβου κι οι μύθοι του βάλτου με το Blasphemy.
Τραγούδια που ξεχώρισαν:
Μάσκα
Η μελωδία της παρακμής
Άκου μάνα
Στην ώρα των σκιών
Πίσω δε γυρνάω
Φυσάει κόντρα
Από τον τόπο της φυγής
Κοσμογωνιά
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες, σε μίξη με ένα ισπανόφωνο τραγούδι για το φεγγάρι που θα βγει γεμάτο αύριο 31 Αυγούστου
Πρεμιέρα
Πάμε (Guantanamo)
Κάμερα στραμμένη πάνω μου
Άμοιρε γείτονα
Τραγούδα μου να φύγει το σκοτάδι
Της φωτιας οι μαγοι
Πριν τη συναυλία προβλήθηκαν αποσπάσματα από συνεντεύξεις του B.D. Foxmoor (κατά κόσμον Μιχάλη Μυτακίδη) και παλαιότερες ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος. Και βέβαια εδώ μπαίνει ένας προβληματισμός ως προς τι θεωρούμε συγκρότημα. Οι Active Member εξαρχής αποτελούσαν το προσωπικό στοίχημα του B.D. Foxmoor. Αυτό έγινε ακόμα πιο εμφανές μετά την αποχώρηση του Νικήτα Κλιντ το 2002 και την επιμονή του B.D. να διατηρήσει ζωντανό το σχήμα. Είναι αξιοθαύμαστο που φτάσαμε άλλα δέκα χρόνια μετά να παρακολουθούμε επί σκηνής έναν άνθρωπο που χωρίς να το έχει επιδιώξει αποτελεί έναν από τους σύγχρονους εν ζωή θρύλους της ελληνικής μουσικής. Στο σήμερα οι Active Member αποτελούνται από τον B.D. Foxmoor και τη Sadahzinia. Στην Τεχνόπολη εμφανίστηκαν με μια τετράδα djs που συνόδευαν στα scratch και τα φωνητικά.
Η συναυλία ξεκίνησε περίπου ένα τέταρτο πριν από τις δέκα με αντίστροφη μέτρηση από το 20, για τα 20 χρόνια του συγκροτήματος. Η υποδοχή από το κοινό υπήρξε αποθεωτική και δεκάδες καπνογόνα δημιούργησαν θερμή ατμόσφαιρα. Ήταν η γιορτή του low bap, όπως μας υπενθύμισε αρκετές φορές ο B.D. Foxmoor. Και ως γιορτή δε θα μπορούσε παρά να είναι μελαγχολική. Για διάφορους λόγους λοιπόν, που ξεκινούν από τη νοσταλγία των πιστών ακολούθων του συγκροτήματος για τα χρόνια δόξας του παρελθόντος, περνούν από τα δεκάδες πιο πρόσφατα τραγούδια που δεν έχουν προλάβει να φτάσουν ακόμα στα αυτιά μα κυρίως στα χείλη του κοινού και καταλήγουν στην απογοητευτική επιβεβαίωση της εξαθλίωσης της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από στίχους που μετρούν πια αρκετά χρόνια ζωής, οι χιλιάδες θεατές βυθιστήκαμε σε μια ιδιότυπη χαρμολύπη. Η ενέργεια που προσπάθησε κάποιες φορές να μεταδώσει από σκηνής ο B.D. Foxmoor βρήκε ελάχιστους αποδέκτες. Οι περισσότεροι στεκόμασταν και απολαμβάναμε με όρους ιεροτελεστίας τη γιορτή που είχε στήσει.
Η εγκυμονούσα Sadahzinia απέδωσε εξαίρετα με φωνή κρύσταλλο και τραγούδησε το ίδιο άνετα στα ιταλικά και τα ισπανικά στο Πάμε, ενώ ο Dj Moya κάλυψε φωνητικά το κενό του Xray στα παλαιότερα τραγούδια του συγκροτήματος. Το πρόγραμμα που ολοκληρώθηκε απνευστί ένα τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα περιελάμβανε αντιπροσωπευτικά δείγματα από ολόκληρη τη διαδρομή των Active Member. Ο τόπος της φυγής συδέθηκε με τον καιρό του αλλόκοτου φόβου κι οι μύθοι του βάλτου με το Blasphemy.
Τραγούδια που ξεχώρισαν:
Μάσκα
Η μελωδία της παρακμής
Άκου μάνα
Στην ώρα των σκιών
Πίσω δε γυρνάω
Φυσάει κόντρα
Από τον τόπο της φυγής
Κοσμογωνιά
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες, σε μίξη με ένα ισπανόφωνο τραγούδι για το φεγγάρι που θα βγει γεμάτο αύριο 31 Αυγούστου
Πρεμιέρα
Πάμε (Guantanamo)
Κάμερα στραμμένη πάνω μου
Άμοιρε γείτονα
Τραγούδα μου να φύγει το σκοτάδι
Της φωτιας οι μαγοι