Το (όντως) θρυλικο MONTEREY POP FESTIVAL του '67, είναι για πολλούς (ανάμεσα τους κι εγώ) το σημαντικότερο festival των sixties και μάλλον (τελικά) το σημαντικότερο όλων των εποχών.
Η κορύφωση μιας γενιάς και μαζί το απόγειο μιας ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ συνεύρεσης μουσικών. Το Woodstock, δυο χρόνια μετά, είναι μια άλλη ιστορία.. για αρκετούς, ήταν η αυλαία σε όλα τα όνειρα της δεκαετίας του '60, αν και φυσικά και ήταν ένα απίστευτα σπουδαίο και μοναδικό γεγονός. Το καλοκαίρι της αγάπης όμως, το καλοκαίρι του 1967 ήταν ήδη μια ανάμνηση, έστω και μόλις δύο χρόνια μετά, και τα πράγματα έμοιαζαν να παίρνουν μια άλλη κατεύθυνση.
Με δυο λόγια, αυτό που στο Monterey φάνταζε απλό και ξεκάθαρο μέσα στην μεθυστική αθωότητα εκείνου καλοκαιριού, καθώς 'τα πάντα έμοιαζαν πιθανά..' (όπως μου είπε ο Sky Saxon πριν λίγα χρόνια..) ήταν πια κάτι πολύ πιο 'σύνθετο' και βαρύ το 1969 στο Woodstock. Το Woodstock ήταν ο (υπέροχος) επίλογος μιας γενιάς στην ουσία.
Ας έρθουμε όμως στο ΣΗΜΕΡΑ. Σε λίγες μέρες λοιπόν, στις 29 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα, οι φοβεροί και τρομεροί STANDELLS (επιστρέφουν με ΝΕΟ album...!) θα είναι headliners, στο φετινό Monterey Pop Festival, στην επέτειο για τα 45 χρόνια από το 1967. Υπάρχει άραγε καλύτερη αφορμή για μια συνέντευξη μαζί τους;
Δημήτρης Αντωνόπουλος: Γειά σου Larry! Πρώτα από όλα, είναι μεγάλη τιμή! Πως βλέπεις το Monterey Pop Festival το Σεπτέμβριο του 2012; Είστε οι headliners!
Larry Tamblyn: Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Οι Standells (όπως και οι Doors) δεν είχαμε προσκληθεί στο πρώτο festival το 1967. Είναι τιμή μας να είμαστε headliners φέτος!
Δ.Α.: Πως νιώθεις για την 45η επέτειο ενός τέτοιου εκπληκτικού φεστιβάλ; Για πολλούς (ανάμεσα και εγώ) το Monterey ήταν το καλύτερο φεστιβάλ μιας γενιάς... και όχι το Woodstock του ’69. Συμφωνείς;
L.T.: Σίγουρα έχει την ιστορία του. Θα παίξουμε στην ίδια σκηνή που ο Jimi Hendrix έκαψε την κιθάρα του. Όπως το καταλαβαίνω εγώ, η περιοχή αυτή είναι ιερή. Ελπίζουμε να ανταποκριθούμε και να τιμήσουμε τη μνήμη του Jim και όλων εκείνων που δεν είναι εδώ. Πρέπει να πω ότι αυτό που θα παρουσιάσουμε θα είναι για πρώτη φορά. Δεν μπορώ να σου πω τι είναι, αλλά μπορεί να το ακούσετε στις ειδήσεις!
Δ.Α.: Οι Standells δεν είναι απλά μια μπάντα, είστε βασικά το αυθεντικό, για να το πω ευθέως, είστε μια ΘΡΥΛΙΚΗ μπάντα. Πως νιώθετε όταν αναπολείτε τα παλιά μετά από τόσα χρόνια Larry;
L.T.: Ευχαριστώ. Τέτοιες δηλώσεις πάντα με κάνουν να νιώθω ταπεινός, γιατί υπήρχαν πολλές φοβερές μπάντες εκείνη την εποχή. Ειλικρινά, δεν περιμέναμε να έχουμε αυτόν τον αντίκτυπο στην ιστορία της ροκ. Το 2012 είναι η 50η επέτειος των Standells. Τους ίδρυσα το 1962, και μερικές φορές φαίνεται σαν να ήταν χτες – ειδικά όταν εμφανιζόμαστε μπροστά σε νεαρό κοινό που ακούν τη μουσική μας πρώτη φορά.
Δ.Α.: Υπάρχει κάποιο ‘inside story’ για τη δημιουργία του ‘Try It’; Είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια...
