Καλημέρα παιδιά και καλό μήνα να έχουμε!
Χθες, καθώς έβγαινα από το Μετρό, πήρα ένα φυλλάδιο για το Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε δει τα ονόματα που θα παίξουν το ερχόμενο Παρασκευοσαββατοκύριακο;
Goran Bregovic, Amparo Sanchez, Ελένη Βιτάλη, Μάρθρα Φριντζήλα, Imam Baildi κ.α. Η αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ έφερε αντίστοιχη ανάπτυξη και στο Φεστιβάλ Νέων του... Σε κάθε περίπτωση, είτε ένα Φεστιβάλ δημιουργείται από έναν πολιτικό φορέα, είτε από έναν άνθρωπο, είναι σίγουρα ευχάριστο για εμάς τους μουσικόφιλους...
Πάμε τώρα στο κυρίως θέμα του σημερινού editorial.
1. Τι θα ακούσεις;
epic ψυχεδελικό rock, pop, electro.
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Madness, Explorers, Panic Station, Supremacy, Follow me, The 2nd Law: Unsustainable.
3. Βαθμολογία;
8/10
Ο νέος δίσκος των Muse μπορεί να παραπέμπει στον Δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής (προσέξτε τους στίχους του "The 2nd Law: Unsustainable"), αλλά είναι όντως τόσο πρωτοποριακός, όσο ήταν ο αντίστοιχος νόμος της Φυσικής; Η συσχέτιση είναι βέβαια άτοπη και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης...
Το όνομα του album παραπέμπει στη Φυσική και το εξώφυλλο παρουσιάζει το νευρικό σύστημα στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου. Έξυπνο και ωραίο γραφιστικό!
Το περιτύλιγμα λοιπόν είναι εξαιρετικό. Το περιεχόμενο του;
Οι Muse είναι μια μπάντα που δημιουργήθηκε το 1994 και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της ("Showbiz") πέντε χρόνια μετά. Τότε, ο κόσμος τους παρομοίαζε με τους Radiohead, λόγω της μουσικής φόρμας του συγκροτήματος και της φωνής του Bellamy, η οποία είναι κοντά σε αυτή του Thom Yorke (Radiohead). Τα 2 πρώτα albums μας προσέφεραν πολύ δυνατά κομμάτια σε ποιότητα και ύφος, όπως τα: Muscle Museum, Sunburn, Uno, New Born, Plug in baby κ.α.
Από το "Absolution" του 2003 και μετά, οι Muse "έκαναν στην άκρη" τους Radiohead των 90s και έβαλαν περισσότερα επικά στοιχεία στη μουσική τους. Οι επιρροές από τους Queen, τον David Bowie, τους Depeche Mode, τους Led Zeppelin ήταν εμφανείς σε διάφορα κομμάτια των επόμενων δίσκων τους.
Εν έτει 2012, οι Muse επιστρέφουν με τον έκτο δίσκο τους και για άλλη μια φορά οι επιρροές από διάφορες μπάντες είναι πιο εμφανείς από τον προσωπικό ήχο τους... Στο "The 2nd Law" θα ακούσεις:
- το "Supremacy" και θα θυμηθείς το "Kashmir" των Led Zeppelin,
- το "Madness" & το "Survival" και θα θυμηθείς τους Queen και ίσως λίγο τον Bowie στο "Madness",
- το "Panic Station" και θα θυμηθείς τους Red Hot Chili Peppers και τους Queen,
- το "Animals" και θα θυμηθείς τους Radiohead του "The Bends",
- το "Big Freeze" και θα θυμηθείς τους U2,
- το "The 2nd Law: Unsustainable" και θα θυμηθείς τους Prodigy.
Τόσα χρόνια έχουν περάσει και το Βρετανικό τρίο δεν έχει κανένα κόμπλεξ να δημιουργήσει τραγούδια, που έχουν τις παραπάνω επιρροές. Άλλωστε, όλα τα κομμάτια έχουν μπολιαστεί με το δικό τους προσωπικό ύφος και μαζί με αυτά είναι κάποια ακόμη, τα οποία μπορείς να τα χαρακτηρίσεις καθαρά Muse κομμάτια, όπως τα "Explorers", "Follow me" & "Save me".
