Είχα πάρει εισιτήριο από νωρίς, για να εκμεταλλευτώ την οικονομική τιμούλα από τη μία (μόνο €12 τη μέρα) και τα οικονομικότερα ποτά στα τόσα ωραία μαγαζιά από την άλλη. Για ποτό δεν κατάφερα τελικά να πάω, το φεστιβάλ ωστόσο δεν θα το έχανα! Το μόνο που με πείραξε ήταν που δεν πρόλαβα να δω τη Nalyssa Green, που θα βγήκε εκεί γύρω στις 6 το απογευματάκι με αυτό το ιδιαίτερο θέρεμιν και θα μάγεψε τους παρευρισκόμενους. Τους Bangies τους έχω δει παλιότερα κι έχουν αυτή τη νεανική φρεσκάδα για φασαρία. Τα Τιγρέ Σποράκια ήλπιζα να τα συναντήσω αυτό το απόγευμα, αλλά η τύχη είχε άλλη άποψη.
Οι δύο σκηνές με είχαν προβληματίσει, όταν δεν είχα δει ακόμα το πρόγραμμα, γιατί φανταζόμουν πως θα έπαιζαν ταυτόχρονα και δεν θα προλάβαινα να δω όλη την παρουσίαση κάθε καλλιτέχνη. Όταν μελέτησα λίγο πιο προσεκτικά τις ώρες έναρξης κατάλαβα πως δεν θα έχανα τίποτα (αν πήγαινα εγκαίρως βέβαια).
Έφτασα λίγο πριν κλείσουν οι Wedding Singers. Τους είχα ακούσει μόνο στο όνομα, δεν γνώριζα τι μουσική παίζουν. Ήταν στη μικρή σκηνή και ξεσήκωναν τον κόσμο με τον δυνατό και ρυθμικό τους ήχο. Μου άρεσε η σκηνική τους παρουσία και ο κόσμος που χοροπηδούσε σύμφωνα με τις προτροπές τους. Με ενόχλησε ο καμεραμάν πάνω στη σκηνή, που μου έκρυβε τον τραγουδιστή για αρκετή ώρα.
Το καλό των δύο σκηνών είναι μάλλον ο χρόνος που μεσολαβεί από τον ένα καλλιτέχνη στον άλλον… δηλαδή δεν ξεπερνά τα 2-3 λεπτάκια. Πάμε στη μεγάλη σκηνή και σειρά έχουν οι Maraveyas Ilegal. Εντάξει δεν μπορώ να κρυφτώ, είμαι φαν του Κωστή, ωστόσο δεν τον είχα δει τον χειμώνα που μας πέρασε σε κάποιο live και μου είχε λείψει. Έχει αλλάξει η σύνθεση την μπάντας κι έχει μεσολαβήσει ένα καινούριο άλμπουμ από την τελευταία φορά που τον άκουσα.
Σε αυτή τη σκηνή φαίνεται έντονα η διαφορά στον κόσμο σε σχέση με πέρσι. Είναι μεν αρκετός αλλά πολύ λιγότερος. Οι Maraveyas Ilegal κάνουν τα μαγικά τους πάλι, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Όλοι θα τραγουδήσουν, θα φωνάξουν, θα χορέψουν, θα γελάσουν υπό τους «παράνομους» ήχους και στίχους της Λόλας κι όχι μόνο. Μετά από τσαλαπατήματα, παρακάλια (άσε με να μπω), προτροπές (πάρε χρώμα) κι ένα χωριό τρελό από χαρά, το καλοκαίρι (τελικά) έφυγε.
Η διάρκεια και οι αλλαγές είναι σύμφωνα με το πρόγραμμα. Είναι κάπως αστείο να βλέπεις όλο τον κόσμο να μετακομίζει από τη μια σκηνή στην άλλη. Στη μικρή σκηνή ανεβαίνουν οι Imam Baildi. Μουσικές, όργανα παραδοσιακά, περασμένων εποχών στίχοι και ήχοι μπλέκονται όμορφα και συνδυάζονται με σύγχρονα μοτίβα hip-hop,rumba κι άλλα πολλά . Το αποτέλεσμα «καθρεφτίζεται» στις αντιδράσεις του κοινού. Συμμετέχουν και λικνίζονται στους διάφορους ρυθμούς αυθόρμητα σαν να τους γνώριζαν από πάντα. «Ποτέ δε θέλω πια να ξαναρθείς στ’ ομολογώ» και μια κοπελίτσα με σγουρό μαλλάκι κλαίει. Τα πνευστά ξεσηκώνουν τον κόσμο, baila rumba, busca ritmo, baila τσιφτετέλι και hip-hop με τη συνοδεία του MC Yinka.