L.T.: Μόλις τελειώσαμε την ηχογράφηση του τραγουδιού, καταλάβαμε ότι θα γίνει επιτυχία. Το περιοδικό Billboard είχε κρίνει ότι το Try θα γίνει η νέα μας μεγάλη επιτυχία. Αλλά την ίδια περίοδο, ο Gordon McLendon, ένας ισχυρός παράγοντας του ραδιοφώνου (που ήταν επίσης δεξιός φονταμεταλιστής), ξεκίνησε μια καμπάνια ενάντια στο δίσκο μας που εκείνος έκρινε ότι είχε μη αποδεκτούς στίχους, και διάλεξε το ‘Try It’ ως παράδειγμα, λέγοντας πως ενθαρρύνει τις νέες κοπέλες να κάνουν σεξ. Ειλικρινά, δεν υπήρχε τέτοιο περιεχόμενο στους στίχους. Ίσως έφταιγε ο σέξι τρόπος ερμηνείας του τραγουδιού. Όπως και να ‘χει, ο McLendon απαγόρεψε το τραγούδι να παίζεται στα ραδιόφωνά του και προέτρεψε να κάνουν το ίδιο και άλλοι σταθμοί. Αν και το ‘Try It’ ήταν #1 σε πολλά radio charts, ο McLendon κατάφερε να το καταστρέψει, ακόμα και μετά από ένα debate που προβλήθηκε στην τηλεόραση μεταξύ του McLendon και των Standells στο Art Linkletter's House Party (όπως όλα έδειξαν, οι Standells τον νίκησαν εύκολα). Δείτε την σελίδα των Standells στο Facebook για φωτογραφίες και δημσιεύματα.
Δ.Α.: Δουλεύετε πάνω σε νέο project ή σε νέο υλικό ίσως;
L.T.: Ναι, είμαστε στα μέσα της ηχογράφησης του πρώτου δίσκου των Standells μετά από 45 χρόνια. (Δείτε και ακούστε κάποια τραγούδια στη σελίδα των Standells στο Facebook). Πιστεύουμε ότι θα είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουμε κυκλοφορήσει. Άλλωστε, ηχογραφείται στο Standells Garage Studio (είναι στην πραγματικότητα ένα γκαράζ που έχει μετατραπεί σε στούντιο).
Δ.Α.: Και για το κλασικό φιλμ των sixties; 'Riot On Sunset Strip'; Κάποιες ιδιαίτερες αναμνήσεις;
L.T.: Το κομμάτι μας γυρίστηκε σε ένα σετ στο Hollywood. Ξέρω ότι όλα τα Βρετανικά συγκροτήματα όπως οι DC5 και οι Animals κινηματογραφήθηκαν στη Βρετανία. Επίσης, ξέρω ότι η ταινία επισπεύθηκε για να ολοκληρωθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες μετά τις διαδηλώσεις Sunset Strip. Είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, ίσως όχι με τον τρόπο που ήταν γραφτό. Η ταινία ήταν τόσο κακής ποιότητας που τελικά ήταν καλή, σαν το Plan 9 from Outer Space. Δηλαδή, αλήθεια, ένα παρθένο κορίτσι παίρνει ένα χάπι (acid) και τελικά κάνει όργιο;
Δ.Α.: Ακούτε καθόλου νέα μουσική, κάποιον καλλιτέχνη, κάποια μπάντα; Πως βλέπετε την garage σκηνή σήμερα; Κάποιες συμβουλές από τους αυθεντικούς για τη νέαγενιά;
L.T.: Είναι κάποια συγκροτήματα που μας αρέσουν, όπως οι Foo Fighters (και αυτοί ηχογράφησαν το δίσκο τους σε garage) και οι Green Day. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τον Jeff Connelly από τους Lyres. Θα έχουμε και ένα τραγούδι τους, το ‘Help You Ann’ στο νέο μας δίσκο.
Δ.Α.: Ποιές είναι οι αναμνήσεια πό τους Standells των 60’s; Μπορείς να μας πεις μια καλή Rock & Roll ιστορία; Είμαι σίγουρος ότι μπορείς...