Ακόμα κι αν έχει τόσες πολλές και διαφορετικές επιρροές, είναι καλό το "The 2nd Law";
Ναι είναι ένα αρκετά καλό album. Οι συνθέσεις του περιέχουν:
- περισσότερα επικά στοιχεία από πριν,
- μελωδίες που σου μένουν στο μυαλό, όπως στο "Explorers" (το αγαπώ αυτό το κομμάτι) και τα "Madness", "Follow me",
- ένα από τα singles της χρονιάς ("Madness"), το οποίο βασίζεται σε μια απλή μπασογραμμή και τα φωνητικά του Bellamy, αλλά καθώς προχωράει, περιέχει μελωδία, συναίσθημα και ένταση,
- μερικά πολύ όμορφα κιθαριστικά solo, που αποδεικνύουν το πόσο καλός κιθαρίστας είναι ο Mat Bellamy,
- πειραματισμούς με τη χρήση ηλεκτρονικών στοιχείων και dubstep (βλέπε "Madness" και τα "The 2nd Law: Unsustainable", "The 2nd Law: Isolated System"),
- και συναισθήματα αγάπης, οργής, έντασης & χαράς.
Το "The 2nd Law" δεν περιέχει μια λογική σειρά στα τραγούδια του και τα είδη εναλλάσονται το ένα μετά το άλλο. Ίσως αυτός να ήταν και ο σκοπός των Muse. Να κάνουν κάτι πολυσυλλεκτικό. Νομίζω ότι αυτό το έχουν καταφέρει.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι βρίσκομαι στον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" ή στο "Game of Thrones" πριν από κάποια μάχη ("Supremacy", "Survival", "Liquid State"). Υπάρχουν άλλες στιγμές που ακούω τραγούδια όπως το "Explorers" και το "Madness" και πιάνω τον εαυτό μου να κρατάει μόνο αυτά στη λίστα και να τα ξανακούει συνέχεια...
Ναι οι Muse δε θα σώσουν τον κόσμο (όλοι το έχουν γράψει αυτό...), δεν "ανακάλυψαν τον τροχό" με το "The 2nd Law", δεν προσφέρουν "φρέσκιες" μουσικές όπως οι Alt-J και οι XX φέτος, αλλά καταφέρνουν να δημιουργήσουν συναισθήματα... Διαφορετικά, το ένα μετά το άλλο...
Εκεί είναι το ζουμί λοιπόν. Στο να σου "πουν" κάτι τα τραγούδια... Στο να τα ξανακούσεις μετά από χρόνια.
Ακούστε όλο το "The 2nd Law" εδώ.
Muse - Madness από Muse-Official
Χθες, καθώς έβγαινα από το Μετρό, πήρα ένα φυλλάδιο για το Φεστιβάλ Νέων ΣΥΡΙΖΑ. Έχετε δει τα ονόματα που θα παίξουν το ερχόμενο Παρασκευοσαββατοκύριακο;
Goran Bregovic, Amparo Sanchez, Ελένη Βιτάλη, Μάρθρα Φριντζήλα, Imam Baildi κ.α. Η αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ έφερε αντίστοιχη ανάπτυξη και στο Φεστιβάλ Νέων του... Σε κάθε περίπτωση, είτε ένα Φεστιβάλ δημιουργείται από έναν πολιτικό φορέα, είτε από έναν άνθρωπο, είναι σίγουρα ευχάριστο για εμάς τους μουσικόφιλους...
Πάμε τώρα στο κυρίως θέμα του σημερινού editorial.
1. Τι θα ακούσεις;
epic ψυχεδελικό rock, pop, electro.
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Madness, Explorers, Panic Station, Supremacy, Follow me, The 2nd Law: Unsustainable.
3. Βαθμολογία;
8/10
Ο νέος δίσκος των Muse μπορεί να παραπέμπει στον Δεύτερο Νόμο της Θερμοδυναμικής (προσέξτε τους στίχους του "The 2nd Law: Unsustainable"), αλλά είναι όντως τόσο πρωτοποριακός, όσο ήταν ο αντίστοιχος νόμος της Φυσικής; Η συσχέτιση είναι βέβαια άτοπη και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης...
Το όνομα του album παραπέμπει στη Φυσική και το εξώφυλλο παρουσιάζει το νευρικό σύστημα στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου. Έξυπνο και ωραίο γραφιστικό!
Το περιτύλιγμα λοιπόν είναι εξαιρετικό. Το περιεχόμενο του;
Οι Muse είναι μια μπάντα που δημιουργήθηκε το 1994 και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της ("Showbiz") πέντε χρόνια μετά. Τότε, ο κόσμος τους παρομοίαζε με τους Radiohead, λόγω της μουσικής φόρμας του συγκροτήματος και της φωνής του Bellamy, η οποία είναι κοντά σε αυτή του Thom Yorke (Radiohead). Τα 2 πρώτα albums μας προσέφεραν πολύ δυνατά κομμάτια σε ποιότητα και ύφος, όπως τα: Muscle Museum, Sunburn, Uno, New Born, Plug in baby κ.α.Από το "Absolution" του 2003 και μετά, οι Muse "έκαναν στην άκρη" τους Radiohead των 90s και έβαλαν περισσότερα επικά στοιχεία στη μουσική τους. Οι επιρροές από τους Queen, τον David Bowie, τους Depeche Mode, τους Led Zeppelin ήταν εμφανείς σε διάφορα κομμάτια των επόμενων δίσκων τους.