Πάμε για το γκραν φινάλε. Στη μεγάλη σκηνή ο Νίκος Πορτοκάλογλου έχει κάνει τις ρυθμίσεις του και μας περιμένει. Τι θα μας πει άραγε απόψε; Πως θα τον βρω εγώ; Θα τον νιώσω; Ή ποιος ξέρει… «Είμαστε έτοιμοι;» και ξεκινάμε το ταξίδι σε ήχους γνώριμους από παλιά, τόσο οικείους, που πονάνε ακόμα, που ζουν ακόμα μέσα μας κι έξω μας. Αιώνιος έφηβος ο Πορτοκάλογλου. Μου άρεσε πολύ απόψε. Έχει κέφι μέσα του αυτός ο άνθρωπος, έχει ζωντάνια, μιλάει με το κοινό του μια γλώσσα όμορφη. Υπέροχη η συνοδεία της Σοφίας Σαρρή στα φωνητικά, καθώς και οι ερμηνείες των υπόλοιπων μουσικών που τον συνόδευαν. Ήθελα να γράψω τους στίχους όλων των τραγουδιών, θα αρκεστώ να αναφέρω μόνο τους τίτλους, βρείτε τα στο διαδίκτυο και ξανακούστε τα! Βρήκα εκπληκτική την παρουσίαση των μουσικών του με το «απόψε είναι ωραία».
Δίψα
Χωρίς αμορτισέρ (Βαλκανιζατέρ)
Ταξίδι
Που ήσουνα φως μου
Βάλε μου δύσκολα
Δεν είναι αργά – από τη Σοφία Σαρρή
Ίσως
Ότι δε σε σκοτώνει
Πες το κι έγινε
Γίνε κομμάτια
Μετρώ τα κύματα
Τι λείπει
Θάλασσά μου σκοτεινή
Απόψε είναι ωραία (παρουσίαση μουσικών)
Encore
Τα καράβια μου καίω – μαζί με τον Κωστή Μαραβέγια
Να με προσέχεις
Το καλοκαιράκι
Ελπίζω να είστε έτοιμοι για τη σημερινή δεύτερη μέρα του ARK festival. Έχουμε πολλά να δούμε και να ακούσουμε κι απόψε.
Οι φωτογραφίες είναι στην επίσημη σελίδα του ARK Festival στο Facebook.
Οι δύο σκηνές με είχαν προβληματίσει, όταν δεν είχα δει ακόμα το πρόγραμμα, γιατί φανταζόμουν πως θα έπαιζαν ταυτόχρονα και δεν θα προλάβαινα να δω όλη την παρουσίαση κάθε καλλιτέχνη. Όταν μελέτησα λίγο πιο προσεκτικά τις ώρες έναρξης κατάλαβα πως δεν θα έχανα τίποτα (αν πήγαινα εγκαίρως βέβαια).
Έφτασα λίγο πριν κλείσουν οι Wedding Singers. Τους είχα ακούσει μόνο στο όνομα, δεν γνώριζα τι μουσική παίζουν. Ήταν στη μικρή σκηνή και ξεσήκωναν τον κόσμο με τον δυνατό και ρυθμικό τους ήχο. Μου άρεσε η σκηνική τους παρουσία και ο κόσμος που χοροπηδούσε σύμφωνα με τις προτροπές τους. Με ενόχλησε ο καμεραμάν πάνω στη σκηνή, που μου έκρυβε τον τραγουδιστή για αρκετή ώρα.