L.T.: Έχω πολλές ιστορίες. Μια φορά προσλάβαμε μια ηθοποιό να πάρει τηλέφωνο τον κιθαρίστα μας, ο οποίος ήθελε πάνω από 2-3 γυναίκες κάθε βράδυ. Θυμηθήκαμε μια συγκεκριμένη νεαρή που ήταν μαζί του στο Τέξας. Αυτό ήταν έξι μήνες πριν την ιστορία στο Seattle. Η ηθοποιός κάλεσε τον κιθαρίστα αφού εκείνος σηκώθηκε από το κρεβάτι που ήταν με άλλη γυναίκα, του είπε ότι είναι η κοπέλα από το Τέξας, ότι ήταν 14 χρονών και ότι ήταν έγκυος. Είχε όλες τις προσωπικές του πληροφορίες, και τις έβαλε μέσα στην ιστορία. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι του είπε ότι ο πατέρας της ήταν σερίφης στο Τέξας και πήγαινε με το αεροπλάνο να τον βρει για να μιλήσουνε. Θέλω να σου πω ότι χέστηκε πάνω του. Ήρθε στο δωμάτιό μας και μας είπε την ιστορία (όλοι κάναμε ότι δεν ξέραμε τίποτα). Το πρόσωπό του ήταν χλωμό, έκλαιγε μέχρι που εμείς δεν αντέξαμε άλλο και ξεσπάσαμε σε γέλια. Λέγαμε μήπως πάρει το μάθημά του, αλλά την επόμενη ημέρα ήταν πάλι ο παλιός του εαυτός.
Δ.Α.: Να ελπίζουμε σε μια συναυλία σας στην Αθήνα Larry; Υπάρχει τέτοια πιθανότητα;
L.T.: Ήμασταν εκεί το 2010 στην ευρωπαΐκή μας περιοδεία (πρέπει να το ψάξεις). Τη λατρέψαμε την Αθήνα. Μας φώναξαν για 2 encore! Υπάρχει η πιθανότητα μιας περιοδείας το 2013, αλλά δεν μπορούμε να πούμε κάτι που δεν είναι ακόμα σίγουρο.
Δ.Α.: Μπορείς να μου πεις 5 από τους πιο αγαπημένους σου δίσκους;
L.T.: Beatles: ‘Meet the Beatles’, ‘Rubber Soul’, ‘Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band’ και ‘Close to the Edge’ - Yes
Δ.Α.: Κλείνοντας τη συνέντευξη, η κλασική μου ερώτηση... Αν είχες μια χρονομηχανή (!) για τις επόμενες 24 ώρες, που θα ήθελες να πας για μια όλόκληρη ημέρα;
L.T.: Θα έδινα τα πάντα για να επιστρέψω στην εποχή που είχα βαρεθεί να είμαι μουσικός (το 1969). Τότε αποφάσισα να αφήσω το Rock & Roll και αυτό κράτησε 14 χρόνια. Θα έλεγα στον εαυτό μου ‘Μην τα παρατάς τώρα, τα καλύτερα έρχονται’!
Η κορύφωση μιας γενιάς και μαζί το απόγειο μιας ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ συνεύρεσης μουσικών. Το Woodstock, δυο χρόνια μετά, είναι μια άλλη ιστορία.. για αρκετούς, ήταν η αυλαία σε όλα τα όνειρα της δεκαετίας του '60, αν και φυσικά και ήταν ένα απίστευτα σπουδαίο και μοναδικό γεγονός. Το καλοκαίρι της αγάπης όμως, το καλοκαίρι του 1967 ήταν ήδη μια ανάμνηση, έστω και μόλις δύο χρόνια μετά, και τα πράγματα έμοιαζαν να παίρνουν μια άλλη κατεύθυνση.
Με δυο λόγια, αυτό που στο Monterey φάνταζε απλό και ξεκάθαρο μέσα στην μεθυστική αθωότητα εκείνου καλοκαιριού, καθώς 'τα πάντα έμοιαζαν πιθανά..' (όπως μου είπε ο Sky Saxon πριν λίγα χρόνια..) ήταν πια κάτι πολύ πιο 'σύνθετο' και βαρύ το 1969 στο Woodstock. Το Woodstock ήταν ο (υπέροχος) επίλογος μιας γενιάς στην ουσία.
Ας έρθουμε όμως στο ΣΗΜΕΡΑ. Σε λίγες μέρες λοιπόν, στις 29 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα, οι φοβεροί και τρομεροί STANDELLS (επιστρέφουν με ΝΕΟ album...!) θα είναι headliners, στο φετινό Monterey Pop Festival, στην επέτειο για τα 45 χρόνια από το 1967. Υπάρχει άραγε καλύτερη αφορμή για μια συνέντευξη μαζί τους;
Δημήτρης Αντωνόπουλος: Γειά σου Larry! Πρώτα από όλα, είναι μεγάλη τιμή! Πως βλέπεις το Monterey Pop Festival το Σεπτέμβριο του 2012; Είστε οι headliners!
Larry Tamblyn: Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Οι Standells (όπως και οι Doors) δεν είχαμε προσκληθεί στο πρώτο festival το 1967. Είναι τιμή μας να είμαστε headliners φέτος!