Εν έτει 2012, οι Muse επιστρέφουν με τον έκτο δίσκο τους και για άλλη μια φορά οι επιρροές από διάφορες μπάντες είναι πιο εμφανείς από τον προσωπικό ήχο τους... Στο "The 2nd Law" θα ακούσεις:
- το "Supremacy" και θα θυμηθείς το "Kashmir" των Led Zeppelin,- το "Madness" & το "Survival" και θα θυμηθείς τους Queen και ίσως λίγο τον Bowie στο "Madness",
- το "Panic Station" και θα θυμηθείς τους Red Hot Chili Peppers και τους Queen,
- το "Animals" και θα θυμηθείς τους Radiohead του "The Bends",
- το "Big Freeze" και θα θυμηθείς τους U2,
- το "The 2nd Law: Unsustainable" και θα θυμηθείς τους Prodigy.
Τόσα χρόνια έχουν περάσει και το Βρετανικό τρίο δεν έχει κανένα κόμπλεξ να δημιουργήσει τραγούδια, που έχουν τις παραπάνω επιρροές. Άλλωστε, όλα τα κομμάτια έχουν μπολιαστεί με το δικό τους προσωπικό ύφος και μαζί με αυτά είναι κάποια ακόμη, τα οποία μπορείς να τα χαρακτηρίσεις καθαρά Muse κομμάτια, όπως τα "Explorers", "Follow me" & "Save me".
Ακόμα κι αν έχει τόσες πολλές και διαφορετικές επιρροές, είναι καλό το "The 2nd Law";
Ναι είναι ένα αρκετά καλό album. Οι συνθέσεις του περιέχουν:
- περισσότερα επικά στοιχεία από πριν,
- μελωδίες που σου μένουν στο μυαλό, όπως στο "Explorers" (το αγαπώ αυτό το κομμάτι) και τα "Madness", "Follow me",
- ένα από τα singles της χρονιάς ("Madness"), το οποίο βασίζεται σε μια απλή μπασογραμμή και τα φωνητικά του Bellamy, αλλά καθώς προχωράει, περιέχει μελωδία, συναίσθημα και ένταση,
- μερικά πολύ όμορφα κιθαριστικά solo, που αποδεικνύουν το πόσο καλός κιθαρίστας είναι ο Mat Bellamy,
- πειραματισμούς με τη χρήση ηλεκτρονικών στοιχείων και dubstep (βλέπε "Madness" και τα "The 2nd Law: Unsustainable", "The 2nd Law: Isolated System"),
- και συναισθήματα αγάπης, οργής, έντασης & χαράς.
Το "The 2nd Law" δεν περιέχει μια λογική σειρά στα τραγούδια του και τα είδη εναλλάσονται το ένα μετά το άλλο. Ίσως αυτός να ήταν και ο σκοπός των Muse. Να κάνουν κάτι πολυσυλλεκτικό. Νομίζω ότι αυτό το έχουν καταφέρει.Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι βρίσκομαι στον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" ή στο "Game of Thrones" πριν από κάποια μάχη ("Supremacy", "Survival", "Liquid State"). Υπάρχουν άλλες στιγμές που ακούω τραγούδια όπως το "Explorers" και το "Madness" και πιάνω τον εαυτό μου να κρατάει μόνο αυτά στη λίστα και να τα ξανακούει συνέχεια...
Ναι οι Muse δε θα σώσουν τον κόσμο (όλοι το έχουν γράψει αυτό...), δεν "ανακάλυψαν τον τροχό" με το "The 2nd Law", δεν προσφέρουν "φρέσκιες" μουσικές όπως οι Alt-J και οι XX φέτος, αλλά καταφέρνουν να δημιουργήσουν συναισθήματα... Διαφορετικά, το ένα μετά το άλλο...
Εκεί είναι το ζουμί λοιπόν. Στο να σου "πουν" κάτι τα τραγούδια... Στο να τα ξανακούσεις μετά από χρόνια.
Ακούστε όλο το "The 2nd Law" εδώ.
Muse - Madness από Muse-Official