Θέατρο: Τα παιδιά θα έρθουν στις 8...

Λίγο  πριν  το τέλος των αθηναϊκών παραστάσεων της πολυσυζητημένης παράστασης «Τα παιδιά θα έρθουν  στις 8», το mixgrill  βρέθηκε στο θέατρο Ιλίσια  για ...κοιλιακούς!

Το γνωστό «πιάστηκε η κοιλιά μου από τα γέλια» ταιριάζει τέλεια στη φετινή θεατρική απόπειρα  των Ρήγα – Αποστόλου. Πρόκειται , για τι άλλο,  παρά για  μια κωμωδία , όπως όλοι γνωρίζουμε πως είναι το αγαπημένο είδος των δυο δημιουργών,  περιβεβλημένη  όμως αυτή τη φορά , όχι μόνο από  «μαύρα» στοιχεία, αλλά από   μια  ολόκληρη  «θρίλερ» αισθητική.

Η παράσταση αρχίζει  με φώτα  κλειστά, ποδοβολητά, ουρλιαχτά και το κλασσικό «Βοήθεια Χριστιανοί!!!». Ο Αλέξανδρος Ρήγας και η Βασιλική Ανδρίτσου, ο Γιώργος και η Ντόρα, δεμένοι πλάτη με πλάτη, στο υπόγειο του ταπεινού σπιτιού τους  - μόνο 200 τμ -  από αλλοδαπούς ληστές. Στο επάνω μέρος του σπιτιού, οι ληστές ξαφρίζουν όλα τα υπάρχοντα του σπιτιού, ενώ το ζευγάρι στο playroom, όπως είθισται  να λέγεται κάθε υπόγειο που σέβεται τον εαυτό του, επαναπροσδιορίζουν τη ζωή τους, τη σχέση τους , τις απόψεις τους για την πολιτική, την Ελλάδα, τα πάντα.

Ο Γιώργος πρώην πασόκος που έγινε συριζαίος, καθόλου ευχαριστημένος δεν είναι από την ζωή του. Πάλι πρέπει να «γλείψει», πάλι πρέπει να συμβιβαστεί. Μάλιστα, τα παιδιά που περιμένει το ζευγάρι στις 8 είναι ο ίδιος ο Τσίπρας με την Περιστέρα του. Τέτοια κολλητιλίκια! Όμως και η Ντόρα δεν πάει πίσω. Στο γραφείο πολιτών της Χρυσής Αυγής τους ξέρει όλους, την ξέρουν όλοι, έχει και τον μυστικό κωδικό τηλεφώνου για τα «επείγοντα» περιστατικά..εγέρθητο!!! Και αυτή πασοκτζού ήταν. Παλιά. Τώρα λέει Κασιδιάρης και στάζει μέλι! Μεγάλη αλλοτρίωση σε αυτό το σπίτι και μεγάλη αποξένωση. Μεγάλος και ο τσακωμός τους, που ακόμη και σε μια τέτοια έκτακτη ανάγκη, τελειωμό δεν έχει.

Το ζευγάρι εγκλωβισμένο, όχι μόνο στους τοίχους του υπογείου, αλλά και μέσα στο υπερεγώ του, αναπολεί και αναλύει την μέχρι τώρα κοινή ζωή του. Ένας άντρας κουλτουροαδιάφορος και μια γυναίκα λαϊκονυμφομανής που κάποτε αγαπήθηκαν. Θα θυμηθούν το γιατί και το πως, θα βρουν τον τρόπο να επιβιώσουν και να συνεχίσουν; Θα καταφέρουν να λύσουν τα μεγάλα κοινωνικά διλήμματα, ή έστω να τα αποκωδικοποιήσουν; Θα ζήσουν;

Οι ατάκες εκτοξεύονται και από τα δύο στρατόπεδα αδιάλειπτα και τα σπασμωδικά μας γέλια αδύνατο να συγκρατηθούν.  Ό,τι απασχολεί αυτή τη χώρα και αυτό τον λαό τη σήμερον ημέρα, ειπώθηκε. Πολιτική, οικονομία, ρουσφέτια, ρατσισμός, οικογένεια, κοινωνικό προφίλ, νεοπλουτισμός, δηθενιά, λα’ι’κισμός, ξεπεσμός, αποξένωση, σεξουαλικότητα, σεξ... Θέματα που μέσα από μικρές , κοφτές ατάκες, γίνονταν πλήρως κατανοητά. Ζητήματα που όλοι γνωρίζουν, αλλά κανείς δε θίγει. Ταμπού και ξεμπροστιάσματα , που μόνο οι Ρήγας-Αποστόλου έχουν την μαεστρία να αποδώσουν με τέτοιο χιούμορ και παράλληλα με τέτοιο βάθος και αμεσότητα.

Αλίμονο, δεν είναι  δοκίμια τα κείμενα του καλλιτεχνικού αυτού διδύμου και σίγουρα δεν απευθύνονται στους πάντες. Είναι άκρως εμπορικά, ευκολόπεπτα και ως γνωστόν, ιδιαίτερα «σόκιν». Το γράψιμο των Ρήγα-Αποστόλου θα έλεγε κανείς  πως είναι ιδιαίτερα τηλεοπτικό , ακόμη και όταν απευθύνεται στο θεατρικό σανίδι, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα βλαπτικό για μια παράσταση. Μια τέτοια τηλεοπτική καριέρα δύσκολα αποβάλλεται.