Δ.Α.: Πως νιώθεις για την 45η επέτειο ενός τέτοιου εκπληκτικού φεστιβάλ; Για πολλούς (ανάμεσα και εγώ) το Monterey ήταν το καλύτερο φεστιβάλ μιας γενιάς... και όχι το Woodstock του ’69. Συμφωνείς;
L.T.: Σίγουρα έχει την ιστορία του. Θα παίξουμε στην ίδια σκηνή που ο Jimi Hendrix έκαψε την κιθάρα του. Όπως το καταλαβαίνω εγώ, η περιοχή αυτή είναι ιερή. Ελπίζουμε να ανταποκριθούμε και να τιμήσουμε τη μνήμη του Jim και όλων εκείνων που δεν είναι εδώ. Πρέπει να πω ότι αυτό που θα παρουσιάσουμε θα είναι για πρώτη φορά. Δεν μπορώ να σου πω τι είναι, αλλά μπορεί να το ακούσετε στις ειδήσεις!
Δ.Α.: Οι Standells δεν είναι απλά μια μπάντα, είστε βασικά το αυθεντικό, για να το πω ευθέως, είστε μια ΘΡΥΛΙΚΗ μπάντα. Πως νιώθετε όταν αναπολείτε τα παλιά μετά από τόσα χρόνια Larry;
L.T.: Ευχαριστώ. Τέτοιες δηλώσεις πάντα με κάνουν να νιώθω ταπεινός, γιατί υπήρχαν πολλές φοβερές μπάντες εκείνη την εποχή. Ειλικρινά, δεν περιμέναμε να έχουμε αυτόν τον αντίκτυπο στην ιστορία της ροκ. Το 2012 είναι η 50η επέτειος των Standells. Τους ίδρυσα το 1962, και μερικές φορές φαίνεται σαν να ήταν χτες – ειδικά όταν εμφανιζόμαστε μπροστά σε νεαρό κοινό που ακούν τη μουσική μας πρώτη φορά.
Δ.Α.: Υπάρχει κάποιο ‘inside story’ για τη δημιουργία του ‘Try It’; Είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια...
L.T.: Μόλις τελειώσαμε την ηχογράφηση του τραγουδιού, καταλάβαμε ότι θα γίνει επιτυχία. Το περιοδικό Billboard είχε κρίνει ότι το Try θα γίνει η νέα μας μεγάλη επιτυχία. Αλλά την ίδια περίοδο, ο Gordon McLendon, ένας ισχυρός παράγοντας του ραδιοφώνου (που ήταν επίσης δεξιός φονταμεταλιστής), ξεκίνησε μια καμπάνια ενάντια στο δίσκο μας που εκείνος έκρινε ότι είχε μη αποδεκτούς στίχους, και διάλεξε το ‘Try It’ ως παράδειγμα, λέγοντας πως ενθαρρύνει τις νέες κοπέλες να κάνουν σεξ. Ειλικρινά, δεν υπήρχε τέτοιο περιεχόμενο στους στίχους. Ίσως έφταιγε ο σέξι τρόπος ερμηνείας του τραγουδιού. Όπως και να ‘χει, ο McLendon απαγόρεψε το τραγούδι να παίζεται στα ραδιόφωνά του και προέτρεψε να κάνουν το ίδιο και άλλοι σταθμοί. Αν και το ‘Try It’ ήταν #1 σε πολλά radio charts, ο McLendon κατάφερε να το καταστρέψει, ακόμα και μετά από ένα debate που προβλήθηκε στην τηλεόραση μεταξύ του McLendon και των Standells στο Art Linkletter's House Party (όπως όλα έδειξαν, οι Standells τον νίκησαν εύκολα). Δείτε την σελίδα των Standells στο Facebook για φωτογραφίες και δημσιεύματα.
Δ.Α.: Δουλεύετε πάνω σε νέο project ή σε νέο υλικό ίσως;
L.T.: Ναι, είμαστε στα μέσα της ηχογράφησης του πρώτου δίσκου των Standells μετά από 45 χρόνια. (Δείτε και ακούστε κάποια τραγούδια στη σελίδα των Standells στο Facebook). Πιστεύουμε ότι θα είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουμε κυκλοφορήσει. Άλλωστε, ηχογραφείται στο Standells Garage Studio (είναι στην πραγματικότητα ένα γκαράζ που έχει μετατραπεί σε στούντιο).