Το καλό των δύο σκηνών είναι μάλλον ο χρόνος που μεσολαβεί από τον ένα καλλιτέχνη στον άλλον… δηλαδή δεν ξεπερνά τα 2-3 λεπτάκια. Πάμε στη μεγάλη σκηνή και σειρά έχουν οι Maraveyas Ilegal. Εντάξει δεν μπορώ να κρυφτώ, είμαι φαν του Κωστή, ωστόσο δεν τον είχα δει τον χειμώνα που μας πέρασε σε κάποιο live και μου είχε λείψει. Έχει αλλάξει η σύνθεση την μπάντας κι έχει μεσολαβήσει ένα καινούριο άλμπουμ από την τελευταία φορά που τον άκουσα. Σε αυτή τη σκηνή φαίνεται έντονα η διαφορά στον κόσμο σε σχέση με πέρσι. Είναι μεν αρκετός αλλά πολύ λιγότερος. Οι Maraveyas Ilegal κάνουν τα μαγικά τους πάλι, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Όλοι θα τραγουδήσουν, θα φωνάξουν, θα χορέψουν, θα γελάσουν υπό τους «παράνομους» ήχους και στίχους της Λόλας κι όχι μόνο. Μετά από τσαλαπατήματα, παρακάλια (άσε με να μπω), προτροπές (πάρε χρώμα) κι ένα χωριό τρελό από χαρά, το καλοκαίρι (τελικά) έφυγε.
Η διάρκεια και οι αλλαγές είναι σύμφωνα με το πρόγραμμα. Είναι κάπως αστείο να βλέπεις όλο τον κόσμο να μετακομίζει από τη μια σκηνή στην άλλη. Στη μικρή σκηνή ανεβαίνουν οι Imam Baildi. Μουσικές, όργανα παραδοσιακά, περασμένων εποχών στίχοι και ήχοι μπλέκονται όμορφα και συνδυάζονται με σύγχρονα μοτίβα hip-hop,rumba κι άλλα πολλά . Το αποτέλεσμα «καθρεφτίζεται» στις αντιδράσεις του κοινού. Συμμετέχουν και λικνίζονται στους διάφορους ρυθμούς αυθόρμητα σαν να τους γνώριζαν από πάντα. «Ποτέ δε θέλω πια να ξαναρθείς στ’ ομολογώ» και μια κοπελίτσα με σγουρό μαλλάκι κλαίει. Τα πνευστά ξεσηκώνουν τον κόσμο, baila rumba, busca ritmo, baila τσιφτετέλι και hip-hop με τη συνοδεία του MC Yinka.Πάμε για το γκραν φινάλε. Στη μεγάλη σκηνή ο Νίκος Πορτοκάλογλου έχει κάνει τις ρυθμίσεις του και μας περιμένει. Τι θα μας πει άραγε απόψε; Πως θα τον βρω εγώ; Θα τον νιώσω; Ή ποιος ξέρει… «Είμαστε έτοιμοι;» και ξεκινάμε το ταξίδι σε ήχους γνώριμους από παλιά, τόσο οικείους, που πονάνε ακόμα, που ζουν ακόμα μέσα μας κι έξω μας. Αιώνιος έφηβος ο Πορτοκάλογλου. Μου άρεσε πολύ απόψε. Έχει κέφι μέσα του αυτός ο άνθρωπος, έχει ζωντάνια, μιλάει με το κοινό του μια γλώσσα όμορφη. Υπέροχη η συνοδεία της Σοφίας Σαρρή στα φωνητικά, καθώς και οι ερμηνείες των υπόλοιπων μουσικών που τον συνόδευαν. Ήθελα να γράψω τους στίχους όλων των τραγουδιών, θα αρκεστώ να αναφέρω μόνο τους τίτλους, βρείτε τα στο διαδίκτυο και ξανακούστε τα! Βρήκα εκπληκτική την παρουσίαση των μουσικών του με το «απόψε είναι ωραία».Δίψα
Χωρίς αμορτισέρ (Βαλκανιζατέρ)
Ταξίδι
Που ήσουνα φως μου
Βάλε μου δύσκολα
Δεν είναι αργά – από τη Σοφία Σαρρή
Ίσως
Ότι δε σε σκοτώνει
Πες το κι έγινε
Γίνε κομμάτια
Μετρώ τα κύματα
Τι λείπει
Θάλασσά μου σκοτεινή
Απόψε είναι ωραία (παρουσίαση μουσικών)
Encore
Τα καράβια μου καίω – μαζί με τον Κωστή Μαραβέγια
Να με προσέχεις
Το καλοκαιράκι
Ελπίζω να είστε έτοιμοι για τη σημερινή δεύτερη μέρα του ARK festival. Έχουμε πολλά να δούμε και να ακούσουμε κι απόψε.
Οι φωτογραφίες είναι στην επίσημη σελίδα του ARK Festival στο Facebook.