Αναπόφευκτο λοιπόν, το τηλεοπτικό κοινό να είναι πιο δεκτικό σε μια τέτοια παράσταση, όπου οι ατάκες που αφορούν τα τηλεοπτικά πρόσωπα  είναι αναρίθμητες και οι παραβολές μέσω επωνύμων του υποτιθέμενου ελληνικού life style δίνουν και παίρνουν.

Το θέμα «ατάκα» είναι σίγουρα μεγάλη κουβέντα! Πάνω στην ατάκα γίνεται όλο το παιχνίδι της επικοινωνίας και  της διαφήμισης τα τελευταία χρόνια. Ο άνθρωπος, μέσα από τις άπειρες πληροφορίες που δέχεται καθημερινά, επιλέγει αυτές που θα κρατήσει. Πρέπει να γίνεται εύκολα και έξυπνα η εισβολή της πληροφορίας και του χιούμορ. Ατάκα. Μεγάλη ανακάλυψη και φοβεροί ειδήμονες της , οι Ρήγας-Αποστόλου. Από την άλλη όμως, πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει επιτυχημένες ατάκες και εκφράσεις να πηγαίνουν χαμένες, ειπωμένες από ένα μη ταλαντούχο και επιδέξιο καλλιτεχνικό στόμα; Ατάκες που απλά ακούστηκαν, χωρίς το κατάλληλο ύφος και χροιά, χωρίς την κατάλληλη σωματική, κινησιολογική  υποστήριξη; Πολλές, ειδικά τα τελευταία χρόνια, που η μισή Ελλάδα θέλει να γίνει τραγουδιστής και η άλλη μισή ηθοποιός.

Στη συγκεκριμένη παράσταση λοιπόν, καμία ατάκα δεν καταφέρνει να πέσει κάτω, καθώς η Βασιλική Ανδρίτσου, η Ντόρα της παράστασης,  φαίνεται πως έχει τον τρόπο της. Μετράει ήδη αρκετά χρόνια γνωριμίας και συνεργασίας με το καλλιτεχνικό δίδυμο τηλεοπτικά και προφανώς οι κώδικες επικοινωνίας τους έχουν ξεπεράσει το  μέτρο. Ήταν εύκολο να καταλάβει κανείς πως  η ένταση  που είχε κάθε δική της γραμμή, έδινε άλλη δυναμική στην παράσταση. Φαινόταν να το ζει και να το διασκεδάζει το έργο και έκανε την κάθε της ατάκα  μοναδική. Η παράσταση έκρυβε και κάποιες εκπλήξεις ,  όπως κάποιες πολύ συγκινητικές στιγμές, καθώς και την ύπαρξη μικρών , αλλά τακτικών μερών επιθεώρησης. Συνολικά το έργο έχει έναν γρήγορο ρυθμό και έτσι αυτές οι εναλλαγές χρειάζονταν ιδιαίτερη τεχνική ικανότητα για να επιτευχθούν σωστά.  Όμως, οι γρήγοροι ρυθμοί θα πρέπει να είναι το forte της. Γενικά, η Βασιλική Ανδρίτσου  φάνηκε να είναι ικανή όχι μόνο για κωμωδία, με την οποία έχει γίνει ευρέως γνωστή, αλλά και για πιο δραματικούς ρόλους, έως και για επιθεώρηση. Η αμεσότητα που είχε με το κοινό όταν τα φώτα γύρναγαν στην πλατεία και η διαδραστικότητά της με τους θεατές, έδιναν μια αναπάντεχη και ευχάριστη νότα στην παράσταση, ενώ η ικανότητα της να μας συγκινεί  την επόμενη στιγμή μιας ξεκαρδιστικής ατάκας, την καθιστά ηθοποιό άρτια και ταλαντούχο.

Παράλληλα, ο έτερος πρωταγωνιστής της παράστασης Αλέξανδρος Ρήγας, ως Γιώργος, έδινε στο έργο, αυτό που λέμε την αυθεντικότητα του πρωτοτύπου. Αν δεν ξέρει εκείνος πως πρέπει να ειπωθεί η ατάκα που έχει γράψει , τότε ποιος; Σε σύγκριση όμως με την συμπρωταγωνίστριά του, διατηρούσε ένα υπερβολικό βάρος. Όχι αληθινό βρε, αν και η Ντόρα χοντρούλη τον ανέβαζε, χοντρούλη τον κατέβαζε, αλλά παικτικό. Ήταν κάποιες στιγμές που θα τον θέλαμε  piu  allegro και ζωντανό.

Προς το τέλος της παράστασης,  «Το Παράπονο» του Οδυσσέα Ελύτη,  μελοποιημένο από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου και με τη φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, φέρνει την πιο συγκινητική σκηνή της παράστασης , ενώ ένα άλλο τραγούδι, της ίδιας τραγουδίστριας, μαγνητοφωνημένο από τους ίδιους τους ηθοποιούς αυτή τη φορά, έρχεται να δώσει αυτό που λέμε στο θέατρο τη λύτρωση... «Το μηδέν»!

....τη ζωή μου μηδενίζω, πάει να πει πως ξαναρχίζω..
....τη ζωή μου μηδενίζω, πίσω δεν ξαναγυρίζω...

Υ.Γ.   Η παράσταση θα περιοδεύει όλο το καλοκαίρι ανά την Ελλάδα!