Δ.Α.: Και για το κλασικό φιλμ των sixties; 'Riot On Sunset Strip'; Κάποιες ιδιαίτερες αναμνήσεις;L.T.: Το κομμάτι μας γυρίστηκε σε ένα σετ στο Hollywood. Ξέρω ότι όλα τα Βρετανικά συγκροτήματα όπως οι DC5 και οι Animals κινηματογραφήθηκαν στη Βρετανία. Επίσης, ξέρω ότι η ταινία επισπεύθηκε για να ολοκληρωθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες μετά τις διαδηλώσεις Sunset Strip. Είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, ίσως όχι με τον τρόπο που ήταν γραφτό. Η ταινία ήταν τόσο κακής ποιότητας που τελικά ήταν καλή, σαν το Plan 9 from Outer Space. Δηλαδή, αλήθεια, ένα παρθένο κορίτσι παίρνει ένα χάπι (acid) και τελικά κάνει όργιο;
Δ.Α.: Ακούτε καθόλου νέα μουσική, κάποιον καλλιτέχνη, κάποια μπάντα; Πως βλέπετε την garage σκηνή σήμερα; Κάποιες συμβουλές από τους αυθεντικούς για τη νέαγενιά;
L.T.: Είναι κάποια συγκροτήματα που μας αρέσουν, όπως οι Foo Fighters (και αυτοί ηχογράφησαν το δίσκο τους σε garage) και οι Green Day. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τον Jeff Connelly από τους Lyres. Θα έχουμε και ένα τραγούδι τους, το ‘Help You Ann’ στο νέο μας δίσκο.
Δ.Α.: Ποιές είναι οι αναμνήσεια πό τους Standells των 60’s; Μπορείς να μας πεις μια καλή Rock & Roll ιστορία; Είμαι σίγουρος ότι μπορείς...
L.T.: Έχω πολλές ιστορίες. Μια φορά προσλάβαμε μια ηθοποιό να πάρει τηλέφωνο τον κιθαρίστα μας, ο οποίος ήθελε πάνω από 2-3 γυναίκες κάθε βράδυ. Θυμηθήκαμε μια συγκεκριμένη νεαρή που ήταν μαζί του στο Τέξας. Αυτό ήταν έξι μήνες πριν την ιστορία στο Seattle. Η ηθοποιός κάλεσε τον κιθαρίστα αφού εκείνος σηκώθηκε από το κρεβάτι που ήταν με άλλη γυναίκα, του είπε ότι είναι η κοπέλα από το Τέξας, ότι ήταν 14 χρονών και ότι ήταν έγκυος. Είχε όλες τις προσωπικές του πληροφορίες, και τις έβαλε μέσα στην ιστορία. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι του είπε ότι ο πατέρας της ήταν σερίφης στο Τέξας και πήγαινε με το αεροπλάνο να τον βρει για να μιλήσουνε. Θέλω να σου πω ότι χέστηκε πάνω του. Ήρθε στο δωμάτιό μας και μας είπε την ιστορία (όλοι κάναμε ότι δεν ξέραμε τίποτα). Το πρόσωπό του ήταν χλωμό, έκλαιγε μέχρι που εμείς δεν αντέξαμε άλλο και ξεσπάσαμε σε γέλια. Λέγαμε μήπως πάρει το μάθημά του, αλλά την επόμενη ημέρα ήταν πάλι ο παλιός του εαυτός.
Δ.Α.: Να ελπίζουμε σε μια συναυλία σας στην Αθήνα Larry; Υπάρχει τέτοια πιθανότητα;
L.T.: Ήμασταν εκεί το 2010 στην ευρωπαΐκή μας περιοδεία (πρέπει να το ψάξεις). Τη λατρέψαμε την Αθήνα. Μας φώναξαν για 2 encore! Υπάρχει η πιθανότητα μιας περιοδείας το 2013, αλλά δεν μπορούμε να πούμε κάτι που δεν είναι ακόμα σίγουρο.
Δ.Α.: Μπορείς να μου πεις 5 από τους πιο αγαπημένους σου δίσκους;
L.T.: Beatles: ‘Meet the Beatles’, ‘Rubber Soul’, ‘Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band’ και ‘Close to the Edge’ - Yes
Δ.Α.: Κλείνοντας τη συνέντευξη, η κλασική μου ερώτηση... Αν είχες μια χρονομηχανή (!) για τις επόμενες 24 ώρες, που θα ήθελες να πας για μια όλόκληρη ημέρα;
L.T.: Θα έδινα τα πάντα για να επιστρέψω στην εποχή που είχα βαρεθεί να είμαι μουσικός (το 1969). Τότε αποφάσισα να αφήσω το Rock & Roll και αυτό κράτησε 14 χρόνια. Θα έλεγα στον εαυτό μου ‘Μην τα παρατάς τώρα, τα καλύτερα έρχονται’!
Σχετικό θέμα