Αν βρεθεί κάποιος και πιάσει την ιστορία του Ελληνικού Ροκ από την αρχή, σίγουρα στις πρώτες αράδες θα μπει και το όνομα Δημήτρης Πουλικάκος. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 και τους “M.G.C” μέχρι σήμερα, 60 σχεδόν χρόνια μετά, και τους “Γειά σου Τάκη” ο “Θείος Νώντας” έχει κάνει πολλές διαδρομές ακούγοντας μόνο την καρδιά του!
Πολυσχιδής καλλιτέχνης (μουσικός, ηθοποιός, τραγουδιστής, συγγραφέας, εκδότης, ραδιοφωνικός παραγωγός) ενεργός όλα αυτά τα χρόνια με σταθερή στάση ζωής και πάντα αρωγός και αλληλέγγυος σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, υποστήριξης, κοινωνικής ευαισθητοποίησης.
Δεν θα μπορούσε να βρεθεί κανένας άλλος χώρος για να «στεγάσει» τα γενέθλιά των ογδόντα (ζωή να 'χει) του χρόνων, παρά μόνο το Κύτταρο. Εκεί που πενήντα χρόνια πριν, ο Μήτσος με τους Εξαδάχτυλος έπαιζαν και μυούσαν το διψασμένο για μουσική, ελληνικό κοινό σε ξένα μουσικά ρεύματα, άγνωστα ακόμα στην ημεδαπή.
Η βραδιά ήταν από μέρες sold out. Η ουρά μία ώρα πριν ανοίξουν οι πόρτες έφθανε μέχρι την Αλκιβιάδου. Όσοι βρέθηκαν εκεί ήξεραν γιατί ήρθαν. Να τιμήσουν και να αποδώσουν σεβασμό στον «Πατριάρχη του Ελληνικού Ροκ»,σε αυτόν που σύμφωνα με τον Γιάννη Αγγελάκα «Αν δεν υπήρχε ο Μήτσος (για τον Πουλικάκο) κι ο Παύλος (για τον Σιδηρόπουλο) εμείς που θέλαμε να κάνουμε μουσική, δεν θα βρίσκαμε τον δρόμο».
Οι καλεσμένοι πολλοί και κάποιοι ίσως «ετερόκλητοι» αλλά η αγάπη πρώτα για την μουσική και φυσικά για τον «Πουλίκα» έφτιαξε μια μεγάλη αυθεντική μουσική γιορτή!
Σε ένα ιδιαίτερο μουσικό πρόγραμμα που ήταν βασισμένο σε καινούργια τραγούδια που γράφτηκαν από τον Δημήτρη Πουλικάκο χρονικά, από τον ταραγμένο Δεκέμβρη του ’08 έως τις μέρες μας όλοι «οι καλεσμένοι» έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους σκορπώντας χαμόγελα και κέφι πάνω και κάτω από την σκηνή!
Μα
και η
Τάνια Τσανακλίδου με
την μεγάλη καλλιτεχνική πορεία, που
ήρθε στην παρέα και στην σκηνή από άλλες
μουσικές διαδρομές, μοιράστηκε ιστορίες
κοινές με τον Πουλικάκο, από τα όμορφα
αλλά και ταραγμένα χρόνια των Μπουάτ.
Κι όχι μονό αυτό αλλά ερμήνευσε μαζί
του, ένα φρέσκο σκωπτικό τραγούδι (Ένα
μ….. στην κερασιά) με αυστηρώς ακατάλληλους
στίχους και στιχομυθία μπλουζ. Όπως
ήταν λογικό ο κόσμος γέλασε και ξέσπασε
σε ξέφρενο χειροκρότημα.
Κι ύστερα ο άλλος «φαινομενικά άσχετος» με το είδος, Μανώλης Μητσιάς βρέθηκε να τραγουδά Gram Parsons και Randy Newman ντουέτο με τον Δημήτρη Πουλικάκο σε ελληνική απόδοση του Πουλικάκου. «Θα με κάνεις ροκά στα γεράματα» του είπε, του έδωσε ένα φιλί και συνέχισε!
Θέλω να πω κάτι και για τους αφανείς ήρωες αυτής της χαρούμενης γιορτής, για το Νίκο Λειβαδίτη, που είχε την φροντίδα συνολικά της οργάνωσης και για όλους όσους έτρεχαν κάτω, δίπλα, πίσω από την σκηνή, σε κονσόλες, με καλώδια, με οθόνες, με κάμερες, σε μπαρ, κουζίνα, γκαρνταρόμπα, πόρτα, για να μπορούν να χαρούν όλοι τα τεκταινόμενα πάνω στην σκηνή! Ας μην τους ξεχνάμε!
Ένα και μόνο συμπέρασμα έβγαλα στις σχεδόν τέσσερις ώρες που διάρκεσε η συναυλία. Η μουσική και γενικά η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους. Τις ετικέτες κάποιοι άλλοι τις έβαλαν. Και σίγουρα δεν ήταν μουσικοί.
Η γιορτή για τον Δημήτρη- Μήτσο Πουλικάκο συνεχίζεται...
*Οι
φωτογραφίες ανήκουν στον Κωνσταντίνο
Ρουμελιώτη και το MixGrill.gr.